Aristoteles Felsefesinde Birey ve Devlet Açısından Eğitim Meselesi

Yıl 2021, Sayı: 45, 337 - 354, 07.06.2021

Sebile Başok Diş

https://doi.org/10.21497/sefad.944101

Cited By: 1

Öz

Aristoteles, eğitim konusunu insana özgü olduğunu düşündüğü niteliklerden yola çıkarak hem birey hem de devlet açısından ele alır. Ona göre “toplumsal bir hayvan” olan insan ancak toplum ve devlet içinde iyi bir yaşama kavuşabilir. Diğer yandan bireyin amacı da iyi yaşama ulaşmaktır. Bu bakımdan insanın iyi bir topluma ve iyi bir devlete ihtiyacı vardır. Kişilerin eğitimi onların iyi bir yaşama ulaşmaları için gereklidir ve bu eğitimi sağlaması gereken de devlettir. Halkın eğitimini devletin sorumluluğu altında gören Aristoteles, bir insanın nasıl yetiştirilmesi gerektiği sorusunu farklı açılardan ele alarak yanıtlar. Bu çalışmada Aristoteles’in eğitim konusunu, birey ve devlet açısından nasıl ele aldığı gösterilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Aristoteles, eğitim, insan, devlet, erdem

The Issue of Education within the Context of Individual and State in Aristotle’s Philosophy

Öz

Aristotle deals with the concept of education from the viewpoint of both individual and state by looking at the qualities that he considers human-specific. According to him, human being who is by nature a "social animal" can attain a better life only in society and state. On the other hand, the aim of the individual is to achieve the better life. In this regard, human beings need a good society and a good state. Training of persons is a key to achieve their good life and the state should supply this training. Aristotle, who argues that the state is responsible for the public education, answers the question of how a person should be trained by considering different perspectives. This study attempts to indicate how Aristotle deals with the concept of education within the context of individual and state.

Anahtar Kelimeler

Aristotle, education, human, state, virtue

Kaynakça

• Akdemir, E. (2010). İnsan felsefesi: Epiktetos ve Marcus Aurelius örneği. İstanbul: Birey Yayıncılık.
• Aristoteles, (1999). Eudemos’a etik. (S. Babür, çev.). Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
• Aristoteles, (2009). Nikomakhos’a etik. (S. Babür, çev.). Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
• Aristoteles, (2013). Politika. (F. Akderin, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• Aristoteles, (2016). Magna moralia, (Y. Gurur, çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Aristoteles, (2017). Nikomakhos’a etik. (F. Akderin, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• Arslan, A. (2018). İlkçağ felsefe tarihi 3. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Barnes, J. (2002). Aristoteles. (B. Ö. Düzgören, çev.). İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
• Brun, J. (2008). Aristoteles ve lise. (İ. Yerguz, çev.). İstanbul: Dost Kitabevi.
• Burnet, J. (2008). Aristoteles eğitim üzerine. (A. Aydoğan, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• Büyükdüvenci, S. (1993). Aristoteles’te Mutluluk Kavramı, Felsefe dünyası 9, 41-45.
• Cevizci, A. (2018). Etik/ahlak felsefesi. İstanbul: Say Yayınları.
• Copleston, F. (2013). Aristoteles. (A. Yardımlı. çev.). İstanbul: İdea Yayınevi.
• Durkheim, E. (2016). Eğitim ve sosyoloji. (P. Ergenokon. çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Erkızan, H. N. B. (2013). Aristoteles yazıları/varlık, bilgi ve yaşam üzerine. Ankara: Sentez Yayıncılık.
• Erkızan, H. N. & Çüçen K. (2013). Antik çağ ve orta çağ felsefesi tarihi. Ankara: Sentez Yayıncılık.
• Erkızan, H. N. (2016). Aristoteles: Yaşamı, Yapıtları ve Felsefesi. Özne Aristoteles özel sayısı, 7-52.
• Erkızan, H. N. B. (2012a). Aristoteles yazıları/etik ve politika üzerine. İstanbul: Sentez Yayıncılık.
• Erkızan, H. N. B. (2012b). Aristoteles’ten Nussbaum’a insan. İstanbul: Sentez Yayıncılık.
• Jung, C. G. (2019). Kişiliğin gelişimi. (D. Olgaç, çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Kanat, C. A. (2013). Platon ve Aristoteles’te devlet ve toplum felsefesi. İstanbul: Doruk Yayımcılık.
• Kenny, A. (2011). Batı felsefesinin yeni tarihi 1. cilt antik felsefe. (S. Uslu, çev.). İstanbul: Küre Yayınları.
• Küçükalp, D. (2019). Siyaset Etiği. Etik ve etik sorunlar. (C. Türer, ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Laski, H. J. (2019). Politikaya giriş. (M. Koçakgöl, çev.). Ankara: Fol Kitap.
• Nussbaum, M. C. (2018). Yapabilirlikler yaratmak: insani gelişmişlik yaklaşımı. (S. Somuncuoğlu, çev.). İstanbul: İletişim Yayıncılık.
• Pieper, A. (1999). Etiğe giriş. (V. Atayman & G. Sezer, çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Rescher, N. (2019). 101 Anekdotta felsefe tarihinde yolculuk. (A. Yılmaz, çev.). İstanbul: Vakıfbank Kültür Yayınları.
• Ross, D. (2011). Aristoteles. (A. Arslan, çev.). İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.
• Russell, B. (2002). Batı felsefesi tarihi 1. (M. Sencer, çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• San, İ. (2019). Sanat ve eğitim. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Weber, A. (1998). Felsefe tarihi. (H. V. Eralp, çev.). İstanbul: Sosyal Yayınlar.
• Yılmaz, M. (2010). Aristoteles’te Eğitim Kavramının Politik İşlevi. Kaygı 15, 29-40.