Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Geleneksel Bürokratik Alışkanlıkların İnovasyonel Yönetim Uygulamalarına Etkisi

Yıl 2025, Sayı: 70, 54 - 67, 21.12.2025
https://doi.org/10.53568/yyusbed.1640830

Öz

İnovasyonel yönetim, organizasyonların değişen çevresel koşullara, teknolojik gelişmelere ve rekabetçi şartlara uyum sağlamak maksadıyla yeni fikirler, süreçler, ürünler ve hizmetler geliştirmesini teşvik eden bir yönetim anlayışıdır. İnovasyonel yönetim, geleneksel yönetim yaklaşımlarından farklı olarak, esneklik, yaratıcılık, çeviklik ve sürekli gelişim ilkeleri üzerine kurulur. Bu yaklaşım, organizasyonların hızla değişen koşullara uyum sağlayarak sürekli iyileşmelerine imkân tanımaktadır. Ancak bu özellik, devlet kurumlarında yaygın olan bürokratik anlayış ve geleneksel alışkanlıklarla genellikle uyumsuzdur. Geleneksel bürokrasi, hiyerarşik yapılar, katı kurallar ve merkeziyetçi karar alma süreçleriyle karakterize edilirken, inovasyonel yönetim anlayışı esneklik, çeviklik, iş birliği ve sürekli iyileştirme üzerinden gelişmektedir. Makale, bu iki yaklaşım arasındaki temel farklılıkları ortaya koyarak, inovasyonel uygulamaların bürokratik sistemleri nasıl dönüştürdüğünü analiz etmektedir. Çalışmanın temel amacı, inovasyonel yönetim uygulamalarının geleneksel bürokratik alışkanlıklar üzerindeki etkilerini incelemektir. Çalışmanın bir diğer amacı, inovasyonel yönetim anlayışının özellikle kamu sektöründe etkili bir şekilde uygulanmasının önündeki bürokratik engelleri ve bu engellerin kaynağını tespit etmektir. Ayrıca, bu engellerin aşılabilmesi için gerekli reformların neler olduğu ve bu reformların inovasyon süreçlerine nasıl katkı sağlayacağına dair önemli çıkarımlarda bulunmaktır. Makale, inovasyonel yönetim uygulamalarının bürokratik alışkanlıkları tamamen ortadan kaldırmadığını, ancak onların daha esnek ve uyumlu hale getirilmesinin mümkün olduğunu savunmaktadır. İnovasyonel yönetim anlayışı, geleneksel bürokrasinin dezavantajlarını azaltırken, kurumların değişen çevresel koşullara daha hızlı adapte olmalarını sağlamaktadır.

Etik Beyan

Bu çalışmanın hazırlanma sürecinde bilimsel ve etik ilkelere uyulduğu ve yararlanılan tüm çalışmaların kaynakçada belirtildiği beyan olunur (Ferit İZCİ-Çağlar ÇİÇEK).

