Effects of Multiple Intelligence Theory Based Instruction on Students’ Science Achievement

Yıl 2008, Cilt: 23 Sayı: 23, 24 - 35, 01.01.2008

Halil Öngören Abdurrahman Şahin

Öz

Teachers’ perception of “intelligence” guides their practices. Different from the traditional conception of intelligence which invited fatalism and racism in educational settings, Multiple Intelligences theory attempted to confront the labeling discourses of the former paradigm with the notion that everyone could achieve. The purpose of this study is to identify if those who are subjected to Multiple Intelligence Theory based instruction on seventh grade ‘Force, Movement and Energy’ unit achieve significantly better than those who are subjected to traditional conception of instruction on the same unit. Carried out with a mixed research design on 60 participants, the data were gathered by an achievement scale and interviews. Findings suggest that those subjected to Multiple Intelligence Theory based instruction achieved better and had more positive images about the instructional process than those instructed by traditional approach. Allowing students to use their dominant domain of intelligence, the instruction based on Multiple Intelligence Theory might be an effective instrument of democratic teaching.

Anahtar Kelimeler

Multiple Intelligence Theory, Achievement, Science Teaching

Çoklu Zeka Kuramı Tabanlı Öğretimin Öğrencilerin Fen Bilgisi Başarılarına Etkileri

Öz

Eğitimcilerin “zeka” hakkındaki algıları, uygulamalarına yön vermektedir. Geleneksel zeka anlayışı, kaderci ve ırkçı uygulamaların kapılarını aralarken; çoklu zeka anlayışı geleneksel anlayışın beslediği etiketçiliğe ters olarak herkesin başarılı olabileceği tezi üzerine oturmuştur. Bu araştırmanın amacı; ilköğretim yedinci sınıf Fen Bilgisi dersinin, “Kuvvet, Hareket ve Enerji” ünitesinin öğretiminde, Çoklu Zeka Kuramı tabanlı öğretimin uygulandığı grup ile geleneksel öğretimin uygulandığı grubun ortalama başarı puanları arasında anlamlı bir fark olup olmadığını saptamaktır. Karma desen ile 60 öğrenci üzerinde yürütülen bu çalışmada veriler, başarı testi ve görüşmeler aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmanın bulguları; Çoklu Zeka Kuramı tabanlı öğretim görenlerin geleneksel öğretim görenlerden daha başarılı olduklarını ve dersin işlenişi hakkında daha olumlu düşünceler edindiklerini göstermektedir. Öğrencilere baskın zeka alanlarını kullanma fırsatı veren çoklu zeka tabanlı öğretim anlayışı, demokratik öğretim için etkili bir yol olabilir.

