The Relationship Between Discipline Approaches of Teachers and Students’ Perceptions on Instructional Dissent

Yıl 2021, Cilt: 18 Sayı: 40, 2116 - 2145, 01.08.2021

İsmet Kaya , Hüseyin Fazlı Ergül

https://doi.org/10.26466/opus.855051

Öz

The aim of this study is to examine the relationship between teachers' disciplinary approaches and instructional dissent according to the perceptions of high school students. Relational survey model was used in the research. The students’ perceptions about disciplinary and instructional dissent were examined with correlation analysis. Important findings of the re-search are that: The students’ perceptions for disciplinary approach are “often” in contemporary dimension, it is “sometimes” in traditional dimension. The average of students' perceptions of the sub-dimensions related to instructional dissent is “agree on a medium level” for expressionist, “agree on a medium level” for impressive, “never disagree” for revenge. The “contemporary” sub-dimension of disciplinary approach and “expressionist” sub-dimension of educational opposition have a relation in a negative direction and at a “low” level. The “con-temporary” sub-dimension of disciplinary approach and “impressive” sub-dimension of instructional dissent have a significant relation in a positive direction and at a “medium” level. The “contemporary” sub-dimension of disciplinary approach and “vengeful” sub-dimension of instructional dissent have a significant relation in a negative direction and at a “medium” level. The “traditional” sub-dimension of disciplinary approach and “expressionist” sub-dimension of instructional dissent have a significant relation in a positive direction and at a “low” level. The “traditional” sub-dimension of disciplinary approach and “impressive” sub-dimension of instructional dissent have a significant relation in a negative direction and at a “low” level. The “traditional” sub-dimension of disciplinary approach and “vengeful” sub-dimension of instructional dissent have a significant relation in a positive direction and at a “medium” level.

Anahtar Kelimeler

Disciplinary approach, dissent, instructional dissent

Öğretmenlerin Disiplini Sağlama Yaklaşımları ile Öğrencilerin Öğretimsel Muhalefet Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Öz

Bu araştırmada, lise öğrencilerinin algılarına göre öğretmenlerin disiplin yaklaşımları ile öğretimsel muhalefet arasındaki ilişkiyi incelemek amaçlanmıştır. Öğrencilerin disiplin ve öğretimsel muhalefete ilişkin algıları arasındaki ilişki korelasyon analizi ile incelenmiştir. Araştırma sonucunda ulaşılan bazı bulgular şunlardır: Öğretmenlerin yüksek düzeyde çağdaş disiplin anlayışına, orta düzeyde geleneksel disiplin anlayışına sahip oldukları tespit edilmiştir. Öğrencilerin öğretimsel muhalefet ile ilgili alt boyutlardaki algılarının ortalamaları; dışa-vurumcu için “orta düzeyde katılıyorum”, etkileyici için “orta düzeyde katılıyorum” ve intikamcı için ise “hiç katılmıyorum” derecesinde saptanmıştır. Disiplin yaklaşımının “çağdaş” alt boyutu ile öğretimsel muhalefetin “dışavurumcu” alt boyutu arasında negatif yönde “düşük” düzeyde bir ilişki; “etkileyici” alt boyutu ile pozitif yönde “orta” düzeyde anlamlı bir ilişki ve “intikamcı” alt boyutu ile negatif yönde “orta” düzeyde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Disiplin yaklaşımının “geleneksel” alt boyutu ile öğretimsel muhalefetin “dışavurumcu” alt boyutu arasında pozitif yönde “düşük” düzeyde anlamlı bir ilişki; “etkileyici” alt boyutu ile negatif yönde “düşük” düzeyde anlamlı bir ilişki ve “intikamcı” alt boyutu ile pozitif yönde “orta” düzeyde anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Disiplin yaklaşımı, muhalefet, öğretimsel muhalefet.