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2016). Bürokrasi kuramlari ve türk kamu yönetiminde bürokratik sorunlar. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 669-694.
  • Akyos, M. (2007). Kamuda inovasyon.: https://www. inovasyon. org/images/makaleler/pdf/MA. Kamuda. Inovasyon. pdf.
  • Arabacıolu, B.C. Arabacıolu, P. (2011). Çağdaş ofis anlayışı ve ‘google’ın ‘googleplex’ örneği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, (22), 39-48.
  • Albrow, M. (1970). Bureaucracy. Bloomsbury Publishing.
  • Boyalı, H. (2023). Kamuya değer katma bağlamında yeni kamu yönetiminde inovasyon: dijital yönetişim. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 25(44), 539-555.
  • Brandsen, T., Cattacin, S., Evers, A., & Zimmer, A. (2016). Social innovations in the urban context (p. 313). Springer Nature.
  • Certili. İ., ve İzci. F. (2016). Kamu yönetiminde girişimcilik ve inovasyon. Çatı, K. (Ed.) Girişimcilik ve inovasyon yönetimi. (1. Baskı, s. 299-337) içinde. Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Cohen, R. (2014). Design thinking: a unified framework for innovation. Forbes Online. http://www. forbes. com/sites/reuvencohen/2014/03/31/design-thinking-aunified-framework-for-innovation/2.
  • Çevikbaş, R. (2012). Yeni kamu yönetimi anlayışı ve Türkiye uygulamaları. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 9-32.
  • Demir, F. (2016). Avrupa’da kamu sektöründe inovasyon ve yenilikçi yöntemler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14 (27), 143-170.
  • Demirci, A. E., Uzkurt, C., Işık, N., Aluftekin, N., Göktepe, H., & Akdeve, E. (2012). Yenilik yönetimi. Anadolu Üniversitesi Yayını, (2602).
  • Drucker, P. F. (1998). The discipline of İnnovation. Harvard Business Review, 76(6), 149-157.
  • Dursun, D. (1992). Bürokrasi teorisi ve yönetim. In Journal of Social Policy Conferences (No. 37-38, pp. 133-149). Istanbul University.
  • Edwards, C., Jones, G., Lawton, A., & Llewellyn, N. (2002). Public entrepreneurship: rhetoric, reality, and context. International Journal of Public Administration, 25(12), 1539-1554. https://doi.org/10.1081/PAD-120014260
  • Elçi, Ş. (2007). İnovasyon: kalkınma ve rekabetin anahtarı. (2. Baskı) . Nova Yayınları.
  • Er, P. H. (2013). Girişimcilik ve yenilikçilik kavramlarının iktisadi düşüncedeki yeri: Joseph A. Schumpeter. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 75-85.
  • Ergen, Z. (2012). Yönetimden yönetişime: katılımcı bütçeleme modeli. Maliye Dergisi, 163(17), 316-334.
  • Ergun, Turgay; Polatoğlu, Aykut (1992); Kamu yönetimine giriş, Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü, İstanbul.
  • Eryılmaz, B. (2020). Kamu yönetimi: düşünceler, yapılar, fonksiyonlar, politikalar (13. baskı). Umuttepe Yayınları.
  • Gencer, C., & Kayacan, A. (2017). Yazılım proje yönetimi: şelale modeli ve çevik yöntemlerin karşılaştırılması. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 10(3), 335-352. https://doi.org/10.17671/gazibtd.331054
  • Gökçe, O., & Şahin, A. (2002). 21. Yüzyilda Türk bürokrasisinin sorunları ve çözüm önerileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2(3), 1-27.
  • Gökçe, S. (2015). Kamuda İnovasyon ve Türkiye’deki uygulamaları. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(3), 28-37.
  • Greca, R. (2011). Employee Participation as a Source of Innovation. In Jeschke, S., Isenhardt, I., Hees, F., & Trantow, S. (Eds.), Enabling Innovation (pp. 321-335).
  • Güngör G, Göksu A. (2013). Kamu inovasyon uygulaması: Türkiye örneği. 1st International Symposium on Innovative Technologies in Engineering and Science. Sakarya, Türkiye.
  • Heady, F. (2001). Public administration a comparative perspective sixth edition. Publıc Admınıstratıon And Publıc Polıcy, 89.
  • İbrahim, T. , Uçacak, K., Aydın, A., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde bürokratik işlemlerin azaltılmasında inovasyona dayalı uygulamaların önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22. (Kayfor 15 Özel Sayısı), 2371-2390.
  • İzci, F., (2018). Kamu örgütlerinde inovasyonel yönetim anlayışının yönetsel kademelere göre analizi. Socıal Scıences Studıes Journal , vol.4, no.25, 5419-5431.
  • Jordan, S. R. (2017). The innovation imperative: an analysis of the ethics of the imperative to innovate in public sector service delivery. In Innovation in Public Services (pp. 47-69). Routledge.
  • Kaynak, R., & Maden, M. O. (2012). İnovasyonda Sınırların Genişlemesi: Açık İnovasyon. International Journal of Economic & Social Research, 8(1).
  • Kemeç, A. (2022). Akıllı ülke deneyimlerinin karşılaştırılması: Estonya ve Singapur örnekleri. Kent Akademisi, 15(2), 630-647. https://doi.org/10.35674/kent.1063765
  • Kestane, D. (2003). Performansa dayalı ücret sistemi ve kamu kesiminde uygulanabilirliği. Maliye Dergisi, 142(144), 126-144.
  • Kitapcı, İ. (2019). Joseph Schumpeter’in girişimcilik ve inovasyon anlayışı: yaratıcı yıkım kavramı ve geçmişten günümüze yansımaları. Journal of Empirical Economics and Social Sciences, 1(2), 54-74.
  • Öneren, M. (2012). İşletmelerde öğrenen örgütler yaklaşımı. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 4(7), 161-176.
