Fulfilment Level of Turkish National Education System’s General Purposes According to Views of Prospective Teachers

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 24, 2269 - 2296, 30.04.2020

Şenol Sezer

https://doi.org/10.26466/opus.619531

Cited By: 6

Öz

The purpose of this study is to determine the fulfilment level of general aims of Turkish National Education according to the opinions of prospective teachers. For this purpose, based on the general objectives of the Turkish National Education the ‘Educational Objectives Scale’ was developed by researcher, validity and reliability were tested, and used as data collection tool. The research was in the quantitative research design and survey model. The sample group was 259 undergraduate students. The sample group was determined by using cluster sampling technique. The results show that the goals such as ‘to raise citizens who adopt national values and who love their homeland and nation’ fulfilled at a higher level than other sub-dimensions. The findings also show that the aims of the National Education System in ‘good human development’ sub-dimension include ‘raising a balanced individuals who have personality and character, respectful to the human rights, and have responsibility towards the society’ fulfilled at a medium level. On the other hand, the findings show that the aims such as ‘to educate individuals who have a wide world view and free and scientific thinking power’ fulfilled at a low level, relatively. In addition, the findings show that the fulfilment level of the aims in the ‘preparation for the profession’ was quite low. The participants in the field of Guidance and Psychological Counselling find the fulfilment level of the main aims of the Turkish National Education system relatively inadequate in terms of good citizen training, good human rearing and preparing for the profession compared to the participants in other license fields.

Anahtar Kelimeler

Education, Education system, Educational aims, Scale development, Validity, Reliability

Öğretmen Adaylarının Görüşlerine Göre Türk Milli Eğitiminin Genel Amaçlarının Gerçekleşme Düzeyi

Öz

Bu çalışmanın amacı, öğretmen adaylarının görüşlerine göre, Türk Millî Eğitiminin genel amaçlarının gerçekleşme düzeyini belirlemektir. Bu amaçla, Türk Millî Eğitiminin genel amaçları temel alınarak ‘Eğitim Amaçları Ölçeği’ geliştirilmiş, geçerlik ve güvenirliği test edilerek veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Araştırma, nicel araştırma deseninde ve tarama modelindedir. Araştırmanın örneklem grubunu 259 lisans öğrencisi oluşturmaktadır. Örneklem grubu, küme örnekleme yöntemi ile belirlenmiştir. Araştırmanın sonuçları, millî değerleri benimseyen, vatanını ve milletini seven yurttaşlar yetiştirmeye yönelik amaçların diğer alt boyutlara oranla daha yüksek düzeyde gerçekleştiğini göstermektedir. Araştırmada, Milli Eğitim Sisteminin ‘iyi insan yetiştirme’ alt boyutunda yer alan ‘insan haklarına saygılı ve topluma karşı sorumluluk duyan, dengeli, kişilik ve karakter sahibi bireyler yetiştirir’ şeklindeki amaçlarının, ‘orta düzeyde’ gerçekleştiğini göstermektedir. Öte yandan bulgular, ‘hür ve bilimsel düşünme gücüne, geniş bir dünya görüşüne sahip bireyler yetiştirir’ şeklindeki amaçların görece ‘düşük düzeyde’ gerçekleştiğini göstermektedir. Ayrıca sonuçlar, Milli Eğitim Sisteminin ‘mesleğe hazırlama’ alt boyutundaki amaçlarının gerçekleşme düzeyinin ‘oldukça düşük’ olduğunu göstermektedir. Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık lisans alanındaki katılımcılar, Türk Milli Eğitim Sisteminin temel amaçlarının gerçekleşme düzeyini, diğer lisans alanındaki katılımcılara göre iyi vatandaş yetiştirme, iyi insan yetiştirme ve mesleğe hazırlama alt boyutlarında görece daha düşük bulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Eğitim sistemi, Eğitim amaçları, Ölçek geliştirme, Geçerlik, Güvenirlik

