Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

United Nations Mechanisms for the Protection and Promotion of Human Rights

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 1, 18 - 26, 29.06.2021

Öz

One of the primary goals of the United Nations (UN) since its inception after World War II has been the protection and promotion of human rights. The United Nations has placed broad categories of universally accepted rights and written them down; it has established mechanisms to both protect and promote these rights, as well as to support governments in meeting their obligations. The purpose of this research is to provide information about the United Nations' relationship with human rights besides conveying the mechanisms of human rights protection. The United Nations has established two types of mechanisms to defend human rights. The first is Procedures and Mechanisms for Human Rights Protection in the Context of the UN Founding Treaty. The second is the UN Human Rights Treaties, as well as the Prescribed Procedures and Principles. Human rights law now includes women, children, disabled people, minorities, migrant workers, and other vulnerable groups as a result of these conventions and control mechanisms.

Kaynakça

  • Açık, C. (2011). Ulusal İnsan Hakları Kurumları ve Türkiye Örneğine Eleştirel Yaklaşım. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Akdeniz Robinson, N., & Canbay, C. (2008). Dünya Bilgi Toplumu Zirvesi. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.
  • Arsava, A. F. (1992). Ulusal Grup Hakları ve Bu Konuda Meydana Gelen Gelişmeler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 47(3), 13-20.
  • Beardsley, K., & Schmidt, H. (2012). Following the Flag or Following the Charter? Examining the Determinants of UN Involvement in International Crises, 1945–20021. International Studies Quarterly, 56(1), 33–49.
  • Birkmann, J. (2007). Risk and vulnerability indicators at different scales: Applicability, usefulness and policy implications. Environmental Hazards, 7(1), 20-31.
  • Birleşmiş Milletler. (1945). Birleşmiş Milletler Antlaşması. San Francisco, ABD.
  • Brysk, A. (2002). Globalization and Human Rights. London: University of California Press.
  • Crawford, J., & Grant, T. (2007). International Court of Justice. Oxford: The Oxford Handbook on the United Nations.
  • Çalık, T. (2004). Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Sözleşmeleri Kapsamında İnsan Haklarının Korunması. Mevzuat Dergisi, 7(83), 69-120.
  • Doğan, İ., & Özdemir, O. (2013). İnsan Haklarının Birleşmiş Milletler Şartı Temelinde Korunması. İ. Doğan, & O. Özdemir İçinde, İnsan Hakları Hukuku (S. 223). Ankara: Astana Yayınları.
  • Elibol, Z. (2015). Türkiye’nin Uluslararası İnsan Hakları Sözleşmelerine Koyduğu Çekinceler. Koç Üniversitesi. İstanbul: Koç Üniversitesi.
  • Göçer, M. (2009). İnsan Haklarının Korunması ve Birleşmiş Milletler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • IFSW. (1988). Standards in Social Work Practice meeting Human Rights. Berlin: International Federation of Social Workers European Region.
  • İspir, Z. (2016). Bir İnsan Hakları Sorunu Olarak Cinsiyete Dayalı Ekonomik Ayrımcılık. Ankara Barosu Dergisi, 3, 165-179.
  • Luard, E. (1989). A History of the United Nations: Volume 2: The Age of Decolonization, 1955–1965. NY: Springer.
  • Özdek, Y. (2004). Avrupa İnsan Hakları Hukuku ve Türkiye. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi Yayın No: 20, Ankara.
  • Özer, D. K. (2016). İnsan Haklarının Birleşmiş Milletler’in Kurumsal Yapısı İçinde Korunması. İşletme Fakültesi Dergisi, 17(2), 205-234.
  • Provost, R. (2004). International Human Rights and Humanitarian Law. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Simma, B., Tomuschat, C., Mosler, H., & Randelzhofer, A. (2002). Charter of the United Nations:A Commentary Supplement. (2nd edition). Oxford University Press.