  • Öztürk, N. K. (2017). Bürokrasi-siyaset ilişkileri ve Türkiye. (1. baskı) Siyasal Kitabevi.
  • Pekdemir, I., Koçoğlu, M., & Gürkan, G. (2014). Özerklik ve ödüllendirmenin çalışan performansı üzerindeki etkisinde çalışanın inovasyona yönelik davranışının aracılık rolüne yönelik bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 43(2), 332-350.
  • Saatcioglu, O. Y., & Ozmen, O. N. (2010). Analyzing the barriers encountered in innovation process through interpretive structural modelling: evidence from Turkiye. Yönetim ve Ekonomi, 17(2), 207-225.
  • Said, T. A. Ş. (2017). İnovasyon, eğitim ve küresel inovasyon Endeksi. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 99-123.
  • Saklı, A. R. (2013). Fordizm'den esnek üretim rejimine dönüşümün kamu yönetimi üzerindeki etkileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(44), 107-131.
  • Schultz Larsen, T. (2015). The ambivalent relations between bureaucracy and public innovation: the case of the successful failure of dial Police. International Journal of Public Administration, 38(2), 92-103. https://doi.org/10.1080/01900692.2014.930751
  • Sitko-Lutek, A. (2013). Kompetencje Menedżerskie kontekście innowacyjności przedsiębiorstw. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio H Oeconomia, 47(1), 141-148.
  • Smith, A. (1776). 1776. The wealth of nations. Oxford University Press, Oxford.
  • Smith, R. (2016). Bureaucracy as innovation. Research-Technology Management, 59(1), 61-63. https://doi.org/10.1080/08956308.2016.1117341
  • Soylu, A., & Göl, M. Ö. (2010). Yönetim inovasyonu. Sosyoekonomi Dergisi, 6(11), 113-130.
  • Sungur, O. (2006). Bir başarı örneği olarak finlandiya ulusal inovasyon sisteminin analizi: aktörler, roller, güçlü ve zayıf yönler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (4), 120-145.
  • Şen, G. (2022). Kariyer girişimciliğinde bireysel yetenek inovasyonu. Ş. Karabulut (Ed.), Bilimsel açıdan yönetim - strateji - organizasyon konuları (pp. 307). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Taş, İ. E., Uçacak, K., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde yaşanan dijital dönüşümün bürokratik işlemlerin azaltılması üzerindeki etkileri. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 22.
  • Törenli, N. (2005). E-Devlet'in ekonomi-politiğine giriş: kullanıcı dostu ortamlarda" sanallaşan" kamu hizmetleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(01), 191-224.
  • Turan, H. T. (2019). “Yaratıcı bürokrasi festivali”: kamu yönetimi eğitiminde inovasyonun önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 33(46), 289-311.
  • Weber, M. (1978). Economy and Society: An outline of İnterpretive Sociology (Vol. 1). University of California press.
  • https://www.toros.com.tr/documents/kurumsal/Hakk%C4%B1nda/AR-GE%20Merkezi/toros-inovasyon-bulteni-sayi-22.pdf (E.T.: 19.10.2024).
  • https://www.3m.com/3M/en_US/company-us/about-3m/history/ (E.T.: 27.10.2024).
  • https://www.spacex.com/, https://www.tesla.com/tr_tr/elon-musk (E.T.: 27.08.2024).
  • https://www.boringcompany.com, https://neuralink.com (E.T.: 27.10.2023).
  • https://tdk.gov.tr/tdk/ (E.T.: 06.08.2024).

The Impact of Traditional Bureaucratic Habits on Innovative Management Practices

Yıl 2025, Sayı: 70, 54 - 67, 21.12.2025
https://doi.org/10.53568/yyusbed.1640830

Öz

Innovative management is a management approach that encourages organizations to develop new ideas, processes, products, and services in order to adapt to changing environmental conditions, technological advancements, and competitive pressures. Unlike traditional management approaches, innovative management is based on principles of flexibility, creativity, agility, and continuous improvement. This approach allows organizations to adapt quickly to rapidly changing conditions and continuously improve. However, this characteristic is generally incompatible with the bureaucratic mindset and traditional practices prevalent in public institutions. Traditional bureaucracy is characterized by hierarchical structures, rigid rules, and centralized decision-making processes, while innovative management is based on flexibility, agility, collaboration, and continuous enhancement. This paper identifies the key differences between these two approaches and analyzes how innovative practices transform bureaucratic systems. The main objective of the study is to examine the impact of innovative management practices on traditional bureaucratic habits. Another goal is to identify the bureaucratic barriers to the effective implementation of innovative management, particularly in the public sector, and to determine the sources of these obstacles. Moreover, the paper aims to highlight the necessary reforms to overcome these barriers and discuss how these reforms can contribute to innovation processes. The paper argues that while innovative management practices do not completely eliminate bureaucratic habits, it is possible to make them more flexible and adaptable. The innovative management approach reduces the disadvantages of traditional bureaucracy and enables organizations to adapt more quickly to changing environmental conditions.