Kaynakça

• Aslan, S. (2019). An analysis of secondary school students’ views regarding basic democratic values in terms of several variables. European Journal of Educational Research, 8 (2), 491-500.
• Aydın, A. (2015). Eğitim politikası. Ankara: Pegem Akademi.
• Baofu, P. (2011). The future of post-human education: A preface to a new theory of teaching and learning. Cambridge: Cambridge International Science Publishing.
• Berkant, H. G. ve Sürmeli, Z. (2013). Sosyal bilgiler dersindeki değerleri kazandırmada öğretmenlerin güçlük yaşama durumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), 334-348.
• Binbaşıoğlu, C. (2004). Ailede ve okulda eğitim sorunları. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Binici, H. ve Arı, N. (2004). Mesleki ve teknik eğitimde arayışlar. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(3), 383-396.
• Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. New York: The Guilford Press.
• Bursalıoğlu, Z. (2015).Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış.Ankara:PegemA Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demir, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Cramer, D. (2003). Advanced quantitative data analysis. Philadelphia: Open University Press.
• Creighton, T. (2009). Paradigms, mental models, and mindsets in-use. International Journal of Educational Leadership Preparation,4 (3), 1-22.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Demir, E. ve Şen, H. Ş. (2009). Cumhuriyet dönemi mesleki ve teknik eğitim reformları. Ege Eğitim Dergisi, 10(2), 39-59.
• Demirel, Ö. (1999). Plandan değerlendirmeye öğretme sanatı. Ankara: Pegem A Yayınları.
• Deveci, H. (2008). Eğitimin sosyal temelleri. İçinde M. Gültekin (Ed.). Eğitim bilimine giriş (ss.17-40) Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Doğan, S. (2014). Eğitimin işlevleri. C. T. Uğurlu (Ed). Eğitim bilimine giriş İçinde (s. 27-41) Ankara: Eğiten Kitap.
• Erdoğan, İ. (2014). Eğitimdeki değişimlere dair eleştirel irdelemeler. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(21), 129-140.
• Ertürk, S. (1994). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Meteksan A. Ş.
• Fain, S. M., Barantovich, M. ve Martin, R. (2009). Education for sustainability. R. V. Farrell ve G. Papagiannis (Eds.). The aims of education in an age of stasis and change içinde (s. 31-44). Paris: EOLSS Publishers.
• Fraenkel, J., Wallen, N. ve Hyun, H. (2012). How to design and evaluate research in education. Columbus, OH: McGraw-Hill.
• Freire, P. (2018). Ezilenlerin pedagojisi. (Çev. D. Hattoğlu ve E. Özbek). İstanbul: Ayrıntı Yayıları.
• Gay, L. R. ve Airasion, P. W. (2003). Educational research: Competencies for analysis and appIication. (7th ed.). NJ: Prentice Hall.
• Gökalp, Z. (1992). Terbiyenin sosyal ve kültürel temelleri. (I. Cilt). Hazırlayan: Rıza Kardaş. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Gül, G. (2004). Birey toplum eğitim ve öğretmen. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 223-236.
• Gür, B. S. ve Çelik, Z. (2009). Türkiye’de millî eğitim sistemi: Yapısal sorunlar ve öneriler. Ankara: SETA Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı.
• Gürsoy, E. ve Arslan-Özkan, H. (2014). Türkiye’de üniversite öğrencilerinin kadına ilişkin “namus” algısı. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 5(3), 149-159.
• Hoe, S. L. (2008). Issues and procedures in adopting structural equation modeling technique. Journal of Applied Quantitative Methods, 3(1), 76-83.
• İçer, M. M. (1997). Türkiye’de eğitim sisteminin genel amaçları ve temel ilkelerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.
• İnal, K. (1991). Durkheim’in eğitim anlayışı. AÜEBF Dergisi, 24 (2), 511-518.
• Kant, I. (2009). Eğitim üzerine. (Çev. A. Aydoğan). İstanbul: Say Yayınları.
• Karasar, N. (2017). Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel Akademi Yayınları.
• Kıncal, R. Y. ve Ulutaş, M. (2009). İlköğretim 8. sınıf bilgisayar dersi amaçlarının gerçekleşme düzeyinin değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1), 293-312.
• Kline, R. B. (2003). Principles and practice of structural equation modeling. New York: The Guilford Press.
• Kösterelioğlu, İ. (2008). Eğitim bilimine giriş dersinin bilişsel alan hedeflerinin gerçekleşme düzeyi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(15), 61-74.
• Küçük, Z. A. ve Polat, S. (2013).İlköğretim okul yöneticilerinin eğitime ve eğitimin amaçlarına ilişkin görüşleri.Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi,3(1),239-255.
• Lee, S. Y. (2007). Structural equation modeling. England: John Wiley & Sons Ltd.
