Çocuk Odaklı Yerel Politikalar ve Parka Hapsedilmiş Çocukluk

Yıl 2017, Cilt: 14 Sayı: 40, 309 - 318, 28.12.2017

Şerife Potuk Pekküçükşen , Ercan Oktay

Öz

Bir kentin yeniden planlanması, düzenlenmesi, tüm paydaşlar
için yaşanabilir hale getirilmesi bir zorunluluktur. Nüfus artışı ve göçler
nedeniyle artan nüfusu barındırmanın ötesinde yaşanabilir yeni bir mekân
tasarımı yapmayı amaçlayan kentsel politikalar, kentli bir yaşam oluşturmak
için yeni hedefler ve stratejiler ortaya koymaktadır. Bu biçimlendirme süreci,
kente ait olmak ve kentin içerisinde var olabilmek adına her bir paydaşa farklı
alanlar oluşturmaktadır.  Ülke nüfusunun
yaklaşık %30’unu oluşturan çocukların beklentilerinin, haklarının,
varlıklarının yaşamlarını sürdürmek durumunda oldukları mekana yansıması da kentsel
politikalar vasıtasıyla mümkündür. Çocuklar, erişkinlerden farklı fizyolojik ve
psikolojik gereksinimlere sahip olan, eğitim, sağlık, yaşama, barınma gibi
doğuştan sahip oldukları hakların güvenceye alınmasının yanında psikolojik
gelişmelerinin de bilimsel yöntemlerle ele alınması gerekliliği olan bir
gruptur. 

Çalışma, çocuk
hakları sözleşmesi ve çocuk dostu kent olgusundan yola çıkarak çocukların
kentteki varlıklarının yerel politika belirleyiciler tarafından ne kadar
görünür kılındığını tartışmayı ve öneriler getirmeyi amaçlamaktadır. Kentsel
mekan tasarlanırken çocuğun ihmal edilmediğini göstermek adına hemen her sokağa
yerleştirilen çocuk  parklarının çocuk
dostu bir yerel yönetim için yeterli kriteri sağladığı düşüncesinin bir yanılgı
olması çalışmanın çıkış noktasıdır. Bu yönüyle çocukların fizyolojik,
psikolojik ve zihinsel gelişimleri doğrultusunda çocuk haklarının yerel
politikalara nasıl yansıdığı araştırılacaktır. Dolayısıyla çalışma çocukla
ilgili yerel kentsel politikalar ile sınırlıdır. 

Anahtar Kelimeler

Çocuk, yerel kentsel politika, çocuk dostu kent

Kaynakça

• Alpan, A. (2015). “Mekan Sahipliği İçin Mekanı Çocuklarla Birlikte Üretmek: Eskişehir Odunpazarı İçin Bir Model Önerisi”, İdealkent, S.17, 202-251.
• Bağlı, M. T. (2004a). (ed.). “Televizyon İlintili Çocuk Oyunları Üzerine Bir Araştırma”, Türkiye’de Çocuk Oyun Alanları: Araştırmalar, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları no: 12, Ankara.
• Bağlı, M. T. (2004b). (ed.). “Çocuk Bahçelerindeki Oyun Araçlarında Sosyal Etkileşim”, Türkiye’de Çocuk Oyun Alanları: Araştırmalar, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları no: 12, Ankara.
• Dutoğlu, Y. (2015).(ed). "Çocuk Olmak", Çocukluk Mekanlarımız, Çizgi, Konya, 27-32.
• Ermiyagil, M. S., Abbasoğlu, C., Gürçınar S. (2015). “Kentsel Mekanın Gelişiminde Çocuk Oyun Alanlarının Rolü: KKTC’de Yeni Kent Gönyeli Örneği”, İdealkent, S.17, 12-45.
• Etiler, N. (2007). “Türkiye’de Çocuk Politikaları”, Toplum ve Hekim, C.22, S.6, 402-408.
• Etli, P. D., Yamaçlı R. (2015). "Çocuklar İçin Sokakların Güvenlik Koşullarının İrdelenmesi: Eskişehir Odunpazarı Örneği", Turkısh Studies, 10(15), 225-244.
• Gökmen, H. S. (2013). "Çocuk Dostu Kent Üzerine Stratejiler", TMMOB 2. İzmir Kent Sempozyumu, 821-829. Gül, E. D. (2012). “Ailelerin Çocuk Bahçelerine ve Çocuk Bahçelerindeki Materyallere Bakış Açılarının İncelenmesi”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C.21, S.3, 261-274. Koç, N., Tavşancıl E., Demir E. (2015). “Çocuk Dostu Şehir Girişimi ve Çocukların Gözüyle Ankara”, İdealkent, S.17, 106-139.
• Postman, N. (1995). Çocukluğun Yokoluşu, İmge Kitabevi, Ankara.
• Sağım, E. (2015). (ed.). "Çocukluğum Özgürlük", Çocukluk Mekanlarımız Çizgi, Konya, 155-158.
• Tandoğan, O. (2014). "Çocuk İçin Daha Yaşanabilir Bir Kentsel Mekan: Dünya'da Gerçekleştirilen Uygulamalar", Megaron, 9 (1):19-33.
• Topsümer, F., Babacan E., Baytekin E. P.(2009), " Şehir ve Çocuk, Çocuk Dostu Şehir Girişiminin Şehir İmajına Katkısı", İletişim Fakültesi Dergisi, S.35, 5-20.
• Onur, B., Güney N. (2004). Türkiye’de Çocuk Oyun Alanları: Araştırmalar, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları no.12, Ankara.
• Orak, Z. A. (2015). (ed.). "Uzak Zamanlar Yakın Mekanlar", Çocukluk Mekanlarımız, Çizgi, Konya. 173-176.
• Özservet, Y. Ç. (2015). “Çocuk Dostu Belediyecilik”, İller ve Belediyeler, C.1, 38-43.
• Uysal, A. (2015). “Çocuk Coğrafyaları ve Çocukların Gündelik Mekanları”, İdealkent, S.17, 46-61.
• “Çocuk Haklarına Dair Sözleşme”, https://www.unicef.org/turkey/crc/_cr23e.html, erişim tarihi: 10.09.2017
• Gündem: Çocuk, Türkiye Çocuk Politikası Çalıştay Sonuçları (2009). Çocuk Hakları Tanıtma, Yaygınlaştırma, Uygulama ve Uygulamaları İzleme Derneği Yayınları:1, Ankara.