FEN BİLİMLERİ DERSİNDE ARGÜMANTASYON YÖNTEMİNİN ÖĞRENCİLERİN AKADEMİK BAŞARISI ÜZERİNE ETKİSİNİN BLOOM’UN TAKSONOMİSİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 9, 54 - 66, 30.06.2022

Kenan Kurt , Zeki Apaydın , Mehmet Ali Kandemir

Öz

Bu çalışmada, argümantasyon yönteminin fen bilimleri dersinde öğrencilerin akademik başarılarına etkisi incelenmiştir. Çalışmaya dördüncü sınıfa devam 60 öğrenci katılmıştır. Araştırmaya katılacak öğrencilerin belirlenmesinde uygun örneklem yöntemi kullanılmıştır. Araştırma ön test-son test kontrol gruplu yarı deneysel desene göre tasarlanmıştır. Deney ve kontrol grubu kura usulü belirlenmiştir. Deney grubunda argümantasyon modeline göre hazırlanmış eğitim ve öğretim süreci uygulanırken, kontrol grubuna geleneksel öğretim yöntemlerinin yer aldığı bir eğitim ve öğretim süreci uygulanmıştır. Verilerin elde edilmesinde araştırmacılar tarafından geliştirilen fen bilimleri başarı testi kullanılmıştır. Verilerin analizinde gruplar arası bağımsız gruplar t-testi, grup içi ise bağımlı gruplar t-testi kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda argümantasyon yönteminin fen bilimleri dersinde akademik başarıyı artırdığı yönünde bulgular elde edilmiştir. Buna ek olarak deney grubunda yer alan öğrencilerin Bloom taksonomisine göre bilişsel düzeyin kontrol grubuna göre daha üst basamaklarda yer aldığı saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Fen Bilimleri, Argümantasyon, akademik başarı, Bloom Taksonomisi

