Examination of Turkish Sign Language Education According to the Opinions of Preservice Teachers who Attend to the Sign Language Course

Yıl 2017, , 1 - 38, 30.01.2017

Pelin Piştav Akmeşe , Nilay Kayhan

https://doi.org/10.17569/tojqi.280054

Cited By: 4

Öz

Sign language is one of the methods
the hearing impaired individuals use to communicate. The teachers have a great
responsibility in the use of sign language as a communication tool in educational
environments. Thus, it is important to train teachers
who know sign language and can actively use it in education. This study aims to
examine the opinions of the faculty of education students who take elective
sign language course related to Turkish Sign Language education. In this study,
which has been performed in descriptive design, semi-structured interview
technique from among qualitative research methods was used.  For this purpose, a semi-structured interview
form was prepared and an expert's opinion was received. 62 preservice teachers
from four different departments (Guidance and Counseling, Primary Science
Teaching, Computer Education and Instructional Technologies, Primary School
Teaching) who had completed sign language education were interviewed
face-to-face. NVivo
program was used for the detailed and holistic analysis of the findings which
reflected the opinions of the preservice teachers. The
data were divided into four main themes: "Effectiveness of Turkish Sign
Language in daily communication", "Having hearing impaired family
members, relatives or friends", "Necessity (interest) for the Turkish
Sign Language", "Academic Efficacy of the Turkish Sign
Language". The findings of this study are thought to be able to
contribute to the sign language course programs and professional competency of
the teachers who will serve in the field of special education.

Anahtar Kelimeler

Turkish Sign Language, Turkish Sign Language course, hearing impaired, communication, awareness

İşaret Dili Dersine Katılan Öğretmen Adaylarının Görüşlerine Göre Türk İşaret Dili Eğitiminin İncelenmesi

Öz

İşaret dili, işitme engelli
bireylerin iletişim kurmak için kullandıkları yöntemlerden birisidir. Eğitim
ortamlarında işaret dilinin bir iletişim aracı olarak kullanımında, öğretmenlere
büyük sorumluluk düşmektedir. Bu nedenle işaret dilini bilen, öğretimde aktif
olarak kullanabilen öğretmenler yetiştirilmesi önemli görülmektedir. Bu
çalışmada,
seçmeli işaret dili dersi alan eğitim fakültesi öğrencilerinin Türk İşaret Dili
dili eğitimine ilişkin görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Betimsel
desende gerçekleştirilen çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden yarı
yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Bu amaçla uzman görüşü alınarak
yarı yapılandırılmış görüşme formu hazırlanmıştır. Seçmeli işaret dili
eğitimini tamamlamış dört farklı bölümden (Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık,
Fen Bilgisi Öğretmenliği, Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi, Sınıf
Öğretmenliği) 62 öğretmen adayı ile yüzyüze görüşülmüştür. Öğretmen
adaylarının görüşlerini yansıtan bulguların, ayrıntılı ve bütünsel biçimde
analiz edilmesi amacıyla NVivo programı
kullanılmıştır. Veriler ''Türk İşaret Dilinin Günlük iletişimde etkililiğine ilişkin görüşler'', ''Katılımcının
ailesi, yakını ya da arkadaşının işitme engelli olmasına ilişkin görüşler'', ''Türk İşaret Dilinin Gerekliliğine (merak)
ilişkin görüşler'' ve '' Türk İşaret Dilinin Akademik yeterliliğine ilişkin görüşler'' şeklinde dört ana temada
özetlenmiştir. Dört ana temadan oluşan seçmeli işaret dili dersine katılan öğretmen adaylarının
görüşleri, işaret dili dersini tercih etme nedenleri, işaret dilinin iletişim
sürecine etkisi, eğitim ortamlarında kullanılması, mesleki kariyerlerine
etkisi, akademik ve günlük yaşamlarında işaret dilini kullanabilme
yeterliklerine ilişkin toplam 98 alt
kategoride betimlenmiştir. Bu çalışma bulgularının, işaret dili ders
programlarına ve özel eğitim alanında görev alacak öğretmenlerin mesleki
yeterliklerine katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Türk İşaret Dili, Türk İşaret Dili dersi, işitme engelli, iletişim, farkındalık

