An evaluation on the Village Institutes and Veterinary Faculties in the axis of PDCA Cycle

Yıl 2020, Cilt: 91 Sayı: 2, 147 - 158, 15.06.2020

Tamay Başağaç Gül , Nigar Yerlikaya , Aytaç Ünsal

https://doi.org/10.33188/vetheder.701587

Cited By: 1

Öz

Total Quality Management (TQM), which was become very popular in the business world in the past, has also been used for educational institutions in today's world. This situation led the authors of this article to evaluate the veterinary faculties in Turkey by taking the PDCA (Plan, Do, Check, Adjust) Cycle of Deming, as a reference. However, significant incompatibilities were detected in the matching. Assuming that this is also valid for other areas of higher education, a model was researched and Village Institutes were noticed as an ideal practice. This study was carried out to prove that the Village Institutes established as a result of a planned education movement is a remarkable project in which the first three processes of the PDCA Cycle are experienced and to help form general philosophy on how veterinary education should be within the scope of PDCA Cycle. The main material of the research were publications and archive documents related to the subject and retrospective approach was used as the method. Based on the findings; it was concluded that the experience of the Village Institutes, which had been operated in accordance with the PDCA Cycle but closed down instead of being transformed into a permanent system, could be taken as an example in order to establish the TQM concept in veterinary faculties.

Anahtar Kelimeler

PDCA Cycle, Veterinary faculties, Village institutes

PUKÖ döngüsü ekseninde Köy Enstitüleri ve Veteriner Fakülteleri üzerine bir değerlendirme

Öz

Geçmiş yıllarda iş dünyasında çok popüler hale gelen Toplam Kalite Yönetimi (TKY), günümüz dünyasında eğitim kurumları için de kullanılmaya başlanmıştır. Bu durum, bu makalenin yazarlarını, TKY’nin yaratıcılarından biri olan Deming’in PUKÖ (Planla, Uygula, Kontrol et, Önlem al) Döngüsünü referans alarak Türkiye’deki veteriner fakültelerini değerlendirmeye yöneltmiş; ancak yapılan eşleştirmede önemli uyuşmazlıklar tespit edilmiştir. Bu durumun, yükseköğretimin diğer alanları için de geçerli olduğu ön kabulü ile girişilen model arayışında ideal bir uygulama olarak Köy Enstitüleri ile karşılaşılmıştır. Bu çalışma, planlı bir eğitim hamlesi sonucunda kurulan Köy Enstitülerinin, PUKÖ Döngüsünün ilk üç aşamasının deneyimlendiği dikkate değer bir proje olduğunu ortaya koyarak veteriner hekimliği eğitim-öğretiminin PUKÖ Döngüsü merkezinde nasıl olması gerektiğine dair genel bir felsefe oluşturulmasına yardımcı olmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın gerecini, konuyla ilgili yayınlar ile arşiv belgeleri oluşturmuş; yöntem olarak retrospektif yaklaşım izlenmiştir. Bulgulardan yola çıkarak veteriner fakültelerinde TKY anlayışının oluşturulması için - PUKÖ Döngüsüne uygun bir biçimde işletilen ancak kalıcı bir siteme dönüştürülmek yerine kapatılan Köy Enstitüleri deneyiminin örnek alınabileceği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Köy Enstitüleri, PUKÖ Döngüsü, Veteriner Hekimliği eğitim-öğretimi

