İLETİŞİM MERKEZLERİNİN İŞLEYİŞİNE İLİŞKİN OKUL MÜDÜRLERİ VE İLÇE MİLLÎ EĞİTİM ŞUBE MÜDÜRLERİNİN GÖRÜŞLERİ

Yıl 2021, , 873 - 898, 04.05.2021

Kemal Kayıkçı Derviş Tatar

https://doi.org/10.37669/milliegitim.932195

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmanın amacı İletişim Merkezlerinin (BİMER, CİMER, MEBİM 147) işleyişine ilişkin Okul Müdürleri ve İlçe Milli Eğitim Şube Müdürlerinin görüşlerini değerlendirmektir. Nitel durum çalışması olarak tasarlanan bu araştırmada, amaçlı örnekleme yöntemlerinden, kolay ulaşılabilir durum örneklemesi tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu; Antalya’nın beş merkez İlçesi ve Kemer İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı okullarda görev yapan 11 okul Müdürü ile İlçe Milli Eğitim Müdürlüklerinde görev yapan 7 Şube Müdürü oluşturmaktadır. Araştırmada veriler “görüşme” tekniği ile toplanmıştır. Görüşmelerde yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırmaya göre, genel olarak iletişim merkezlerinin okulların daha etkili işleyişine katkı sağlaması için yapısal düzenlemelere ihtiyaç olduğu, okulun iç ve dış paydaşlarının okula ilişkin sorunlarını çözmede diyaloga öncelik vermeleri ve velilerin bu merkezleri daha etkili kullanma konusunda bilinçlendirilmelerine ihtiyaç olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

