A qualitative investigation on the mourning period that occurs after the loss of pets

Yıl 2020, Cilt: 91 Sayı: 2, 86 - 97, 15.06.2020

Seher Karasu , Özden Yalçınkaya Alkar

https://doi.org/10.33188/vetheder.646796

Cited By: 5

Öz

Loss is a phenomenon that can be encountered in every moment of life. As a matter of fact, apart from human relations, the same phenomenon can be encountered in human-pet relations. The aim of this study is to learn the mourning process of the individuals who lost their pet and how they cope with their emotions. In qualitative researches, interview technique, which is a method of data collection, was used. Semi-structured interview form, informed consent form, demographic information form was used during the interviews. The sample consists of 18 volunteer participants who lost their pets. The criterion of the sample selected by the criterion sampling method; the individual has lost the pet he has been feeding in the last six months. The interviews were conducted at the time and place determined by the participants. The results were analyzed by content; it is grouped under two themes with the mourning process and ways of coping. In the theme of the mourning process; emotional, cognitive, behavioral response sub-headings are included in the process. The theme of coping includes sub-headings such as social support, feeding street animals, and acquiring another pet. This study, which considers the concept of mourning as a reaction after the loss of a pet in a different way than the loss of a loved one, is valuable in order to see how the mourning process works in different situations. Further studies are recommended to find out how coherent the coping patterns are given in response to the mourning process after the lost pet.

Anahtar Kelimeler

coping strategies, loss of pets, mourning process, qualitative research

Evcil hayvanını kaybeden bireylerin yaşadıkları yas süreci ile ilgili bir nitel araştırma

Öz

Kayıp yaşamak, hayatın her anında karşılaşılabilecek bir olgu olarak karşımıza çıkmaktadır. Nitekim insan ilişkileri dışında, insan- evcil hayvan ilişkilerinde de aynı olgu ile karşılaşılabilir. Bu çalışmada amaç, beslediği hayvanını kaybeden bireylerin, kayıp sürecinde yaşadıkları yas sürecini ve bu sürece karşılık olarak ortaya çıkan duyguları ile nasıl baş ettiğini öğrenebilmektir. Çalışmanın yöntemi, nitel araştırma yöntemi benimsenerek oluşturulmuştur. Nitel araştırmalarda veri toplama yöntemlerinden olan görüşme tekniği kullanılmıştır. Görüşmeler esnasında yarı-yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Örneklem evcil hayvanını kaybeden 18 gönüllü katılımcıdan oluşmaktadır. Ölçüt örnekleme yöntemi ile seçilen örneklemin ölçütü; son altı ayda beslediği evcil hayvanını kaybetmesi olmuştur. Sonuçlar içerik analizi yapılarak; yas süreci ve baş etme şekilleri olacak şekilde iki tema başlığı altında toplanmıştır. Yas süreci temasında; süreçte görülen duygusal, bilişsel, davranışsal tepki alt başlıkları yer almaktadır. Baş etme şekilleri temasında ise sosyal destek, sokak hayvanlarını besleme, başka bir evcil hayvan edinme gibi alt başlıklar yer almaktadır. Kaybedilen evcil hayvanın ardından yas sürecine tepki olarak verilen baş etme şekillerinin ne derece uyumlu olduğunu öğrenmek amacıyla başka çalışmalar yapılması öneri olarak verilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Evcil hayvan kaybı, Yas süreci, Baş etme şekilleri, nitel araştırma

