TASARIM DÜŞÜNCESİ BİLEŞENLERİ VE İÇ MİMARLIK EĞİTİMİ ÇERÇEVESİNDE DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2022, , 99 - 116, 22.06.2022

Özlem Kurt Cavuş B. Burak Kaptan

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1133803

Öz

Tasarım düşüncesi, “yaratıcı sorun çözme süreci” olarak tanımlanmaktadır. Bu kavram, son yıllarda
kullanımı birden fazla alanda yaygınlaşmakta olan değer, ilke ve yöntemleri kapsayan yaratıcı sorun çözme
aşamalarını barındırmaktadır. Yaratıcı sorun çözme süreci temeline dayalı tasarım alanlarından biri olan
iç mimarlık eğitimi içeriğinde, tasarım düşüncesi ilkeleriyle sıklıkla karşılaşılmaktadır. “Tasarım düşüncesi
bileşenleri”, bu çalışma kapsamında tasarım düşüncesinin sorun çözme yaklaşımı olarak uygulanmasında,
birey için gerekli olan tutum, ilke, değer, bakış açısı gibi özellikleri anlatmak için kullanılabilecek en kapsayıcı
ifade olarak belirlenmiştir. Bu bileşenler, bireylerin tasarım düşüncesini kullanarak yaratıcı sorun çözmeye
dönük zihin yapısını ifade etmektedir. Bu çalışma kapsamında, tasarım düşüncesi kavramını oluşturan temel
bileşenlerin, alanyazın incelemelerinden elde edilen nitel verilerin sınıflandırılması yoluyla belirlenmesi
hedeflenmiştir. Sonuç olarak, tasarım düşüncesi alanyazınında ulaşılabilen ve nitelikli kaynakların doküman
analizi ile değerlendirilmesine göre, bu kaynaklardan çıkarılan tasarım düşüncesi bileşenleri bir araya
getirilmiş ve iç mimarlık eğitimi içeriğine yönelik uluslararası düzeyde geçerliliği olan iç mimarlık mesleki
yeterlilikleri ile tasarım düşüncesi bileşenleri arasındaki ortak değerler ortaya konularak tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Tasarım Düşüncesi, Tasarım Odaklı Düşünme, Tasarım Eğitimi, İç Mimarlık Eğitimi, İç Mimarlık

COMPONENTS OF DESIGN THINKING AND ITS EVALUATION IN THE FRAMEWORK OF INTERIOR DESIGN EDUCATION

Öz

Design thinking is defined as the “creative problem-solving process”. Especially in recent years, it
includes values, principles and methods that have become widespread in more than one field. The principles of
design thinking are frequently encountered in interior design education content, which is one of the design fields
built on the basis of creative problem solving process. In the scope of this study, “design thinking components”
have been determined as the most comprehensive expression that can be used to describe the characteristics
such as attitude, principle, value, and point of view that are necessary for the individual in the application
of design thinking as a problem-solving approach. The components refer to the mind-set of individuals for
creative problem solving by using design thinking. It is aimed to determine the basic components that build
the concept of design thinking through the classification of qualitative data obtained from literature reviews.
As a result of the evaluation of the resources in the literature with document analysis, twenty-two design
thinking components were reached. Consequently, the common values between professional competencies
of interior design which are the most comprehensive source for the content of interior design education and
design thinking components have been discussed.

Anahtar Kelimeler

Design Thinking, Design-Focused Thinking, Design Education, Interior Design Education, Interior Design

