The Effects of the Election Mediums on Voting Decisions of the School of Communication Students: The Example of the Constitutional Referendum Held on 16th April, 2017

Yıl 2018, , 21 - 40, 30.12.2018

Metin Işık , Özkan Ertürk Elif Şeşen

https://doi.org/10.17829/turcom.456077

Cited By: 1

Öz

Participation in political decisions as the necessity of the democratic structure, is an important issue in
the agenda of modern societies. Voting behavior which is the first form that comes to mind of political
participation, has been influenced by the individual’s socioeconomic and social psychological processes
in the society. One of the most important factor affecting this process is the mass media. In modern
democracies, progress in computer and the Internet technologies increases the circulation of information
in time and space, which can affect the individual’s view and thought about public issues. It can be said that
the political communication that emerged as a result of the combination of politics and communication
and which is getting more and more difficult to separate these two fields has become dependent on mass
media. This study aims to reveal the politic agenda following and voting behaviors of communication
faculty students who are expected to lead this field in the future with their education. In this study which
was conducted to examine the relationship between the media usage habits of school of communication
students and voting behaviors in the example of the 16th April Constitutional Referendum, has been
concluded that the influence of communication mediums on the participation of students in political
decisions is limited. 

Anahtar Kelimeler

Referendum, Political Communication, Voting, Politic Agenda Following, Constitutional Amendment

16 Nisan 2017 Anayasa Değişikliği Referandumu Örneğinde İletişim Fakültesi Öğrencilerinin Oy Verme Kararlarında Seçim Mecralarının Etkisi

Öz

Siyasal kararlara katılım demokratik
yapının gerekliliği olarak modern toplumların gündeminde önem arz eden bir olgudur.
Siyasal katılımın ilk akla gelen şekli olan oy verme davranışı, toplum içerisinde bireyin
sosyoekonomik ve sosyal psikolojik süreçlerinden etkilenmektedir. Bu süreci
etkileyen bir başka önemli öğe de kitle iletişim araçlarıdır. Zira temsili
demokrasilerin hakim olduğu günümüz modern toplumlarında, bilgisayar ve
internet teknolojilerinde kaydedilen ilerlemeler, bilginin zaman ve uzam
içerisindeki dolaşımını artırarak şekillendirmekte ve bu durum bireyin kamusal
olaylara bakışı üzerinde de etkili olabilmektedir. Siyaset ile iletişimin
birleşiminden doğan ve bu iki alanın birbirinden ayrılmasını gittikçe
güçleştiren siyasal iletişimin, kitle iletişim araçlarına bağımlı bir görünüm
arz ettiği söylenebilir. Bu çalışma, aldıkları eğitimle gelecekte bu alana yön
vermeleri beklenen iletişim fakültesi öğrencilerinin siyasal gündem takibi ve
oy verme davranışlarını ortaya koymayı amaçlamaktadır. 16 Nisan 2017 Anayasa
Değişikliği Referandumu örneğinde iletişim fakültesi öğrencilerinin medya
kullanım alışkanlıkları ile oy verme davranışı arasındaki ilişki üzerine gerçekleştirilen
bu çalışmada iletişim mecralarının öğrencilerin siyasal kararlara katılımına
etkisinin sınırlı kaldığı sonucuna ulaşılmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Referandum, Siyasal İletişim, Oy Verme, Politik Gündem Takibi, Anayasa Değişikliği

