İlkokullarda Yetiştirme Programında (İYEP) Karşılaşılan Sorunlar, Paydaşlarına Olan Katkıları ve Çözüm Önerileri

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 3, 795 - 814, 24.09.2020

Sami Aydın Levent Yakar

https://doi.org/10.24315/tred.642786

Cited By: 3

Öz

Bu araştırma İlkokullarda Yetiştirme Programında
(İYEP) karşılaşılan sorunları, programın paydaşlarına katkılarını ve program
sürecinde yaşanan sorunlara yönelik katılımcıların çözüm önerilerini incelemek
amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda olgubilim deseninde
gerçekleştirilen araştırmanın çalışma grubunu 2018-2019 öğretim yılında
Kahramanmaraş ili Dulkadiroğlu ve Onikişubat ilçelerindeki ilkokullarda görev
yapan 50 gönüllü öğretmen oluşturmuştur. Araştırmanın verileri yarı
yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak toplanmıştır. Veriler, içerik
analizi yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. İYEP’te karşılaşılan sorunlar
için elde edilen bulgularda katılımcılar İYEP’te program, mevzuat, öğrenci,
rehberlik, fiziki alt yapı, öğretmen merkezli sorunlarla karşılaştıklarını
belirtmişlerdir. Programın paydaşlara katıklarına yönelik bulgularda ise
öğretmenler İYEP’i uygulayarak öğrencilerin eksik kazanım ve becerilerini
tamamladıklarını, öğrencilerle bire bir ilgilenme imkânı bulduklarını,
öğrenciler arası seviye farkının azaldığını ifade etmişlerdir. Katılımcılar,
İYEP sürecinin daha etkili ve verimli devam edebilmesi için; öğrenci
devamsızlıklarının azaltılması, ders materyallerinin geliştirilmesi, öğretmene
ödenen ücretin artırılması, hafta içi program faaliyetlerine öğrencilere
yeterince dinlenme imkânı verildikten sonra başlanması, paydaşlara programın içeriği, işleyişi ve önemi hakkında yeterli
sayıda ve nitelikli bilgilendirmelerin yapılması önerilerini getirmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

