DESIGN PROCESS MANAGEMENT IN DESIGN EDUCATION THROUGH THE ADDIE MODEL

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 2, 49 - 68, 23.12.2024

Mehmet Noraslı

https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1602349

Öz

Designs created without any special planning during the design process can lead to a number of issues with sustainability, user satisfaction, aesthetic value, and functionality. Several scientifically validated techniques can be applied in design education to foster the growth of design abilities and the production of quality projects. One approach to managing the design education process well is the ADDIE model, which entails developing the design concept, incorporating the concept into the space, and competently expressing design drawings. The objective of this research is to examine how the ADDIE model influences the project management procedures used in interior architecture design education. The walls of the pediatric clinic’s waiting area and the corridor of the pediatric emergency room were chosen as the research study areas. Fourth-year students in the interior architecture department designed the two distinct spaces that were discussed, and they planned the design process using the stages of the ADDIE model. The project stages that the ADDIE model oversaw were the source of the data gathered using the observation technique. Text analysis was used to evaluate and interpret the collected data. Based on the findings, the projects are carried out by incorporating the ADDIE model with the design process, which serves as a reference for gathering data for design, concept formation, part-whole relationships, and guaranteeing design fiction in the space. It is advised to manage design processes in this situation using methods that have been scientifically proven, like the ADDIE model.

Anahtar Kelimeler

ADDIE model, Interior design, Design education, Creativity.

TASARIM EĞİTİMİNDE ADDIE MODELİ KULLANILARAK TASARIM SÜRECİNİN YÖNETİLMESİ

Öz

Tasarım sürecinde belirli bir planlama yapılmadan üretilen tasarımlar; işlevselliği, estetik değeri, kullanıcı memnuniyeti ve sürdürülebilirliği yönünden birçok problemi beraberinde getirebilmektedir. Tasarım eğitiminde, tasarım becerisinin gelişimi ve nitelikli projelerin ortaya konması amacıyla bilimsel olarak kanıtlanmış farklı yöntemler kullanılabilmektedir. ADDIE modeli; tasarım konseptinin oluşturulmasını, konseptin mekân ile bütünleştirilmesini ve tasarıma yönelik çizimlerin nitelikli bir şekilde ifade edilebilmesini kapsayan tasarım eğitimindeki sürecin, sağlıklı bir şekilde yönetilebilmesi için kullanılabilecek yöntemlerden birisidir. Bu çalışmada, ADDIE modelinin iç mimarlık disiplinine bağlı olarak yürütülen tasarım eğitiminde gerçekleştirilen proje süreçlerine olan etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma alanı, çocuk acil servisi koridoru ve çocuk polikliniği bekleme biriminin duvar yüzeyleri olarak belirlenmiştir. Belirtilen iki farklı mekânın tasarımı, iç mimarlık bölümü dördüncü sınıf öğrencileri tarafından yapılarak tasarım süreci, ADDIE modelinin aşamaları ile planlanmıştır. Gözlem tekniği ile toplanan veriler, ADDIE modeliyle yönetilen proje sürecinin aşamalarından elde edilmiştir. Edinilen veriler, metin analizi ile analiz edilerek yorumlanmıştır. Tespitler sonucunda, projelerin ADDIE modelinin tasarım süreciyle bütünleştirilerek yürütülmesi; tasarım için kullanılacak verilerin toplanması, konsept oluşumu, parça bütün ilişkisi ile mekandaki tasarım kurgusunun sağlanması bakımından bir referans oluşturmaktadır. Bu bağlamda, ADDIE modeli gibi bilimsel olarak kanıtlanmış yaklaşımlarla tasarım süreçlerinin yönetilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