Anahtar Kelimeler

Çoklu Zeka Kuramı, Başarı, Fen Bilgisi Öğretimi

Kaynakça

• Akamca, G. Ö. (2003). İlköğretim beşinci sınıf fen bilgisi dersi ısı ve ısının maddedeki yolculuğu ünitesinde çoklu zeka kuramı tabanlı öğretimin öğrenci başarısı, tutumu ve hatırda tutma üzerindeki etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Aşçı, Z. ve Demircioğlu, H. (2002). Çoklu zeka teorisine göre geliştirilen ekoloji ünitesinin, 9. sınıf öğrencilerinin ekoloji başarısına ve tutumlarına etkileri. V Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Ankara: ODTÜ. İnternet’ten 13 Aralık 2006’da http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/b_kitabi/PDF /Biyoloji/bildiri/t7.pdf adresinden alınmıştır.
• Azar, A., Presley, A. I. ve Balkaya, Ö. (2003). Çoklu zeka kuramına dayalı öğretimin başarı, tutum, hatırlama ve bilişsel süreç becerilerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 45-54.
• Balım, A. G. (2006). Fen konularının çoklu zeka kuramına dayalı öğretiminin öğrencilerin başarılarına ve kalıcılığına etkisi. Eğitim Araştırmaları, 23, 10-19.
• Başbay, A. (2000). Çoklu zeka kuramı’na göre eğitim programları ve sınıf içi etkinliklerin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Campbell, B. (1989). Multiplying intelligence in the classroom. New Horizons for Learning's, IX(2), 7, 167. 17 Ekim 2006’da http://www.newhorizons.org/strategies/mi/campbell3.htm adresinden alınmıştır.
• Demirel, Ö. (2000). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Demirel, Ö., Tuncel, İ., Demir, K. ve Demirhan, C. (2004). Uluslararası bakalorya felsefesi dikkate alınarak hazırlanmış çoklu zeka kuramı uygulamalarının; öğrencilerin erişi düzeylerine, öğrenilenlerin kalıcılığına, öğrenci-öğretmen görüşlerine ve değerlendirme sürecine etkisi. Eğitimde iy Örnekler Konferansı. İstanbul: Sabancı Üniversitesi. 22 Ekim 2006’da http://www.erg.sabanciuniv.edu/iok2004/ adresinden alınmıştır.
• Denzin N. K. ve Lincoln Y. S. (1998). Collecting and interpreting qualitative materials. Thousand Oaks, CA. Sage.
• Ekici, G. (2003). Çoklu zeka kuramına dayalı biyoloji öğretiminin analizi. V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Ankara: ODTÜ. 5 Eylül 2006’da http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek- 5/b_kitabi/PDF/Biyoloji/bildiri/t18.pdf adresinden alınmıştır.
• Gardner, H. (1985). Frames of mind: The theory of mulitple intelligences. New York, NY: BasicBooks.
• Gardner, H. (1993). Multiple intelligences: The theory in practice. New York, NY: BasicBooks.
• Goodnough K. (2001) Multiple intelligences theory: A framework for personalizing science curricula. School Science and Mathematics, 101(4), 180-192.
• Gould, S. J. (1981). The mismeasure of man. New York, NY: W. W. Norton & Company, Inc.
• Gürçay, D. ve Eryılmaz, A. (2002). Lise 1. sınıf öğrencilerinin çoklu zeka alanlarının tespiti ve fizik eğitimi üzerine etkileri. V Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Ankara: ODTÜ. 15 Kasın 2006’da http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/b_kitabi/PDF/Fizik/Bildiri/t114DD.pdf adresinden alınmıştır.
• Hamurcu, H., Günay Y. ve Özyılmaz G. (2002). Buca Eğitim Fakültesi Fen Bilgisi ve Sınıf Öğretmenliği Bölümü öğrencilerinin çoklu zeka kuramı’na dayalı profilleri. V Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. Ankara: ODTÜ. İnternet’ten 20 Kasım 2006’da http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/b_kitabi/PDF/ Fen/Bildiri/t334.pdf adresinden alınmıştır.
• Healy, J. (1990). Endangered minds: Why children don’t think and what we can do about it. New York, NY: Touchstone.
• Hernstein, R. J. ve Murray, C. (1994). The bell curve: Intelligence and class structure in American life. New York: The Free Press.
• McLaren, P. (1994). Life in schools: An introduction to critical pedagogy in the foundations of education. White Plains, NY: Longman.
• Oakes, J. (1995). Keeping track: How schools structure inequality. New Haven, CT: Yale University Press.
• Saban, A. (2002). Çoklu zeka teorisi ve eğitim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Selçuk, Z., Kayılı H., ve Okut, L. (2004). Çoklu zeka uygulamaları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Tan, Ş., Kayabaşı, Y. ve Erdoğan, A.(2002). Öğretimi planlama ve Değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Uslu, F. (2005) Çoklu zeka kuramına dayalı biyoloji öğretimin öğrencilerin başarı ve tutumuna etkisi. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Valencia R. (Eds.) (1997). The evolution of deficit thinking: Educational thought and practice. Bristol, PA: The Falmer Press.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2004). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, G. ve Fer, S. (2003). Çok yönlü zeka alanlarına göre düzenlenen öğretim etkinliklerine ilişkin öğrencilerin görüşleri ve başarıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 235-245.