İLKOKUL 4. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN DİJİTAL VE ANALOG SAATİ BİRBİRİNE DÖNÜŞTÜRME DÜZEYLERİ VE HATALARININ İNCELENMESİ

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 3, 1865 - 1879

Gizem Tabaru Örnek , Neşe Işık Tertemiz

https://doi.org/10.24315/tred.1454941

Öz

Bu çalışmanın amacı 4. Sınıf öğrencilerinin zaman ölçümü konusunda yaptıkları hatalar ve hata türlerinin belirlenmesidir. Bu amaç doğrultusunda ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin zaman ölçüm becerilerinin incelendiği araştırma tarama deseninde tasarlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Karaman il merkezindeki iki ilkokulda öğrenim gören ve araştırmaya gönüllü olarak katılan 101 dördüncü sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında veri toplama aracı olarak geliştirilen ‘Saat Okuma ve Yazma Formu’ kullanılmıştır. Form, Vakali (1991) tarafından öğrencilerin saat ölçümündeki hataları saptamak amacıyla geliştirilen formdan yola çıkılarak öğrencilerin dijital saat-analog saat/analog saat-dijital saat dönüşümlerindeki başarı düzeyleri ve hata türlerini belirlemeyi amaçlamaktadır. Araştırma kapsamında elde edilen veriler istatistik paket programına kaydedilmiştir. Araştırmanın nicel verileri ‘Saat Okuma ve Yazma Formu’ nu oluşturan her madde için öğrencilerden alınan cevaplara ilişkin tanımlayıcı istatistikler (aritmetik ortalama, standart sapma, minimum, maksimum ve varyans değerleri) ile değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçları incelendiğinde araştırmaya katılan öğrencilerin en yüksek puan ortalamalarının “Dijital saati analog saate dönüştürme (yazıyla ifade)” soruları olduğu, en düşük puan ortalamalarının ise “Analog Saati Dijital Saate Dönüştürme” soruları olduğu bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler

saat okuma, hata, hata türleri, matematik öğretimi

Kaynakça

• Atmaca, F., & Girli, A. (2020). Özel öğrenme güçlüğü olan öğrencilere uygulanan etkinlik temelli analog saat okuma becerisi öğretiminin etkililiği. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 7(14), 1-23.
• Barnett, J. E. (1998). Time’s pendulum: From sundials to atomic clocks, the fascinating history of time keeping and how our discoveries changed the world. New York, NY: Plenum Press.
• Baykul, Y. (2006). İlköğretimde matematik öğretimi (1-5.Sınıflar). Ankara: PEGEMA Yayıncılık.
• Benbesat, I., Goldstein, D. K., & Mead, M. (1987). The case research strategy in studies of information systems. MIS Quarterly, 11(3), 369-386.
• Bloom, B. S. (1979). İnsan nitelikleri ve okulda öğrenme (Çev. D. A Özçelik) Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Burny, E., Valcke, M. & Desoete A., (2009). Towards an agenda for studying learning and instruction focusing on time-related competences in children. Educational Studies. 35(5).
• Burny, E., Valcke, M. & Desoete, A. (2012). Clock reading: An underestimated topic in children with mathematics difficulties. Journal of Learning Disabilities, 45(4), 351-360.
• Cockborn, A. D. (1999). Teaching Mathematics with Insight: The identification, diagnosis and remediation of young children’s mathematical errors, Falmer Pres, Taylor & Francis Group.
• Creswell, J. W. (2013). Araştırma deseni, nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları. (Çev. Edt. S. B. Demir). Ankara: Eğiten Kitap.
• Dickson, L., Brown, M., & Gibson, O. (1984). Children learning mathhematics a teacher’s guide to recent research. London: Cassell Educational Ltd.