ADDIE modeli, İç mekân tasarımı, Tasarım eğitimi, Yaratıcılık

Kaynakça

• Aldoobie, N. (2015). ADDIE Model. American International Journal of Contemporary Research, 5(6), 68-72.
• Aslan, Ş. (2012). Temel Tasarım Eğitiminde Duyum Sürecine Yönelik Bir Yaklaşım. (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aydınlı, S. (2015). Tasarım Eğitiminde Yapılandırıcı Paradigma: ‘Öğrenmeyi Öğrenme’. Tasarım+Kuram Dergisi, 20, 1-18. https://doi.org/10.23835/tasarimkuram.239579
• Bacanlı, H., Dombaycı, M. A., Demir, M., & Tarhan, S. (2011). Quadruple Thinking: Creative Thinking. Procedia- Social And Behavioral Sciences, 12(2011), 536- 544. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2011.02.065
• Beşgen, A. (2015). Teaching/Learning Strategies Through Art: Painting And Basic Design Education. Procedia- Social And Behavioral Sciences, 182, 420-427. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.04.812
• Bilgiç Tozmaz, G. (2011). E-Öğrenme Ders İçerikleri İçin Uygulanabilir Öğretim Tasarımı Modeli Geliştirme ve Bir Uygulama. (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Boyer, E. L., Mitgang, L. D. (1996). Building Community: A New Future For Architecture Education And Practice: A Special Report. New Jersey: Princeton.
• Branch, R.M. (2009). Instructional Design: The ADDIE Approach. USA: Springer.
• Büyükalan Filiz, S., Cancan, D. A., Kansu Çelik, F. (2018). Suriyeli Çocukların Suriye’ye Bakış Açılarına İlişkin Resimlerinin Analizi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 519-136.
• Cheung, L. (2016). Using The ADDIE Model Of İnstructional Design To Teach Chest Radiograph Interpretation. Journal of Biomedical Education, 1-6. https://doi. org/10.1155/2016/9502572
• Çınar H., Noraslı M. (2024). Temporary Foldable Children’s Socialization Spaces After Earthquake: Interior Architecture Workshop Experience. Journal of Architectural Sciences and Applications. 9, 313- 326. https://doi.org/10.30785/ mbud.1393493
• Demirkan, Ö. (2022). Mimarlığı Konu Alan Belgesel Filmlerde Tasarımsal Öyküleme Boyutu, Butoh Evi. SDÜ ART- E, 15(30), 1201-1220. https://doi.org/10.21602/ sduarte.1182835
• Doğan, D., Tüzün, H., Dağhan, G., Altıntaş, A., Ilgaz, H., Özdinç, F., Kayaduman, H. & Özpala, N. (2012). Uzaktan Eğitimde Ders Tasarımı: Yüz Yüze Verilen Bir Dersin Uzaktan Eğitim Sürecinde Hazır Hale Getirilmesi. E- Journal of New World Sciences Academy, 7(2), 574-582.
• Dunn, R., Dunn, K. (1975). Educator’s Self-Teaching Guide To İndividualizing İnstructional Programs. New York: Parker Publishing Company.
• Eceoğlu, A. (2010). Değişen Kullanım İhtiyaçları Karşısında Hastane Giriş Mekânlarının Şekillenmesi. (Yayımlanmış Sanatta Yeterlik Tezi). İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Evcil, N. (2014). Herkes İçin Tasarım. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
• Goldstein, E. B. (2010). Encylopedia Of Perception. New York: Sage Publishing.
• Güleryüz, H. (2002). Yaratıcı Çocuk Edebiyatı. Ankara: Pegem-A Yayıncılık.
• Güneş, S. (2023). Tasarımda Gerçeklik ve Hakikat Kavramları. Sanat & Tasarım Dergisi, 13(1), 51-63. https://doi.org/10.20488/sanattasarim.1313816
• Hasol, D. (1979). Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü. İstanbul: Yapı-Endüstri Merkezi Yayınları.