  • Smith, R. K. (2012). International Human Rights. Oxford: Oxford University Press.
  • Spohr, M. (2010). United Nations Human Rights Council. Max Planck Yearbook of United Nations Law Online, 14(1), 169-218.
  • Şahin, F. (2009). Sosyal Hizmette Kendi Kaderini Tayin Hakkı. Aile ve Toplum, 11(5), 87-97.
  • Tahranlı, T. (2002). İnsan Hakları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, Cogito.
  • Tamçelik, S. (2013). BM Güvenlik Konseyi'nin Kıbrıs'la İlgili Aldığı Bazı Kararların Özellikleri Ve Analitik Değerlendirmesi (1964-1992). Electronic Turkish Studies, 12(8), 1229-1268.
  • The United Nations Population Fund. (2017). About us. http://turkey.unfpa.org/
  • Topal, A. H. (2014). Uluslararası Barış Ve Güvenliğin Sürdürülmesi Kapsamında Barış İçin Birlik Kararı’nın Uygulanabilirliği. TAAD, 5(19), 101-126.
  • Turan, S., & Özkural Köroğlu, N. (2015). Uluslararası İlişkilerde Teoriden Pratiğe Güncel Yaklaşımlar. İstanbul: Dora Yayıncılık.
  • UN Office of the High Commissioner for Human Rights (UNHCR). (1993). Fact Sheet No.20, Human Rights and Refugees. http://www.ohchr.org/Documents/Publications/FactSheet20en.pdf
  • UN-Habitat World. (2017). UN-Habitat at a glance. https://unhabitat.org/un-habitat-at-a-glance/
  • United Nations Conference on Trade and Development. (2017). About UNCTAD. http://unctad.org/en/Pages/Home.aspx
  • United Nations Development Programme. (2017). Looking to the future. http://www.undp.org/
  • United Nations Environment Programme. (2017). Sustainable Development Goals. http://www.unep.org/
  • United Nations High Commissioner For Refugees. (2017). Governance and Oversight. http://www.unhcr.org/about-us.html
  • United Nations International Children's Emergency Fund. (2017). UNICEF’s mission. https://www.unicef.org/
  • United Nations Office on Drugs and Crime. (2017). About UNODC. https://www.unodc.org/unodc/en/about-unodc/index.html?ref=menutop
  • United Nations Today. (2017). İnsan Haklarıyla İlgili Standartlar. http://www.unicankara.org.tr/today/4.html
  • Weiss, T. G., & Gordenker, L. (1996). NGOs, the UN, and global governance. Lynne Rienner. Lynne Rienner Pub .
  • World Food Programme. (2017). Zero Hunger. http://www1.wfp.org/ adresinden alınmıştır
  • Zengin, O., & Altındağ, Ö. (2016). Bir İnsan Hakları Mesleği Olarak Sosyal Hizmet. Toplum ve Sosyal Hizmet, 27(1), 179-190.
  • Ziring, L., Riggs, R. E., & Plano, J. C. (2005). The United Nations: International Organization and World Politics. Belmont, Calif: Cengage Learning.

Birleşmiş Milletler'in İnsan Haklarını Korunma ve Geliştirme Mekanizmaları

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 1, 18 - 26, 29.06.2021

Öz

Birleşmiş Milletler ‘in (BM) II. Dünya Savaşı’ndan bu yana öncelikli hedeflerinden biri insan haklarının korunması ve geliştirilmesidir. Birleşmiş Milletler, evrensel olarak kabul edilmiş geniş haklar kategorileri oluşturmuştur. BM bu hakları hem korumak ve geliştirmek hem de hükümetlere yükümlülüklerini yerine getirmelerinde yardımcı olmak için mekanizmalar oluşturmuştur. Bu araştırmanın amacı, Birleşmiş Milletler ‘in insan haklarıyla ilişkisi hakkında bilgi vermek ve insan haklarını koruma mekanizmalarını aktarmaktır. Birleşmiş Milletler insan haklarını korumak için iki tür mekanizma kurmuştur. Birincisi, Birleşmiş Milletler Kurucu Antlaşması Bağlamında İnsan Haklarının Korunmasına Yönelik Usul ve Mekanizmalardır. İkincisi, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Antlaşmaları ile Öngörülen Usul ve İlkelerdir. BM tarafından ortaya konulan insan hakları hukuku bu sözleşmeler ve kontrol mekanizmalarının bir sonucu olarak kadınları, çocukları, engellileri, azınlıkları, göçmen işçileri ve diğer savunmasız grupları içermektedir.