Kaynakça

• Akalın, S.H., & Cavkaytar, S. (2014). Türk işaret dili. Eskisehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Akın, Ö., Tezer, N., Şahin, R., & Akar, F. (2009). Geç yaşta koklear implant uygulamasının geç dönem sonuçları. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 81-91.
• Arık, E. (2016) Geçmişten geleceğe Türk işaret dili araştırmaları. In. E. Arık (Ed.), Türk İşaret Dili Araştırmaları (pp. 7- 22). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Armstrong, D.F., & Wilcox, S. (2003). Origins of sign language. In. M. Marschark & P. A. Spencer (Eds.), in Deaf studies language and education (pp.305-318). New York: Oxford University Press.
• Balkan Survey Report (2007). The Finnish Association of the Deaf. Retrieved from http://www.worldcat.org/title/balkan-survey-report-2004-2006-insight-into-the-situation-of-deaf-people-in-four-balkan-region-countries/oclc/173993708.
• Behne, T., Carpenter, M., & Tomasello, M. (2005). One-year-olds comprehend the communicative intentions behind gestures in a hiding game. Developmental Science. 8(6), 492-499.
• Belgin, E., & Yücel, E. (2011). İşitme engelli çocuklar ve eğitimleri [Hearing impaired children and their education]. In. N. Baykoç (Ed.), Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitim (pp.191-213). Ankara: Eğiten Kitap.
• Blackburn, L. (1998). Linguistic and cultural interactions among deaf/hearing family members: Implications for family partnerships in early education. Dissertation Abstracts International: Section A. Humanities and Social Science, 62 (10), 3270.
• Bogdan, C.R., & Biklen, S.K. (2007). Qualitative research for education. Boston: MA: Allyn ve Bacon, Inc.
• Creswell, J. (2005). Educational research, planning, conducting and evaluating quantitative and qualitative research. New Jersey: Pearson Merrill Prentice Hall.
• Boons T., Raeve L.D., Langereis, M., Peeraer, L., Wouters, J., & Wieringen, A. (2013). Expressive vocabulary, morphology, syntax and narrative skills in profoundly deaf children after early cochlear implantation. Research in Developmental Disabilities, 34(6), 2008-2022.
• Diefendorf, A.O. (1996). Hearing loss and its effects. In. F. N. Martin & J. G. Clark (Eds.), Hearing care for children (pp.3-18). Boston: Allyn and Bacon.
• Dikyuva, H., Makaroğlu, B., & Arık, E. (2015). Türk işaret dili dilbilgisi. Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı.
• Elo, S., & Kyngas, H. (2008). The qualitative content analysis process. Journal of Advanced Nursing, 62 (1), 107-115.
• Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme (2009). T. C. Resmi Gazete, 27288, 14 July 2009. (Publication no: 15137).
• Erting, C.J., Kuntze, M., Thumann-Prezioso, C., Erting, L., & Bailes, C. (July, 2002). Constructing literacy through American Sign Language bilingualism. Paper presented at the Symposium of Deaf Way II, Washington, DC.
• Felzer, L. (1998). A multisensory reading program that really works. Teaching and Change, 5, 169-183.
• Geers, A.E, Tobey, E., Moog, J., & Brenner, C. (2008). Long-term outcomes of cochlear implantation in the preschool years: From elementary grades to high school. International Journal of Audiology, 47 (1), 21-30.
• Geers, A.E., Moog, J.S., Biedenstein, J., Brenner, C., & Hayes, H. (2009). Spoken language scores of children using cochlear implants compared to hearing age-mates at school entry. Journal of Deaf Studies and Deaf Education, 14(3), 371-385.
• Gongora, X., & Farkas, C. (2009). Infant sign language program effects on synchronic mother-infant interactions. Infant Behavior and Development, 32, 216-225.
• Goodwyn, S., & Acredolo, L. (1993). Symbolic gesture versus word: Is there a modality advantage for onset of symbol use? Child Development, 64(3), 688-701.
• Goodwyn, S., Acredolo, L., & Brown, A.L. (2000). Impact of symbolic gesturing on early language development. Journal of Verbal and Nonverbal Behavior, 24(2), 81-103.
• Göl-Güven, M. (2016). A study on developing educational material which supports the Turkish Sign Language acquision (TİD) of the children with hearing impairment. In. E. Arık (Ed.), Türk İşaret Dili Araştırmaları (pp. 445-469). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Gürboğa, Ç., & Kargın T. (2003). İşitme engelli yetişkinlerin farklı ortamlarda kullandıkları iletişim yöntemlerinin/becerilerinin incelenmesi [Investigation of communication methods/skills of deaf adults in different environments]. Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 36, 51-64.