• Kaptan, B.B. (2003). 20. Yüzyıldaki Toplumsal Değişimler Paralelinde İç Mekân Tasarımı Eğitiminin Gelişimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Kara, T. (2022). Ortaokul Öğrencilerinde ADDIE Öğretim Tasarım Modeli Temelli Sosyal Katılım Becerisinin Geliştirilmesi. (Yayımlanmış Doktora Tezi). Bursa: Bursa Uludağ Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kesici, A. (2019). Eğitimde Postmodern Durum: Yapılandırmacılık. İnsan ve İnsan, 20(6), 219- 238. https://doi.org/10.29224/insanveinsan.442811
• Leland, R. M. (2006). Mimarlığın Öyküsü, Ögeleri ve Anlamı (Çev: Ergün Akça). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Molenda, M. (2003). In Search Of The Elusive ADDIE Model. Performance Improvement, 42(5), 34-36. https://doi.org/10.1002/pfi.4930420508
• Mutlu, T.N. (2022). Çocuk Polikliniklerinde İç Mekân Tasarımı İki Farklı Örnek Üzerinden İnceleme. (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Maltepe Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
• Müezzinoğlu, K., Akan, S., Dilek, H. Y., Güçlü, Y. (2023). An Analiysis Of Spatial Design Produced Through Mid- Journey In Relation To Creativity Standard. Journal of Design For Resilience in Architecture & Planing. 4(3), 286-299. https:// doi.org/10.47818/DRArch.2023.v4i3098
• Odabaşı, F. (2010). Bilgi ve İletişim Teknolojileri Işığında Dönüşümler. İstanbul: Nobel Yayınevi.
• Ormrod, J.E. (2013). Öğrenme Psikolojisi (Çev: Mustafa Baloğlu). Ankara: Nobel Yayınları.
• Özerbaş, M. A., Kaya, A.B. (2017). Öğretim Tasarımı Çalışmalarının İçerik Analizi: ADDIE Modeli Örneklemi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 15(1), 26,42.
• Sayın, T. (2007). Mimari Tasarım Eğitimine Bütüncül / Metaforik Bir Yaklaşım. (Yayımlanmış Doktora Tezi). İstanbul: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Siegel, S. (2006). Which Properties Are Represented İn Perception?. T. Gendler., J. Hawthorne (Ed.), Perceptual Experience inside (p. 481-503). Oxford University Press.
• Siribaddana, D. (2010). The Future Of Instructional Desinging In Medical Education: Letting The Computer Do The Work. Sri Lanka Journal of Bio-Medical Informatics, 1(1), 76-85. DOI: 10.4038/sljbmi.v1i1.1488
• Smith, A.D. (2002). The Problem Of Perception. Cambridge: Harvard University Press.
• Şimşek, A. (2014). Öğretim Tasarımı. İstanbul: Nobel Basımevi.
• Şimşek, A. (2016). Öğretim Tasarımı ve Modelleri. Çağıltay, K., Göktaş, Y. (Ed.), Öğretim Teknolojilerinin Temelleri içinde (s. 105-122). Pegem Akademi.
• Taş, S. (2022). ADDIE Tasarım Modeline Göre 7. Sınıf Matematik Dersi Geometri Ve Ölçme Öğrenme Alanında Öğrenme Ortamı Tasarlanması. (Yayımlanmış Doktora Tezi). Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Tucker, R., Abbasi, N. (2015). The Architecture Of Teamwork: Examining Relationships Between Teaching, Assessment, Student Learning And Satisfaction With Creative Design Outcomes. Architectural Engineering and Design Management, 11(6), 405-422. https://doi.org/10.1080/17452007.2014.927750
• Tunalı, İ. (2004). Tasarım Felsefesine Giriş. İstanbul: Yapı Yayınları.
• Ulusoy, Z. (1999). To Design Versus To Understand Design: The Role Of Graphic Representations And Verbal Expressions. Design Studies, 20(2), 123-130. https:// doi.org/10.1016/S0142-694X(98)00030-1
• Yurtsever, B. (2011). Mimarlık Eğitiminde Eleştirel Düşünme Becerisinin Rolü: Birincil Yıl Tasarım Eğitimi. (Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Zevi, B. (1990). Mimariyi Görmeyi Öğrenmek (Çev: Demir Divanoğlu). İstanbul: Birsen Yayınevi.