The Relation of Absurd and Death in Albert Camus

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 2, 541 - 548, 29.12.2020

Fatma Didem Altunay Erduvan

https://doi.org/10.29110/soylemdergi.756146

Cited By: 1

Öz

The 20th century had been an era in which the emergence of the existentialist thought and all existential concepts peculiar to human beings were reviewed. In the century of wars and changes, the sharp relationship between death and life had been the subject of more intellectual structure. Camus shows that conscious-centered the relationship between absurd and individual is pulled to a different level with death. The polymorphism of death, such as death sentences, suicides, mass murders and ordinary death, also reveals the polysemy of the semantic ties inherent in it. Death, which unifies the segmental ties of the time, becomes a central issue for Camus. The link between absurd and death also creates the ways of relationship between the world and human. In this study, these contextual structures and main topics of Camus’s existential philosophy will be discussed.

Anahtar Kelimeler

Albert Camus, Existential Philosophy, Death, Absurd

Albert Camus’da Saçma ve Ölüm İlişkisi

Öz

20.Yüzyıl Felsefesi, Varoluşçu düşünce akımının ortaya çıkışının ve insana özgü tüm varoluşsal kavramların gözden geçirildiği bir çağ olmuştur. Savaşların ve değişimlerin yüzyılı olarak ölüm ve yaşam arasındaki keskin ilişki, daha çok düşünsel yapının konusu olmuştur. Camus, saçma ile birey arasındaki bilinç merkezli ilişkinin ölüm ile daha farklı bir düzleme çekildiğini gösterir. Ölüm cezaları, intiharlar, toplu katliamlar ve sıradan ölüm olarak ölümün çok biçimliliği ona içkin olan anlamsal bağların çok anlamlılığını da ortaya koyar. Zamanın dilimsel bağlarını tek düze eden ölüm, Camus için merkezi olan bir konu halini almaktadır. Saçma ve ölüm arasındaki bağ dünya ile insan arasındaki ilişkinin tarzlarını da meydana getirmektedir. Bu çalışmada, bu bağlamsal yapılar ve Camus’nun Varoluşçu Felsefede ana konuları üzerinde durulacaktır.

Anahtar Kelimeler

Albert Camus, Varoluşçu Felsefe, ölüm, saçma

Kaynakça

• Kaynakça Camus. (1971). Sıkı Yönetim. (B. Onaran, Çev.) İstanbul: Yankı Yayınları. Camus. (1985). Başkaldıran İnsan. (T. Yücel, Çev.) Ankara: Kuzey Yayınları. Camus. (1991). Mutlu Ölüm. (R. Dara, Çev.) İstanbul: Can Yayınları. Camus. (2009). Veba. (N. T. Öztokat, Çev.) İstanbul: Can Yayınları. Camus. (2012). Terzi ve Yüzü. (T. Yücel, Çev.) İstanbul: Can Yayınları. Camus. (2015). Düğün Bir Alman Dosta Mektuplar. (T. Yücel, Çev.) İstanbul: Can yayınları. Camus, A. (2011). Yabancı. (V. Günyol, Çev.) İstanbul: Can Yayınları. Camus, A. (2013). Sisifos Söyleni. (T. Yücel, Çev.) İstanbul: Can Yayınları. Chruickshank, J. (1965). Albert Camus ve Başkaldırı Edebiyatı. (R. Güren, Çev.) İstanbul: De Yayınevi. Erçel, G. (2013). Albert Camus Özgürlük ve Devrim. Kafe Kültür Yayıncılık. Gündoğan, A. O. (2011). Albert Camus Hayatı, Yapıtları, Felsefesi. Bursa: MKM Yayınevi. Özçınar, Ş. (2002). Albert Camus'nun Başkaldırı Felsefesindeki Varoluşçuluk ve Nihilizm. Felsefe Logos, 79-98. Sartre. (1965). Yabancı'nın Açıklaması. (B. Onaran, Çev.) İstanbul: De Yayınevi.