Kaynakça

  • Açık, C. (2011). Ulusal İnsan Hakları Kurumları ve Türkiye Örneğine Eleştirel Yaklaşım. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Akdeniz Robinson, N., & Canbay, C. (2008). Dünya Bilgi Toplumu Zirvesi. Ankara: Devlet Planlama Teşkilatı.
  • Arsava, A. F. (1992). Ulusal Grup Hakları ve Bu Konuda Meydana Gelen Gelişmeler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 47(3), 13-20.
  • Beardsley, K., & Schmidt, H. (2012). Following the Flag or Following the Charter? Examining the Determinants of UN Involvement in International Crises, 1945–20021. International Studies Quarterly, 56(1), 33–49.
  • Birkmann, J. (2007). Risk and vulnerability indicators at different scales: Applicability, usefulness and policy implications. Environmental Hazards, 7(1), 20-31.
  • Birleşmiş Milletler. (1945). Birleşmiş Milletler Antlaşması. San Francisco, ABD.
  • Brysk, A. (2002). Globalization and Human Rights. London: University of California Press.
  • Crawford, J., & Grant, T. (2007). International Court of Justice. Oxford: The Oxford Handbook on the United Nations.
  • Çalık, T. (2004). Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Sözleşmeleri Kapsamında İnsan Haklarının Korunması. Mevzuat Dergisi, 7(83), 69-120.
  • Doğan, İ., & Özdemir, O. (2013). İnsan Haklarının Birleşmiş Milletler Şartı Temelinde Korunması. İ. Doğan, & O. Özdemir İçinde, İnsan Hakları Hukuku (S. 223). Ankara: Astana Yayınları.
  • Elibol, Z. (2015). Türkiye’nin Uluslararası İnsan Hakları Sözleşmelerine Koyduğu Çekinceler. Koç Üniversitesi. İstanbul: Koç Üniversitesi.
  • Göçer, M. (2009). İnsan Haklarının Korunması ve Birleşmiş Milletler. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • IFSW. (1988). Standards in Social Work Practice meeting Human Rights. Berlin: International Federation of Social Workers European Region.
  • İspir, Z. (2016). Bir İnsan Hakları Sorunu Olarak Cinsiyete Dayalı Ekonomik Ayrımcılık. Ankara Barosu Dergisi, 3, 165-179.
  • Luard, E. (1989). A History of the United Nations: Volume 2: The Age of Decolonization, 1955–1965. NY: Springer.
  • Özdek, Y. (2004). Avrupa İnsan Hakları Hukuku ve Türkiye. Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü İnsan Hakları Araştırma ve Derleme Merkezi Yayın No: 20, Ankara.
  • Özer, D. K. (2016). İnsan Haklarının Birleşmiş Milletler’in Kurumsal Yapısı İçinde Korunması. İşletme Fakültesi Dergisi, 17(2), 205-234.
  • Provost, R. (2004). International Human Rights and Humanitarian Law. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Simma, B., Tomuschat, C., Mosler, H., & Randelzhofer, A. (2002). Charter of the United Nations:A Commentary Supplement. (2nd edition). Oxford University Press.
  • Smith, R. K. (2012). International Human Rights. Oxford: Oxford University Press.
  • Spohr, M. (2010). United Nations Human Rights Council. Max Planck Yearbook of United Nations Law Online, 14(1), 169-218.
  • Şahin, F. (2009). Sosyal Hizmette Kendi Kaderini Tayin Hakkı. Aile ve Toplum, 11(5), 87-97.
  • Tahranlı, T. (2002). İnsan Hakları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, Cogito.
