Teachers' Opinions on Government Support Per Pupil in Private Schools

Yıl 2019, , 70 - 87, 01.11.2019

Hüseyin Ergen , Tolga Altıner

https://doi.org/10.21666/muefd.531607

Öz

 The purpose of this study was to reveal opin­ions of teachers charged in
private and public schools on the government grant for private school students.
Teacher opinions on government grant per pupil enrolled in private schools were
analyzed in respect to various variables. A total of 119 volunteer teachers who
work in Mersin province Mezitli district have participated. Teacher opinions
were collected via a data collection tool which contains an information form
and a survey. The survey was composed of 26 items. For performing
statistical analyses on data, frequencies, percentages, and difference analyses
were used. According to results obtained from the analyses, there were no
significant difference among teachers’ opinions in terms of marital status,
degree of graduation and field of instruction. In relation to gender and own or close relative’s child’s benefits from
government support some differences were observed in scores obtained from a few
items. On the other hand, age, seniority and school type variables brought up
significant differences in teacher opinions on most of the items. Young and
less tenured private school teachers have more optimistic opinions concerning
justification, processes and implementation of government support per pupil in
private schools.

Anahtar Kelimeler

Teacher opinions, private schools, junior secondary schools, government support

Özel Okullarda Öğrenci Başına Devlet Desteği Konusunda Öğretmen Görüşleri

Öz

Bu çalışmanın amacı, kamu ve özel öğretim okullarında görev yapan
öğretmenlerin özel okulda öğrenim gören öğrenci başına yapılan devlet
desteğiyle ilgili görüşlerini ortaya koymaktır. Çalışmaya katılan öğretmenlerin özel okul öğrencilerine
devlet desteği konusunda görüşleri farklı değişkenler açısından ele alınmıştır.
Araştırmaya Mersin ili Mezitli ilçesindeki ortaokullarda görev yapan gönüllü
119 öğretmen katılmıştır. Öğretmen görüşleri araştırmacılar tarafından geliştirilen,
kişisel bilgi formu ve anketten oluşan bir veri toplama aracı aracılığı ile
elde edilmiştir. Öğretmen görüşlerini belirlemeye yönelik anket ölçek tipinde
26 maddeden oluşmaktadır. Toplanan veriler üzerinde yapılan analizde frekans,
yüzde ve fark analizleri kullanılmıştır. Elde dilen bulgulara göre medeni
durum, lisans eğitimi ve branş değişkenleri açısından öğretmen görüşleri
arasında anlamlı bir fark yoktur. Cinsiyet ve daha önce destekten yararlanma
durumuna göre birkaç maddede görüş ayrılıkları tespit edilmiştir. Öte yandan,
yaş, kıdem ve okul türü değişkenleri ise pek çok maddede öğretmenlerin
görüşleri arasında anlamlı farklılık oluşturmaktadır. Genç, kıdemi düşük ve
özel okulda çalışan öğretmenler öğrenci başına destek konusunda
gerekçelendirme, süreç ve uygulama konularında diğerlerine göre daha
iyimserdir.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen görüşleri, özel okullar, ortaokullar, öğrenci başına devlet desteği

