Epic poetry has long served as a privileged forum for negotiating the interdependence of literary form and political power. Concentrating on Thomas Hobbes’s mid-seventeenth-century contributions, his epistolary dialogue with Sir William Davenant surrounding Gondibert and the theoretical manifesto prefacing his English translations of the Iliad and the Odyssey, the present study reconstructs the philosophical scaffolding that informs Hobbes’s poetics of the epic. Hobbes reconfigures the genre as a civic instrument whose fundamental aim is the fostering of virtue through pleasurable imitation. He articulates seven interlocking features: lexical transparency, syntactic perspicuity, architectural contrivance, disciplined fancy, ethical impartiality, meticulous description, and ample variety. Each functions as a component within an integrated didactic system designed to align the passions of heterogeneous readerships with the rational principles requisite for commonwealth stability. By situating Hobbes’s aesthetic theory within its broader intellectual and political contexts, this study indicates that the epic, under his guidance, becomes a calibrated vehicle for shaping collective behaviour, thereby illuminating the genre’s enduring capacity to accommodate shifting ideological climates without relinquishing its ethical function.
Epic Poetics Civic Virtue Thomas Hobbes Neoclassical Literary Theory Didacticism in Literature
Epik şiir, uzun zamandır edebi form ile siyasal iktidar arasındaki karşılıklı bağı irdelemek için ayrıcalıklı bir zemin sunmuştur. Bu çalışma, Thomas Hobbes’un on yedinci yüzyıl ortalarındaki katkılarına odaklanarak, Sir William Davenant ile Gondibert etrafında yürüttüğü mektuplaşma diyaloğunu ve İlyada ile Odysseia çevirilerine eşlik eden teorik manifestoyu inceleyerek, Hobbes’un epik poetikasını şekillendiren felsefi temelleri tartışmaktadır. Hobbes, epik türünü taklit yoluyla erdemin pekiştirildiği bir sivil araç olarak yeniden tanımlar. Ayrıca, bu tür bağlamında birbirini tamamlayan yedi unsur öne sürer: sözcüksel şeffaflık, sözdizimsel açıklık, yapısal düzen, disiplinli hayal gücü, etik tarafsızlık, titiz betimleme ve zengin çeşitlilik. Bunların her biri, heterojen okur kitlelerinin tutkularını toplumsal düzenin istikrarı için gerekli rasyonel ilkelerle uyumlulaştırmayı amaçlayan bütünleşik bir didaktik sistemin bileşeni olarak işlev görür. Hobbes’un estetik kuramını entelektüel ve siyasi düşüncelerini içeren daha geniş bir bağlamda konumlandıran bu çalışma, epik şiirin Hobbes’un rehberliğinde kolektif davranışı biçimlendirmek üzere kalibre edilmiş bir araç haline geldiğini, böylece türün değişen ideolojik iklimlere uyum sağlama kapasitesini etik işlevinden ödün vermeden sürdürdüğünü ortaya koymaktadır.
Epik Şiir Yurttaşlık Erdemi Thomas Hobbes Neoklasik Edebi Kuram Edebiyatta Didaktizm
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | İngiliz ve İrlanda Dili, Edebiyatı ve Kültürü |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 28 Eylül 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2025 |
Gönderilme Tarihi | 19 Haziran 2025 |
Kabul Tarihi | 21 Eylül 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 8 Sayı: 3 |
* Hakemlerimizin uzmanlık alanlarını detaylı olarak girmesi süreçte hakem ataması açısından önem arz etmektedir.
* Dergimize gönderilen makaleler sadece ön değerlendirme sürecinde gerekçe gösterilerek geri çekilebilir. Değerlendirme sürecine geçen makalelerin geri çekilmesi mümkün değildir. Anlayışınız için teşekkür eder iyi çalışmalar dileriz.