  • Tamçelik, S. (2013). BM Güvenlik Konseyi'nin Kıbrıs'la İlgili Aldığı Bazı Kararların Özellikleri Ve Analitik Değerlendirmesi (1964-1992). Electronic Turkish Studies, 12(8), 1229-1268.
  • The United Nations Population Fund. (2017). About us. http://turkey.unfpa.org/
  • Topal, A. H. (2014). Uluslararası Barış Ve Güvenliğin Sürdürülmesi Kapsamında Barış İçin Birlik Kararı’nın Uygulanabilirliği. TAAD, 5(19), 101-126.
  • Turan, S., & Özkural Köroğlu, N. (2015). Uluslararası İlişkilerde Teoriden Pratiğe Güncel Yaklaşımlar. İstanbul: Dora Yayıncılık.
  • UN Office of the High Commissioner for Human Rights (UNHCR). (1993). Fact Sheet No.20, Human Rights and Refugees. http://www.ohchr.org/Documents/Publications/FactSheet20en.pdf
  • UN-Habitat World. (2017). UN-Habitat at a glance. https://unhabitat.org/un-habitat-at-a-glance/
  • United Nations Conference on Trade and Development. (2017). About UNCTAD. http://unctad.org/en/Pages/Home.aspx
  • United Nations Development Programme. (2017). Looking to the future. http://www.undp.org/
  • United Nations Environment Programme. (2017). Sustainable Development Goals. http://www.unep.org/
  • United Nations High Commissioner For Refugees. (2017). Governance and Oversight. http://www.unhcr.org/about-us.html
  • United Nations International Children's Emergency Fund. (2017). UNICEF’s mission. https://www.unicef.org/
  • United Nations Office on Drugs and Crime. (2017). About UNODC. https://www.unodc.org/unodc/en/about-unodc/index.html?ref=menutop
  • United Nations Today. (2017). İnsan Haklarıyla İlgili Standartlar. http://www.unicankara.org.tr/today/4.html
  • Weiss, T. G., & Gordenker, L. (1996). NGOs, the UN, and global governance. Lynne Rienner. Lynne Rienner Pub .
  • World Food Programme. (2017). Zero Hunger. http://www1.wfp.org/ adresinden alınmıştır
  • Zengin, O., & Altındağ, Ö. (2016). Bir İnsan Hakları Mesleği Olarak Sosyal Hizmet. Toplum ve Sosyal Hizmet, 27(1), 179-190.
  • Ziring, L., Riggs, R. E., & Plano, J. C. (2005). The United Nations: International Organization and World Politics. Belmont, Calif: Cengage Learning.
Toplam 40 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Konular Sosyoloji (Diğer)
Bölüm Derleme Makaleler
Yazarlar

Merve Deniz Pak Güre 0000-0001-7060-3729

Yayımlanma Tarihi 29 Haziran 2021
Kabul Tarihi 8 Haziran 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 5 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Pak Güre, M. D. (2021). United Nations Mechanisms for the Protection and Promotion of Human Rights. Sosyal Çalışma Dergisi, 5(1), 18-26.

Creative Commons Lisansı
Sosyal Çalışma Dergisi Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. 

Bu lisans; yayınlanan tüm makaleleri, veri setlerini, grafik ve ekleri kaynak göstermek şartıyla veri madenciliği uygulamalarında, arama motorlarında, web sitelerinde, bloglarda ve diğer tüm platformlarda çoğaltma, paylaşma ve yayma hakkı tanır.

Açık erişim disiplinler arası iletişimi kolaylaştıran, farklı disiplinlerin birbirleriyle çalışabilmesini teşvik eden bir yaklaşımdır.