Kaynakça

• 1. Ainsworth MDS (1989): Attachment beyond infancy. Am Psychol, ISSN 0003-066X, 44,709-716.
• 2.Albert A, Bulcroft K (1988): Pets, families, and the life course. J Marriage Fam, 50, 543-552.
• 3. Bildik T (2013): Ölüm, kayıp, yas ve patolojik yas. Ege Tıp Dergisi, 52(4), 223-229.
• 4. Creswell JW (1994): Research Design: Qualitative and Quantitative Approaches. Thousands Oaks, CA: SAGE Publications.
• 5. Crow S, M Bennett (1981): Pet owner grief in a university hospital. Archives of the Foundation of Thanatology 9(2),16.
• 6.Çetin E (2017): Tüketim toplumunda evcil hayvanların sahiplenilmesi: sosyolojik bir analiz. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 22(2), 89-107.
• 7.De Grazia D (2006): Hayvan Hakları. Hakan Gür (Çev.).Ankara: Dost Kitabevi Yayınları, Kültür Kitaplığı, 51.
• 8.Dolaştır Koyun B (2016): Evcil hayvanlara bağlanma ile ağaç ve çevre tutumu arasındaki ilişki (Yüksek lisans tezi). http://www.academia.edu/download/41273262/tez-2016-01 edinilmiştir.
• 9.Field N, P Orsini, L Gavish R & Packman W (2009): Role of attachment in response topet loss. Death stud, 33(4), 334-355. doi:10.1080/07481180802705783
• 10.Fogle B, Abrahamson D (1991): Pet loss: A survey of the attitudes and feelings of practicing veterinarians. Anthrozoös 33, 143-150.11.Green C, Kangas M & Fairholm I (2018): Investigating the emotion regulation strategies implemented by adults grieving the death of a pet in Australia and the UK, J LOSS TRAUMA, 6, 484-501. doi: 10.1080/15325024.2018.1478934
• 12.Hayvan Besleme Davranışları ve Hayvan Sahipliği (2011, Mart). http://finanscaddesi.com/Guncel/2073/evcil-hayvan-besleme-oranimiz-yuzde-6.html edinilmiştir.
• 13.Johnson J (2009): Dogs, Cats, and Their People: The Place of the Family Pet and Attitudes about Pet Keeping. (A thesis presented to the University of Waterloo in fulfilment of the thesis requirement for the degree of Master of Arts in Public Issues Anthropology). Waterloo, Ontario, Canada. https://uwspace.uwaterloo.ca/bitstream/handle/10012/4379/Johnson_Jill.pdf;sequence=1
• 14.Karameşe H (2014): Lexington evcil hayvanlara bağlanma ölçeği’nin Türkçe’ye uyarlanması, Türkçe formun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.
• 15.Marilyn K, Gerwolls & Susan M Labott (1994): Adjustment to the death of a companion animal. Anthrozoös, 7:3, 172-187.
• 16.Netting FE, Netting KA, Wilson CC, New JC (1984): Pastors, parishioners, and pets. Pastoral Psychol, 332:126-135.
• 17.Onur E (2012): İstanbul’da kedi köpek sahiplenmesinin sosyo-ekonomik parametreleri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• 18.Orsini LM (2005): Attachment styles and pet bereavement discussed in the context of attachment theory (Yayınlanmamış doktora tezi). Pacific Graduate School of Psychology.
• 19.Quackenbush J and L Glickman (1984): Helping people adjust to the death of a pet. Health Soc Work 9(1):42–48.
• 20.Sable P (1995): Pets, attachment, and well-being across the life cycle. National Association of Social Workers, 40(3),334-341
• 21.Schaffer CB (2009): Human-animal bond considerations during disasters. Tuskegee University, AL: Center for the Study of Human–Animal Interdependent Relationships Erişim adresi: http://virginiasart.org/wordpress/wp content/uploads/2012/05/Humananimal_bond_considerations_during_disasters_-_schaffer_caroline.pdf
• 22.Voith V (1985): Attachment of people to companion animals. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice 15(2):289–295.
• 23.Walshaw SO (1981): Consoling bereaved clients. The Compendium on Continuing Education 26:310-314.
• 24.Weisman AD (1990): Bereavement and companion animals. Omega-J Death Dying, 224:241-248.
• 25. White B (1983): Pet love. New York: William Morrow.
• 26.Yıldırım A & Şimşek H (2006): Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara, Seçkin, yayıncılık.