The Effect of Verbal Feedback on Primary Pupils’ Academic Achievement, Attitudes towards the Lesson and Metacognitive Awareness

Yıl 2015, Sayı: 29, 39 - 67, 24.06.2015

Mustafa Çetin Çiğdem Şahin Taşkın

Öz

Regarding the primary curriculum that considers constructivist approach, teachers become guides in the teaching-learning process. Accordingly, teachers’ oral feedback becomes important. The aim of this research is to investigate the effects of teachers’ oral feedback on primary pupils’ metacognitive awareness, academic achievement and attitudes towards the lesson. The research was carried out in the 2013–2014 academic year. 3^rd grade students from a primary school in Gallipoli participated the research. Pretest/posttest design is employed in this research. The study group consists of 58 students in total (29 students for the control group and 29 students for the experimental group). In the experimental group, Nicol’s (2007) effective feedback criteria are used during the teaching–learning process. However, in the control group lessons are taught without considering these criteria. Besides, both in the experimental and control group objectives are taught simultaneously. Findings of this research revealed that teachers’ effective feedback affects pupils’ academic success, attitudes to lessons and metacognitive awareness positively.

Anahtar Kelimeler

Verbal feedback; academic achievement; attitude; metacognitive awareness; teaching–learning process

Sözlü Dönütün İlkokul Öğrencilerinin Akademik Başarı, Derse Yönelik Tutum ve Üstbilişsel Farkındalığına Etkisi

Öz

Yapılandırmacı yaklaşımı esas alan ilkokul programları kapsamında öğretmen öğrenme-öğretme sürecinde rehber rolünü üstlenmiştir. Bu doğrultuda, öğretmenin bu süreçte öğrenciye vermiş olduğu sözlü dönütler önem kazanmıştır. Bu araştırmanın amacı öğrenme-öğretme sürecinde öğretmen tarafından etkili bir biçimde verilen sözlü dönütün ilkokul öğrencilerinin üstbilişsel farkındalıklarına, akademik başarılarına ve derse yönelik tutumlarına etkilerini incelemektir. Araştırma 2013–2014 akademik yılında gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya Gelibolu ilçe merkezinde yer alan bir ilkokulun üçüncü sınıfında öğrenim gören öğrenciler katılmıştır. Ön test–son test kontrol gruplu deneysel modele göre yapılan araştırmanın deney ve kontrol grupları toplam 58 öğrenciden (29 öğrenci deney grubu ve 29 öğrenci kontrol grubu) oluşmaktadır. Deney grubunda dersler Nicol ve Macfarlane–Dick’in (2007) etkili dönüt uygulaması esas alınarak işlenirken; kontrol grubunda ise bu kriterler dikkate alınmadan işlenmiştir. Bununla beraber,  hem deney hem de kontrol grubunda aynı kazanımlar eş zamanlı olarak işlenmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular öğretmenin öğrenme–öğretme sürecinde etkili dönüt vermesinin öğrencilerin akademik başarılarını, derse yönelik tutumlarını ve üstbilişsel farkındalıklarını anlamlı derecede etkilediğini ortaya çıkarmıştır.

