Park and green area use in İstanbul province, Bahçelievler district

Yıl 2019, Sayı: 73, 7 - 16, 31.12.2019

Rüştü Ilgar , Yücel Şeran

https://doi.org/10.17211/tcd.543667

Öz

The purpose of this praxis is to appraisal parks and green areas in Bahçelievler district of Istanbul province in terms of quality and quantity by survey model, interview and observation methods using survey study based on user satisfaction. Furthermore, the amount of green land per capita in Bahçelievler district is compared to the amount of green land per capita in other cities as different parts of the world and some deductions have been made in our country. Data gathered as a result of conducting the survey to 473 samples has been analyzed in 15 parks using by IBM SPSS 23.0 (Statistical Package for Social Sciences) software. Descriptive statistics used for measuring park and green area usage of participants have been presented and differences in park usage habits have been determined depending on demographic characteristics by chi-square test. The differences have been studied through using appropriate Kruskal Wallis H test and Mann-Whitney U tests by observing the level of overall delight concerning parks and skewed distribution depending on demographic characteristics. As a result of the study, the importance of recreational areas, which are the essential areas in cities, have been revealed by their evaluation concerning their quantity and quality and it comes up with some suggestions. 

Anahtar Kelimeler

Bahçelievler, Urban green area, Park, Recreation

İstanbul ili, Bahçelievler ilçesinde park ve yeşil alan kullanımı

Öz

Bu çalışmanın amacı İstanbul ili Bahçelievler ilçesindeki park ve yeşil alanların nitelik ve nicelik yönünden, kullanıcı memnuniyetine dayalı anket çalışmasını kullanarak, tarama modeli, mülakat ve gözlem yöntemleriyle değerlendirmelerde bulunmaktır. Ayrıca dünyanın farklı bölgelerindeki ve ülkemizdeki şehirler ile Bahçelievler ilçesindeki kişi başına düşen yeşil alan miktarlarını karşılaştırıp çıkarımlarda bulunulmuştur. Örneklemleri çalışma alanı içerisinden seçilen 15 adet park ve anket sırasında parkta bulunan rastgele örneklem yöntemi ile seçilmiş 473 kişi oluşturmaktadır. Anketin örnekleme uygulanması sonucunda bulunan veriler IBM SPSS 23.0 (Statistical Package for Social Sciences) programına girilerek değerlendirmeye alınmıştır. Katılımcıların park ve yeşil alan kullanımını ölçmeye yönelik betimsel istatistikler sunulmuş, devamında ki-kare testi ile demografik özelliklere göre park kullanım alışkanlıkları arasındaki farklılıklar belirlenmiştir. Parklardan duyulan genel memnuniyet düzeyi ve demografik özelliklere yönelik çarpık dağılım gözetilerek uygun olan Kruskal Wallis H testi ve Mann- Whitney U testleri ile değişiklikler irdelenmiştir. Çalışmanın sonuç kısmında kentlerin vazgeçilmez bir parçası olan rekreasyonel alanların nitelik ve nicelik yönünden değerlendirmesi yapılarak önemi ortaya konulmuş ve bazı öneriler getirilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Bahçelievler, Kentsel yeşil alan, Park, Rekreasyon

Kaynakça

• Aksoy, Y. (2004). Üsküdar ilçesi açık yeşil alan durumunun irdelenmesi. Çev-Kor Ekoloji Dergisi, 13 (52), s. 38-44.
• Aksoy, Y. ve Akpınar, A. (2011). Yeşil alan kullanımı ve yeşil alan gereksinimi üzerine bir araştırma, İstanbul ili Fatih ilçesi örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi, Fen Bilimleri Dergisi, 20, s. 81-96.
• Ayaşlıgil, T. (1998). Kent gelişimi sürecinde açık ve yeşil mekan gereksiniminin Çanakkale örneğinde irdelenmesi (Doktora tezi özeti). İstanbul Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, s. 39-69. Erişim http://dergipark.ulakbim.gov.tr/jffiu/article/viewFile/1023009820/1023009113.
• Bahçelievler Belediyesi Faaliyet Raporu, (2011). Bahçelievler Belediyesi Faaliyet Raporu.
• Bahçelievler Belediyesi (2014). Bahçelievler Belediyesi 2015-2019 Stratejik Planı s. 37-57. Erişim http://www.bahcelievler.istanbul/Files/Document/yillik_faaliyet_raporlari/2015_2019stratejik_plan.pdf, Erişim tarihi: 23 Aralık 2017
• Bahçelievler Kaymakamlığı (2017). Erişim tarihi: 23 Aralık 2017, http://www.bahcelievler.gov.tr/bahcelievler-ilcesi)
• Gül, A. ve Küçük, V. (2001). Kentsel açık-yeşil alanlar ve Isparta kenti örneğinde irdelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, Seri: A (2), s. 27-48.
• Karasar, N. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel.
• Korgavuş, B. ve Ersoy, M. (2015). Kadıköy ilçesi kentsel açık ve yeşil alanlarının olası İstanbul depreminde yeterliliğinin irdelenmesi. Uluslararası Burdur Deprem ve Çevre Sempozyumu. Burdur, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi.
• Manavoğlu, E. ve Ortaçeşme, V. (2015). Antalya kenti yeşil alanlarının çok ölçütlü analizi ve planlama stratejilerinin geliştirilmesi. Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 28(1), s. 11-19.
• Meteoroloji Genel Müdürlüğü, (2017). Meteoroloji Genel Müdürlüğü 2016 ve öncesi verilerinden derlenmiştir.
• Meteoroloji Genel Müdürlüğü, (2017). Meteoroloji Genel Müdürlüğü’nün 2017 ve öncesi Bahçelievler iklim verileri, derlenmiştir.
• Özcan, K. (2006). Sürdürülebilir kentsel gelişmede açık-yeşil alanların rolü Kırıkkale, Türkiye örneği. Çev-Kor Ekoloji Dergisi, 15 (60), s. 37-45. TÜİK, (2016). Türkiye İstatistik Kurumu’nun Bahçelievler ilçesi nüfus verileri
• Yavuzçehre, P. S. ve Torlak, S. E. (2006). Kentsel yaşam kalitesi ve belediyeler: Denizli Karşıyaka Mahallesi örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 2 (4).
• Yenice, M.S. (2012). Kentsel yeşil alanlar için mekânsal yeterlilik ve erişebilirlik analizi; örneği, Türkiye. Süleyman Demirel Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, 13, s. 41-47.
• Yılmaz, H., Yılmaz, S. ve Yıldız, N. (2003). Kars kent halkının rekreasyonel talep ve eğilimlerinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Dergisi, 34(4), s. 353-360.
• http://www.ibb.gov.tr/tr-TR/SubSites/DepremSite/Pages/AvrupaYakasiGuneyiMikrobolgelemeProjesi.aspx, İBB-Mikrobölgeleme Projesi Avrupa Yakası, 2007, Erişim tarihi: 23 Aralık 2017