THE MEDIATION ROLE OF ORGANİZATIONAL COMMUNICATION ON THE RELATIONSHIP BETWEEN REGULATORY FOCUS AND RESISTANCE TO CHANGE

Yıl 2021, Sayı: 30, 197 - 210, 25.01.2021

Serdar Yener

https://doi.org/10.18092/ulikidince.570203

Cited By: 3

Öz

In this
study, the mediation effect of  organizational communication on the
relationship between regulatory focus and resistance to change is questioned.
Within the framework of the Regulatory Adaptation Theory,  it was thought that employees would have
different behaviors according to the preventive foci and promotive foci. Also
it was thought that the effect on resistance to change could not be explained
through just regulatory focuses  organizational communication  might thought to play as a mediation role in
this relationship. From this point of view it was thought that if the promotive
foci increases resistance to change will decrease through organizational
communication. On the other side ıf the 
preventive foci increases resistance to change will increase and
organizational communication will play as mediation role in this relationship. In
this context, firstly, the conceptual framework for the concepts of promotive and
preventive  regulatory focuses,  resistance to change and organizational
communication are given , and then findings and results are presented for the
survey application in the research section. The sample of the study consists of
146 employees in District of Boyabat in Sinop province.  5-point Likert-type scales were  preferred in the survey. SPSS 21.0 and Process
3.0 package programs were used to analyze the data obtained by the face-to-face
survey method. As a result of the research findings; On the other hand, it was
observed that the organizational communication has played mediation role on the
relationship between regulatory focuses and resistance to change

Anahtar Kelimeler

Regulatory Focus, Resistance to Change, Organizational Communication, Regulatory Adaptation Theory

DÜZENLEYİCİ ODAKLARIN DEĞİŞİME DİRENÇ ÜZERİNDEKİ ETKİSİNDE ÖRGÜTSEL İLETİŞİMİN ARACI ROLÜ

Öz

Bu çalışmada, düzenleyici odakların değişime direnç
üzerindeki etkisinde örgütsel iletişimin aracı rolü sorgulanmıştır. Düzenleyici
uyum kuramı çerçevesinde oluşturulan araştırma modelinde çalışanların yönelimci
veya  kaçınmacı düzenleyici odak
düzeylerinin  değişime direnç üzerinde
farlı etkileri olabileceği düşünülmüştür. Bu etkinin salt düzenleyici odaklar
ile açıklanamayacağı örgütsel iletişimin bu etkide gizli değişken (aracı rol)
olarak rol oynayabileceği düşünülmüştür. Bu düşünceden hareketle  çalışanların 
yönelimci düzenleyici odakları arttıkça örgütsel iletişim üzerinden
değişime dirençlerinin azalacağı, kaçınmacı düzenleyici odakları arttıkça değişime
dirençlerinin artacağı düşünülmektedir. Bu kapsamda öncelikle yönelimci ve
kaçınmacı düzenleyici odaklar, değişime direnç ve örgütsel iletişim  kavramlarına ilişkin kavramsal çerçeveye yer
verilmekte, daha sonra, araştırma bölümünde yapılan anket uygulamasına yönelik
bulgu ve sonuçlar sunulmaktadır. Sinop ili Boyabat ilçesinde faaliyet gösteren
bir üretim işletmesinin 146 çalışanı araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır.
Araştırma kapsamında kullanılan ankette 5’li likert tipi ölçek tercih
edilmiştir. Yüz yüze anket yöntemi ile elde edilen verilerin analizinde SPSS 21.0
ve Process 3.0 makrosu kullanılarak analiz edilmiştir.  Araştırma bulguları sonucunda; örgütsel
iletişimin hem yönelimci hem de kaçınmacı düzenleyici odakların değişime direnç
üzerindeki etkisinde tam aracılık rolü gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Düzenleyici Odaklar, Değişime Direnç, Örgütsel İletişim, Düzenleyici Uyum Kuramı