Etik Beyan

It is declared that scientific and ethical principles have been followed while carrying out and writing this study and that all the sources used have been properly cited

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2016). Bürokrasi kuramlari ve türk kamu yönetiminde bürokratik sorunlar. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 669-694.
  • Akyos, M. (2007). Kamuda inovasyon.: https://www. inovasyon. org/images/makaleler/pdf/MA. Kamuda. Inovasyon. pdf.
  • Arabacıolu, B.C. Arabacıolu, P. (2011). Çağdaş ofis anlayışı ve ‘google’ın ‘googleplex’ örneği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, (22), 39-48.
  • Albrow, M. (1970). Bureaucracy. Bloomsbury Publishing.
  • Boyalı, H. (2023). Kamuya değer katma bağlamında yeni kamu yönetiminde inovasyon: dijital yönetişim. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 25(44), 539-555.
  • Brandsen, T., Cattacin, S., Evers, A., & Zimmer, A. (2016). Social innovations in the urban context (p. 313). Springer Nature.
  • Certili. İ., ve İzci. F. (2016). Kamu yönetiminde girişimcilik ve inovasyon. Çatı, K. (Ed.) Girişimcilik ve inovasyon yönetimi. (1. Baskı, s. 299-337) içinde. Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Cohen, R. (2014). Design thinking: a unified framework for innovation. Forbes Online. http://www. forbes. com/sites/reuvencohen/2014/03/31/design-thinking-aunified-framework-for-innovation/2.
  • Çevikbaş, R. (2012). Yeni kamu yönetimi anlayışı ve Türkiye uygulamaları. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 9-32.
  • Demir, F. (2016). Avrupa’da kamu sektöründe inovasyon ve yenilikçi yöntemler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14 (27), 143-170.
  • Demirci, A. E., Uzkurt, C., Işık, N., Aluftekin, N., Göktepe, H., & Akdeve, E. (2012). Yenilik yönetimi. Anadolu Üniversitesi Yayını, (2602).
  • Drucker, P. F. (1998). The discipline of İnnovation. Harvard Business Review, 76(6), 149-157.
  • Dursun, D. (1992). Bürokrasi teorisi ve yönetim. In Journal of Social Policy Conferences (No. 37-38, pp. 133-149). Istanbul University.
  • Edwards, C., Jones, G., Lawton, A., & Llewellyn, N. (2002). Public entrepreneurship: rhetoric, reality, and context. International Journal of Public Administration, 25(12), 1539-1554. https://doi.org/10.1081/PAD-120014260
  • Elçi, Ş. (2007). İnovasyon: kalkınma ve rekabetin anahtarı. (2. Baskı) . Nova Yayınları.
  • Er, P. H. (2013). Girişimcilik ve yenilikçilik kavramlarının iktisadi düşüncedeki yeri: Joseph A. Schumpeter. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 75-85.
  • Ergen, Z. (2012). Yönetimden yönetişime: katılımcı bütçeleme modeli. Maliye Dergisi, 163(17), 316-334.
  • Ergun, Turgay; Polatoğlu, Aykut (1992); Kamu yönetimine giriş, Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü, İstanbul.
  • Eryılmaz, B. (2020). Kamu yönetimi: düşünceler, yapılar, fonksiyonlar, politikalar (13. baskı). Umuttepe Yayınları.
  • Gencer, C., & Kayacan, A. (2017). Yazılım proje yönetimi: şelale modeli ve çevik yöntemlerin karşılaştırılması. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 10(3), 335-352. https://doi.org/10.17671/gazibtd.331054
  • Gökçe, O., & Şahin, A. (2002). 21. Yüzyilda Türk bürokrasisinin sorunları ve çözüm önerileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2(3), 1-27.
  • Gökçe, S. (2015). Kamuda İnovasyon ve Türkiye’deki uygulamaları. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(3), 28-37.
  • Greca, R. (2011). Employee Participation as a Source of Innovation. In Jeschke, S., Isenhardt, I., Hees, F., & Trantow, S. (Eds.), Enabling Innovation (pp. 321-335).
  • Güngör G, Göksu A. (2013). Kamu inovasyon uygulaması: Türkiye örneği. 1st International Symposium on Innovative Technologies in Engineering and Science. Sakarya, Türkiye.
  • Heady, F. (2001). Public administration a comparative perspective sixth edition. Publıc Admınıstratıon And Publıc Polıcy, 89.
  • İbrahim, T. , Uçacak, K., Aydın, A., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde bürokratik işlemlerin azaltılmasında inovasyona dayalı uygulamaların önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22. (Kayfor 15 Özel Sayısı), 2371-2390.
  • İzci, F., (2018). Kamu örgütlerinde inovasyonel yönetim anlayışının yönetsel kademelere göre analizi. Socıal Scıences Studıes Journal , vol.4, no.25, 5419-5431.
  • Jordan, S. R. (2017). The innovation imperative: an analysis of the ethics of the imperative to innovate in public sector service delivery. In Innovation in Public Services (pp. 47-69). Routledge.
  • Kaynak, R., & Maden, M. O. (2012). İnovasyonda Sınırların Genişlemesi: Açık İnovasyon. International Journal of Economic & Social Research, 8(1).
  • Kemeç, A. (2022). Akıllı ülke deneyimlerinin karşılaştırılması: Estonya ve Singapur örnekleri. Kent Akademisi, 15(2), 630-647. https://doi.org/10.35674/kent.1063765
  • Kestane, D. (2003). Performansa dayalı ücret sistemi ve kamu kesiminde uygulanabilirliği. Maliye Dergisi, 142(144), 126-144.
  • Kitapcı, İ. (2019). Joseph Schumpeter’in girişimcilik ve inovasyon anlayışı: yaratıcı yıkım kavramı ve geçmişten günümüze yansımaları. Journal of Empirical Economics and Social Sciences, 1(2), 54-74.
  • Öneren, M. (2012). İşletmelerde öğrenen örgütler yaklaşımı. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 4(7), 161-176.
  • Öztürk, N. K. (2017). Bürokrasi-siyaset ilişkileri ve Türkiye. (1. baskı) Siyasal Kitabevi.
  • Pekdemir, I., Koçoğlu, M., & Gürkan, G. (2014). Özerklik ve ödüllendirmenin çalışan performansı üzerindeki etkisinde çalışanın inovasyona yönelik davranışının aracılık rolüne yönelik bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 43(2), 332-350.
  • Saatcioglu, O. Y., & Ozmen, O. N. (2010). Analyzing the barriers encountered in innovation process through interpretive structural modelling: evidence from Turkiye. Yönetim ve Ekonomi, 17(2), 207-225.
  • Said, T. A. Ş. (2017). İnovasyon, eğitim ve küresel inovasyon Endeksi. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 99-123.
  • Saklı, A. R. (2013). Fordizm'den esnek üretim rejimine dönüşümün kamu yönetimi üzerindeki etkileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(44), 107-131.
  • Schultz Larsen, T. (2015). The ambivalent relations between bureaucracy and public innovation: the case of the successful failure of dial Police. International Journal of Public Administration, 38(2), 92-103. https://doi.org/10.1080/01900692.2014.930751
  • Sitko-Lutek, A. (2013). Kompetencje Menedżerskie kontekście innowacyjności przedsiębiorstw. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio H Oeconomia, 47(1), 141-148.
  • Smith, A. (1776). 1776. The wealth of nations. Oxford University Press, Oxford.
  • Smith, R. (2016). Bureaucracy as innovation. Research-Technology Management, 59(1), 61-63. https://doi.org/10.1080/08956308.2016.1117341
  • Soylu, A., & Göl, M. Ö. (2010). Yönetim inovasyonu. Sosyoekonomi Dergisi, 6(11), 113-130.
  • Sungur, O. (2006). Bir başarı örneği olarak finlandiya ulusal inovasyon sisteminin analizi: aktörler, roller, güçlü ve zayıf yönler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (4), 120-145.
  • Şen, G. (2022). Kariyer girişimciliğinde bireysel yetenek inovasyonu. Ş. Karabulut (Ed.), Bilimsel açıdan yönetim - strateji - organizasyon konuları (pp. 307). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Taş, İ. E., Uçacak, K., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde yaşanan dijital dönüşümün bürokratik işlemlerin azaltılması üzerindeki etkileri. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 22.
  • Törenli, N. (2005). E-Devlet'in ekonomi-politiğine giriş: kullanıcı dostu ortamlarda" sanallaşan" kamu hizmetleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(01), 191-224.
  • Turan, H. T. (2019). “Yaratıcı bürokrasi festivali”: kamu yönetimi eğitiminde inovasyonun önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 33(46), 289-311.
  • Weber, M. (1978). Economy and Society: An outline of İnterpretive Sociology (Vol. 1). University of California press.
  • https://www.toros.com.tr/documents/kurumsal/Hakk%C4%B1nda/AR-GE%20Merkezi/toros-inovasyon-bulteni-sayi-22.pdf (E.T.: 19.10.2024).
  • https://www.3m.com/3M/en_US/company-us/about-3m/history/ (E.T.: 27.10.2024).
  • https://www.spacex.com/, https://www.tesla.com/tr_tr/elon-musk (E.T.: 27.08.2024).
  • https://www.boringcompany.com, https://neuralink.com (E.T.: 27.10.2023).
  • https://tdk.gov.tr/tdk/ (E.T.: 06.08.2024).

