Türk Yapımı Dizilere Dair Psikososyal ve Kültürel İzlenimler

Yıl 2024, Cilt: 9 Sayı: 22, 918 - 931, 30.09.2024

Ekmel Geçer

Öz

Türk dizilerinin ve bu diziler etrafında yürütülen tartışmaların anlaşılabilmesi için öncelikle Türk televizyonculuğunun tarihsel gelişimini göz önünde bulundurmak gerekmektedir. Bu bağlamda, TRT’nin 1968 yılında yayına başlamasıyla başlayan dönemi, Türk televizyonculuğunun ilk adımları olarak değerlendirebiliriz. 90’lı yıllarda özel televizyon kanallarının Türk toplumunun günlük yaşamına girmesiyle birlikte, renkli ekranların evlere yerleşmeye başlaması ve bunun sonucunda toplumsal, ailevi ve bireysel yaşam biçimlerinde (kültürel) değişimlerin ilk izlerinin görülmeye başlandığı bir dönem ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

Türk Dizileri, TRT, İzleme Davranışı, Kültür Endüstrisi, Dizi İçerikleri

Kaynakça

• Annese, S. (2009). Mediated Identity in the Parasocial Interaction of TV. Identity, 4(4), 371-388. doi:https://doi.org/10.1207/s1532706xid0404_5
• Arriaga, P., Alexandre, J., Postolache, O., & Fonseca, M. J. (2020). Why Do We Watch? The Role of Emotion Gratifications and Individual Differences in Predicting Rewatchability and Movie Recommendation. Behavioral Sciences, 10(8). doi:https://doi.org/10.3390/bs10010008
• Asa, S. (2021). Popüler Kültür, Gençlik ve Hallyu: Güney Kore Kültür Endüstrisinin Türkiye’deki Yansımaları. İstanbul: DBY Yayınları
• Cook, D. (1996). The Culture Industry Revisited: Theodor W. Adorno on Mass Culture. Toronto: Rowman & Littlefield.Dunleavy, T. (2017). Complex Serial Drama and Multiplatform Television. New York: Routledge.
• Ferrara, E. L., Duryea, s., & Chong, A. E. (2008). Soap Operas and Fertility: Evidence from Brazil . New York: Inter-American Development Bank.
• Geçer, E. (2022). Medya Popüler Kültür ve Psikoloji. İstanbul: Okur Kitaplığı.
• Göktaş, S. Ş., & Geçer, E. (2023). Binge-watching Psikolojisi: Depresyon mu eğlence mi? Ö. Yılmazkol içinde, Televizyon Dizileri (s. 366-381). Ankara: Doruk.
• Gregg, P. B. (2018). Parasocial Breakup and Twitter: The Firing of Barb Abney. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 62(1), 38-50. doi:https://doi.org/10.1080/08838151.2017.1402900
• Jarzyna, C. L. (2021). Parasocial Interaction, the COVID-19 Quarantine, and Digital Age Media. Human Arenas, 413–429. doi:https://doi.org/10.1007/s42087- 020-00156-0
• Kanli, B. B. (2020). Türkiye’de Ulusal Ölçekte Yayın Yapan Televizyon Kanallarında 2000-2017 Yılları Arasında Yayınlanan Yerli Dizilerin Türlerinin İncelenmesi Ve Bu Türler İçinde Bilim Kurgu Türünün Yer Almayışının Sosyo-Kültürel Nedenleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Türkiye: Kütahya Dumlupınar Üniversitesi.
• Kasap, E. Z., Ağzıtemiz, F., Kızıl, N., & Yıldırım, A. (2008). Understanding the Nature of the Relationship Established with Turkish TV Serial Characters. Research Studies Anatolıa Journal, 1(2), 237-247.
• Kaya, s., & Kımter, N. (2022). Yerli İki Televizyon Dizisinin Din Ve Değerler Psikolojisi Açısından Karşılaştırılmalı Olarak İncelenmesi: Gönül Dağı Ve Yasak Elma Örnekleri. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 9(4), 387 - 416.
• Kendall, T. (2021). From Binge-Watching to Binge-Scrolling: TikTok and the Rhythms of #LockdownLife. Film Quarterly, 75(1), 41–46.
• Khan, M., & Rohn, U. (2020). Transnationalization, Exportation, and Capitalization of Turkish Television and its Impact on the Audience of the Egypt and Pakistan. European Journal of Social Sciences, 59(2), 123-137
• Koçyiğit, İ. (2019). Aile yapısını hedef alan ahlaksız diziler yasaklansın. İlkha.
• Kole, A., Aicha, H. F., Bennani, R., & Fatine, E. O. (2021). Conversion By Soap: From Turkish Star Wars to International Conquest of Dizi TV Dramas. A. Kole, & M. A. Gansinger içinde, International Aspects of Recent Phenomena in Media
• Kubrak, T. (2020). Impact of Films: Changes in Young People’s Attitudes after Watching a Movie. Behavirol Sciences, 10(5). doi:https://doi.org/10.3390/bs10050086
• Oakley, K., & O’Connor, J. (2015). The Routledge Companion to the Cultural Industries. London: Routledge.
• Pilipets, E. (2019). From Netflix Streaming to Netflix and Chill: The (Dis)Connected Body of Serial Binge-Viewer. Social Media + Society. doi:https://doi.org/10.1177/2056305119883426 and Culture (s. 67–77). NewCastle: Cambridge Scholars Publishing
• Postman, N. (2020). Televizyon Öldüren Eğlence. İstanbul: Ayrıntı.
• Sertbulut, Z. (2023). The dizi industry’s geographic imaginaries and narratives of global succes. International Communication Gazette, 85(3-4). doi:https://doi.org/10.1177/17480485231152870
• Steins-Loeber, s., Reiter, T., Averbeck, H., Harbarth, L., & Brand, M. (2020). Binge-watching behaviour: the role of impulsivity and depressive symptoms. European Addiction Research, 26(3), 141-150. doi:https://doi.org/10.1159/00050630
• Sung, Y. H., Kang, E. Y., & Lee, W.-N. (2018). Why Do We Indulge? Exploring Motivations for Binge Watching. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 62(3), 408-426. doi:https://doi.org/10.1080/08838151.2018.1451851
• Şafak, Y. (2017). Diziler Türk aile yapısını bu yüzden bozuyor. Yeni Şafak.
• Uçar, F. (2021). Türk dizileri aile yapısını bozuyor. Güne Bakış.
• Ünür, E. (2013). Türk Televizyon Dizilerinde Toplumsal Kimliklerin Temsili. Erciyes İletişim, 2(13).
• Widdicks, K., Ramy, C., Bates, O., Friday, A., & Hazas, M. (2022). Escaping unsustainable digital interactions: Toward “more meaningful” and “moderate” online experiences. International Journal of Human-Computer Studies, 165. doi:https://doi.org/10.1016/j.ijhcs.2022.102853
• Zaheer, L. (2019). Parasocial Interaction and Television Viewers in Pakistan. Journal of Behavioural Sciences, 29(1)