İlkokullarda Yetiştirme Programı, öğretmen, dezavantajlı öğrenciler

Kaynakça

• 5. KAYNAKLAR
• Ada, Ş. ve Akan, D. (2007). Değişim sürecinde etkili okullar. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 344-373.
• Adıgüzel, A. (2008). Eğitim fakültelerinde öğretmen program standartlarının gerçekleşme düzeyi. Doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Aküzüm, C. ve Saraçoğlu, M. (2018). Ortaokul öğretmenlerinin destekleme ve yetiştirme kurslarına yönelik tutumlarının incelenmesi. Turkish Journal of Educational Studies, 5 (2), 97-121.
• Altınkurt, Y. (2008). Öğrenci devamsızlıklarının nedenleri ve devamsızlığın akademik başarıya olan etkisi . Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 129-142.
• Aydın, D. (2008). Öğretmenlerin, yöneticiler tarafından hizmetiçi eğitim programları desteklenmesi sonucunda kazandıkları bilgi ve becerileri eğitime yansıtma düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Baker, E. (2013). The importance of afterschool programs in education reform worldwide: Making it essential in America. Expanding minds and opportunities: Leveraging the power of afterschool and summer learning for student success.Washington, DC: Collaborate Communications Group.
• Balcı, A. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Bozbayındır, F. ve Kara, M. (2017). Destekleme ve yetiştirme kurslarında (DYK) karşılaşılan sorunlar ve öğretmenler görüşleri temelinde çözüm önerileri. Sakarya University Journal of Education, 7 (2), 324-349.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2018). Bilimsel araştırma yöntemleri (24 b.). Ankara: Pegem Akademi.
• Canpolat, U. (2017). Destekleme ve yetiştirme kursları bağlamında sosyal bilgiler öğretmenleri, kurs merkezi yöneticilerive öğrenci görüşleri (Eskişehir ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
• Canpolat, U. ve Köçer, M. (2017). Destekleme ve yetişirme kurslarının TEOG bağlamında sosyal bilgiler öğretmenlerinin görüşlerine dayalı olarak incelenmesi. Anadolu Journal of Educational Sciences International, 7 (1), 123-154.
• Creswell, J. W. (2017). Eğitim araştırmaları: Nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi. (Çev. Ed. H. Ekşi) İstanbul: Edam Yayınları.Çelenk, S. (2003). Okul başarısının ön koşulu: Okul aile dayanışması. İlköğretim Online Dergisi, 2 (2), 28-34.
• Çetin, A. (2017). Özel dersanelerden resmi okullara atanan ilköğretim fen bilimleri öğretmenleri üzerine bir durum çalışması. Yayımlanmamış doktora tezi, Çukurova Ünivesitesi, Adana.
• Çetin, A. ve Doğan, A. (2018). Bilim sanat merkezlerinde görev yapan matematik öğretmenlerinin karşılaştıkları sorunlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 19 (4), 615-641.
• Dam, H. (2008). Öğrencinin okul başarısında aile faktörü. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7 (14), 75-99.
• Doğan, O. (2009). Hizmetiçi eğitime katılımın eğitim öğretim sürecine etkisi ile ilgili yönetici ve öğretmen görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Dönmez, İ., Pekcan, N. ve Tekçe, M. (2016). Destekleme ve yetiştirme kurslarının yönetici, öğretmen ve öğrenci görüşlerine göre değerlendirilmesi,. 25. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi (s. 168-169). Antalya: İstanbul Kültür Üniversitesi, 21-24 Nisan 2016.
• Dursun, F. (2006). Birleştirilmiş sınıflarda eğitim sorunları ve çözüm önerileri. Sosyal Bilimler Araştırmalar Dergisi, 2, 33-57.
• Erdem, A. R. (2013). Öğretmen yetiştirmenin bugünü ve geleceği sorunlar ve çözüm önerileri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Eret, E. (2013). Hizmet öncesi öğretmen eğitiminin öğretmen adaylarını mesleğe hazırlaması bakımından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
• Göksu, İ. ve Gülcü, A. (2016). Ortaokul ve liselerde uygulanan destekleme kurslarıyla ilgili öğretmen görüşleri. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 11 (1), 153-171.
• Güney, B. (2018). Sınıf öğretmenlerinin hizmetiçi eğitim programlarına ilişkin görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
• Köktaş, Ş. K. (2003). Öğretmenlik mesleğine giriş. Adana: Noel Kitapevi.
• Kulaz, E. (2013). İlkokul öğretmenlerinin kendilerine yönelik hizmetiçi eğitim uygulamalarının koşulları ve verimliliği hakkındaki görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• MEB. (2018a). 30 soruda ilkokullarda yetiştirme programı (İYEP). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Temel Eğitim Genel Müdürlüğü.
• MEB. (2015, Nisan 15). Bazı kanun ve kanun hükmünde kararnmalerde değişklik yapılması hakkında kanun. Ağustos 17, 2019 tarihinde Resmi Gazete: (Sayı:29327) http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2015/04/20150415-1.htm adresinden alındı.
• MEB. (2018b). İlkokullarda yetiştirme programı (İYEP) uygulama kılavuzu. Ankara: Temel Eğitim Genel Müdürlüğü.
• MEB. (2018c). İlkokullarda yetiştirme programı sunumu. Ankara: Temel Eğitim Genel Müdürlüğü.
• Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici ve Öğretmenlerin Ders ve Ek Ders Saatlerine İilşkin Kararda Değişlik Yapılmasına Dair Karar. (2018d, Ağustos 31). Resmi Gazete (Sayı:30521) http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/08/20180831-5.pdf adresinden alınmıştır.
• Nartgün, Ş. S. ve Dilekçi, Ü. (2016). Eğitimi destekleme ve yetiştirme kurslarına ilişkin öğrenci ve öğretmen görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 22 (4), 537-564.
• Öztürk, O. (2018). Destekleme ve yetiştirme kurslarında görev alan öğretmenler ile görev almayan öğretmenlerin mesleki doyum düzeyleri. Yüksek lisans tezi, Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Sağ, R., Savaş, B. ve Sezer, R. (2009). Burdur'daki birleştirilmiş sınıf öğretmenlerinin özellikleri, sorunları ve ihtiyaçları. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (1), 37-56.
• Sarıca, R. (2019). Destekleme ve yetiştirme kurslarına (DYK) yönelik öğretmen görüşleri. Milli Eğitim Dergisi, 48 (221), 91-122.
• TEDMEM. (2019). 2018 eğitimi değrlendirme raporu (TEDMEM Değerlendirme Dizisi 5). Ankara: Türk Eğitim Derneği.
• Tezcan, M. (1984). Okulda başarısızlık ve önlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 17 (1), 385-388.
• Uğurlu, F. (2017). Destekleme ve yetiştirme kurslarında görevli öğretmenlerin kurslara yönelik öz algı düzeylerinin incelenmesi (Ordu ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Amasya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Amasya.
• Urlunç, O. (2017). Okul yöneticilerinin hizmetiçi eğitim programlarına ilişkin görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kars.
• Ünsal, S. ve Korkmaz, F. (2016). Destekleme ve yetiştirme kurslarının işlevlerine ilişkin öğretmen görüşlerinin incelenmesi. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 13 (2), 87-118.
• Ünsal, S., Nacar, D. ve Göktaş, A. (2017). Emeklilik hakkı kazanmış öğretmenlerin emeklilik kavramına ve emekli olma durumlarına ilişkin görüşleri. Ö. Demirel, & S. Dinçer içinde, Küreselleşen Dünyada Eğitim (s. 793-804). Ankara: Pegem Akademi.
• Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim, 23 (112), 7-17.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (11. b.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yirci, R. ve Açıkgöz, R. M. (2018). Destekleme ve yetiştirme kurslarına yönelik yönetici öğretmen ve öğrenci görüşlerinin incelenmesi. E. Kocabaş içinde, 5.Uluslararası eğitim bilimleri sempozyumu tam metin kitabı (s. 169-204). Elazığ: Asos Yayınları.