This study explores the promenade culture of 19th-century Ottoman Istanbul, with a particular focus on the Üsküdar promenades. Drawing upon primary sources such as archival documents, newspaper reports, memoirs, and travelogues, it investigates the role of these spaces as vibrant centers of social interaction, where diverse segments of Ottoman society converged, fostering cultural exchange and contributing significantly to the empire’s leisure culture. The geographical advantages and accessibility of the Üsküdar promenades made them popular destinations for people from all social, religious, and linguistic backgrounds. The study vividly illustrates the richness of these promenades, offering insights into daily life, their influence on fashion trends, and their place within Ottoman culinary culture. Key themes include the social composition of participants, the days of attendance, activities undertaken in these spaces, clothing styles, food and drink customs, and both individual and collective forms of entertainment. Furthermore, the study examines the Ottoman dynasty’s engagement with the promenades and the measures implemented by the state to regulate these public spaces. Ultimately, the research demonstrates that the Üsküdar promenades were not merely places of leisure but significant social hubs that reinforced communal bonds, facilitated cultural interactions, and reflected the social diversity and dynamism of 19th-century Ottoman Istanbul.
Çalışma, 19. yüzyıl Osmanlı İstanbul’unda mesire kültürünü, Üsküdar mesireleri özelinde incelemektedir. Dönemin arşiv vesikaları, gazete haberleri, hatırat ve seyahatnameleri gibi birinci elden kaynaklardan yararlanarak, mesire alanlarının Osmanlı toplumunda nasıl bir sosyalleşme merkezi olduğu, farklı toplumsal kesimleri bir araya getiren yapısı, kültürel etkileşimlere olanak tanıyan ortamı ve Osmanlı eğlence hayatındaki yeri araştırılmıştır. Üsküdar mesirelerinin coğrafi özellikleri ve ulaşım kolaylıkları sayesinde toplumun her kesiminden insanı çektiği ve din, dil, sosyal sınıf fark etmeksizin geniş bir kitleye hitap ettiği gözlemlenmiştir. Mesirelerin renkliliği, dönemin günlük yaşamına dair tespitler, modaya etkileri, yemek kültüründeki yeri gibi özellikleri farklı örneklerle canlı bir biçimde tasvir edilmiştir. Mesireye katılan halkın sosyal statüleri, katılım günleri, mesire alanındaki faaliyetleri, giyim-kuşamları, yeme-içmeleri, bireysel ve kolektif eğlence anlayışları gibi çeşitli konular üzerinde durulmuştur. Osmanlı hanedanının mesirelere ilgisi ile devletin mesire yerlerinde aldıkları önlemler de incelenmiştir. Üsküdar mesirelerinin 19. yüzyıl Osmanlı İstanbul’unda yalnızca dinlenme alanları değil, aynı zamanda sosyal bağları kuvvetlendiren, kültürel etkileşimi artıran ve toplumsal çeşitliliği kucaklayan önemli merkezler olduğu ortaya konmuştur.
Bu çalışmanın, özgün bir çalışma olduğunu; çalışmanın hazırlık, veri toplama, analiz ve bilgilerin sunumu olmak üzere tüm aşamalarından bilimsel etik ilke ve kurallarına uygun davrandığımı; bu çalışma kapsamında elde edilmeyen tüm veri ve bilgiler için kaynak gösterdiğimi ve bu kaynaklara kaynakçada yer verdiğimi; kullanılan verilerde herhangi bir değişiklik yapmadığımı, çalışmanın Committee on Publication Ethics (COPE)' in tüm şartlarını ve koşullarını kabul ederek etik görev ve sorumluluklara riayet ettiğimi beyan ederim. Herhangi bir zamanda, çalışmayla ilgili yaptığım bu beyana aykırı bir durumun saptanması durumunda, ortaya çıkacak tüm ahlaki ve hukuki sonuçlara razı olduğumu bildiririm.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Osmanlı Kültür ve Sanatı, Osmanlı Toplumu |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 1 Kasım 2024 |
Kabul Tarihi | 1 Şubat 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 25 |
İndeksler / Indexes
SCOPUS, TÜBİTAK/ULAKBİM TR DİZİN [SBVT]
INDEX COPERNİCUS [ICI], ISAM, SOBIAD, İdealOnline ve Scilit tarafından dizinlenmektedir.
Dergimizde yayımlanan makaleler, aksi belirtilmediği sürece, Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası (CC BY 4.0) ile lisanslanır. Dergiye yayımlanmak üzere metin yollayan tüm yazar ve çevirmenlerin, gönderdikleri metnin yegâne telif sahibi olmaları ya da gerekli izinleri almış olmaları beklenir. Dergiye metin yollayan yazar ve çevirmenler bu metinlerin CC BY 4.0 kapsamında lisanslanacağını, aksini sayı editörlerine en başında açıkça beyan etmedikleri müddetçe, peşinen kabul etmiş sayılırlar.