Objective: Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM) is one of the most common chronic endocrine diseases of children and adolescents. The aim of this study was to evaluate the sociocultural, demographic, clinical and laboratory characteristics of a group of children with T1DM followed at the Pediatric Endocrinology Department of Keçiören Research and Educational Hospital.Material and Methods: A total of 92 patients aged 0-18 years and diagnosed with T1DM were followed-up at Keçiören Research and Educational hospital between 2007-2013. Clinical and laboratory characteristics obtained from the records included the date of birth, gender, the time of diagnosis, BMI, HbA1c levels at the time of first diagnosis, mean yearly HbA1c, the rate of hospitalization within the last year, thyroid function tests, diabetes autoantibody levels and the complications associated with this disorder. The questionnaire including questions on the educational levels, occupation, average monthly income of the parents, whether the parents were divorced or not, where they lived and whether they owned their house or not was completed by the parents.Results: 50 of the patients were boys (54.3%) and 42 were girls (45.7%). The average age at diagnosis was 9.66±4.49 years, the minimum diabetes age was 0.45 years and the maximum diabetes age was 17.6 years. The patients were mostly at the age group of 14-18 years (42.4%) followed by the age groups of 10-14 years (37%). The patients mostly presented in the winter (n=30, 32.6%) followed by spring (n=28, 304%) at the time of diagnosis. The blood glucose
Amaç: Tip 1 Diyabetes Mellitus (T1DM) çocukluk çağı ve adölesan dönemde en sık rastlanılan kronik endokrin hastalıklardan biridir. Çalışmada Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Endokrinoloji Polikliniği’nde düzenli olarak izlenen T1DM hastaların klinik, laboratuvar, sosyokültürel ve demografik özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntemler: Çocuk Endokrinoloji Polikliniği’nde 2007-2013 yılları arasında Tip 1 DM tanısı ile düzenli izlenen T1DM tanılı 0-18 yaş arasındaki 92 hasta çalışmaya alındı. Hastaların dosyaları retrospektif olarak ilk tanı zamanı, tanı anındaki yaşları, klinik semptom ve bulguları, semptom süreleri ve biyokimyasal parametreleri açısından incelendi. Ayrıca bu hastalar son yaşları, HbA1c düzeyleri, tiroid fonksiyon testleri, diyabet otoantikor seviyeleri, son bir yılda hastaneye yatış oranları, hastalıkla ilgili görülen komplikasyonlar, eşlik eden hastalıklar açısından değerlendirildi. Ayrıca ailelere yapılan anket ile anne ve babaların eğitim düzeyleri, meslekleri, aylık ortalama maddi gelirleri, anne ve babanın ayrı olup olmadığı, hangi evde yaşadıkları belirlendi.Bulgular: Hastalarımızın 42’si (%45.7) kız, 50’si (%54.3) erkek hastaydı. İlk tanı anında yaş ortalaması 9.66 ± 4.49 yıl; en düşük diyabet yaşı 0.45 yıl, en yüksek diyabet yaşı ise 17.6 yıldı. Hastalar yaş dağılımına göre en fazla 14-18 yaş grubunda (%42.4) daha sonra 10-14 yaş (% 37) grubundaydı. T1DM tanısı en sık kış mevsiminde (n=30,%32.6), ikinci sıklıkla ilkbahar mevsiminde (n=28,%30.4) konulmuştur. Tanı anındaki kan şekerleri 235 mg/dl-800 mg/dl (ortalama 454mg/dl ± 134 mg/dl) ve HbA1c değerleri %11.8 ± %2.9 (%6.9-19.0)’di.Sonuç: Tüm dünyada T1DM insidansının artmakta olduğu ve tanı konulma yaşının giderek düştüğü kabul edilmektedir. Kötü kontrollü T1DM hastalarda erken dönemde mikrovasküler komplikasyonlar gelişebilmektedir. Ayrıca T1DM’lu hastalarda eşlik eden otoimmün hastalıkların (çölyak hastalığı ve haşhimoto tiroidit )görülme sıklığı artması nedeni izlemde bu açıdan dikkatli olunmalıdır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Diğer ID | JA22TH59FH |
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2016 |
Gönderilme Tarihi | 1 Haziran 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 10 Sayı: 2 |