İletişim Merkezleri, Okul Müdürü, BİMER, CİMER, MEBİM 147

Kaynakça

• ADALET BAKANLIĞI (20.01.1982). 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu. Resmi Gazete, Sayı: 17580
• ADALET BAKANLIĞI (12.10.2004). Türk Ceza Kanunu. Resmi Gazete, Sayı: 25611
• ASHLEY, L. D. (2012). Case study research. In J. Arthur, M. Waring, R. Coe, & L. V. Hedges (Eds.), Research methods and methodologies in education (pp. 102–107). Sage, Los Angeles, London, New Delhi, Singapore, Washington.
• ASLANARGUN, E. ve Bozkurt, S. (2012). “Okul Müdürlerinin okul yönetiminde karşılaştığı sorunlar”. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2): 349-368.
• AYDIN, M. (2014a). Eğitim yönetimi. 10. Baskı. Gazi Kitabevi, Ankara.
• AYDIN, M. (2014b). Eğitim, toplum, kültür. Gazi Kitabevi, Ankara.
• AYDIN, M. (2007). Çağdaş eğitim denetimi. 5. Baskı. Hatiboğlu Yayınları, Ankara.
• BAKANLAR KURULU (27.04.2004). 2004/7189 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanununun Uygulanmasına İlişkin Esas ve Usuller Hakkında Yönetmelik. Resmi Gazete. Sayı: 25445. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/21.5.20047189.pdf (Erişim Tarihi: 22.10.2019)
• BALCI, A. (2005). Toplam kalite yönetimi. Y. Özden (Ed.) Eğitim ve okul yöneticiliği. Pegem A. Yayıncılık, Ankara, 245-278.
• BAŞAR, H. (2005). Okulda denetim. Y. Özden (Ed.). Eğitim ve okul yöneticiliği. Pegem A. Yayıncılık, Ankara, 147-159.
• BAŞARAN, İ. E. (2006). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi, Ankara: Ekinoks Eğitim Danışmanlık ve Basım Yayım.
• BAŞBAKANLIK (14.07.1965). 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu. Resmi Gazete, Sayı: 12056.
• BAŞBAKANLIK (01.11.1984). 3071 sayılı Dilekçe Hakkının Kullanılmasına Dair Kanun (1984). Resmi Gazete, Sayı: 18571.
• BECKER, H. S. (1990). Generalizing from case studies, in E. W. Eisner, and A. Peshkin (Eds.) Qualitative inquiry in education: The continuing debate, N.Y: Teachers Collage Press, New York.
• BİLGİN, N. (2014). Sosyal bilimlerde içerik analizi. Teknikler ve örnek çalışmalar. 3.Baskı. Siyasal Kitabevi, Ankara.
• BURSALIOĞLU, Z. (1991). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara: Pegem Yayınları. Sekizinci baskı.
• CUMHURBAŞKANLIĞI. (24.10.2003). 4982 Sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu. Resmi Gazete, Sayı: 25269.
• COGAN, M. (1973). Clinical supervision. Houghton Mifflin, Boston, MA.
• COHEN, L. ve Manion, L. (1994). Research Methods in Education. (4th ed.). Routhledge, London.
• ÇINKIR, Ş. (2002). “İngiltere’de Okul Müdürlerinin yetiştirilmesi: Okul Müdürleri için ulusal mesleki standartlar programı”. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu Bildirileri. C. Elma ve Ş. Çınkır (Ed.). Eğ. Bil. Fakültesi, Ankara Üniversitesi.
• DEMİRTAŞ, H., Üstüner, M. ve Özer, N. (2007). “Okul yönetiminde karşılaşılan sorunların öğrenci Ve okul ile ilgili değişkenler açısından incelenmesi”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 51: 421-455.
• DESSLER, G. (1998). Management. Prentice Hall, Upper Saddle River.
• DEMİRTAŞ, H. (2016). Okul örgütü ve yönetimi. R. Sarpkaya(Edt.). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi içinde.(2-27). Ankara: Anı Yayıncılık
• DÖNMEZ, B. (2002). “Müfettiş, okul müdürü ve öğretmen algılarına göre ilköğretim okulu müdürlerinin yeterlikleri”. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 29: 27–45.
• ERDOĞDU, M. Y. ve Moğul, E. (2014). “Alo 147 Milli Eğitim Bakanlığı (Meb) İletişim Merkezine Gelen Çağrıların Analizi Ve Değerlendirilmesi”, E-Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(3).
• ERGÜN, M. (1992). Eğitim ve toplum. Eğitim sosyolojisine giriş. 2. Baskı. Ocak Yayınları, Ankara.
• ERYILMAZ, B. (1993). Bürokrasi. Kay Bilgi İşlem Anadolu Matbaacılık, İzmir.
• GLESNE, C. (2012). Nitel araştırmaya giriş. (Çev. A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu). Anı Yayıncılık, Ankara.
• GÜNEŞ. İ. ve Günbayı. İ. (2017). “Bimer, Alo 147, Cimer gibi kurumlara yapılan şikâyetlerin okul yönetimine etkisine ilişkin yönetici görüşleri: Bir durum çalışması”. Eğitim Öğretim Araştırmaları Dergisi, 6(3): 1-10.
• HOY, W.K. & Miskel, C.G. (1998). Educational Administration: Theory, Research, and Practice seventh edition. NY: Mc Grow -Hill.
• KARKIN. N. ve Zor. A. (2017). “Vatandaş - İdare Etkileşimi Bağlamında Bilgi Edinme Hakkı:
• BİMER Örneği ve İdarede İnovasyon”. Marmara Üniv. Siyasal Bilimler Dergisi, (5)1.
• KINGIR, S. (2013). Toplam kalite yönetimi. Nobel yayınları, Ankara.