• Leech, N. L., Barrett, K. C. ve Morgan, G. A. (2005). SPSS for intermediate statistics: Use and interpretation. (2nd ed.). Mahwah, NJ: Erlbaum.
• OECD. (2018). The future of education and skills: Education 2030. https://www.oecd.org/education/2030/E2030%20Position%20Paper%20(05.04.2018).pdf adresinden erişildi.
• Okur, M. (2005). Milli mücadele ve cumhuriyetin ilk yıllarında milli ve modern bir eğitim sistemi oluşturma çabaları. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (1), 199-217.
• Öçalan, M. ve Erdoğdu, M. (2009). Ortaöğretim kurumlarında beden eğitimi dersinin amaçlarının gerçekleşme düzeyi. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(3), 280-391.
• Özbek, R. (2017). Vatandaşlık ve insan hakları eğitimi ders amaçlarının gerçekleşme düzeyi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 359-371. DOI: 10.17679/inuefd.302771.
• Özdemir, M. (2013). Resmi genel liselerin eğitsel amaçlarının “misyon” cümlelerine dayalı olarak çözümlenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(1), 281-293.
• Özkalp, E. (1990). Sosyolojiye giriş. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Özkan, R. (2011). Toplumsal yapı değerler ve eğitim ilişkisi. Kastamonu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 333-344.
• Pallant, J. (2007). SPSS survival manual: A step by step guide to data analysis using SPSS for Windows (3rd ed.). Berkshire: Open University Press.
• Resmi Gazete. (Haziran, 1973). Haziran, 1973, Sayı: 14574.
• Sarıbaş, S. ve Babadağ, G. (2015). Temel eğitimin temel sorunları. Anadolu Eğitim Liderliği ve Öğretim Dergisi, 3(1), 18-34.
• Schreiber, J. B., Nora, A., Stage, F. K., Barlow, E. A., ve King, J. (2006). Reporting structural equation modeling and confirmatory factor analysis results: A review. The Journal of Educational Research, 99(6), 323-338.
• Sheikh, S. U. ve Ali, M. A. (2019). Al-Ghazali’s aims and objectives of Islamic education. Journal of Education and Educational Developement, 6(1), 111-125.
• Silcock, P. ve Duncan, D. (2012). Values acquisition and values education: Some proposals. British Journal of Educational Studies, 49(3), 242-259. DOI: 10.1111/1467-8527.t01-1-00174.
• Sönmez, Ö. (2006). Lise öğrencilerinin beden eğitimi dersi genel amaçlarının gerçekleşmesi düzeyine ilişkin görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Spencer, H. (1860). Education: Intellectual, moral, and physical. New York: Appleton & Company. http://dx.doi.org/10.1037/12158-000 adresinden erişildi.
• Standish, P. (2002). Education without aims? R. Marples (Ed.). The aims of education içinde (s. 35-49). London: Taylor & Francis.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics (5th ed.). Boston, MA: Allyn & Bacon.
• Tay, B., Durmaz, F. Z. ve Şanal, M. (2013). Sosyal bilgiler dersi kapsamında öğrencilerin değer ve değerler eğitimine ilişkin görüşleri. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33 (1), 67-93.
• Tay, B. ve Yıldırım, K. (2009). Sosyal bilgiler dersinde kazandırılması amaçlanan değerlere ilişkin veli görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9(3), 1499-1542.
• Teyfur, M. (1995). Türk milli eğitim sisteminde amaçlar sorunu. Eğitim Yönetimi, 1(3), 461-464.
• Tezcan, M. (2001). Eğitimin toplumsal temelleri. V. Sönmez (Ed.). Öğretmenlik mesleğine giriş içinde (s.75-101) Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tezcan, M. (2017). Eğitim sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Uçar, C. ve Özerbaş, M. A. (2013). Mesleki ve teknik eğitimin dünyadaki ve Türkiye’deki konumu. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 242-253.
• UNESCO. (2002). Education for sustainability. From Rio to Johannesburg: Lessons learnt from a decade of commitment. World Summit on Sustainable Development Johannesburg, 26 August- 4 September 2002. http://portal.unesco.org/en/ev.phpURL_ID=13450&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html adresinden erişildi.
• Xiem, N. T. (2018). John Stuart Mill’s liberal thought on education and the dissemination of education in enforcing the right of liberty. American Journal of Educational Research, 6(5), 570-577. doi: 10.12691/education-6-5-33.
• Yue, X. Y. (2019). Exploring effective methods of teacher professional development in university for 21st century education. International Journal of Innovation Education and Research, 7(5), 247-257. DOI: https://doi.org/10.31686/ijier.Vol7.Iss5.1506
• Yücel, H. A. (1998). İyi vatandaş iyi insan. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Zabun, B. (2019). Türkiye’de eğitim sosyolojisinin gelişimi., M. Çağatay Özdemir ve A. Selcen Aslangilay. Eğitim sosyolojisi. içinde (s.115-142). Ankara: Pegem Akademi.