Camille Laurens’ın özkurmaca romanlarında metinlerarasılık

Yıl 2023, , 1091 - 1101, 26.04.2023

Fatma Kahramanoğlu

https://doi.org/10.29000/rumelide.1288012

Öz

Kendi yaşamından izleri romanlarına yansıtan Camille Laurens Çağdaş Fransız yazınında önemli özkurmaca yazarları arasında anılır. Yazın eleştirmeni ve yazar Serge Doubrovsky 1977 yılında ortaya attığı özkurmacayı özyaşamöyküsünün postmodern bir değişkesi olarak ele alır. Postmodern yazının en belirgin özelliklerinden biri olan metinlerarasılık, postmodern yazının tüm olanaklarından izleksel bir bütünlükle yararlanan Camille Laurens’ın yazın evreninin en belirgin özelliklerinden biri olarak karşımıza çıkar. Yazar başka metinlerin kendi romanlarına dayanak olduğunu hem romanları üzerine yaptığı konuşmalarında hem de anlatıcı-kişileri aracılığıyla romanlarında açıkça dile getirir. Camille Laurens farklı metinlerden kimi kesitlere yer vererek, anlatı içine bir başka anlatı sokarak ve kendi yapıtlarını yeniden yazarak farklı metinlerarası yöntemlere sıklıkla başvurur. Metinlerarasılığı somutlaştıran örneklere süreksizliğin, kopukluğun ve parçalılığın ilk anda göze çarptığı Ni toi ni moi ve Cet absent-là adlı romanlarında sıklıkla rastlarız. Gerçekten de Ni toi ni moi ve Cet absent-là başka metinlerin kesişme noktası gibidir. Bu da söz konusu romanların çoksesli bir özellikte olduğunu gösterir. Bu çalışmada, yazarın başka metinlerden aldığı kesitleri hangi metinlerarası yöntemlere başvurarak Ni toi ni moi ve Cet absent-là adlı özkurmaca yapıtlarına nasıl yerleştirdiğinin üzerinde duracağız.

Anahtar Kelimeler

Metinlerarasılık, brikolaj, kolaj, çokseslilik, kopukluk

Kaynakça

• Aktulum, K. (2002). Kopuk Yazı, Kopuk Yapıt. Ankara: Öteki Yayınevi.
• Aktulum, K. (2014). Metinlerarası İlişkiler. Ankara: Kanguru Yayınları.
• Aktulum, K. (2016). Kolaj Nedir? Louis Aragon Örneği. Yeni Türk Edebiyatı Araştırmaları, 8/15, 3-18.
• Aragon, L. (2015). Kolajlar. (Çev. Alp Tümertekin). İstanbul: Janus.
• Constant, B. (2017). Adolphe. (Çev. Samih Tiryakioğlu). İstanbul: İletişim.
• Genette, G. (1966). Figures I. Paris: Seuil.
• Genette, G. (1982). Palimpsestes: La littérature au second degré. Paris: Seuil.
• Georgesco, F. (2011). Camille Laurens. Paris: Léo Scheer.
• Georgesco, F. (2011). « Entretien avec Camille Laurens ». Camille Laurens, Florent Georgesco et al. Paris: Léo Scheer.
• Laurens, C. (2001). Erkeklerin arasında. (Çev. Sosi Dolanoğlu). İstanbul: Doğan Kitap.
• Laurens, C. (2004). Cet absent-là. Figures de Rémi Vinet. Paris : Léo Scheer.
• Laurens, C. (2006). Aşkın Romanı. (Çev.Yaprak Yaltı). İstanbul : Dharma.
• Laurens, C. (2010). Romance nerveuse. Paris : Gallimard.
• Laurens, C. (2011a). Philippe. Paris : Editions Stock.
• Laurens, C. (2011b). Ni toi ni moi. Paris : Gallimard.
• Lévi-Strauss, C. (2018). Yaban Düşünce. (Çev. Tahsin Yücel). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Liger, B. (2006). «L’Express, Portrait: Camille Laurens», https://www.lexpress.fr/culture/livre/camille-laurens_811464.html. Erişim Tarihi: 23 Mart 2021.
• Verhoeff, H. (1976). Adolphe et Constant. Une étude psychocritique. Paris: Klincksieck.