Kaynakça

• Akbulut, H., İ. ve Çepni, S. (2013). Bir üniteye yönelik başarı testi nasıl geliştirilir: İlköğretim yedini sınıf kuvvet ve hareket ünitesi. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 18-44.
• Çakan Akkaş, B. N. ve Kabataş Memiş, E. (2020). Argümantasyon uygulamalarının 5. sınıf öğrencilerinin madde ve değişim ünitesi başarılarına ve bireysel değişimlerine yansıması. Kastamonu Education Journal, 28(3), 1407-1417.
• Aktamış, H. (2017). Örnek etkinliklerle fen eğitiminde argümantasyon. Anı Yayıncılık.
• Apaydın, Z., ve Kandemir, M., A. (2018). İlkokulda sınıf öğretmenlerinin fen bilimleri dersinde argümantasyon yöntemi kullanımına ilişkin görüşleri. Journal and Computer Education Research, 6(11), 106-122
• Balcı, M. (2015). Argümantasyon tabanlı fen öğretiminin ilkokul 4. sınıf öğrencilerinde etkililiğinin incelenmesi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Dumlıpınar Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
• Böttcher, F., ve Meisert, A. (2010). Argumentation in science education: A model-based framework. Science ve Education, 20(2), 103–140. doi:10.1007/s11191-010-9304-5).
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Akademi Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Pegem Akademi Yayıncılık.
• Cahill, J., A., Schulman, B., S. (2012). Argumentation step-by-step: learning critical thinking through deliberate practice. Teaching Philosophy, 35(1), 41-62.
• Cross, D. I. (2008). Creating optimal mathematics learning environments: combining argumentation and writing to enhance achievement. International Journal of Science and Mathematics Education, 7(5), 905–930.
• Çakan Akkaş, B. N. ve Kabataş Memiş, E. (2020). Argümantasyon uygulamalarının 5. sınıf öğrencilerinin madde ve değişim ünitesi başarılarına ve bireysel değişimlerine yansıması. Kastamonu Education Journal, 28(3), 1407-1417.
• Çepni, S. (2014). Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi. Pegem Akademi Yayınları.
• Demir, T. ve Gönen, S. (2019). Argümantasyona dayalı öğretimin 7. sınıf öğrencilerinin kuvvet iş ve enerji ilişkisini anlamalarına etkisi. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(15), 23-38.
• Erduran, S., ve Jiménez Aleixandre, M. P. (2012). Argumentation in science education research. Science Education Research and Practice in Europe, 253–289.
• Erduran, S., Simon, S. ve Osborne, J. (2004). TAPping into argumention: Developments in the application of Toulmin’s Argument Pattern for studying science discourse. Science Education, 88(6), 915-933.
• Fan, Y. C., Wang, T. H., ve Wang, K. H. (2020). Studying the effectiveness of an online argumentation model for improving undergraduate students' argumentation ability. Journal of Computer Assisted Learning, 36(4), 526– 539.
• Fettahlıoğlu, P. (2013). Argümantasyona dayalı öğrenme-öğretme yaklaşımı. İçinde Ekici, G., ve Güven M. (Eds), Yeni öğrenme-öğretme yaklaşımları ve uygulama örnekleri (ss.140-170). Pegem Akademi Yayıncılık.
• González-Howard, M. (2019). Exploring the utility of social network analysis for visualizing interactions during argumentation discussions. Science Education, 103(3), 503-528.
• Günel, M., Kıngır, S., ve Geban, Ö. (2012). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının kullanıldığı sınıflarda argümantasyon ve soru yapılarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 37(164), 316-330
• Honrikx, J. ve Hahn, U. (2012). Reasoning and argumentation: Towards an integrated psychology of argumentation. Thinking and Reasoning, 18(3), 225-243.
• Johnson, A. P. (2014). Eylem araştırması el kitabı. Anı Yayıncılık.
• Kuhn, D. (2010). Teaching and learning science as argument. Science Education, 94, 810–824.
• Lazorou, D., Erduran, S. ve Sutherland, R. (2017). Argumentation in science education as an evolving concept: Following the object of activity. Learning, Culture and Social Interaction, 51-66.
• Macagno, ve F., Konstantinidou, (2012). What students’ arguments can tell us: Using argumentation schemesin science education, Springer Science, 225-243
• McNeill, K. L. (2011). Elementary students' views of explanation, argumentation and evidence and abilities to construct arguments over the school year. Journal of Research in Science Teaching, 48(7), 793-823.
• McNeill, K. L., González-Howard, M., Katsh-Singer, R. ve Loper, S. (2016). Pedagogical content knowledge of argumentation: Using classroom contexts to assess high quality PCK rather than pseudoargumentation. Journal of Research in Science Teaching, 53(2), 261-290.
• MEB. (2018). Fen bilimleri dersi öğretim programı. Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Organisation for Economic Co-operation and Development. (2020, Aralık, 15). PISA. https://www.oecd.org/pisa/test/scientific-question-categories.htm
• Osborne, J., Erduran, S., ve Simon, S. (2004). Enhancing the quality of argumentation in school science. Journal of Research in Science Teaching, 41(10), 994–1020.
• Özcan, R. (2016). Fen bilimleri dersi öğretmenlerinin bilimsel argümantasyon sürecinin sınıflarında kullanma düzeylerinin ve argümantasyona yönelik farkındalıklarının belirlenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniveristesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Aydın.
• Özcan, R., Aktamış, H., ve Hiğde, E. (2018). Fen bilimleri derslerinde kullanılan argümantasyon düzeyinin belirlenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (43), 93-106
• Saraç, H. (2018). Fen bilimleri dersi ‘Maddenin Değişimi’ ünitesi ile ilgili başarı testi geliştirme: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 416-445.
• Toulmin, S. (1958). The uses of argument. Cambridge University Press.
• Türkoğuz, S. ve Cin, M. (2013). Argümantasyona dayalı kavram karikatürü etkinliklerinin öğrencilerin kavramsal anlama düzeyine etkisi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 155-173
• Uluay, G. ve Aydın, A. (2018). Yedinci sınıf öğrencilerine kuvvet ve hareket ünitesinin öğretilmesinde argümantasyon odaklı öğrenme sürecinin akademik başarıya etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 1779-1799.
• Von Aufschnaiter, C., Erduran, S., Osborne, J., ve Simon, S. (2007). Arguing to learn and learning to argue: Case studies of how students’ argumentation relates to their scientific knowledge. Journal of Research in Science Teaching, 45(1), 101–131.