EĞİTİMCİLERİN ÖĞRENCİ PROBLEMLERİNE AİT FARKINDALIK DURUMLARI VE BU PROBLEMLERE İLİŞKİN ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Yıl 2019, Sayı: 45, 87 - 116, 30.09.2019

Fahri Sezer Mehmet Akif Erdener Erdoğan Tezci

Öz

Bu çalışmada eğitim kurumlarında görev tüm eğitimcilerin (öğretmen,

yönetici, psikolojik danışman) sık karşılaşılan öğrenci problemlerine yönelik

farkındalıkları ve bu problemlerin çözümüne ilişkin yaklaşımlarının neler

olduğunu belirlemek amaçlanmıştır. Etkili bir öğretme-öğrenme ortamı geliştiren

öğretmenler, eğitim faaliyetlerinden, öğrencilerin tanınmasından ve öğrencilerin

problemlerinin çözülmesinden sorumludur. Bu nedenle öğretmenlerin öğrenci

problemleri ve gelişim düzeyleri hakkında yeterli bilgiye sahip olması

gerekmektedir. Öğrenci problem alanları olarak beden ve sağlık, okul-öğretmenders,

ev-aile, toplumsal ilişkiler, meslek seçimi ile kişilikle ilgili problemler

incelenecektir. Çalışmada, 28 ortaokuldan 3445 öğrenci ve 9 liseden 3792

öğrenciden toplamış olduğu veriler ile belirlenen problem alanları ile ilgili tespit

edilen bulgulardan faydalanılmıştır. Bu çalışmada kullanılan görüşme formu

araştırmacılar tarafından geliştirilmiş ve veriler toplanmıştır. Toplam 55 eğitim

çalışanı ile görüşme yapılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde içerik analizi

yöntemi kullanılmıştır. Sonuç olarak eğitim çalışanlarının öğrencilerin sorunlarına

ilişkin farkındalık düzeylerinin yüksek ve önemli çalışmalar yaptıkları ancak yeterli olmadığı belirlenmiştir. Ayrıca öğrenci problemlerine yönelik yenilikçi

önleyici bakış açıları geliştiremedikleri belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

