The Impact of Education, Health, Economy and Personal Freedom on Governance

Yıl 2018, , 291 - 308, 27.04.2018

Yusuf Soyupek

https://doi.org/10.18657/yonveek.419188

Cited By: 1

Öz

After 1980’s the governance
concept used intensively has become one of the most popular concepts of social
sciences. It has also been the subject of many studies in public administration
especially with the report prepared by the World Bank for developing countries because
of increase of the use and awareness. The concept of governance, governance definition, types, development,
principles, theoretical and philosophical basis are the main framework of this
study. In this study, we are researching the relationship between governance and education,
health, economy and personal freedom. In this context, with data
obtained from international index, the relationship between education, health, economy,
personal freedom scores of countries and its governance scores were tested. As a result of the study, the relation between governance and education
are absent, health, economy and personal freedom have been identified a
positive relation with the governance.

Anahtar Kelimeler

Governance, Education, Health, Economy, Personal Freedom

Eğitim, Sağlık, Ekonomi ve Bireysel Özgürlüklerin Yönetişime Etkisi

Öz

1980’li yıllardan sonra yoğun bir şekilde
kullanılan yönetişim kavramı, sosyal bilimlerin en gözde kavramlarından biri
haline gelmiştir. Özellikle Dünya Bankası’nın gelişmekte olan ülkeler için
hazırladığı raporlarla birlikte kullanımı ve bilinirliği artan yönetişim kamu
yönetiminde de pek çok çalışmaya konu olmuştur. Yönetişim kavramı, yönetişimin
tanımı, çeşitleri, gelişimi, ilkeleri, teorik ve düşünsel temelleri bu
çalışmaların ana çerçevesini oluşturmuştur. Bu çalışmada alanda daha önce yapılmayan
bir analiz ortaya koyularak eğitim, sağlık, ekonomi ve bireysel özgürlüklerin
yönetişime bir etkisinin olup olmadığı araştırılmaktadır. Bu çerçevede
uluslararası indekslerden elde edilen nicel veriler ile ülkelerin eğitim,
sağlık, ekonomi ve bireysel özgürlük skorları ile yönetişim skorları arasındaki
ilişki test edilmiştir. Yapılan analiz sonucunda yönetişim kalitesini
artırmanın ve yönetişim anlayışını hâkim kılmanın yolunun; ülkelerin sağlık,
ekonomi ve özellikle bireysel özgürlük seviyelerini artırmaktan geçtiği
sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yönetişim, Eğitim, Sağlık, Ekonomi, Bireysel Özgürlük

