İLETİŞİM ÇALIŞMALARINDA SİYASAL ÖYKÜ ANLATIMI: 2019 YEREL SEÇİMLERİNDE İMAMOĞLU KAMPANYASI ÖRNEĞİ

Yıl 2021, Cilt 25, Sayı 2, 379 - 406, 31.08.2021

Mehmet Selahattin OKUROĞLU Erdal DAĞTAŞ

Öz

2019’da İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’nı kazanan Ekrem İmamoğlu’nun kampanyasından yola çıkarak siyasal öykü anlatımı için açıklayıcı kuramsal bir çerçeve oluşturmak çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmada, öykü anlatımına dayalı siyasal bir kampanyanın inşa edilmesi sürecinde anlam örüntüsünün ve bunlarla uyumlu argümanların incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çerçevede, görsel ağırlıklı dijital içerikler yerine dil üzerinden işleyen süreçlere odaklanılmıştır. Siyasetçinin kampanya konuşmaları çözümlenmiş ve konuşmalarda seçmeni öykünün içine çeken unsurlar araştırılmıştır. Seçilen tarih aralığı, ilk seçimin iptalinin ardından 23 Haziran’da tekrarlanan seçim öncesindeki on gündür. Ekonomi politik açıdan farklı konumlarda yer alan Sözcü ve Milliyet gazetelerinin çevrimiçi sürümlerindeki haberler ve ses kayıtları konuşmalara ulaşmak için kullanılmıştır. Böylece İmamoğlu’nun topluluk önünde yaptığı 31 konuşmayla ilgili haber metinleri nitel olarak çözümlenmiştir. İmamoğlu’nun konuşmaları, kampanya öyküsünü inşa eden siyasal anlatı temalarını ve bu temaları içeren söz edimlerinin sunduğu argümanları içermektedir. Siyasal anlatı temalarının başlıca işlevi adayı sürecin kahramanı olarak konumlandıracak nitelikler sunmak ve eylemlerini meşrulaştırmaktır. Temaların ikinci işlevi adayın sorunlara önerdiği çözümleri desteklemek ve argümanlarına toplumun gözünde geçerlilik kazandırmaktır. Bulgular, kampanyada toplumun dünya algısı ve inançları çerçevesinde kabul gördüğü düşünülen anlam taşıyıcı birimlerin kullanıldığını göstermektedir. Öykü anlatımı ekseninde bu durum, İmamoğlu’nun kendi konumunu olumlu, rakibinin konumunu ise olumsuz olarak belirlemesini sağlamış ve getirdiği eleştirilere karşı önerdiği çözümlerin seçmenler tarafından benimsenmesi kolaylaşmıştır. Çalışmanın ulaştığı bu sonuç, siyasal öykü anlatımı stratejilerinin inşasını ve işleyişini açıklamaya yönelik alanyazınına katkı sağlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, Öykü Anlatımı, Anlatı Temaları, Argüman Sunumu, Kişiselleştirme

