PUBLIC RELATIONS ETHICS

Yıl 2019, Cilt: 48 Sayı: 222, 277 - 292, 15.05.2019

İbrahim Sezgül

Öz

The field of public relations, which has significant impacts for many institutions

and organizations in relation with the society, is defined as a profession within

the service industry as well. Public relations employees, who represent the

private interests of institutions and organizations, find themselves in an interim

location where corporate responsibilities and public responsibilities meet. Public

relations employees between the institution and the community must make a

balance in the decision-making process and take care of both sides. In this sense,

it is important to create ethical codes that can be applied when needed in the field

of public relations, to update these codes according to changing conditions and

to ensure their applicability, to increase the standards of practice in the field of

public relations and to increase the quality. In this study, the field of public relations

application will be handled in a holistic framework in terms of ethical codes.

Anahtar Kelimeler

Ethics, Ethics Codes, Public Relations, Public Relations Ethics

Kaynakça

• References Arslan, M. (2012). İş ve Meslek Ahlakı. 3. Baskı. Siyasal Kitabevi. Ankara. Aydın, İ. (2010). Yönetsel, Mesleki ve Örgütsel Etik. 4. Baskı. Pegem Akademi. Ankara. Aydın, İ. (2012). Eğitim ve Öğretimde Etik. 3. Baskı. Pegem Akademi. Ankara.Baskin, O., Aronoff, C. & Lattimore, D. (1997). Public Relations: The Profession and The Practice.Fourth Edition. McGraw Hill. Boston. Başpınar, N.Ö. & Çakıroğlu, D. (2014). Meslek Etiği. 3. Basım. Nobel Yayıncılık. Ankara. Bowen, S. (2007). Ethics and Public Relations. https://instituteforpr.org/ethics-and-public-relations/,05.05.2019 Cevizci, A. (2014). Etik-Ahlak Felsefesi. Say Yayınları. Ankara. Darly, G. F. (1994). Applied Professional Ethics. Routledge. London. De George, R. T. (2009). Business Ethics (7th ed.). Prentice Hall. Boston. Durkheim, E. (2006). Sosyoloji Dersleri. Çev. A. Berktay. İletişim Yayınları. İstanbul. Erol, G. (2012). İletişim ve Etik. Hiperlink Yayınları. İstanbul. Ertekin, Y. (1987). “Halkla İlişkiler ve Meslekleşme Olgusu”. Halkla İlişkiler Sempozyumu. TODAİE Yayınları. Ankara. Feldman, F. (2012). Etik Nedir?. Çev. F.B. Aydar. Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi. İstanbul. Fitzpatrick, K. R. & Gauthier, C. (2001). Toward a Professional Responsibility Theory of Public Relations Ethics. Journal of Mass Media Ethics, 16, pp. 193-212. Frankena, W.K. (2007). Etik. Çev. A. Aydın. İmge Kitabevi. Ankara. Gordon, J. C. (1997). “Interpreting Definitions of Public Relations: Self Assesment and Symbolic Interactionism –Based Alternative”, Public Relations Review, 23, pp. 57-66. Gregory, A. (2003). “Public Relations and the Age of Spin”. Paper Presented for Inaugural Lecture of Centre for Public Relations Studies. Leeds Metropolitan University. Public Relations Ethics
• Gülsünler, M.E. (2013). “Halkla İlişkiler Mesleğinde Etiksel Çerçeve”. M. Işık (Ed). İletişim ve Etik. 3. Baskı. Eğitim Kitabevi. Konya. Hutton, J.G. (1999). “The Definition, Dimensions, and Domain of Public Relations”. Public Relations Review 25 (2). pp.199-214. Işık, M. (2013). “İşleyiş Açısından İletişim ve İletişimin Öğeleri”. M. Işık (Ed). İletişim ve Etik. 3. Baskı. Eğitim Yayınevi. Konya. İspir, N., Yurdigül, Y. & Küçükalkan, Y. (2015). “Halkla İlişkiler Etiği”, Tarih Okulu Dergisi. Yıl 8, Sayı XXIV, pp. 353-375. Kalender, A. & Fidan, M. (2011). Halkla İlişkiler. Tablet Yayınları. Konya. Kazancı, M. (2016). Kamuda ve Özel Kuruluşlarda Halkla İlişkiler. 11. Baskı. Turhan Kitabevi. Ankara. Kuçuradi, İ. (1988). Uludağ Konuşmaları: Özgürlük, Ahlak, Kültür Kavramları. Türkiye Felsefe Kurumu. Türk Felsefe Dizisi:1. Ankara. Kutlu, H.A. (2013). Meslek Etiği. 2. Basım. Nobel Yayıncılık. Ankara. Lloyd, H. M. (1998). Halkla İlişkilerde Meslek Ahlakı. Rota Yayınları. İstanbul McHugh, F. P. (1992). İş Ahlakı. TÜSİAD Yay. İstanbul. Özgener, Ş. (2009). İş Ahlakının Temelleri. 2. Baskı. Nobel Yayıncılık. Ankara. Özlem, D. (2010). Etik-Ahlak Felsefesi. 2. Baskı. Say Yayınları. İstanbul. Pieper, A. (2012). Etiğe Giriş. Çev. V. Ataman & G. Sezer. 2. Basım. Ayrıntı Yayınları. İstanbul. Sabuncuoğlu, Z. (2016). Halkla İlişkiler. 12. Baskı. Aktüel Yayınları. Bursa. Sayımer, İ. & Yayınoğlu, P. E. (2007). Halkla İlişkiler ve Reklam Üzerine Etik Değerlendirmeler. Beta Yayınevi. İstanbul. Seib, P.M. & Fitzpatrick, K. (1995). Public Relations Ethics. Fort Worth, TX & London: Harcourt Brace College Publishers. Sriramesh, K. & Vercic, D. (Eds.) (2003). The Global Public Relations Handbook: Theory, Research, and Practice. Routledge. Tepe, H. (2016). Pratik Etik. BilgeSu Yayıncılık. Ankara. Tepe, H. (Ed) (2000). Etik ve Meslek Etikleri. Türkiye Felsefe Kurumu. Ankara. Theaker, A. (2004). The Public Relations Handbook. Routledge. Tikveş, Ö. (2005). Halkla İlişkiler ve Reklamcılık. 2. Baskı. Beta Yayınevi. İstanbul. Tortop, N. & Özer, M.A. (2013). Halkla İlişkiler. 11. Baskı. Nobel Yayıncılık. Ankara. Weaver, N. C. (1997). Toplam Kalite Yönetimi’nin Dört Aşaması. Ed. C. Seçki. Çev. T. Birkan & O. Akkınhay. Sistem Yayıncılık. İstanbul.
• Walle, M. (2003). “Commentary: What Happened to Public Responsibility? The Lack of Society in Public Relations Code of Ethic”. http://www.prismjournal.org/fileadmin/Praxis/Files/ Journal_Files/issue1/commentary_paper1.pdf, 13.03.2019 Wilcox, D.L., Cameron, G.T., Ault, P.H. & Agee, W.K. (2003). Public Relations, Strategies and Tactics. 7th Edition. Allyn & Bacon. https://www.ipra.org/member-services/code-of-conduct, 26.02.2019 http://www.prismjournal.org/fileadmin/Praxis/Files/Journal_Files/issue1/commentary_paper1. pdf, 12.01.2019 http://www.tuhid.org/tuhid-meslek-ilkeleri.html, 26.02.2019