Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici ve Uzmanlarının Görüşlerine Göre Türkiye’de Eğitim Politikalarını Geliştirme Sürecinin Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 15 Sayı: 3, 782 - 802, 29.12.2019

Hakan Uysal

https://doi.org/10.17860/mersinefd.560146

Cited By: 2

Öz

Bu
araştırmanın amacı, Türkiye’de eğitim politikalarının geliştirilmesi sürecini
değerlendirmektir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır.
Araştırmanın katılımcıları Milli Eğitim Bakanlığının farklı kademelerinde görev
yapan 4’ü uzman ve 34’ü yönetici olmak üzere toplam 38 kişidir. Katılımcıların
görüşlerini almak üzere sekiz temel sorudan oluşan görüşme formu
hazırlanmıştır. Veriler yüz yüze yapılan görüşmelerde yarı yapılandırılmış
sorularla toplanmıştır. Bir katılımcı ise soruları yazılı olarak
cevaplandırmıştır. Katılımcıların görüşleri araştırmacı tarafından kayıt altına
alınmıştır. Elde edilen görüşler araştırmanın görüşme soruları temelinde
betimsel analiz ile çözümlenmiş, ana ve alt temalara ayrılarak yorumlanmıştır.
Araştırma sonuçlarına göre; Türkiye’de eğitim politikalarının belirlenmesinde
ve kamuoyu gündemine gelmesinde siyaset ve sivil toplum kuruluşları etkili
olmaktadır. Belirlenen ve kamuoyu gündemine gelen eğitim politikalarının
uygulanmasına yönelik kararlar almak için çeşitli kişi, kurum ve kuruluşlardan
görüşler alınmaktadır. En fazla görüş sivil toplum kuruluşlarından
alınmaktadır. Eğitim politikalarının uygulamaya geçebilmesi için en fazla
sorumluluğu Milli Eğitim Bakanlığı ve siyaset almaktadır. Eğitim
politikasının uygulamaya konulabilmesi için bazı koşullar yerine
getirilmektedir. Bu koşulların başında “pilot
uygulamaların yapılması” ve “fiziki koşulların yerine getirilmesi” gelmektedir. Uygulamaya konulan eğitim politikaları merkez
teşkilatınca izlenmektedir. Uygulamaya konulan eğitim politikalarının
izlenmesinde ortaya çıkan olumsuzluklara müdahale edilmektedir. Uygulanan eğitim politikaları, Milli Eğitim
Bakanlığı'nın ilgili birimlerinin araştırma ve raporları ile değerlendirilmektedir.
Ancak katılımcılar değerlendirme sonuçlarına göre
politikalarda değişiklik yapılıp yapılmadığı konusunda kararsızdırlar. 

Anahtar Kelimeler

eğitim politikası, politika belirleme, politika gündemi

Kaynakça

• Adem, M. (1995). Demokratik laik çağdaş eğitim politikası. Ankara: Şafak.
• Asri, S. (2015). Türkiye’de eğitim politikalarının aktörleri. A.Gümüş (Ed.), Türkiye’de eğitim politikaları içinde (s.77-109). Ankara: Nobel.
• Aypay, A. (2015). Eğitim politikası. Ankara: Pegem A.
• Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler (11. Baskı) Ankara: Pegem A.
• Baran, T. ve S. Kahraman, (2004). Mühendislik eğitiminde probleme dayalı öğrenme modelleri. İzmir: Mühendislik Dekanları Konseyi, I. Ulusal Mühendislik Kongresi, Bildiriler, 31 – 40.
• Bovard, A. (2003). Politikaları etkileme süreçlerinde sivil toplum kuruluşlarının rolü. Bilgi Üniversitesi, Sivil Toplum Kuruluşları Eğitim ve Araştırma Birimi. STK YönetimiKonferans Yazıları, 2. http://stk.bilgi.edu.tr/media/uploads/2015/01/31/ bovard_stk _2. Pdf sayfasından erişilmiştir.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K. Akgün, Ö. E., Karadeniz & Ş., Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (Onüçüncü Baskı). Ankara: Pegem A.
• Çevik, H. H. & Demirci, S. (2012). Kamu politikası: Kavramlar, aktörler, süreç, modeller, analiz, karar verme (2. Baskı). Ankara: Seçkin.
• Gökçe, B.,1990. Türkiye koşullarında yeni bir üniversite nasıl kurulmalı? Üniversite Öğretim Üyeleri Derneği, Yükseköğretimde Sorunlar ve Çözümler içinde (s. 91-108). İstanbul: Cem.
• Gür, B. (2011). Eğitim politikalarının izlenmesi ve değerlendirilmesi. 21. Yüzyılda Türkiye’nin Eğitim ve Bilim Politikaları Sempozyumu’nda sunulmuş bildiri, Eğitim-Bir Sen, Ankara.
• Hansen, W. (2008). 80. Yıl Uluslararası eğitim formu: Eğitim hakkı ve gelecek perspektifleri. G. Özdemir (Ed.). TED, Ankara.
• Hoşgörür, V. (2005). Ekonomik ve sosyal kalkınmada eğitim. Yüzüncü Yıl Eğitim Fakültesi Dergisi, II(II). http://www.efdergi.yyu.edu.tr. sayfasından erişilmiştir.
• İlkaya, M. A. (2016). Eğitim ve siyaset. http://www.hurfikirler.com/egitim-ve-siyaset/ sayfasından erişilmiştir.
• Kaptı, A. (2011). Kamu politika sürecinde klasik yaklaşım modeli. A. Kaptı (Ed.). Kamu politika süreci, teorik perspektifler içinde (s. 23-45). Ankara: Seçkin.
• Kavak, Y. (2010). 2050’ye doğru nüfusbilim ve yönetim: Eğitim sistemine bakış. Ankara: TÜSİAD.
• Kaya, Y.K. (1995) Kalkınmada eğitimin rolü. ABC Dergisi 102, 26-28.
• Merriam, S. B. (1990). Case study researc in education. San Francisco: Jossey-Bass.
• Patton, Michael, Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. M. Bütün ve S. B. Demir (Çev.). Ankara: Pegem A.
• Sezgin, İ. (2001). 2000 yılında Türk milli eğitimi ve yönetimi ulusal sempozyumu. Ankara: Öğretmen Hüseyin Hüsnü Tekışık Eğitim, Araştırma, Geliştirme Vakfı.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Genişletilmiş Baskı). Ankara: Seçkin.