Kaynakça

• Anık, C. (2000). Siyasal ikna. Ankara: Vadi Yayınları.
• Atkin, C. ve Heald, G. (1976). Effects of political advertising. Public Opinion Quarterly, 40(2), 216-228.
• Aydın, M. (2006). Siyasetin sosyolojisi: Bir sosyal kurum olarak siyaset. İstanbul: Açılım Kitap.
• Balcı, Ş. ve Akar, H. (2010). Siyasal bilgilenmede iletişim araç ve yöntemlerinin önem düzeyi: 29 Mart 2009 yerel seçimleri Konya araştırması. E-Journal of New World Sciences Academy Humanities, 5(2), 282-305.
• Balcı, Ş. ve Bor, T. (2015). Siyasal bilgilenmede televizyonun önem düzeyi. Global Media Journal, 5(10), 47-70.
• Banaij, S. ve Buckingham, D. (2010). Young people, the internet, and civic participation: An overview of key findings from the CivicWeb project. International Journal of Learning and Media, 2(1), 1-24. DOI: 10.1162/ijlm_a_00038.
• Baumgartner, J. C. ve Morris, J. S. (2010). MyFaceTube politics, social networking web sites and political engagement of young adults. SAGE. 28(1), 24-44.
• Bayraktutan, G., Binark, M., Çomu, T., Doğu, B., İslamoğlu, G. ve Aydemir, A. (2014). Siyasal iletişim sürecinde sosyal medya ve Türkiye’de 2011 genel seçimlerinde Twitter kullanımı. Bilig, 68, 59-96.
• Blais, A., Gidengil, E. ve Nevitte, N. (2004). Where does turnout decline come from? European Journal of Political Research, 43(2), 221-236. DOI: 10.1111/j.1475-6765.2004.00152.x.
• Bode, L. ve Dalrymple, K. E. (2014). Politics in 140 characters or less: Campaign communication, network interaction, and political participation on Twitter. Journal of Political Marketing, 15(4), 1-22. DOI: 10.1080/15377857.2014.959686.
• Brady, H., Verba, S. ve Schlozman, L. (1995). Beyond SES: A resource model of political participation. The American Political Science Review, 89(2), 271-294.
• Burns, N., Schlozman, K. L. ve Verba, S. (2001). The private roots of public action: Gender, equality and political participation. MA: Cambridge: Harvard University Press.
• Calenda, D. ve Meijer, A. (2009). Young people, the internet and political participation: Findings of a web survey in Italy, Spain and The Netherlands. Information, Communication & Society, 12(6), 879-898.
• Can, B. (2005). Bir siyasal iletişim aracı olarak televizyon (TBMM TV örneği). Communication and Media Studies in the Process of Social and Cultural Interaction (I. International Communication Symposium), Bishkek: Kyrgyz-Turkish Manas University Publications, 251-258.
• Chun, S. A., Shulman, S., Sandoval, R. ve Hovy, E. (2010). Government 2.0: Making connections between citizens, data and government. Information Polity, 15, 1-9
• Cotteret, J. M. ve Emeri, C. (1995). Seçim sistemleri. A. Kotil (Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Dalton, R. J. (2002). Citizen politics: Public opinion and political parties in advanced industrial democracies. London: Seven Bridges Press.
• Damlapınar, Z. ve Balcı, Ş. (2005). Seçmenin zihnindeki aday imajını belirleyen etkenler: 28 Mart 2004 Yerel Seçimleri alan araştırması. Selçuk İletişim, 4(1), 58-79.
• Damlapınar, Z. ve Balcı, Ş. (2014). Siyasal iletişim sürecinde seçimler, adaylar, imajlar. Konya: LiteraTürk Academia Yayınları.
• De Zuniga, H., Jung, N. ve Valenzuela, S. (2012). Social media use for news and individuals’ social capital, civic engagement and political participation. Journal of Computer-Mediated Communication, 17, 319-336. doi: 10.1111/j.1083-6101.2012.01574.
• Della Porta, D. ve Mosca, L. (2005). Global-net for global movements? A network of networks for a movement of movements. Journal of Public Policy, 25(1), 165-190.
• Delli Carpini, M. X. ve Keeter, S. (1996). What Americans know about politics and why it matters? New Haven, CT: Yale University Press.
• Di Gennaro, C. ve Dutton, W. (2006). The internet and the public: Online and offline political participation in the United Kingdom. Parliamentary Affairs, 59(2), 299-313.
• Di Maggio, P., Hargittai, E., Neuman, R. ve Robinson, J. (2001). Social implications of the internet. Annual Review of Sociology, 27, 307-336.