Kaynakça

• Arslan, H., Satıcı, A. ve Kuru, M. (2006). Devlet ve özel ilköğretim okullarının etkililiğinin araştırılması. Eğitim ve Bilim, 31(142), 15-25.
• Aydoğan, E. (2008). Eğitim sisteminde yeniden yapılanma ve özelleştirme adımları. Memleket Siyaset Yönetim, 3(6), 166-187.
• Babanoğlu, M. P. ve Yardımcı, A. (2017). Turkish state and private school EFL teachers' perceptions on professional development. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 46(2), 789-803.
• Belfield, C. R. (2000). Economic principles for education: theory and evidence. Cheltenham, UK: Edward Elgar.
• Belfield, C. R. (Ed.). (2006). Modern classics in the economics of education: volume I-II. Cheltentham, UK: Edward Elgar Publishing Ltd.
• Bellibaş, M. Ş. v e Gedik, Ş. (2014). Özel ve devlet okullarında çalışan müdürlerin öğretim liderliği becerileri açısından karşılaştırılması: karma yöntem. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 20(4), 453-482.
• Benson, C. S. (1995). Educational financing. In Carnoy, M. International encyclopedia of economics of education. (2nd edition). (pp. 408-411).
• Bifulco, R. & Reback, R. (2014). Fiscal impacts of charter schools: lessons from New York. Education Finance and Policy, 9(1), 86-107.
• Boz, T. ve Yıldırım, A. (2014). 4+4+4 Eğitim sisteminde birinci sınıf öğretmenlerinin karşılaştığı zorluklar. Başkent University Journal of Education, 1(2), 54-65.
• Bray, M. (1996). Counting the full cost: parental and community financing of education in East Asia. Washington D.C.: The World Bank.
• Coombs, P. H. & Hallak, J. (1987). Cost analysis in education: a tool for policy and planning. The World Bank, Baltimore: Johns Hopkins University Press.
• Çam, T. (2006). Küreselleşme ve eğitim, 1980 sonrası neoliberal eğitim politikalarının Türk eğitim sistemine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
• Çokgezen, M. ve Terzi, N. (2008). Türkiye'de devletin eğitime müdahalesinin yeterli gerekçesi var mı? Liberal Düşünce, 13(49), 5-23.
• Eğitim-Sen (2015). Eğitimde özelleştirmenin yeni adresi: temel liseler. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
• Eurydice. (2014). Financing schools in Europe: mechanisms, methods and criteria in public funding. Eurydice Report. Luxembourg: Publications Office of the European Union.
• Friedman, M. (2002). The role of government in education. In R. Friedman (Ed.), Capitalism and freedom, 3E (pp. 85-107). Chicago, IL: University of Chicago Press.
• Kalkan, B. (2014). Eğitim kuponu: eğitimde fırsat eşitliği için bir öneri. Liberal Düşünce, 19(76), 63-99.
• Keskin Demirer, D. (2012). Eğitimde piyasalaşma ve öğretmen emeğinde dönüşüm. Çalışma ve Toplum, 1, 161-186.
• Kulaksızoğlu, A., Çakar, M. ve Dilmaç, B. (1999a). Türkiye'de ve dünyada özel okulların yapısı ve işleyişi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 11, 219-232.
• Kulaksızoğlu, A., Çakar, M. ve Dilmaç, B. (1999b). Türkiye'de özel okullar hakkındaki tutumla ilgili bir araştırma. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 11, 233-246.
• Kurul, N. (2012). Eğitim finansmanı. 2. baskı. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• MEB. (2012). Milli Eğitim Bakanlığı Özel Öğretim Kurumları Yönetmeliği. Resmi Gazete Tarihi: 20.03.2012, Resmi Gazete Sayısı: 28239. www.mevzuat gov.tr adresinden 17.10.2018 tarihinde erişilmiştir.
• MEB. (2014-2017). 2015, 2016, 2017 ve 2018 bütçe sunuş konuşmaları. http://sgb.meb.gov.tr/www/dokumanlar/icerik/30 adresinden 24.10.2018 tarihinde erişilmiştir.
• MEB. (2013-2018). Milli eğitim istatistikleri, 2012-13, 2013-14, 2014-15, 2015-16, 2016-17 ve 2017-18. http://sgb.meb.gov.tr/www/resmi-istatistikler/icerik/64 tarihinde erişilmiştir.
• MEB. (2018). 5580 sayılı kanun kapsamındaki özel okullarda öğrenim gören/görecek öğrenciler için verilecek eğitim ve öğretim desteği uygulama e-kılavuzu. https://ookgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2018_08/16180149_2018-2019_egitim_ogretim_destegi_kilavuzu.pdf adresinden 24.10.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Mezitli MEM. (2018). Mezitli İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü resmi web sitesi istatistikleri, http://mezitli.meb.gov.tr/ adresinden 16.10.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Özan, M. B., Polat, H., Gündüzalp, S. ve Yaraş, Z. (2015). Okul yöneticilerinin dershane dönüşümüne ilişkin görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 259-279.
• Özdemir, A. ve Tüysüz, F. (2017). Özel okul yatırımları için Türkiye'deki 81 ilin çok kriterli karar verme yöntemleri ile stratejik analizi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 45, 93-114.
• Sutton, L. C. & King. R. A. (2013). Financial crisis not wasted: shift in state power and voucher expansion. Journal of Education Finance, 38(4), 283-303.
• Şentürk, İ. (2008). Pierre Bourdieu'nun neoliberalizm eleştirisi bağlamında eğitim yönetimini yeniden düşünmek. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 73-98.
• Şimşek, H. (2018). Türkiye'de devlet okulu neden hedefte? Yeni liberal ve yeni muhafazakar taktikler. İstanbul: Gamze Yayıncılık.
• TBMM. (2018). Millî Eğitim Bakanı Ziya Selçuk'un, 2019 yılı merkezi yönetim bütçe kanun teklifi (1/276) ile 2017 yılı merkezi yönetim kesin hesap kanunu tasarısı (1/275) ve Sayıştay tez-kereleri hakkında sunumu. TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu Tutanak Dergisi, 27/2(11), 7-19.
• TEDMEM (2015). Eğitim değerlendirme raporu, 2015. Ankara: Türk Eğitim Derneği.
• TEDMEM (2016). Eğitim değerlendirme raporu, 2016. Ankara: Türk Eğitim Deneği.
• TÜİK (2018). Eğitim harcamaları istatistikleri, 2017. http://www.tuik.gov.tr adresinden 23.01.2018 tarihinde erişilmiştir.
• Türkoğlu, M. E. ve Aypay, A. (2015). Özel okul öğretmenlerinin öğretmen hesap verebilirliğine dair düşünceleri. Eğitimde Politika Analizi Dergisi, 4(1), 7-32.
• Uygun, S. (2003). Türkiye'de dünden bugüne özel okullara bir bakış: gelişim ve etkileri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36(1-2), 107-120.
• Ünal, L. I. (1996). Eğitim ve yetiştirme ekonomisi. Ankara: Epar Yayınları.
• Ünal, L. I. (2005). Öğretmen imgesinde neoliberal dönüşüm. Eğitim, Bilim, Toplum, 3(11), 5-15.
• Woodhall, M. (2004). Cost-benefit analysis in educational planning. 4th ed. Paris: UNESCO.