İnsanlık tarihi boyunca geliştirilen araçlar, yalnızca işlevsel değil, aynı zamanda kültürel anlamlar da taşımıştır. Bu bağlamda kayak, başlangıçta kar üzerinde hareket etmeyi kolaylaştıran bir ulaşım aracı iken zamanla avcılık, taşımacılık ve savunma gibi farklı işlevler üstlenmiştir. Orta Asya Türk toplulukları, özellikle Altay bölgesindekiler, zorlayıcı iklim koşulları nedeniyle kayağı gündelik yaşamlarının parçası haline getirmiş; Şor Türklerinin sözlü kültür ürünlerinde kayağın yer alması, onun kültürel bellekteki köklü konumunu göstermiştir. Türkiye’de ise kayakçılığın ilk kullanım alanı askerî amaçlar olmuş, karla kaplı arazilerde askerlerin etkin hareket etmesini sağlamıştır. Erzurum, iklim ve coğrafi yapısı nedeniyle kayakçılığın geliştiği merkezlerden biri olarak öne çıkmıştır. Burada hem halk hem de çocuklar arasında ilgi gören kayak, zamanla kurumsallaşmış; ilk kayakevi ve Türkiye’nin tek kayakla atlama rampası Erzurum’da inşa edilmiştir. Yerel halkın el yapımı kayakları, bölgenin kültürel özgünlüğünü yansıtmaktadır. Sonuç olarak Erzurum, yalnızca bir spor merkezi değil, aynı zamanda kayak kültürünün yerelleşmesi ve kurumsallaşması açısından da özel bir konuma sahiptir. Bu çalışmada Erzurum’daki kayakçılığın tarihsel gelişimi incelenmiş; kullanılan araç-gereçlerin evrimi, kayak yapılan alanlar ve kayakçılığın halk arasında nasıl benimsendiği üzerine kültürel bir değerlendirme yapılmıştır.
Throughout human history, the tools developed have carried not only functional but also cultural meanings. In this context, skiing, which initially emerged as a means of facilitating movement over snow, gradually assumed additional roles such as hunting, transportation, and defense. Central Asian Turkic communities, particularly those in the Altai region, incorporated skiing into their daily lives due to harsh climatic conditions; the presence of skiing in the oral cultural products of the Shor Turks demonstrates its deep-rooted position within collective memory. In Turkey, the earliest use of skiing was for military purposes, enabling soldiers to move more effectively across snow-covered terrain. Erzurum, owing to its climate and geographical features, became one of the principal centers of skiing. Over time, skiing gained popularity among both the general public and children, and eventually became institutionalized. The establishment of the first ski lodge and Turkey’s only ski jumping hill in Erzurum marked significant milestones in this process. The handmade skis crafted by the local population further reflected the region’s cultural distinctiveness. Consequently, Erzurum has come to represent not only a sporting hub but also a unique locus for the localization and institutionalization of ski culture. This study examines the historical development of skiing in Erzurum, focusing on the evolution of equipment, the areas used for skiing, and the cultural adoption of the practice among the local population.
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Türk Halk Bilimi (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Erken Görünüm Tarihi | 27 Kasım 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Kasım 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 20 Ağustos 2025 |
| Kabul Tarihi | 11 Kasım 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 8 Sayı: 2 |