• Hayes, H., Geers, A., Treiman, R. & Moog, J.S. (2009). Receptive Vocabulary Development in Deaf Children with Cochlear Implants: Achievement in an Intensive Auditory-Oral Educational Setting, Ear and Hearing, 30(1), 128-35.
• İlkbaşaran, D. (2016). Türkiye’deki sağır gençlerin iletişim alışkanlıkları ve Türk İşaret Dili’nin toplumsal dilbilimi açısından incelenmesi. In. E. Arık (Ed.), Ellerle Konuşmak Türk İşaret Dili Araştırmaları (pp.411-443). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Kemaloğlu, Y. (2014a). Engellilik, Kulak Burun Boğaz (KBB) hekimliği ve işaret dili. Bozok Tıp Dergisi, 1(1), 38-53.
• Kemaloğlu, Y.K. (2014b). Türkiye’de sağırların görünürlüğü ve toplumsal ve eğitimsel sorunları üzerine demografik bir inceleme In. E. Arık (Ed.), Türk İşaret Dili Araştırmaları (pp.51-85). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Koennigsfeld, A., Beukelman, D., & Stoefen-Fisher, J. (1993). Attitudes of severely hearing-impaired persons toward augmentative communication characteristics. The Volta Review, 95, 109–124.
• Kubuş, O., İlkbaşaran, D., & Gilchrist, S. (2016). Türkiye’de işaret dili planlaması ve Türk işaret dilinin yasal durumu In. E. Arık (Ed). Türk İşaret Dili Araştırmaları (pp. 23-50). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Miles, M.B., & Huberman. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. (2nd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Moore, B., Acredolo, L., & Goodwyn, S. (April, 2001). Symbolic gesturing and joint attention: Partners in facilitating verbal development, Paper presented at the Biennial Meeting of the Society for Research in Child Development. Minneapolis, USA.
• Oral, Z. (2016). Türk İşaret Dili Çevirisi. Ankara:Siyasal Yayınevi.
• Parlak, S. (2011). Türkiye’deki işitme engelliği ve işletmlerdeki danışmanlık hizmetleri üzerine bir pilot çalışma. Bursa: Ekin Basın Yayın Dağıtım.
• Piştav-Akmeşe, P., & Acarlar, F. (2016). Using narrative to investigate language skills of children who are deaf and with hard of hearing. Educational Research and Reviews, 11(15), 1367-1381.
• Piştav-Akmeşe, P. (2016). Examination of sign language education according to the opinions of members from a basic sign language certification program. Educational Sciences: Theory & Practice, 16(4),1189-1225.
• Piştav-Akmeşe, P., & Kirazlı, G. (2016a). Evaluation of Receptive and Expressive Vocabulary Development of the Children with Cochlear Implants. Paper presented at the meeting of the 15th The Mediterranean Society of Otology and Audiology (MSOA). Cappadocia, Turkey
• Piştav-Akmeşe, P., & Kirazlı, G. (October, 2016b). İşitme kayıplı çocukların dil becerilerinin incelenmesi ve normal işiten akranları ile karşılaştırılması. Paper presented at the 8th International Congress on Audiology and Speech Disorders. Ankara, Turkey.
• Seeber, B.U., Baumann, U., & Fastl H. (2004). Localization ability with bimodal hearing aids and bilateral cochlear implants. Journal of the Acoustical Society of America, 116, 1698-709.
• Şahlı, S., & Belgin, E. (2011). Ülkemizde işitme kayıplı çocukların profili ve tedavi yaklaşımları. Hacettepe Tıp Dergisi, 42, 82-87.
• Yetişkinler İçin İşaret Dili Kılavuzu (1995). Ankara: MEB Özel Eğitim, Rehberlik ve Danışma Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları.
• Türkiye Özürlüler Araştırması (2002). İleri Analiz Raporu (2005) Ankara: Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü. Retrieved from http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1017
• United Nations Convention on the Right of persons with Disabilities (2002). Retrieved from http://www.un.org/disabilities/ documents/WHS/Statement-of-on-disability-inclusion-for-WHS.pdf.
• Vallotton, C.D. (2008). Signs of emotion: What can preverbal children “say” about internal states? Infant Mental Health Journal, 29, 234-258.
• Vallotton, C.D. (2009). Do infants influence their quality of care? Infants’ communicative gestures predict caregivers’ responsiveness. Infant Behavior and Development, 32, 351-365.
• Vallotton, C.D. (2011). Babies open our minds to their minds: How “listening” to infant signs complements and extends our knowledge of infants and their development. Infant Mental Health Journal, 32(1), 115-133.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri [Qualitative research methods in social sciences]. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• www.konusanellerduyangozler.com/.