Kaynakça

• 1.Altınsoy S (2011): Yeni Devlet Üniversitelerinin Gelişimi: Sorunlar ve Politika Önerileri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 98-104.
• 2.Altunya N (2009): Köy Enstitüsü Sistemine Toplu Bir Bakış. s.139. Erişim:http://www.koyenstitulerivakfi.org.tr/FileUpload/ds12596/File/ko%C2%A6%C3%AAyenstitu%C2%A6%C3%AAleri_64-144.pdf Erişim Tarihi: 09.03.2020.
• 3.Anonim (1998):1 Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı Sonuç Raporları.21-22 Mayıs 1998, Ankara.
• 4.Anonim (2002):2.Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı Sonuç Raporları.11-12 Ekim 2002, Ankara.
• 5.Anonim (2006):Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesinin Tarihsel Gelişimi, Veteriner Fakültesi 60.Yıl Tarihçesi.1-15.
• 6.Anonim (2010):3.Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı Sonuç Raporları. 23-25 Nisan 2010, Ankara.
• 7.Anonim (2018):4.Türk Veteriner Hekimliği Kurultayı Sonuç Raporları. 30 Mart-1 Nisan 2018, Antalya.
• 8.Arayıcı A (1999): Village Institutes in Turkey. Prospects, XXIX (2), 267- 280.
• 9.Armutak A (2002): İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi’nin kuruluşu ve ilk on yıllık (1972-1982) gelişimi. İstanbul Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 28(2), 429-445.
• 10.Aydoğan M (1997): İsmail Hakkı Tonguç-Kitaplaşmamış Yazıları (Cilt 1). Köy Enstitüleri ve Çağdaş Eğitim Vakfı (KEÇEV) Yayınları, Ankara.
• 11.Başağaç, RT (2001): Türkiye’de İki Dünya Savaşı Arasında Veteriner Hekimliği Hizmetleri ve Hayvancılık Politikaları Üzerinde Araştırmalar. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• 12.Başağaç Gül RT (2015): Veteriner Hekimliği Alanında Türk-Alman İlişkileri -Deutsch - Türkische Beziehungen im Fachbereich der Veterinärmedizin. In: Ankara Üniversitesi’nin Kuruluş Yıllarındaki Yabancı Bilim İnsanları. Haz: Semih Baskan, Dursun Zengin. Ankara Üniversitesi Basımevi, 101-112, Ankara.
• 13.Başağaç Gül RT (2016): Yüksek Ziraat Enstitüsü Veteriner Fakültesine Alman Bilim İnsanlarının Katkıları, İkinci Vatan ve Ankara Üniversitesi (1933-1970), Ed. K. Karakütük, Ankara Üniversitesi Basımevi, 269-296, Ankara.
• 14.Bilir M (2003): Köy Enstitüleri Sisteminde Toplum Kalkınması Süreci. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Bahar 2003 (10), 1-14.
• 15.Bursalı OS (2019): Köy Enstitülerinin Kanuni Temelleri: 1940 Tarihli Köy Enstitüleri Kanunu Ve 1942 Tarihli Köy Okulları Ve Enstitüleri Teşkilat Kanunu. Erişim: https://www.researchgate.net/profile/Osman_Bursali2/publication/338674383_Koy_Enstitulerinin_Kanuni_Temelleri_1940_Tarihli_Koy_Enstituleri_Kanunu_ve_1942_Tarihli_Koy_Okullari_ve_Enstituleri_Teskilat_Kanunu_Legal_Foundations_of_Village_Institutes_The_Law_of_Village_Institute/links/5e35786692851c7f7f124018/Koey-Enstituelerinin-Kanuni-Temelleri-1940-Tarihli-Koey-Enstitueleri-Kanunu-ve-1942-Tarihli-Koey-Okullari-ve-Enstitueleri-Teskilat-Kanunu-Legal-Foundations-of-Village-Institutes-The-Law-of-Village-I.pdf Erişim Tarihi: 07.03.2020.
• 16.Çıkar M (1997): Hasan Ali Yücel ve Türk Kültür Reformu. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Ankara.
• 17.Ergüder Ü, Şahin M, Terzioğlu T, Vardar Ö (2006): Neden Yeni Bir Yükseköğretim Vizyonu? İstanbul Politikalar Merkezi. Erişim: https://ipc.sabanciuniv.edu/wp-content/uploads/2012/06/yokraporu140509.pdf. Erişim Tarihi: 07.03.2020.
• 18.Erk N, Dinçer F (1970): Türkiye’de Veteriner Hekimlik Öğretimi ve Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Tarihi. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
• 19.Gedikoğlu Ş (1971): Evreleri, Getirdikleri ve Yankılarıyla Köy Enstitüleri. İş Matbaacılık ve Ticaret.Ankara.
• 20.Gencel U (2001): Yükseköğretim Hizmetlerinde Toplam Kalite Yönetimi ve Akreditasyon. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(3),164-213.
• 21.İmai M (1999): Kaizen: Japonya’nın Rekabetteki Başarısının Anahtarı. KalDer Yayınları, İstanbul.
• 22.Kalyoncuoğlu Z (2010): Köy Enstitüleri’nde Hasan Ali Yücel’in Yeri. folklor/edebiyat. 16(64), 237-244.
• 23.Kartal S (2008): Toplum Kalkınmasında Farklı Bir Eğitim Kurumu: Köy Enstitüleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 23-36.
• 24.Kirby F (2018): Türkiye’de Köy Enstitüleri (Çev. Niyazi Berkes), Tarihçi Kitabevi, İstanbul.
• 25.Ögel ZB, Dursunkaya Z (2001): Eğitimde Kalite Yönetimi Bir Örnek: ABET 2000 Akreditasyon Süreci. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 20, 206-214.
• 26.Ökçün G (1971): Türkiye İktisat Kongresi 1923-İzmir Haberler – Belgeler – Yorumlar. A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayın No: 262, Sevinç Matbaası, Ankara.
• 27.Özevren M (1997): Toplam Kalite Yönetimi – Temel Kavramlar ve Uygulamalar. Alfa Yayınları, İstanbul.
• 28.Paşaoğlu P (2011): Hizmet İşletmelerinde Toplam Kalite Yönetimi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Tezsiz Yüksek Lisans Bitirme Projesi. Erişim: http://tez.sdu.edu.tr/Tezler/TS00925.pdf. Erişim Tarihi: 07.3.2020.
• 29.Salt Ş (1997): Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesinin Tarihi Üzerine Araştırmalar. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• 30.Şimşek G, Mercanoğlu C (2018): Bir ‘‘Planlama Örneği” Olarak Köy Enstitüleri Deneyimi. Planlama. 28(3), 261-281.
• 31.Tak İ (2007): Atatürk Dönemi Eğitim Politikasının Cumhuriyetçi Karakteri. Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1, 120-135.
• 32.Vardar Y (2012): Kobiler için problem çözme teknikleri. Erişim: http://www.fto.org.tr/DB_Image/29/79/PROBLEMC%C3%96ZMETEKN%C4%B0KLER%C4%B0.pdf Erişim Tarihi: 05.03.2020.
• 33.Yağcı Ö (2019): Büyük Oğul Efsanesi. Bilgi Yayınevi, Ankara.
• 34.Yerlikaya H (1982): Elazığ Veteriner Fakültesi’nin Kuruluşu On Yıllık Gelişimi ve Türk Veteriner Hekimlik Öğretimindeki Yeri. Doktora Tezi. Fırat Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Elazığ.
• 35.Yerlikaya N, Başağaç Gül RT (2015): Avrupa Birliği Standartları Çerçevesinde Türkiye’de Veteriner Hekimliği Öğretimi Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• 36.Yerlikaya N, Başağaç Gül RT (2018): A Study on Veterinary Trainig in Turkey Within The Context of European Union Standards. Ankara Üniv Vet Fak Derg. 65(1):29-37.