Yıl 2025, Sayı: 70, 54 - 67, 21.12.2025
https://doi.org/10.53568/yyusbed.1640830

Öz

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2016). Bürokrasi kuramlari ve türk kamu yönetiminde bürokratik sorunlar. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 669-694.
  • Akyos, M. (2007). Kamuda inovasyon.: https://www. inovasyon. org/images/makaleler/pdf/MA. Kamuda. Inovasyon. pdf.
  • Arabacıolu, B.C. Arabacıolu, P. (2011). Çağdaş ofis anlayışı ve ‘google’ın ‘googleplex’ örneği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, (22), 39-48.
  • Albrow, M. (1970). Bureaucracy. Bloomsbury Publishing.
  • Boyalı, H. (2023). Kamuya değer katma bağlamında yeni kamu yönetiminde inovasyon: dijital yönetişim. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 25(44), 539-555.
  • Brandsen, T., Cattacin, S., Evers, A., & Zimmer, A. (2016). Social innovations in the urban context (p. 313). Springer Nature.
  • Certili. İ., ve İzci. F. (2016). Kamu yönetiminde girişimcilik ve inovasyon. Çatı, K. (Ed.) Girişimcilik ve inovasyon yönetimi. (1. Baskı, s. 299-337) içinde. Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Cohen, R. (2014). Design thinking: a unified framework for innovation. Forbes Online. http://www. forbes. com/sites/reuvencohen/2014/03/31/design-thinking-aunified-framework-for-innovation/2.
  • Çevikbaş, R. (2012). Yeni kamu yönetimi anlayışı ve Türkiye uygulamaları. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 9-32.
  • Demir, F. (2016). Avrupa’da kamu sektöründe inovasyon ve yenilikçi yöntemler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14 (27), 143-170.
  • Demirci, A. E., Uzkurt, C., Işık, N., Aluftekin, N., Göktepe, H., & Akdeve, E. (2012). Yenilik yönetimi. Anadolu Üniversitesi Yayını, (2602).
  • Drucker, P. F. (1998). The discipline of İnnovation. Harvard Business Review, 76(6), 149-157.
  • Dursun, D. (1992). Bürokrasi teorisi ve yönetim. In Journal of Social Policy Conferences (No. 37-38, pp. 133-149). Istanbul University.
  • Edwards, C., Jones, G., Lawton, A., & Llewellyn, N. (2002). Public entrepreneurship: rhetoric, reality, and context. International Journal of Public Administration, 25(12), 1539-1554. https://doi.org/10.1081/PAD-120014260
  • Elçi, Ş. (2007). İnovasyon: kalkınma ve rekabetin anahtarı. (2. Baskı) . Nova Yayınları.
  • Er, P. H. (2013). Girişimcilik ve yenilikçilik kavramlarının iktisadi düşüncedeki yeri: Joseph A. Schumpeter. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 75-85.
  • Ergen, Z. (2012). Yönetimden yönetişime: katılımcı bütçeleme modeli. Maliye Dergisi, 163(17), 316-334.
  • Ergun, Turgay; Polatoğlu, Aykut (1992); Kamu yönetimine giriş, Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü, İstanbul.
  • Eryılmaz, B. (2020). Kamu yönetimi: düşünceler, yapılar, fonksiyonlar, politikalar (13. baskı). Umuttepe Yayınları.
  • Gencer, C., & Kayacan, A. (2017). Yazılım proje yönetimi: şelale modeli ve çevik yöntemlerin karşılaştırılması. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 10(3), 335-352. https://doi.org/10.17671/gazibtd.331054
  • Gökçe, O., & Şahin, A. (2002). 21. Yüzyilda Türk bürokrasisinin sorunları ve çözüm önerileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2(3), 1-27.
  • Gökçe, S. (2015). Kamuda İnovasyon ve Türkiye’deki uygulamaları. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(3), 28-37.
  • Greca, R. (2011). Employee Participation as a Source of Innovation. In Jeschke, S., Isenhardt, I., Hees, F., & Trantow, S. (Eds.), Enabling Innovation (pp. 321-335).
  • Güngör G, Göksu A. (2013). Kamu inovasyon uygulaması: Türkiye örneği. 1st International Symposium on Innovative Technologies in Engineering and Science. Sakarya, Türkiye.
  • Heady, F. (2001). Public administration a comparative perspective sixth edition. Publıc Admınıstratıon And Publıc Polıcy, 89.
  • İbrahim, T. , Uçacak, K., Aydın, A., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde bürokratik işlemlerin azaltılmasında inovasyona dayalı uygulamaların önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22. (Kayfor 15 Özel Sayısı), 2371-2390.
  • İzci, F., (2018). Kamu örgütlerinde inovasyonel yönetim anlayışının yönetsel kademelere göre analizi. Socıal Scıences Studıes Journal , vol.4, no.25, 5419-5431.
  • Jordan, S. R. (2017). The innovation imperative: an analysis of the ethics of the imperative to innovate in public sector service delivery. In Innovation in Public Services (pp. 47-69). Routledge.
  • Kaynak, R., & Maden, M. O. (2012). İnovasyonda Sınırların Genişlemesi: Açık İnovasyon. International Journal of Economic & Social Research, 8(1).
  • Kemeç, A. (2022). Akıllı ülke deneyimlerinin karşılaştırılması: Estonya ve Singapur örnekleri. Kent Akademisi, 15(2), 630-647. https://doi.org/10.35674/kent.1063765
  • Kestane, D. (2003). Performansa dayalı ücret sistemi ve kamu kesiminde uygulanabilirliği. Maliye Dergisi, 142(144), 126-144.
  • Kitapcı, İ. (2019). Joseph Schumpeter’in girişimcilik ve inovasyon anlayışı: yaratıcı yıkım kavramı ve geçmişten günümüze yansımaları. Journal of Empirical Economics and Social Sciences, 1(2), 54-74.
  • Öneren, M. (2012). İşletmelerde öğrenen örgütler yaklaşımı. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 4(7), 161-176.
  • Öztürk, N. K. (2017). Bürokrasi-siyaset ilişkileri ve Türkiye. (1. baskı) Siyasal Kitabevi.
  • Pekdemir, I., Koçoğlu, M., & Gürkan, G. (2014). Özerklik ve ödüllendirmenin çalışan performansı üzerindeki etkisinde çalışanın inovasyona yönelik davranışının aracılık rolüne yönelik bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 43(2), 332-350.
  • Saatcioglu, O. Y., & Ozmen, O. N. (2010). Analyzing the barriers encountered in innovation process through interpretive structural modelling: evidence from Turkiye. Yönetim ve Ekonomi, 17(2), 207-225.
  • Said, T. A. Ş. (2017). İnovasyon, eğitim ve küresel inovasyon Endeksi. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 99-123.
  • Saklı, A. R. (2013). Fordizm'den esnek üretim rejimine dönüşümün kamu yönetimi üzerindeki etkileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(44), 107-131.
  • Schultz Larsen, T. (2015). The ambivalent relations between bureaucracy and public innovation: the case of the successful failure of dial Police. International Journal of Public Administration, 38(2), 92-103. https://doi.org/10.1080/01900692.2014.930751
  • Sitko-Lutek, A. (2013). Kompetencje Menedżerskie kontekście innowacyjności przedsiębiorstw. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio H Oeconomia, 47(1), 141-148.
  • Smith, A. (1776). 1776. The wealth of nations. Oxford University Press, Oxford.
  • Smith, R. (2016). Bureaucracy as innovation. Research-Technology Management, 59(1), 61-63. https://doi.org/10.1080/08956308.2016.1117341
  • Soylu, A., & Göl, M. Ö. (2010). Yönetim inovasyonu. Sosyoekonomi Dergisi, 6(11), 113-130.
  • Sungur, O. (2006). Bir başarı örneği olarak finlandiya ulusal inovasyon sisteminin analizi: aktörler, roller, güçlü ve zayıf yönler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (4), 120-145.
  • Şen, G. (2022). Kariyer girişimciliğinde bireysel yetenek inovasyonu. Ş. Karabulut (Ed.), Bilimsel açıdan yönetim - strateji - organizasyon konuları (pp. 307). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Taş, İ. E., Uçacak, K., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde yaşanan dijital dönüşümün bürokratik işlemlerin azaltılması üzerindeki etkileri. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 22.
  • Törenli, N. (2005). E-Devlet'in ekonomi-politiğine giriş: kullanıcı dostu ortamlarda" sanallaşan" kamu hizmetleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(01), 191-224.
  • Turan, H. T. (2019). “Yaratıcı bürokrasi festivali”: kamu yönetimi eğitiminde inovasyonun önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 33(46), 289-311.
  • Weber, M. (1978). Economy and Society: An outline of İnterpretive Sociology (Vol. 1). University of California press.
  • https://www.toros.com.tr/documents/kurumsal/Hakk%C4%B1nda/AR-GE%20Merkezi/toros-inovasyon-bulteni-sayi-22.pdf (E.T.: 19.10.2024).
  • https://www.3m.com/3M/en_US/company-us/about-3m/history/ (E.T.: 27.10.2024).
  • https://www.spacex.com/, https://www.tesla.com/tr_tr/elon-musk (E.T.: 27.08.2024).
  • https://www.boringcompany.com, https://neuralink.com (E.T.: 27.10.2023).
  • https://tdk.gov.tr/tdk/ (E.T.: 06.08.2024).