• Doğan, A. ve Göker, G. (2013). Genel seçimlerde seçmen tercihi: 12 Haziran 2011 Genel Seçimleri örnek olayı. A. Doğan ve G. Göker (Haz.), Siyasal iletişim araştırmaları içinde (s. 109-136). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Ediraras, D. T., Rahayu, D. A., Natalina, A. ve Widya, W. (2013). Political marketing strategy of Jakarta Governor Election in the 2012. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 81, 584–588. doi:10.1016/j.sbspro.2013.06.480.
• Fama, P. A. ve Tam, C. M. (2010). From citizens to netizens: Social media and politics in Malaysia. P. Behke (Ed.), Social media and politics içinde (s. 79-85). Singapore: Konrad Adenauer Stiftung.
• Fer, S. (2015). Young people’s trends in political trust and views of their declining sense of duty. Journal of Identity and Migration Studies, 7(1), 111-132. DOI: 10.2139/ssrn.2574572.
• Fieldhouse, E., Tranmer, M. ve Russell, A. (2007). Something about young people or something about elections? Electoral participation of young people in Europe: Evidence from a multilevel analysis of the European Social Survey. European Journal of Political Research, 46(6), 797-822. doi: 10.1111/j.1475-6765.2007.00713.x.
• Gerbaudo, P. (2012). Tweets and the streets: Social media and contemporary activism. London: PlutoPress.
• Global Overview Report (2017). 10.03.2017 tarihinde https://wearesocial.com/uk/ blog/2017/01/digital-in-2017-global-overview adresinden edinilmiştir.
• Güz, N. (1995). Siyasal tercihleri belirlemede kitle iletişim araçlarının rolü (Mart 1994 Yerel Seçimleri Ankara Örneği). Amme İdaresi Dergisi, 28(1), 113-128.
• Güz, N. (1996). Türk basınında gündem oluşturma. Yeni Türkiye Dergisi, Medya Özel Sayısı, 2(12), 982-997.
• Jung, N., Kim, Y. ve De Zúñiga, H. G. (2011). The mediating role of knowledge and efficacy in the effects of communication on political participation. Mass Communication and Society, 14(4), 407-430. DOI:10.1080/15205436.2010.496135.
• Kaid, L. L. ve Holtz-Bacha, C. (2008). Encyclopedia of political communication. California: Sage Publication.
• Kaid, L. L., McKinney, M. S. ve Tedesco, J. C. (2007). Introduction: Political information efficacy and young voters. American Behavioral Scientist, 50(9), 1093-1111. DOI: 10.1177/0002764207300040i.
• Kalaycıoğlu, E. (1983). Karşılaştırmalı siyasal katılma siyasal eylemin kökenleri üzerine bir inceleme. İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi Yayınları, No:10.
• Kalender, A. (2003). Seçmenin karar verme sürecinde iletişim araç ve yöntemlerinin önemi üzerine bir araştırma. Selçuk İletişim, 2(4), 30-41.
• Karaçor, S. (2013). Seçmen siyasal kampanyalardan ne bekler? Konya: Çizgi Kitabevi Yayınları.
• Kenski, K. ve Stroud, N. J. (2006). Connections between internet use and political efficacy, knowledge, and participation. Journal of Broadcasting Electronic Media, 50(2), 173-192. DOI: 10.1207/s15506878jobem5002_1.
• Kraus, S. ve Davis, D. (1978). The effect of mass communication on political behavior. Pennsylvania: The Pennsylvania State University Press.
• Kushin, M. J. ve Yamamoto, M. (2010). Did social media really matter?
• College students’ use of online media and political decision making in the 2008 election. Mass Communication and Society, 13(3), 608-630. DOI: 10.1080/15205436.2010.516863.
• Lilleker, D. G. ve Koc-Michalska, K. (2017). What drives political participation? Motivations and mobilization in a digital age. Political Communication, 34(1), 21-43. DOI: 10.1080/10584609.2016.1225235.
• Livingstone, S. ve Bovill, M. (1999). Children, young people and the changing media environment. London School of Economics and Political Science Report of the Research Project.
• Lundby, K. ve Ronning H. (1997). Medya kültür iletişim: Medya kültürü aracılığıyla modernliğin yorumlanışı. S. İrvan (Editör). Medya, kültür, siyaset içinde (s. 13-28). Ankara: Ark Yayınları.
• Martin, A. (2012). Young people and politics: Political engagement in the Anglo-American democracies. London, UK: Routledge.
• McNair, B. (1995). An introduction to political communication. London: Routledge.
• Mindich, D. T. (2005). Tuned out: Why Americans under 40 don’t follow the news. Oxford: Oxford University Press.