Kaynakça

• Bal, D. ve Onay, A. (2018). “Yeni Medya ve Dijital Hikâye Anlatıcılığının Geleceği”. 16th International Symposium Communication in The Millennium CIM . 863-875.
• Barthes, R. (1988). Anlatıların Yapısal Çözümlemesine Giriş. (Çev. Mehmet Rıfat) İstanbul: Gerçek Yayınları.
• Barthes, R. (2011). Çağdaş Söylenler. (Çev. Tahsin Yücel). İstanbul: Metis.
• Bebel, A. (2019). Hz. Muhammed ve Arap-İslam Kültürü Dönemi. 2. Baskı (Çev. Veysel Atayman). İstanbul: Bordo-Siyah
• Berger, A. A. (2019). Media Analysis Techniques. (6th Edition). London: Sage Publications.
• Bode, L. ve Vraga, E.(2018). “Studying Politics Across Media”. Political Communication, 35(1), 1-7.
• Dağtaş, E. (2006). Türkiye’de Magazin Basını. Ankara: Ütopya Yayınları.
• Dağtaş, E. ve Okuroğlu, M. S. (2009). “Türkiye Sağında Siyasal İslam’ın Yükselişi: 29 Mart 2009 Yerel Seçimleri Öncesinde Saadet Partisi'nin Söyleminin Yaygın Basındaki Analizi”. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 12, 121-173.
• Dağtaş, E. ve Okuroğlu, M. S. (2012). “Küreselleşme Çerçevesinde Medya Ortamındaki Tektipleşmenin Magazin İçerikleri Üzerinden Çözümlenmesi”. (İçinde) Erdal Dağtaş (Ed.) Küreselleşme, Medya, Toplum. Ankara: BirGün Kitap, 99-164.
• Fidan, D. (2007). “Türkçe Ezgi Örüntüsünde Duygudurum ve Söz Edimi Görünümü”. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Gradinaru, C. (2015). “Digital Storytelling as Public Discourse”. Journal of Seminar of Discursive Logic, Argumentation Theory and Rhetoric, 13 (2), 66-79.
• Habermas, J. (1984a). The Theory of Communicative Action: Reason and the Rationalization of Society, Vol.1. (İng. Çev. Thomas McCarthy ve Jürgen Habermas) MA, Boston: BeaconPress.
• Habermas, J. (1984b). The Theory of Communicative Action: Lifeworld and System-A Critique of Functionalist Reason, Vol. 2. (İng. Çev. T. McCarthy ve J. Habermas). MA, Boston: Beacon Press.
• Hobsbawm, E. (2019). Kısa 20. Yüzyıl: 1914-1991 Aşırılıklar Çağı. (Çev. Yavuz Alogan) (12. Basım). İstanbul: Everest Yayınları.
• Holtz-Bacha, C., Langer, I. A. ve Merkle, S. (2014). “The Personalization of Politics in Comparative Perspective: Campaign Coverage in Germany and the United Kingdom”. European Journal of Communication, 29(2), 153-170.
• Horkhimer, M. ve Adorno, T. W. (1995). Aydınlanmanın Diyalektiği: Felsefi Fragmanlar-I (Çev. O. Özügül). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Jenkins, H. (2017). “Voices of a New Vernacular: A Forum on Digital Storytelling. Interview with Henry Jenkins”. International Journal of Communication, 11, 1061-1068.
• Kant, I. (1988). Logic. (İng. Çev. R.S. Hartman ve W. Scwartz). New York: Dover Publications.
• Keim, N. ve Rosenthal, A. (2016). “Memes, Big Data und Storytelling. Rückblick auf den Digitalen US Wahlkampf”. (İçinde) Christoph Bieber ve Klaus Kamps (Ed.), Die US Präsidentschaftswahl 2012, ss. 307-330. Wiesbaden: Springer Fachmedien Wiesbaden.
• Lehman-Wilzig, S. ve Seletzky, M. (2010). “Hard News, Soft News, ‘General’ News: The Necessity and Utility of an Intermediate Classification”. Journalism, 11(1), 37-56.
• Levi-Strauss, C. (1995). Myth and Meaning: Cracking the Code of Culture. (İng. Çev. ve Önsöz: W. Doniger). New York: Schocken Books Inc.
• Liebhart, K. ve Bernhardt, P. (2017). “Political Storytelling on Instagram: Key Aspects of Alexander Van der Bellen's Successful 2016 Presidential Election Campaign”. Media and Communication, 5(4), 15-25.
• Mc Nair, B. (2016). “Image, Political”. (İçinde) G. Mazzoleni, et all. (Ed.) The International Encyclopedia of Political Communication-Volume II (pp. 505–513). NJ: Hoboken, Wiley Blackwell.
• Megill, A. (2012). Aşırılığın Peygamberleri: Nietzsche, Heidegger, Foucault, Derrida. (Çev. Tuncay Birkan). İstanbul: Say Yayınları.
• Mutlu, E. (2005). İletişim Sözlüğü. (4. Baskı). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Okuroğlu, M. S. (2016). “Eleştirel Medya Okuryazarlığı Kuramı: Eskişehir Okulları Ölçeğinde Bir Alan Araştırması”. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özkan, N. (2019). Kahramanın Yolculuğu. İstanbul: MediaCat Yayınları
• Piaget, J. ve Inhelder, B. (2000). The Psychology of the Child. New York: Basic Books
• Propp, V. (2011). Masalın Biçimbilimi (Çev. Mehmet Rıfat) İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
• Stokes, J. (2013). How to do Media and Cultural Studies. (2nd Edition). London: Sage Publications.
• Toulmin, S. (2003). The Uses of Argument. (Updated edition). Cambridge: Cambridge University Press.
• Tuchman, G. ( 1972). “Objectivity as a Strategic Ritual”. American Journal of Sociology, 77, 660-679.