• KARAKÜTÜK, K. ve Özbal, E. Ö. (2019). “Eğitim yöneticilerinin yaşadıkları sorunlar ile sorun çözmede kullandıkları teknikler”. Milli Eğitim Dergisi, 48(233): (33-60).
• KAYIKÇI, K. (2001). “Yönetici yetiştirme sorunu”. Milli Eğitim Dergisi, (150): 28-32.
• KAYIKÇI, K. ve Ercan, B. (2013). “Türkiye’deki Eğitim Yönetimi ve Denetimi Yüksek Lisans Programlarının Değerlendirilmesi: Bir Durum Çalışması”. e-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(3): 74-94.
• LUNENBURG, F. C. and Ornstein, A. C. (2004). Educational administration: concepts and practices (4 th ed.). Thomson Wadsworth Publishing, Belmont, CA.
• MERT, Y. L. (2017). Kamu kurumlarının çağrı merkezleri üzerine bir analiz. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi. 1(10): 134-157.
• MEB (1973). Millî Eğitim Temel Kanunu. Millî Eğitim Bakanlığı, Ankara. İletişim Merkezlerinin İşleyişine İlişkin Okul Müdürleri ve İlçe Millî Eğitim Şube Müdürlerin... 897
• MEB (18.11.2012). Millî Eğitim Bakanlığı İl ve İlçe Millî Eğitim Müdürlükleri Yönetmeliği. Resmi Gazete, Sayısı: 28471.
• MEB (2012a). 06.01.2012 tarihli, “Alo 147” konulu ve 2012/02 sayılı MEB Genelgesi.
• MEB (2012b). Duyurular 2012. http://www.meb.gov.tr/duyurular/duyurular 2012/mebim. php, (Erişim Tarihi: 09.07.2019).
• MEB (2018). 01/08/2018 Tarihli ve E.14051891 Sayılı 2018 / 14 No’lu MEB Genelgesi
• MEB (2019). 2023 Eğitim Visyonu. İnsan Kaynaklarının geliştirilmesi ve yönetimi. http://2023vizyonu.meb.gov.tr/, (Erişim Tarihi: 09.07.2019)
• MELE, C., Jacqueline Pels, J. ve Polese, F. (2010) “A Brief Review of Systems Theories and Their Managerial Applications”. Service Science, 2(1-2): 126-135. https://doi.org/10.1287/serv.
• MERRİAM, S. B. (1988). Case study research in education: A qualitative approach. Jossey- Bass. San Fransisko, CA.
• MİLES, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book. Sage Publications, Thousand Oaks
• ÖZCAN, K. (2014). “Çevresel baskı gruplarının okul yönetimine etkileri (Adıyaman ili Örneği)”. EInternational Journal of Educational Research, 5(1): 88-113.
• ÖZER. B. (2014). “Milli Eğitim Bakanlığı “Alo 147” iletişim merkezinin kullanımına ilişkin öğretmen görüşlerinin değerlendirilmesi”. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(7): 215-230
• ÖZTÜRK, A. (2009). Kalite yönetimi ve planlaması. Ekin Basım Yayım Dağıtım, Bursa.
• RECEPOĞLU, E. ve Kılınç, A. Ç. (2014). “Türkiye’de okul yöneticilerinin seçilmesi ve yetiştirilmesi, mevcut sorunlar ve çözüm önerileri”. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 2(9 Winter): 1817-1845.
• SARPKAYA, R. (2016). Türk eğitim sisteminin amaçları ve ilkeleri. R. Sarpkaya(Edt.). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi içinde.(2-27). Ankara: Anı Yayıncılık
• ŞİMŞEK, H. (2004). “Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı örnekler ve Türkiye için öneriler”. Çağdaş Eğitim Dergisi, 29(307). http://www.hasansimsek.net (erişim tarihi: 14.09.2013).
• TUNÇ, H. S. ve Gökçe, A. T. (2018). “Okul yöneticilerinin alo 147 hakkındaki görüşlerinin bilgi uçurma açısından değerlendirilmesi”. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4): 477–487.
• TURAN, S. ve Şişman, M. (2000). “Okul yöneticileri için standartlar: Eğitim yöneticilerinin bilgi temelleri üzerine düşünceler”. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(4): 68–87.
• URAS, M. (2016). Eğitimin sosyolojisi. E. Toprakçı (Ed.) Eğitbilim, Pedandragoji. Ütopya Yayınları Ankara, 217-269.
• URUN, Z. ve Gökçe, A. T. (2015). “Okul Müdürlerinin baskı gruplarının istekleri ile başa çıkma taktikleri”. Journal of Teacher Education and Educators, 4(1): 105–125.
• YILDIRIM, A. ve Şimşek, H. (2008). Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• YİN, R. K. (2003). Case Study Research Design and Methods. 3. Baskı. Sage Publications, London.
• https://www.bimer.gov.tr/sorular#collapse1 (Erişim Tarihi: 18 Ekim 2018)
• https://www.bimer.gov.tr/bimer-hakkinda (Erişim Tarihi: 18 Ekim 2018)
• http://www.meb.gov.tr/duyurular/duyurular2012/basinmus/alo147.html (Erişim Tarihi: 18 Ekim 2018)
• http://www.meb.gov.tr/taleplerin-ilk-adresi-mebim-147-oldu/haber/10528/tr (Erişim Tarihi: )
• http://mebim.meb.gov.tr (Erişim Tarihi: 18 Ekim 2018)
• http://www.meb.gov.tr/duyurular/duyurular2012/basinmus/mebim.php (Erişim Tarihi: 18 Ekim 2018)
• https://www.memurlar.net/haber/786169/cimer-e-2-milyon-784-bin-220-basvuru-ulasti.html (Erişim Tarihi: 18 Ekim 2018)