Yıl 2025, Sayı: 70, 54 - 67, 21.12.2025
https://doi.org/10.53568/yyusbed.1640830

Öz

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2016). Bürokrasi kuramlari ve türk kamu yönetiminde bürokratik sorunlar. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 669-694.
  • Akyos, M. (2007). Kamuda inovasyon.: https://www. inovasyon. org/images/makaleler/pdf/MA. Kamuda. Inovasyon. pdf.
  • Arabacıolu, B.C. Arabacıolu, P. (2011). Çağdaş ofis anlayışı ve ‘google’ın ‘googleplex’ örneği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, (22), 39-48.
  • Albrow, M. (1970). Bureaucracy. Bloomsbury Publishing.
  • Boyalı, H. (2023). Kamuya değer katma bağlamında yeni kamu yönetiminde inovasyon: dijital yönetişim. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 25(44), 539-555.
  • Brandsen, T., Cattacin, S., Evers, A., & Zimmer, A. (2016). Social innovations in the urban context (p. 313). Springer Nature.
  • Certili. İ., ve İzci. F. (2016). Kamu yönetiminde girişimcilik ve inovasyon. Çatı, K. (Ed.) Girişimcilik ve inovasyon yönetimi. (1. Baskı, s. 299-337) içinde. Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Cohen, R. (2014). Design thinking: a unified framework for innovation. Forbes Online. http://www. forbes. com/sites/reuvencohen/2014/03/31/design-thinking-aunified-framework-for-innovation/2.
  • Çevikbaş, R. (2012). Yeni kamu yönetimi anlayışı ve Türkiye uygulamaları. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 9-32.
  • Demir, F. (2016). Avrupa’da kamu sektöründe inovasyon ve yenilikçi yöntemler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14 (27), 143-170.
  • Demirci, A. E., Uzkurt, C., Işık, N., Aluftekin, N., Göktepe, H., & Akdeve, E. (2012). Yenilik yönetimi. Anadolu Üniversitesi Yayını, (2602).
  • Drucker, P. F. (1998). The discipline of İnnovation. Harvard Business Review, 76(6), 149-157.
  • Dursun, D. (1992). Bürokrasi teorisi ve yönetim. In Journal of Social Policy Conferences (No. 37-38, pp. 133-149). Istanbul University.
  • Edwards, C., Jones, G., Lawton, A., & Llewellyn, N. (2002). Public entrepreneurship: rhetoric, reality, and context. International Journal of Public Administration, 25(12), 1539-1554. https://doi.org/10.1081/PAD-120014260
  • Elçi, Ş. (2007). İnovasyon: kalkınma ve rekabetin anahtarı. (2. Baskı) . Nova Yayınları.
  • Er, P. H. (2013). Girişimcilik ve yenilikçilik kavramlarının iktisadi düşüncedeki yeri: Joseph A. Schumpeter. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 75-85.
  • Ergen, Z. (2012). Yönetimden yönetişime: katılımcı bütçeleme modeli. Maliye Dergisi, 163(17), 316-334.
  • Ergun, Turgay; Polatoğlu, Aykut (1992); Kamu yönetimine giriş, Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü, İstanbul.
  • Eryılmaz, B. (2020). Kamu yönetimi: düşünceler, yapılar, fonksiyonlar, politikalar (13. baskı). Umuttepe Yayınları.
  • Gencer, C., & Kayacan, A. (2017). Yazılım proje yönetimi: şelale modeli ve çevik yöntemlerin karşılaştırılması. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 10(3), 335-352. https://doi.org/10.17671/gazibtd.331054
  • Gökçe, O., & Şahin, A. (2002). 21. Yüzyilda Türk bürokrasisinin sorunları ve çözüm önerileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2(3), 1-27.
  • Gökçe, S. (2015). Kamuda İnovasyon ve Türkiye’deki uygulamaları. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(3), 28-37.
  • Greca, R. (2011). Employee Participation as a Source of Innovation. In Jeschke, S., Isenhardt, I., Hees, F., & Trantow, S. (Eds.), Enabling Innovation (pp. 321-335).
  • Güngör G, Göksu A. (2013). Kamu inovasyon uygulaması: Türkiye örneği. 1st International Symposium on Innovative Technologies in Engineering and Science. Sakarya, Türkiye.
  • Heady, F. (2001). Public administration a comparative perspective sixth edition. Publıc Admınıstratıon And Publıc Polıcy, 89.
  • İbrahim, T. , Uçacak, K., Aydın, A., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde bürokratik işlemlerin azaltılmasında inovasyona dayalı uygulamaların önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22. (Kayfor 15 Özel Sayısı), 2371-2390.
  • İzci, F., (2018). Kamu örgütlerinde inovasyonel yönetim anlayışının yönetsel kademelere göre analizi. Socıal Scıences Studıes Journal , vol.4, no.25, 5419-5431.
  • Jordan, S. R. (2017). The innovation imperative: an analysis of the ethics of the imperative to innovate in public sector service delivery. In Innovation in Public Services (pp. 47-69). Routledge.
  • Kaynak, R., & Maden, M. O. (2012). İnovasyonda Sınırların Genişlemesi: Açık İnovasyon. International Journal of Economic & Social Research, 8(1).
  • Kemeç, A. (2022). Akıllı ülke deneyimlerinin karşılaştırılması: Estonya ve Singapur örnekleri. Kent Akademisi, 15(2), 630-647. https://doi.org/10.35674/kent.1063765
  • Kestane, D. (2003). Performansa dayalı ücret sistemi ve kamu kesiminde uygulanabilirliği. Maliye Dergisi, 142(144), 126-144.
  • Kitapcı, İ. (2019). Joseph Schumpeter’in girişimcilik ve inovasyon anlayışı: yaratıcı yıkım kavramı ve geçmişten günümüze yansımaları. Journal of Empirical Economics and Social Sciences, 1(2), 54-74.
  • Öneren, M. (2012). İşletmelerde öğrenen örgütler yaklaşımı. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 4(7), 161-176.
  • Öztürk, N. K. (2017). Bürokrasi-siyaset ilişkileri ve Türkiye. (1. baskı) Siyasal Kitabevi.
  • Pekdemir, I., Koçoğlu, M., & Gürkan, G. (2014). Özerklik ve ödüllendirmenin çalışan performansı üzerindeki etkisinde çalışanın inovasyona yönelik davranışının aracılık rolüne yönelik bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 43(2), 332-350.
  • Saatcioglu, O. Y., & Ozmen, O. N. (2010). Analyzing the barriers encountered in innovation process through interpretive structural modelling: evidence from Turkiye. Yönetim ve Ekonomi, 17(2), 207-225.
  • Said, T. A. Ş. (2017). İnovasyon, eğitim ve küresel inovasyon Endeksi. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 99-123.
  • Saklı, A. R. (2013). Fordizm'den esnek üretim rejimine dönüşümün kamu yönetimi üzerindeki etkileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(44), 107-131.
  • Schultz Larsen, T. (2015). The ambivalent relations between bureaucracy and public innovation: the case of the successful failure of dial Police. International Journal of Public Administration, 38(2), 92-103. https://doi.org/10.1080/01900692.2014.930751
  • Sitko-Lutek, A. (2013). Kompetencje Menedżerskie kontekście innowacyjności przedsiębiorstw. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio H Oeconomia, 47(1), 141-148.
  • Smith, A. (1776). 1776. The wealth of nations. Oxford University Press, Oxford.
  • Smith, R. (2016). Bureaucracy as innovation. Research-Technology Management, 59(1), 61-63. https://doi.org/10.1080/08956308.2016.1117341
  • Soylu, A., & Göl, M. Ö. (2010). Yönetim inovasyonu. Sosyoekonomi Dergisi, 6(11), 113-130.
  • Sungur, O. (2006). Bir başarı örneği olarak finlandiya ulusal inovasyon sisteminin analizi: aktörler, roller, güçlü ve zayıf yönler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (4), 120-145.
  • Şen, G. (2022). Kariyer girişimciliğinde bireysel yetenek inovasyonu. Ş. Karabulut (Ed.), Bilimsel açıdan yönetim - strateji - organizasyon konuları (pp. 307). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Taş, İ. E., Uçacak, K., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde yaşanan dijital dönüşümün bürokratik işlemlerin azaltılması üzerindeki etkileri. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 22.
  • Törenli, N. (2005). E-Devlet'in ekonomi-politiğine giriş: kullanıcı dostu ortamlarda" sanallaşan" kamu hizmetleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(01), 191-224.
  • Turan, H. T. (2019). “Yaratıcı bürokrasi festivali”: kamu yönetimi eğitiminde inovasyonun önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 33(46), 289-311.
  • Weber, M. (1978). Economy and Society: An outline of İnterpretive Sociology (Vol. 1). University of California press.
  • https://www.toros.com.tr/documents/kurumsal/Hakk%C4%B1nda/AR-GE%20Merkezi/toros-inovasyon-bulteni-sayi-22.pdf (E.T.: 19.10.2024).
  • https://www.3m.com/3M/en_US/company-us/about-3m/history/ (E.T.: 27.10.2024).
  • https://www.spacex.com/, https://www.tesla.com/tr_tr/elon-musk (E.T.: 27.08.2024).
  • https://www.boringcompany.com, https://neuralink.com (E.T.: 27.10.2023).
  • https://tdk.gov.tr/tdk/ (E.T.: 06.08.2024).