Anahtar Kelimeler

Dönüt; akademik başarı; tutum; üstbilişsel farkındalık; öğrenme–öğretme süreci

Kaynakça

• Achacoso, M. V. (2004). Post-test analysis: A tool for developing students’ metacognitive awareness and self-regulation. New Directions For Teaching and Learning, 100, 115–119.
• Altunay B. (2008). Doğrudan öğretim temelli öğretmen adayı değerlendirme programı'nın, özel eğitim öğretmenlerinin değerlendirme ve dönüt verme becerilerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Başaran, M. (2013). 4. sınıf öğrencilerinin üstbilişsel okuma stratejilerini kullanma durumları ve bu stratejilerle okuduğunu anlama arasındaki ilişki. Electronic Turkish Studies, 8(8), 225–240.
• Bektaş, M. (2007). Hayat bilgisi dersinde ailelerin çoklu zekâ kuramı hakkında bilgilendirilme biçimlerinin öğrencilerin proje başarıları ve tutumlarına etkisi. Journal of Values Education, 5(14), 9–28.
• Bilgi, A. D. ve Özmen, E. R. (2014). Uyarlanmış çok ögeli bilişsel strateji öğretiminin zihinsel engelli öğrencilerin metin anlama sürecinde kullanılan üstbilişsel strateji bilgisini kazanmalarında etkisi. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(2), 693–714.
• Black, P. & William, D. (1998). Assessment and classroom learning, assessment in education: principles, Policy & Practice, 5(1), 7–74.
• Bloom, B.S. (1979). İnsan nitelikleri ve öğrenme. (Çev. Özçelik, D.A.). Ankara, Milli Eğitim Basımevi.
• Bozkurt, M. ve Memiş, A. (2013). Beşinci sınıf öğrencilerinin üstbilişsel okuduğunu anlama farkındalığı ve okuma motivasyonları ile okuma düzeyleri arasındaki ilişki. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(3), 147–160.
• Bransford, J.D., Brown, A.L. & Cocking, R.R. (2000). How people learn: Brain, mind, experience, and school. Washington, D.C.: National Academy Press.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 32, 470-483.
• Carnell, E. (2000). Dialogue, discussion and feedback views af secondary school students an how others help their learning. In S. Askew (Ed.), Feedback for Learning (pp. 46–61.) Florence, KY: Routledge.
• Costa, L.A. (1984). Mediating the metacognitive. Educational Leadershıp, 42(3), 57–62.
• Çengeloğlu, G.D. (2005). Çoklu zeka kuramına göre düzenlenen hayat bilgisi dersi öğretim etkinliklerinin öğrenci başarı ve tutumuna etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Çepni, S. (2005). Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi. Ankara, PegemA yayıncılık.
• Çimer, S. O. (2010). Öğretmenlerin öğrencilerine verdikleri dönütlerin tiplerinin ve niteliklerinin incelenmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Dergisi, 23 (2), 517-538.
• Dede, Y. ve Yaman, S. (2008). Fen öğrenmeye yönelik motivasyon ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 2(1), 19–37.
• Efklides, A. (2009). The new look in metacognition: From individual to social, from cognitive to affective metacognition. In B. C. Larson (Ed.) New research developments (pp. 137–151). New York: Nova Science.
• Flavell, J. (1979). Metacognition and cognitive monitoring: a new era of cognitive developmental Inquiry. American Psychologist, 34, 906–911.
• Gibbs G. & Simpson, C. (2004). Conditions under which assessment supports students’ learning. UK Learning and Teaching in Higher Education, 1, 3–31.
• Gibbs, G., Simpson, C. & Macdonald, R. (2003). Improving student learning through changing assessment – a conceptual and practical framework, EARLI Conference, Padova.
• Hacker, D. J. (1998). Definitions and empirical foundations. Metacognition in Educational Theory and Practice, 1–23.
• Hanbaba, L. (2011). Oyunla öğretim yönteminin ilköğretim 3. sınıf öğrencilerinin hayat bilgisi dersi başarısı ve tutumuna etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Hattie, J. A. (1999). Influences on student learning. Inaugural lecture, University of Auckland.
• Hattie, J, & H. Timperley. (2007). The power of feedback. Review of Educational Research 77(1), 81–11.
• Hargreaves, E., McCallum, B. & Gipps, C. (2000). Teacher feedback strategies in primary classrooms-new evidence in S. Askew (Ed.) Feedback for learning, (pp. 21–31). London: Routledge.
• Hunt, R. R., & Ellis, H. C. (2004). Fundamentals of cognitive psychology (7th Ed.). NY: Mcgraw–Hill.
• Jager, B., M. Jansen, & G. Reezigt. (2005). The development of metacognition in primary school learning environments. School Effectiveness and School Improvement, 16, 179–196.
• Karakelle, S. ve Saraç, S. (2007). Çocuklar için üst bilişsel farkındalık ölçeği (übfö-ç) a ve b formları: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikoloji Yazıları, 10(20), 87-103.
• Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi, Ankara, Nobel Yayın Dağıtım.
• Kutluk, E. (2005). The effects of peer review on young learners’ writing at ihsan dogramacı foundation bilkent primary school. Doctoral Dissertation, Middle East Technıcal University.
• Lashari, T. A., Alias, M., Akasah, Z. A. and Kesot, M. J. (2012). An affective-cognitive teaching and learning framework in engineering education. ASEAN Journal of Engineering Education, 1(1), 11-24.
• Mason, B. J., & Bruning, R. (2001). Providing feedback in computer-based instruction: What the research tells us. Retrieved February, 15, 2007.
• MEB, (2005). İlköğretim 1-5. sınıf programları tanıtım el kitabı. meb, TTK başkanlığı, eğitim öğretim ve program dairesi başkanlığı. Ankara, Devlet Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
• Memiş, A. ve Arıcan, H. (2013). Beşinci sınıf öğrencilerinin matematiksel üstbiliş düzeylerinin cinsiyet ve başarı değişkenleri açısından incelenmesi. Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 76–93.
• Nicol, D. & Macfarlane-Dick, D. (2007). Formative assessment and self‐regulated learning: a model and seven principles of good feedback practice. Studies İn Higher Education, 31, 199–218.
• Oktay, S. ve Çakır, R. (2013). Teknoloji destekli beyin temelli öğrenmenin öğrencilerin akademik başarıları, hatırlama düzeyleri ve üstbilişsel farkındalık düzeylerine etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 10(3),3–23.
• Özçelik, F. T., Günseren, F., Atakan, P., & Mamıkoğlu, L. (1998). Hemşirelerin hepatit B infeksiyonu, korunma, aşılanma konusunda bilgi, tutum ve davranışları. V. Ulusal Hemşirelik Kongresi İzmir. Dokuz Eylül Üniversitesi Rektörlüğü Matbaası, 182–185.
• Perrenoud, P. (1998). From formative evaluation to a controlled regulation of learning processes: towards a wider conceptual field. Assessment in Education: Principles, Policy & Practice. 5(1), 85–102.
• Pintrich, P. R. (2002). The role of metacognitive knowledge in learning, teaching and assessing, Theory Into Practice, 41(4), 219–225.
• Smyth J. & Henry C. (1985). Case study experience of collaborative and responsible form of preofessional development for tezchers. The Australian Journal of Education, 10(1), 1–15.
• Sperling, R., Howard, L. & Murphy, C. (2002). Measures of children's knowledge and regulation of cognition. Contemporary Educational Psychology, 27(1), 51–79.
• Tunstall, P. & Gipps, C. (1996). Teacher feedback to young children in formative assessment: A typology. British Educational Research Journal, 22(4), 389–404.
• Turgut, M. F. (1992). Eğitimde ölçme ve değerlendirme, Ankara: Saydam Matbaacılık.