KLASİK EDEBİYATIN EĞİTİMİ ÜZERİNE DÜŞÜNCELER

Yıl 2018, Sayı: 39, 137 - 150, 27.03.2018

Ömer Demirbağ

Öz

Dîvân edebiyatı Batı etkisinin başladığı Tanzimat döneminden sonra

gittikçe artan, koyulaşan bir reddedilişe maruz kalmıştır. Özellikle

Cumhuriyet’ten sonra neredeyse büsbütün hiç olmamış farz edilen klasik

edebiyatımız, artık keşfedilmeyi, canlandırılmayı ve yeniden yorumlanmayı

beklemektedir. Toplumsal seviyede ve eğitim-öğretim bünyesinde neler

yapılabileceğine dair düşünceler üretilmeli, dönemler boyu kasıtlı bir ihmal ile

unutturulmaya çalışılmış dîvân edebiyatımız, bize ait bir miras, bir değer

olarak tekrar topluma kazandırılmalıdır. Ön yargılardan ve siyasi ideolojik

yönlendirme, biçimlendirme çabalarından uzak, bilimsel ve gerçekçi bir

yaklaşımla bu konuya eğilmenin zamanı geldiği kanısı ortaya çıkmıştır. Esasen

kültürel birikim, belli başlı dönemlerle sınırlı kalarak birkaç kuşağın gözünden

kaçırılsa bile, onun bütünüyle yok farz edilmesi ya da sonsuza kadar tamamen

unutturulması, bilimsel olarak da mümkün değildir. Öyleyse en gerçekçi

yaklaşım, dîvân edebiyatımızın ve klasik birikimimizin varlığını kabul etmek,

onu tanımak ve ciddiye almak. Bu yazı, resmi kurumlar kapsamında, eğitim -

öğretim düzeyinde ve toplum nezdinde klasik edebiyatımızın tekrar

güncellenmesine dair yapılabileceklerin tespiti üzerinedir ve dikkat çekme

kabilinden konu hakkındaki düşünceleri paylaşma mahiyetindedir.

Anahtar Kelimeler

Klasik, Eğitim, Toplum

Kaynakça

• Ayan, H. (2014). Nesîmî Dîvânı. Ankara: TDK Yay. Akyol, T. (2001). “Sayın Ecevit…”. Milliyet Gazetesi, 20 Aralık. Aypay, A. İ. (1992). Nahîfî Süleymân Efendi. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi SBE, Konya. Beyatlı, Y. K. (1988). Rubâîler ve Hayyâm Rubâîlerinin Türkçe Söyleyişi. İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti. Demirbağ, Ö. (2011). Necip Fazıl ve Dîvân Şiiri. JASSS. Volume 4 Issue 2, p. 15-27. Ercilasun, B. (1994). Orhan Veli Kanık. İstanbul: MEB Yay. Halman, T. S. (1995). Şeyh Gâlib ve Dîvân Şiirinin Değeri. Beşir Ayvazoğlu, Şeyh Gâlib Kitabı. İstanbul: İBB Yay. İpekten, H. (1990). Nâ’ilî Dîvânı. Ankara: Akçağ Yay. İsen, M. vd. (2012). Sultanların Şiirleri Şiirlerin Sultanları. İstanbul: Kapı Yay. Kabaklı, A. (2008). Türkiye’yi Yoğuranlar. İstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı. Kayaokay, İ. (2018). Eski Türk Edebiyatı Alanındaki Yüksek Lisans ve Doktora Tezlerinde Görülen Eğilimler. İJLA. Volume 6/1 March, p. 353/368. Kısakürek, N. F. (2010). Hikâyelerim. İstanbul: bd Yay. Kolcu, A. İ. (2007). Millî Edebiyat I. Erzurum: Salkımsöğüt Yay. Okçu, N. (1993). Şeyh Gâlib ve Dîvânının Tenkidli Metni. Ankara: KB Yay. Orhan Veli. (2011). Bütün Şiirleri. İstanbul: YKY. Tonga, N. (2007). Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatında Divan Şiiri Tartışmaları ve Gelenekten Faydalanma. Turkish Studies, Tunca Kortantamer Özel Sayısı II. Yahya Kemal. (1985). Eski Şiirin Rüzgâriyle. İstanbul: İstanbul Fetih Cemiyeti.