Yıl 2025, Sayı: 70, 54 - 67, 21.12.2025
https://doi.org/10.53568/yyusbed.1640830

Öz

Kaynakça

  • Akçakaya, M. (2016). Bürokrasi kuramlari ve türk kamu yönetiminde bürokratik sorunlar. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3), 669-694.
  • Akyos, M. (2007). Kamuda inovasyon.: https://www. inovasyon. org/images/makaleler/pdf/MA. Kamuda. Inovasyon. pdf.
  • Arabacıolu, B.C. Arabacıolu, P. (2011). Çağdaş ofis anlayışı ve ‘google’ın ‘googleplex’ örneği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, (22), 39-48.
  • Albrow, M. (1970). Bureaucracy. Bloomsbury Publishing.
  • Boyalı, H. (2023). Kamuya değer katma bağlamında yeni kamu yönetiminde inovasyon: dijital yönetişim. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 25(44), 539-555.
  • Brandsen, T., Cattacin, S., Evers, A., & Zimmer, A. (2016). Social innovations in the urban context (p. 313). Springer Nature.
  • Certili. İ., ve İzci. F. (2016). Kamu yönetiminde girişimcilik ve inovasyon. Çatı, K. (Ed.) Girişimcilik ve inovasyon yönetimi. (1. Baskı, s. 299-337) içinde. Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Cohen, R. (2014). Design thinking: a unified framework for innovation. Forbes Online. http://www. forbes. com/sites/reuvencohen/2014/03/31/design-thinking-aunified-framework-for-innovation/2.
  • Çevikbaş, R. (2012). Yeni kamu yönetimi anlayışı ve Türkiye uygulamaları. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 9-32.
  • Demir, F. (2016). Avrupa’da kamu sektöründe inovasyon ve yenilikçi yöntemler. Yönetim Bilimleri Dergisi, 14 (27), 143-170.
  • Demirci, A. E., Uzkurt, C., Işık, N., Aluftekin, N., Göktepe, H., & Akdeve, E. (2012). Yenilik yönetimi. Anadolu Üniversitesi Yayını, (2602).
  • Drucker, P. F. (1998). The discipline of İnnovation. Harvard Business Review, 76(6), 149-157.
  • Dursun, D. (1992). Bürokrasi teorisi ve yönetim. In Journal of Social Policy Conferences (No. 37-38, pp. 133-149). Istanbul University.
  • Edwards, C., Jones, G., Lawton, A., & Llewellyn, N. (2002). Public entrepreneurship: rhetoric, reality, and context. International Journal of Public Administration, 25(12), 1539-1554. https://doi.org/10.1081/PAD-120014260
  • Elçi, Ş. (2007). İnovasyon: kalkınma ve rekabetin anahtarı. (2. Baskı) . Nova Yayınları.
  • Er, P. H. (2013). Girişimcilik ve yenilikçilik kavramlarının iktisadi düşüncedeki yeri: Joseph A. Schumpeter. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 75-85.
  • Ergen, Z. (2012). Yönetimden yönetişime: katılımcı bütçeleme modeli. Maliye Dergisi, 163(17), 316-334.
  • Ergun, Turgay; Polatoğlu, Aykut (1992); Kamu yönetimine giriş, Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü, İstanbul.
  • Eryılmaz, B. (2020). Kamu yönetimi: düşünceler, yapılar, fonksiyonlar, politikalar (13. baskı). Umuttepe Yayınları.
  • Gencer, C., & Kayacan, A. (2017). Yazılım proje yönetimi: şelale modeli ve çevik yöntemlerin karşılaştırılması. Bilişim Teknolojileri Dergisi, 10(3), 335-352. https://doi.org/10.17671/gazibtd.331054
  • Gökçe, O., & Şahin, A. (2002). 21. Yüzyilda Türk bürokrasisinin sorunları ve çözüm önerileri. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2(3), 1-27.
  • Gökçe, S. (2015). Kamuda İnovasyon ve Türkiye’deki uygulamaları. Uluslararası Yönetim ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(3), 28-37.
  • Greca, R. (2011). Employee Participation as a Source of Innovation. In Jeschke, S., Isenhardt, I., Hees, F., & Trantow, S. (Eds.), Enabling Innovation (pp. 321-335).
  • Güngör G, Göksu A. (2013). Kamu inovasyon uygulaması: Türkiye örneği. 1st International Symposium on Innovative Technologies in Engineering and Science. Sakarya, Türkiye.
  • Heady, F. (2001). Public administration a comparative perspective sixth edition. Publıc Admınıstratıon And Publıc Polıcy, 89.
  • İbrahim, T. , Uçacak, K., Aydın, A., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde bürokratik işlemlerin azaltılmasında inovasyona dayalı uygulamaların önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22. (Kayfor 15 Özel Sayısı), 2371-2390.
  • İzci, F., (2018). Kamu örgütlerinde inovasyonel yönetim anlayışının yönetsel kademelere göre analizi. Socıal Scıences Studıes Journal , vol.4, no.25, 5419-5431.
  • Jordan, S. R. (2017). The innovation imperative: an analysis of the ethics of the imperative to innovate in public sector service delivery. In Innovation in Public Services (pp. 47-69). Routledge.