• Mujani, S. ve Liddle, R.W. (2010, March 9). Personalities, parties, and voters. 10.03.2017 tarihinde http://www.lsi.or.id/riset/384/Journal%20of%20Democracy%20 Mujani %20and%20Liddie adresinden edinilmiştir.
• Norris, P. (2002). Democratic phoenix: Political activism worldwide. New York: Cambridge University Press.
• Oppenhuis, E. (1995). Voting behavior in Europe: A comparative analysis of electoral participation and party choice. Amsterdam: Het Spinhuis.
• Owen, D. ve Dennis, J. (1992). Sex differences in politicization: The influence of mass media. Women and Politics, 12 (1), 19-41.
• Sarıbay, A. Y. (1994). Siyasal sosyoloji. İstanbul: Der Yayınları.
• Shah, D. V., Kwak, N. ve Holbert, R. L. (2001). ‘Connecting’ and ‘disconnecting’ with civic life: Patterns of internet use and the production of social capital. Political Communication, 18(2), 141-162.
• Spada, P., Mellon, J., Peixoto, T. ve Sjoberg, F. (2016). Effects of the internet on participation: Study of a public policy referendum in Brazil. Journal of Information Technology & Politics, 13(3), 187-207.
• Stanley, J. W. ve Weare, C. (2004). The effects of internet use on political participation. evidence from an agency online discussion forum. Administration & Society, 36(5), 503-527. DOI: 10.1177/0095399704268503.
• Strandberg, K. (2013). A social media revolution or just a case of history repeating itself? The use of social media in the 2011 Finnish parliamentary elections. New Media & Society, 15(8), 1329-1347. DOI: 10.1177/1461444812470612.
• Sweetser, K. D. ve Lariscy, R. W. (2008). Candidates make good friends: An analysis of candidates’ uses of Facebook. International Journal of Strategic Communication, 2(3), 175-198. DOI: 10.1080/15531180802178687.
• Tokgöz, O. (1978). Siyasal toplumsallaşmada kitle haberleşme araçlarının rolü ve önemi. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 23(3-4), 79-92.
• Tongut, S. ve Akman, E. (2014). Sosyal medyanın siyasi partiler tarafından siyasal iletişim aracı olarak kullanılması: 2014 Yerel Seçimleri ve Cumhuriyet Halk Partisi İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Mustafa Sarıgül’ün Twitter kullanımı. Turkish Studies, 9(5), 117-137.
• Touraine, A. (2002). Eşitlik ve farklılıklarımızla birlikte yaşayabilecek miyiz? O. Kunal (Çev.). İstanbul: YKY Yayınları.
• Trent, J. ve Friedenberg, R. (1983). Political campaign communication. New York: Preager.
• Turan, İ. (1986). Siyasal sistem ve siyasal davranış. İstanbul: Der Yayınları.
• TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) Hanehalkı Bilişim Teknolojileri Kullanım Araştırması (2016). 31.03.2017 tarihinde www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri. do?id=21779 adresinden edinilmiştir.
• Twenge, J. M. (2009). Ben nesli E. Öztürk (Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Uztuğ, F. (2004). Siyasal iletişim yönetimi. İstanbul: MediaCat Kitapları.
• Vitak, J., Zube, P., Smock, A., Carr, C. T., Ellison, N. ve Lampe, C. (2011). It’s complicated: Facebook users’ political participation in the 2008 election. Cyberpsychology, Behavior and Social Networking, 14(3), 107-14. DOI: 10.1089/cyber.2009.0226.
• Wilkins, K. G. (2000). The role of media in public disengagement from political life. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 44(4), 569-580. DOI: 10.1207/s15506878jobem4404_3.
• Yamamoto, M., Kushin, M. J. ve Dalisay, F. (2013). Social media and mobiles as political mobilization forces for young adults: Examining the moderating role of online political expression in political participation. New Media & Society, 1, 1-19. DOI: 10.1177/1461444813518390.
• Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS uygulamalı bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yıldız, N. (2002). Türkiye’de siyasetin yeni biçimi: Liderler majlar medya. Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Yükseköğretim Kurulu (YÖK) İstatistikleri (2017). 02.04.2018 tarihinde https://istatistik.yok.gov.tr adresinden edinilmiştir.
• Zhang, W., Seltzer, T. ve Bichard, S. L. (2013). Two sides of the coin: Assessing the influence of social network Site use during the 2012 U.S. presidential campaign. Social Science Computer Review, 31(5), 542-551. DOI:10.1177/0894439313489962.