rehberlik servisi, okul yöneticisi, öğretmen, öğrenci problemleri

Kaynakça

• Aktepe, V. (2005). Eğitimde Bireyi Tanımanın Önemi. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 15-24. Alıcıgüzel, İ. (1999). Çağdaş Okulda Eğitim ve Öğretim. İstanbul: SistemYayıncılık, Aydın, B. (Ed.) (2011). Rehberlik. Ankara: Pegem Akademi Yayınları. Bacanlı, H. (2005). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel Yayınları. Baddeley, A. (1992). Volume II: Working memory and conscious awareness. Editörler: Collins, A. F.,Gathercole, S. E., Conway, M. A. & Morris, P. E. Theories of memory, (pp. 11-20), UK: Lawrence Erlbaum. Bakırcıoğlu, R. (2005). Rehberlik ve Psikolojik Danışma. Ankara: Anı Yayınları. Bal-Bardakçı, A. (2011). Ilköğretim Okullarında Çalışan Sınıf Öğretmeni, Sınıf Rehber Öğretmeni ve Psikolojik Danışmanların Kapsamlı/Gelişimsel Rehberlik Programına Ilişkin Görüşleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstütisü, Adana. Başaran, İ. E. (2008). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara: Ekinoks Yayınları. Başaran, M. (2008). İlköğretim Okullarındaki Yönetici ve Sınıf Rehber Öğretmenlerinin Psikolojik Danışma ve Rehberlik Faaliyetlerinden Beklentileri. (Yayımlamamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstütisü, İstanbul. Beatriz, P., B. Nusche, D. ve Moorman, H. (2008). Improving school leadership. Policy and practice. OECD. Retrieved 10 May, 2017, from: https://www.oecd.org/education/school/44374889.pdf Benton, S, A. Robertson, J. M., Tseng, W. C., Newton, F. B. ve Benton, S. L. (2003). Changes in counseling center client problems across 13 years. Professional Psychology: Research & Practice, 34, 66-72. Bozic, N. ve Carter, A. (2002). Consultation groups: Participants’ Views. Educational Psychology in Practice, 18(3), 189-201. Bursalıoğlu, Z. (1997). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara: Pegem Yayınları. Çınkır, S. (2010). Problems of Primary School Head Teachers: Problem Sources and Support Strategies. Elementary Education Online, 9(3), 1027-1036. Cohen, J. (2006). Social, Emotional, Ethical, and Academic Education: Creating a Climate for Learning, Participation in Democracy, and Well-Being. Harvard Educational Review, 76(2), 201-237. Demirel, Y. ve Yücel, M. (2017). Sosyal Destek ve Psikolojik Güçlendirmenin Duygusal Tükenmişlik Üzerine Etkisi. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 310-321. Dilekli, Y., ve Tezci, E. (2016). The Relationship Among Teachers’ Classroom Practices for Teaching Thinking Skills, Teachers’ Self- Efficacy Towards Teaching Thinking Skills and Teachers’ Teaching Styles. Thinking Skills and Creativity, 21, 144-151. Downe-Wamboldt, B. (1992). Content Analysis: Method, Applications, and Issues. Health Care for Women International, 13(3), 313-321. Erdener, M. A. (2014). The Factors which Contribute or Limit Parent Involvement in Schooling. NWSA-Education Sciences, 9(1), 36- 47. Erdener, M. A. (2016). Principals’ and Teachers’ Practices about Parent Involvement in Schooling. Universal Journal of Educational Research 4(12A), 151-159. Erdener, M. A., ve Knoeppel, R. C. (2018). Parents’ Perceptions of their Involvement in Schooling. International Journal of Research in Education and Science, 4(1), 1-13. Erdener, M. A., Sezer, F. ve Tezci, E., (2017a). Determination of Frequent Student Problems Areas in Middle Schools. Erzincan Üniversitesi Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(2), 303-320. Erdener, M. A., Sezer, F. ve Tezci, E., (2017b). Liselerde Sık Karşılaşılan Öğrenci Problemleri. Journal of Turkish Studies, 12(14), 151-166., Doi: 10.7827/Turkishstudies.11517. Glasser, W. (1990). The Quality School: Managing Students without Coercion. Harper and Row Publishers, Inc., 10 East 53rd Street Gümüşeli, A. İ. (2001). Yılında Ilköğretim Okulu Müdürleri Çalışma Ortam ve Koşulları, Sorunları, Bireysel ve Mesleki Özellikleri. İstanbul: İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Vakfı Yayın No: YTÜVAK. FE.DK-2002-2003. Güneri, O. Y., Aydın, G. ve Skovholt, T. (2003). Counseling Needs of Students and Evaluation of Counseling Services at a Large Urban University in Turkey. International Journal for the Advancement of Counselling, 25(1), 53-63. Güven, M. (2009). Milli Eğitim Bakanlığı Müfettişlerinin Okul Rehberlik Hizmetleri ve Denetimiyle İlgili Görüşleri. Journal of International Social Research, 2(9), 171-179. Julian, D. A. (1994). Planning for Collaborative Neighborhood Problem- Solving: A review of the literature. Journal of Planning Literature, 9(1), 3-13. Kaya, Y. K. (1999). Eğitim Yönetimi: Kuram ve Türkiye’deki Uygulama (4. Baskı). Ankara: Set ofset. Kılıç, M. (2006). Öğrenmenin Doğası. Yeşilyaprak, B. (Ed). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. (ss.144-169). Ankara: Pegem Kitzrow, M. A. (2003). The Mental Health Needs of Today’s College Students: Challenges and Recommendations. NASPA Journal, 41(1), 167-181. Larrivee, B. (2000). Transforming Teaching Practice: Becoming the Critically Reflective Teacher. Reflective Practice, 1(3), 293-307. Nazlı, S. (2007). Okul Yöneticilerinin Rehberlik ve Psikolojik Danışma Hizmetlerini Algılamaları. Eğitim Araştırmaları, 26, 155-166. Resmi Gazete (1973). Milli Eğitim Temel Kanunu. Kanun no: 1739. Seikaly, L. (2007). Indicators for Effective Principal Leasdership in Improving Student Achievement. School Improvement in Mryland. Australia. Seremet, C., Ward, B., Williamson, C. ve Seikkaly, L. H. (2009). Indicators for effective principal leadership in improving student achievement. Maryland State Department of Education, undated. Retrieved 10 May, 2015, from http://www. mdk12. org/process/ leading/p_indicators. html.