Kaynakça

• Aydın, A. H. (2007). Yönetim Bilimi. Ankara: Seçkin.
• Bayramoğlu, S. (2002). Küreselleşmenin Yeni Siyasal İktidar Modeli: Yönetişim. Praksis, 7, 85-116.
• Bilgiç, V. K. & Göksu, T. (2004). Yeni Gelişmeler Işığında Türkiye’de Kamu Yönetimi ve Yerelleşme Eğilimleri. 2004 Türkiye İktisat Kongresi, 5-9 Mayıs 2004, İzmir, 2004, Kamuda İyi Yönetişim Tebliğ Metinleri, Cilt 10, (s.35-63). Ankara: DPT.
• Bilgiç, V. K. (2011). Küreselleşme Sürecinde Kamu Yönetiminde Dönüşüm, Bekir Parlak (Ed.), Kamu Yönetiminde Yeni Vizyonlar (s. 93-118). Bursa: Alfa Aktüel.
• Chevallier, J. (2003). La gouvernance, un nouveau paradigme étatique?, Revue française d’administration publique, no 105-106.
• Czaputowicz, J. (2010). Training and Capacity Building for Good Governance, http://sna.gov.it/www.sspa.it/wp-content/uploads/2010/04/Jacek_Czaputowicz_National-School-of-Administration-_KSA.pdf, 02.01.2016.
• Çukurçayır, M. A, Eroğlu, H. T. & Uğuz, H. E. (2010). Yönetişim Kuram, Boyutlar ve Uygulama. Ankara: Çizgi Kitabevi.
• Dinçer, Ö. & Yılmaz, C. (2003). Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma: I Değişimin Yönetimi İçin Yönetimde Değişim, Ankara: Başbakanlık.
• Duault, L. A. (2005). Les ONG à l’heure de la Bonne Governance. Autrepart, n.35.
• Ergen, Z. (2012). Yönetimden Yönetişime: Katılımcı Bütçeleme Modeli. Maliye Dergisi, 163, 316-334.
• Eryılmaz, B. (2012). Kamu Yönetimi, Genişletilmiş 5. Baskı, Kocaeli: Umuttepe.
• Frederickson, H. G. (1996). Comparing the Reinventing Government Movement with the New Public Administration. Public Administration Review, 56 (3), 262-271.
• Gaudin, J.P. (1998). Modern Governance, yesterday and today some clarification to be gained from French government policies. International Social Science Journal. 50 (155), 47-56.
• Government Governance: Corporate governance in the public sector, why and how? Çeviri: Özeren, B. & Temizel, Ö. (2004). Kamusal Yönetişim: Kamu Sektöründe Kurumsal Yönetişim, Niçin ve Nasıl. Sayıştay Yayınları.
• Graham, J., Amos B. & Plumptre, T. (2003). Principles for Good Governance in the 21st Century. Ontario: Institute on Governance.
• Güler, B. A. (2003). Yönetişim: Tüm İktidar Sermayeye. Praksis, 9, 93-116.
• Gültekin, S. (2011). New Public Management: Is it really new? International Journal of Human Sciences. 8 (2), 343-358.
• Heywood, A. (2014). Küresel Siyaset. Nasuh Uslu ve Haluk Özdemir (Çev.). Ankara: Adres.
• Hughes, O. E. (2012). Public Management and Administration An Introduction. Fourth Edition, Palgrave Macmillan.
• Jessop, B. (1998). The rise of governance and the risks of failure: The case of economic development. International Social Science Journal, 50 (155), 29-45.
• Kayalıdere, G. (2004). Kamu İdaresinde Yönetimden Yönetişime. İktisat İşletme Finans, 19 (220), 56-63.
• Leftwich, A. (1994). Governance, the State and the Politics of Development. Development and Change. 25, 363-386.
• Lowndes, V. (2006). Rule, The Encyclopedia of Governance, Mark Bevir (Ed.), Sage.
• Löffler, E. (2003). Governance and Government Networking With External Stakeholders. Tony Bovaird and Elke Löffler (Ed.) Public Management and Governance. London: Routledge.
• McCormick, J. (2015). Avrupa Birliği Siyaseti. Doğancan Özsel (Çev.). Ankara: Adres.
• Peters, B. G. & Pierre, P. (1998). Governance without Government? Rethinking Public Administration. Journal of Public Administration Research and Theory. 8 (2), 223-243.
• Peters, B. G. & Pierre, J. (2004). Multi-level Governance and Democracy: A Faustian Bargain? Ian Bache & Matthew Flinders (Ed.). Multi-level Governance (s.75-89). Oxford: Oxford University Press.
• Rhodes, R.A.W. (1996). The New Governance: Governing without Government. Political Studies. XLIV, 652-667.
• Soyupek, Y. (2012). Avrupa Birliği’nde Karar Verme Mekanizmasının İşleyişi. Özgür Önder ve Fatih Kırışık (Ed.) Kamu Yönetimi ve Siyaset Biliminde Karar Verme (s.557-581). Ankara: Orion.
• Stoker, G. (1998). Governance as theory: five propositions. International Social Science Journal. 50, 17-28.
• TODAİE. (1998). Kamu Yönetimi Sözlüğü, Ankara: TODAİE.
• The Legatum Prosperity Index 2015. (2015). London: Legatum Institute.
• World Bank. (1992). Governance and Development. Washington: World Bank.
• World Bank. (1989). Sub-Saharan Africa: From Crisis to Sustainable Growth. Washington: World Bank.
• World Bank. (1994). Governance: The World’s Bank’s Experience. Washington: World Bank.
• World Bank. (1997). World Development Report 1997: The State in a Changing World. New York: Oxford University Press.
• Zabcı, F. Ç. (2002). Dünya Bankasının Küresel Pazar İçin Yeni Stratejisi: Yönetişim. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 57 (3), 151-180.