Kaynakça

• Ada, S., ve İnce, B. (2012). Sınıfta istenmeyen davranışlara karşı öğretmenlerin disiplin uygulamalarıyla ilgili ilköğretim 5. Sınıf öğrencilerinin görüşlerinin incelenmesi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 11(4), 1023-1041.
• Akan, D. (2015). Temel kavramlar ve sınıf yönetiminin kapsamı. (Ed: Celal Gülşen). Kuram ve uygulamada sınıf yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Aydın, A. (2014). Sınıf yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Aydın, B. (2004). Disiplin sorunları ve çözüm yöntemleri konusunda öğretmen görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 39, 326-337.
• Bal, T. (2005). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğretmenlerinin disiplin anlayışları ve kullandıkları disiplin yöntemleri. Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Banfield, S. R., Richmond, V. P., ve McCroskey, J. C. (2006). The effect of teacher misbehaviors on teacher credibility and affect for the teacher. Communication Education, 55, 63-72.
• Başar, H. (2004). Sınıf yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Bekiari, A., Heropoulou, H. ve Sakellariou, K. (2005). Perceived aggressive physical education teacher communication, student state satisfaction and reasons for discipline. Italian Journal of Sport Sciences, 12(1), 73-78.
• Bilir, A., Kuru, S., ve Tezcan, F. (2007). Muğla ili ortaöğretim okullarında disiplin uygulamalarına ilişkin yönetici ve öğretmen görüşleri. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(19), 1-15.
• Bolkan, S., ve Goodboy, A. K. (2013). No complain, no gain: Students' organizational, relational, and personal reasons for withholding rhetorical dissent from their college instructors. Communication Education, 62, 278–300.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E. Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Can, A. (2016). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Can, E., ve Baksi, O. (2014). Öğrencilerin sınıf içi tutum ve davranışlarının öğretmenlerin sınıf yönetimi başarısına etkisi. Asya Öğretim Dergisi, 2(1), 86-101.
• Celep, C. (2004). Sınıf yönetimi ve disiplin. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Cheng, Y. C. (2000). Cultural factors in educational effectiveness: A framework for comparative research. School Leadership and Management, 20(2), 207-225.
• Chory-Assad, R. M., ve Paulsel, M. L. (2004). Classroom justice: Student aggression and resistance as reactions to perceived unfairness. Communication Education, 53, 255-275.
• Cooper, R. ve Sawaf, A. (2010). Liderlikte duygusal zekâ: Yönetim ve organizasyonlarda duygusal zekâ. (Çev. Zelal Bedriye Ayman ve Banu Sancar), İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Çelik, V. (2005). Sınıf yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Çelikkaleli, Ö., ve İnandı, Y. (2012). İlköğretim öğretmenlerinde disiplin anlayışı ve kişilerarası ilişkiye yönelik yetkinlik inancının incelenmesi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 2(2), 15-28.
• Dağlı, A. Ergül, H. F., ve Kaya, İ. (2017). Öğretimsel muhalefet ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(50), 237-251.
• Demirtaş, H. (2012). “Sınıf yönetiminin temelleri”. (Ed: Hüseyin Kıran). Etkili sınıf yönetimi. Ankara: Anı Yayıncılık. Durukan, H. (2005). Sınıf yönetimi. (2. Bs.). Ankara: Lisans Yayıncılık.
• Goodboy, A. K., ve Bolkan, S. (2009). College teacher misbehaviors: Direct and indirect effects onstudent communication behavior and traditional learning outcomes. Western Journal of Communication, 73, 204-219.
• Goodboy, A. K., Myers, S. A., ve Bolkan, S. (2010). Student motives for communicating with instructors as a function of perceived instructor misbehaviors. Communication Research Reports, 27, 11–19.
• Goodboy, A. K. (2011a). The development and validation of the ınstructional dissent scale. Communication Education, 60, 422–430.
• Goodboy, A. K. (2011b). Instructional dissent in the college classroom. Communication Education, 60, 296–313.
• Goodboy, A. K., ve Martin, M. M. (2014). Student temperament and motives as predictors of instructional dissent. Learning and Individual Differences, 32, 266–272.
• Horan, S. M., Chory, R. M., ve Goodboy, A. K. (2010). Understanding students' classroom justice experiences and responses. Communication Education, 59, 453–474.
• Humpreys, T. (1998). Disiplin, nedir? ne değildir?. (Çev: Berat Çelik), İstanbul: Epilson Yayıncılık.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi (15. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kassing, J. W. (1997). Articulating, antagonizing, and displacing: A model of employee dissent. Communication Studies, 48(4), 311-332.
• Kaya, İ., Ergül, H. F., ve Aküzüm, C. (2018). Disiplin yaklaşımları ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Social Sciences Studies Journal, 4(21) , 3434-3445.
• Kılbaş Köktaş, Ş. (2003). Sınıf yönetimi. Adana: Nobel Kitabevi.
• Kızılkaya, E. (2006). İlköğretim okulu öğretmenlerinin olumlu disiplin yöntemlerini öğrenme ihtiyacı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• LaBelle, S., Martin, M. M., ve Weber, K. (2013). Instructional dissent in the college classroom: Using the instructional beliefs model as a framework. Communication Education, 62, 169–190.
• Neff, K. D., ve Helwig, C. C. (2002). A constructivist approach to understanding the development of reasoning about rights and authority within cultural contexts. Cognitive Development, 17, 1429–50.
• Plax, T. G., Kearney, P., Downs, T. M. ve Stewart, R.A. (1986). College student resistance toward teachers use of selective control strategies. Communication Research Reports, 3, 20-27.
• Saban, A. (2000). Öğrenme-öğretme süreci yeni teori ve yaklaşımları. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Sağnak, M. (2007). İlköğretim okullarında ve liselerde kullanılan sınıf içi disiplin stratejilerinin karşılaştırılması. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(2), 305-316.
• Sarıtaş, M. (2000). Sınıf yönetimi ve disiplin ile ilgili kurallar geliştirme ve uygulama. (Ed: Leyla Küçükahmet). Sınıf yönetiminde yeni yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Sesli, S., ve Bozgeyikli, H. (2015). Okul öncesi öğretmenlerinin problem çözme becerileri ile disiplin anlayışlarının incelenmesi. OPUS-Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmalar Dergisi, 5(8), 82-111.
• Şimşek, Ö. F. (2000). Bir grup rehberliği programının öğretmenlerin disiplin anlayışına etkisi. Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Thweatt, K. S., ve McCroskey, J. C. (1998). The impact of teacher immediacy and misbehaviors on teacher credibility. Communication Education, 47, 348-358.
• Tor, H. ve Sargın, N. (2005). İlköğretim okullarının ikinci kademesinde okuyan öğrencilerin şiddet hakkındaki görüşleri. On Dördüncü Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Denizli, (28-30 Eylül).
• Uslu, A. (2002). Yüzüncü yıl üniversitesinde sınıf atmosferinin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Ünal, S. ve Ada, S. (2000). Sınıf yönetimi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi.
• Vallade, J. I., ve Myers, S. A. (2014). Student forgiveness in the college classroom: Perceived instructor misbehaviors as relational transgressions. Communication Quarterly, 62, 342–356.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yüksel, S. (2004). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öğretme-öğrenme süreçlerine yönelik direnç davranışları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(3), 341-354.
• Wanzer, M. B., ve McCroskey, J. C. (1998). Teacher socio-communicative style as a correlate of student affect toward teacher and course material. Communication Education, 47, 43-52.
• Weishew, N. L. ve Peng, S. S. (1993).Variables predicting students’ problem behaviors. Journal of Educational Research, 87(1), 179-215.