Kaynakça

• Ansoff, I.H. (1990). Implanting Strategic Management. London Prentice Hall International, Ltd.
• Atakan, S. S. (2016). Düzenleyici Odaklar Ölçeklerinin Kavramsal ve Ampirik Olarak Incelenmesi. Tüketici ve Tüketim Araştırmaları Dergisi= Journal of Consumer and Consumption Research, 8(1), 1.
• Beger, G. A. ve Türker, D. (2018). Değişime direnç ve algılanan stres ilişkisi: Sistematik literatür taraması ve nicel bir araştırma. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2), 241-272.
• Brockner, J., & Higgins, E. T. (2001). Regulatory Focus theory : Implications for the study of emotions at work. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 86, 35-66.
• Burnes, B. (2004). Kurt Lewin and the Planned Approach to Change: A Re-appraisal. Journal of Management Studies, 41(6), 977- 1002.
• Cheney, G., Christensen, L.T., Zorn T.E. & Ganesh, S. (eds.) (2004) Organizational Communication in an Age of Globalization. Prospect Heights: Waveland Press.De Ridder, J. (2003). Organisational communication and supportive employees. Human Resource Management Journal, 4(4), 1-10.
• Çalık, T., Koşar, S., Kılınç, A. Ç. ve Er, E. (2013). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Değişime Direnme Davranışları ile Öz Yeterlikleri Arasındaki İlişki, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(4), 1-16.
• Davis, K. (1988). İşletmede İnsan Davranışı: Örgütsel Davranış, (çev. Kemal Tosun, Tomris Somay, Fulya Aykar, Can Baysal, Ömer Sadullah, Semra Yalçın), 3. Baskı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yayınları, Yayın No:98.
• Duncan, Robert B. (1972). Characteristics of Organizational Environments and Perceived Environmental Uncertainty.Administrative Science Querterly, September, 1972: 320.
• Gülnar, Birol.(2009). İletişim doyumu boyutları ile örgütlenme yapısı ilişkisi: Selçuk Üniversitesi akademisyenleri örneği.Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi 5.4 : 62-82.
• Güçlü, N., Özer, A., Kurt, T. ve Kandemir, M. (2010). Öğretmenlerin Yeni İlköğretim Programına İlişkin Tutumlarının, Epistemolojik İnançlarına ve Değişime Direnme Tutumlarına Dayalı Olarak Yordanması, V. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi, 1-2 Mayıs 2010, Antalya.
• Higgins, E. T. (1997). Beyond Pleasure. American Psychologist, 52, 1280-1300.
• Higgins, E. T. (1998). Promotion and prevention: Regulatory focus as a motivational principle. M. P. Zanna içinde, Advances in experimental social psychology (vol.30) (s.1-46). New York: Academic Press.
• Higgins, E. T. (2000). Making a good decision: Value from fit. American Psychologist, 55, 1217-1230.
• Jensen, M. T. (2003). Organizational Communication- A Review. R&D Report No. 1/2003, Edgar Hogfeldt, Kristiansand.
• Johannson, C. (2007). Research on Organizational Communication. Nordicom Review 28(1), 93-100.
• Johnson, P. D., Smith, B. S., Wallace, J. C., Hill, A., & Robert, B. (2015). A Review of Multilevel Regulatory Focus in Organizations. Journal of Management, 41(5), 1501-1529.
• Klein, S. M. (1996). A management communication strategy for change. Journal of Organizational Change Management, 9(2), 1-12.
• Kotter, J. P. (1996). Leading change. Boston: Harvard Business School Press.
• Lewin, K. (1947). Frontiers in Group Dynamics: Concept, Method and Reality in Social Science; Social Equilibria and Social Change, Human Relations, 1, 5-41.
• Lewin, K. (1951). Field Theory in Social Science. New York: Harper &Row.
• Lorenzo, J.D. (2000). Barreras en los procesos de cambio en las organizaciones: estudio de un caso., Paper presented at the X Congreso Nacional de ACEDE, Oviedo (Spain)
• Oreg, S. (2003). Resistance to change: Developing an ındividual differences measure. Journal of Applied Psychology, 88(4), 680-693.
• Oreg, S. (2006). Personality, context and resistance to organizational change. European Journal of Work and Organizational Psychology, 15(1), 73-101.
• Oreg, S., Bayazit, M., Vakola, M., Arciniega, L., Armenakis, A., Barkauskiene, R., ... & Hřebíčková, M. (2008). Dispositional resistance to change: Measurement equivalence and the link to personal values across 17 nations. Journal of Applied Psychology, 93(4), 935-944.
• Piderit, S. K. (2000). Rethinking resistance and recognizing ambivalence: A multi dimensional view of attitudes toward an organizational change. Academy of Management Review, 25(4), 783-794.
• Schalk R., Campbell, J. W. ve Freese, C. (1998). Change and Employee Behaviour, Leadership & Organization Development Journal, Vol. 19, No. 3, p.157-163.
• Schein, E. H. (1996). Kurt Lewin’s Change Theory in The Field and in The Classroom: Notes Towards A Model Of Management Learnin, Systems Practice, 9(1), 27–47.
• Schnake, M. (2007). An integrative model of effort propensity. Human Resource Management Review, 17, 274–289.
• Scholer, A. A., & Higgins, E. T. (2008). Distinguishing levels o approach and avoidance: An analysis using regulatory focus theory. A. J. Elliot içinde, Handbook of approach and avoidance motivation (s. 489-503). New York: Psychology Press.
• Waddell, D. ve Sohal, A. S. (1998). Resistance: a constructive tool for change management. Management Decision, 36/8, p.543–548.
• Weick, K.E. (1979). The Social Psychology of Organizing. Reading, MA: Addison-Wesley.
• Woodman, R. W., & Dewett, T. (2004). Organizationally relevant journeys in individual change. In Marshall S. Poole, & Andrew H. Van de Ven (Eds.), Handbook of organizational change and innovation (pp. 32-49). New York: Oxford University.