  • Kaynak, R., & Maden, M. O. (2012). İnovasyonda Sınırların Genişlemesi: Açık İnovasyon. International Journal of Economic & Social Research, 8(1).
  • Kemeç, A. (2022). Akıllı ülke deneyimlerinin karşılaştırılması: Estonya ve Singapur örnekleri. Kent Akademisi, 15(2), 630-647. https://doi.org/10.35674/kent.1063765
  • Kestane, D. (2003). Performansa dayalı ücret sistemi ve kamu kesiminde uygulanabilirliği. Maliye Dergisi, 142(144), 126-144.
  • Kitapcı, İ. (2019). Joseph Schumpeter’in girişimcilik ve inovasyon anlayışı: yaratıcı yıkım kavramı ve geçmişten günümüze yansımaları. Journal of Empirical Economics and Social Sciences, 1(2), 54-74.
  • Öneren, M. (2012). İşletmelerde öğrenen örgütler yaklaşımı. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 4(7), 161-176.
  • Öztürk, N. K. (2017). Bürokrasi-siyaset ilişkileri ve Türkiye. (1. baskı) Siyasal Kitabevi.
  • Pekdemir, I., Koçoğlu, M., & Gürkan, G. (2014). Özerklik ve ödüllendirmenin çalışan performansı üzerindeki etkisinde çalışanın inovasyona yönelik davranışının aracılık rolüne yönelik bir araştırma. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 43(2), 332-350.
  • Saatcioglu, O. Y., & Ozmen, O. N. (2010). Analyzing the barriers encountered in innovation process through interpretive structural modelling: evidence from Turkiye. Yönetim ve Ekonomi, 17(2), 207-225.
  • Said, T. A. Ş. (2017). İnovasyon, eğitim ve küresel inovasyon Endeksi. Bilge Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 99-123.
  • Saklı, A. R. (2013). Fordizm'den esnek üretim rejimine dönüşümün kamu yönetimi üzerindeki etkileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(44), 107-131.
  • Schultz Larsen, T. (2015). The ambivalent relations between bureaucracy and public innovation: the case of the successful failure of dial Police. International Journal of Public Administration, 38(2), 92-103. https://doi.org/10.1080/01900692.2014.930751
  • Sitko-Lutek, A. (2013). Kompetencje Menedżerskie kontekście innowacyjności przedsiębiorstw. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio H Oeconomia, 47(1), 141-148.
  • Smith, A. (1776). 1776. The wealth of nations. Oxford University Press, Oxford.
  • Smith, R. (2016). Bureaucracy as innovation. Research-Technology Management, 59(1), 61-63. https://doi.org/10.1080/08956308.2016.1117341
  • Soylu, A., & Göl, M. Ö. (2010). Yönetim inovasyonu. Sosyoekonomi Dergisi, 6(11), 113-130.
  • Sungur, O. (2006). Bir başarı örneği olarak finlandiya ulusal inovasyon sisteminin analizi: aktörler, roller, güçlü ve zayıf yönler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (4), 120-145.
  • Şen, G. (2022). Kariyer girişimciliğinde bireysel yetenek inovasyonu. Ş. Karabulut (Ed.), Bilimsel açıdan yönetim - strateji - organizasyon konuları (pp. 307). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Taş, İ. E., Uçacak, K., & Çiçek, Y. (2017). Türk kamu yönetiminde yaşanan dijital dönüşümün bürokratik işlemlerin azaltılması üzerindeki etkileri. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 22.
  • Törenli, N. (2005). E-Devlet'in ekonomi-politiğine giriş: kullanıcı dostu ortamlarda" sanallaşan" kamu hizmetleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 60(01), 191-224.
  • Turan, H. T. (2019). “Yaratıcı bürokrasi festivali”: kamu yönetimi eğitiminde inovasyonun önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 33(46), 289-311.
  • Weber, M. (1978). Economy and Society: An outline of İnterpretive Sociology (Vol. 1). University of California press.
  • https://www.toros.com.tr/documents/kurumsal/Hakk%C4%B1nda/AR-GE%20Merkezi/toros-inovasyon-bulteni-sayi-22.pdf (E.T.: 19.10.2024).
  • https://www.3m.com/3M/en_US/company-us/about-3m/history/ (E.T.: 27.10.2024).
  • https://www.spacex.com/, https://www.tesla.com/tr_tr/elon-musk (E.T.: 27.08.2024).
  • https://www.boringcompany.com, https://neuralink.com (E.T.: 27.10.2023).
  • https://tdk.gov.tr/tdk/ (E.T.: 06.08.2024).
Toplam 54 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kamu Yönetimi
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Ferit İzci 0000-0001-6383-1280

Çağlar Çiçek 0000-0002-9551-1027

Gönderilme Tarihi 16 Şubat 2025
Kabul Tarihi 4 Kasım 2025
Yayımlanma Tarihi 21 Aralık 2025
Yayımlandığı Sayı Yıl 2025 Sayı: 70

Kaynak Göster

APA İzci, F., & Çiçek, Ç. (2025). Geleneksel Bürokratik Alışkanlıkların İnovasyonel Yönetim Uygulamalarına Etkisi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(70), 54-67. https://doi.org/10.53568/yyusbed.1640830

Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.