Postmodernizm, farklılık ve özgürlük adına modernizmle bir hesaplaşmadır.
Her ne kadar modernist söylem özgürleşme ve özerklik üzerine inşa
edilmiş olsa da, zamanla bireyler üzerinde tahakküm kuran ve farklı öznelliklere
izin vermeyen bir iktidar yaratmaktan kendisini kurtaramamıştır.
Farklılıkların silinmesinin ve özgürlük yitiminin baş sorumlusu ise modern
öznedir. Modern özne bu gücü, önce Tanrıyı işinden ederek ve dünyadan
kovarak ve sonra da Onun tahtına oturarak elde etmiş ve dinin yerine de
bilimi ve rasyonel düşünceyi ikame etmiştir. Ne var ki, Nietzsche’nin Tanrının
ölümünü ilan edişiyle birlikte muktedir modern özne de varlığının temelini
ve meşruiyetini kaybetmiş ve sonsuzca yorumlarla sürekli yaratılan
bir dünyalar çokluğunun içinde erimiş gitmiştir. Büyük ölçüde Nietzsche’den
ilham alarak beslenen postmodernist düşünce ise, farklılıkların
ve özgürlüklerin yeşertilmesi adına, tıpkı Nietzsche gibi, bilime de dine de
mesafeli durmuştur. Ve postmodernist düşüncenin, aşkın bir varlığa sahip
olan ve insana, topluma, dünyaya ve tarihe biçim veren bir Tanrıya artık
tahammülü yoktur. Tam da bu nedenle, postmodernizm, sahici bir ateizmdir.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Temmuz 2015 |
Gönderilme Tarihi | 9 Ağustos 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 |