Kaynakça

• • Ackermann, U. (2000). Bauhaus. Ed. J. Fiedler, ve P. Feierabend. Cologne: Könemann.
• • Açar, A. E., ve Rother, D. S. (2011). Design Thinking in Engineering Education and its Adoption in Technology-driven Startups. Ed. G. Seliger vd. Advances in Sustainable Manufacturing: Proceedings of the 8th Global Conference 57 on Sustainable Manufacturing. Verlag Berlin Heidelberg: Springer. 57-62.
• • Ak, B. (2008). Sanat ve Tasarım Eğitiminde Tatbiki Güzel Sanatlar Okulu Gerçeği. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi.
• • Aslan, Ş. (2012). Temel Tasarım Eğitiminde Duyum Sürecine Yönelik Bir Yaklaşım. Sanatta Yeterlik Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• • Aslan, Ş. ve Savaş, S. (2015). Bütünden Parçaya Parçadan Bütüne: Mekan Tasarım Eğitimininin Disiplinlerarası Yapısına Yönelik Bir Değerlendirme. 4. Ulusal İç Mimarlık Sempozyumu.
• • Baeck, A., ve Gremett P. (2011). Design thinking. In UX Best Practices – How To Achieve More Impact With User Experience. Ed. H. Degen ve X. Yuan. New York: Mcgraw-Hill Osborne Media.
• • Bloom, B. S. (1979). İnsan Nitelikleri ve Okulda Öğrenme. (D.A. Özçelik, Çev.). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• • Bulat, S., Bulat, M. ve Aydın, B. (2014). Bauhaus Tasarım Okulu. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 18(1).
• • Carmeli, A., Gelbard, R., ve Reiter‐Palmon, R. (2013). Leadership, creative problem‐solving capacity, and creative performance: The importance of knowledge sharing. Human Resource Management, 52(1), 95-121.
• • Cross, N. (2001). Design Cognition: Results From Protocol And Other Empirical Studies Of Design Activity. Design Knowing and Learning: Cognition in Design Education. Elsevier. 79-103.
• • Dorst, K. (2011). The Core of ‘Design Thinking’ and its Application. Design Studies. 32(6). 521–532.
• • Erinç, S. M. (2004). Sanatın Boyutları. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• • Erkmen, N. (2009). Bauhaus, Modernleşmenin Tasarımı. 50. Yıl Etkinlikleri, Bauhaus Ekolu Işığında Devlet Tatbiki Güzel Sanatlar Yüksek Okulu ve Marmara Üniversitesi GSF’nin Dünü-Bugünü. İstanbul: İletişim Yayınları.
• • Evans, D. L., McNeill, B.W., ve Beakley, G.C. (1990). Design in Engineering Education: Past Views of Future Directions. Journal of Engineering Education. 79(4).
• • Findeli, A. (2001). Rethinking Design Education for the 21st Century: Theoretical, Methodological, and Ethical Discussion. Design Issues. 17(1).
• • Funke, J., Fischer, A. ve Holt, D. V. (2018). Competencies for Complexity: Problem Solving In The Twenty-First Century. In Assessment And Teaching Of 21st Century. Cham: Springer
• • Gör, I. (1997). İç Mimarlık Kavram ve Terimleri Sözlüğü. İstanbul: M.Ü. Güzel Sanatlar Fakültesi İçmimarlık Yayınları 1.
• • Hernecheck, P. J, Rettig, K. D., ve Sherma, M. P. (1983). Professional Viewpoints of Competencies for Interior Design Entry- Level Positions. Interior Design Educators Council Journal of Interior Design Educators and Research. 9(2) 7-13.
• • Howard, Z., ve Davis, K. (2011). From Solving Puzzles To Designing Solutions: Integrating Design Thinking Into Evidence- Based Practice. Evidence Based Library and Information Practice, 6(4), 15-21.
• • Howard, Z. (2013). Guest Lecture To First Year Bachelor Of IT students at Queensland University of Technology in unit INB103 Industry insights. Ders notları.
• • Howard, Z., Senova, M., ve Melles, G. (2015). Exploring the role of mindset in design thinking: Implications for capability development and practice. Journal of Design, Business & Society, 1(2), 183-202.
• • Johansson, U. ve Woodilla, J. (2010). How to Avoid Throwing the Baby out with the Bathwater: An Ironic Perspective on Design Thinking. European Group for Organization Studies Colloquium.
• • Johansson-Sköldberg, U., Woodilla, J., ve Cetinkaya, M. (2013). Design Thinking: Past, Present And Possible Futures. Creativity and Innovation Management, 22(2). 121-146.
• • Kaptan, B. B. (2003). 20. Yüzyıldaki Toplumsal Değişimler Paralelinde İç Mekan Tasarımı Eğitiminin Gelişimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. 1516(32).
• • Kaptan, B. B. ve Kurt Çavuş, Ö. (2020). Mesleki Standartlar Çerçevesinde Türkiye’de İçmimarlık Lisans Eğitiminde Proje Ders İçeriği Önerilerinin Belirlenmesi. 19ADP027 nolu Araştırma Destek Projesi. Eskişehir: Eskişehir Teknik Üniversitesi.
• • Melles, G., Howard, Z. ve Thompson-Whiteside, S. (2012). Teaching Design Thinking: Expanding Horizons In Design Education. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 31. 162-166.
• • Önol, M. (2013). Yaratıcı Problem Çözme Etkinliklerinin Bilimsel Süreç Becerilerine Ve Başarıya Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir: Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• • Özkök, A. (2005). Disiplinler Arası Yaklaşıma Dayalı Yaratıcı Problem Çözme Öğretim Programının Yaratıcı Problem Çözme Becerisine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 28(28). 159-167.
• • Razzouk, R. ve Shute, V. (2012). What Is Design Thinking and Why Is It Important? Review of Educational Research. 82(3). 330–348.
• • Rowe, P. G. (1987). Design thinking. MIT press.
• • Schweitzer, J., Groeger, L. ve Sobel, L. (2016), The Design Thinking Mindset: An Assessment Of What We Know And What We See In Practice. Journal of Design, Business & Society, 2(1). 71-94.
• • Şener, S. D. (2006). Trız: Yaratıcı Problem Çözme Teorisi ve Diğer Problem Çözme Yöntemleriyle Karşılaştırma. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• • Simon, H. A. (1996). The Sciences of the Artificial. Cambridge, MA: MIT Press.
• • Visser, W. (2006). The Cognitive Artifacts Of Designing. Mahwah, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Publishers.
• • Yürekli, İ. ve Yürekli, H. (2004). Mimari Tasarım Eğitiminde Enformellik. İTÜ Mimarlık Planlama Tasarım Dergisi. 3(1). 53-62.