Antigone: Politics, Legitimacy , State, through a Dead Body

Yıl 2024, Sayı: 63, 132 - 143, 28.03.2024

Mehmet Özgüden

https://doi.org/10.53568/yyusbed.1428495

Öz

Abstract, Antigone is one of the most famous tragedies that deals with the political conflict between a woman and a king "over death" or rather over "whether or not a dead person should be buried" and is the subject of countless interpretations. The character of Antigone, created by Sophocles, represents a contrary woman who challenges the dominant view of the police due to her excluded position in society. On the other hand, Creon, the new king, represents a ruler who takes a strict political stance against the unwritten-traditional laws of the polis by identifying his personal power with the power of the state. Creon passes a law prohibiting the burial of the body of Antigone's brother, whom he declared a traitor, in order to protect the interests of the state. Through the character of Antigone, who defies Creon's ban and wants to bury her brother's body at all costs, Sophocles questions the foundations of civil disobedience as well as the limits of the obligation to obey the law and the state by discussing the foundations and limits of the state. In this context, Antigone is a political play that raises fundamental questions about the nature of law, politics and political obligation. The aim of this article is to analyze these discussions and questions. The importance of the article is to analyze the Antiğone tragedy by touching on its historical, social, political and cultural context and background.

Anahtar Kelimeler

Antigone, Tragedya, Legitimacy, State, Democracy

Antigone: Bir Ölü Üzerinden Siyaset, Meşruiyet ve Devlet

Öz

Antigone, “ölüm üzerinden” daha doğrusu “bir ölünün gömülüp gömülmemesi” üzerindenbir kadın ile bir kralın siyasal çatışmasını işleyen ve sayısız yoruma konu olan en ünlü tragedyalardan biridir. Sophokles'in yarattığı Antigone karakteri,toplumdaki dışlanmış konumu nedeniyle polise yönelik egemen bakış açısına karşı meydan okuyan aykırı bir kadını temsil eder. Buna karşın yeni kral olan Creon ise kendi kişisel iktidarı ile devletin iktidarını özdeşleştirerek polisin yazısız-geleneksel yasalarına karşı katı bir siyasal tavır sergileyen bir yöneticiyi temsil eder. Creon, vatan haini ilan ettiği Antigone’nin erkek kardeşinin cesedinin gömülmesini devletin çıkarlarını korumak adına yasaklayan bir yasa çıkarır. Sophokles, Creon’un yasağına karşı gelerek ne pahasına olursa olsun kardeşinin cesedinin gömmek isteyen Antigone karakteri aracılığıyla sivil itaatsizliğin temelleri yanında, devletin temellerini ve sınırlarını tartışma konusu yaparakyasaya ve devlete itaat yükümlülüğünün sınırlarını sorgulamıştır. Bu bağlamda Antigone yasanın doğası, siyaset ve siyasal yükümlülük hakkındaki temel soruları gündeme getiren siyasal bir oyundur. Bu makalenin amacı da bu tartışmaları ve soruları ele alarak analiz edebilmektir. Makalenin önemi ise Antıgone tragedyasını, tarihsel, toplumsal, siyasal ve kültürel bağlamı ve arka planını da değinerek analiz edebilmektir.

Anahtar Kelimeler

Antigone, Tragedya, Adalet, Meşruiyet, Demokrasi

Kaynakça

• Barbato, M. (2020). The Ideology of Democratic Athens Institutions, Orators and the Mythical Past, Edinburgh University Press.
• Barker, D. W. M and Mcllvor. D.W. (2015). “Tragedy and Politics”, 1-10, The Encyclopedia of Political Thought, First Edition. Edited by Michael T. Gibbons. John Wiley & Sons, Ltd.
• Beer, J. (2004). Sophocles and The Tragedy of Athenıan Democracy, Praeger Publishers.
• Bonnard, A. (2004). Antik Yunan Uygarlığı Cilt II: Antîgone’den Sokrates’e, Çev: Kerem Kurtgözü, Evrensel Basın Yayın.
• Bonnard, A. (2006). İnsan ve Tragedya, Çev:Yaşar Atan, Evrensel Basım Yayın.
• Castoriadis, C. (1983). “The Greek Polis and The Creation of Democracy”, Graduate Faculty Philosophy Journal, 9(2), 79-115.
• Çokana, A. (2016). Sunuş: Sofokles, v-x, Antiğone, Çev: Ari Çokana, İş Bankası Yayınları.
• Chou, M. ve Bleiker, R.(2009). “The Symbiosis of Democracy and Tragedy: Lost Lessons from Ancient Greece”, Millenium: Journal of International Studies, 37(3), 659-682.
• Chou, M. (2013). “Democracy and Tragedy”, In Philosohy Now: Amagazine of Ideas: Sayı: 94,: Reading, Writing, Thinking. 94(2),
• Friedell, E. (1999). Antik Yunan'ın Kültür Tarihi: Hıristiyanlık Öncesi Yaşam ve Efsane, Çev: Necati Aça, Dost Kitabevi.
• Goldhıll, S. (2004). Reading Greek Tragedy, Cambrıdge Unıversıty Press.
• Graham, T.A. (2017). Playing the Tyrant: The Representation of Tyranny in Fifth-Century Athenian Tragedy, Dissertation submitted in partial fulfillment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy in the Department of Classical Studies in the Graduate School of Duke University.
• Herreras, E. (2019). “Greek Tragedy: a Metaphor of Public Debate and Democratic Participation”, Recerca, Revista De Pensamet analisı Num.. 24(3), 1-21.
• Kılan-Paksoy, B. (2011). Tragedya ve Siyaset: Eski Yunan’da Tragedyanın Siyasal Rolü, Mitos-Boyut Yayınları.
• Kierstead, J. (2017). “Democracy’s Humility: A Reading of Sophocles’ Antigone” The Journal for Ancient Greek Political Thought, 34 (3), 288-305,
• Kuokkanen, S. (2020). “Athenıan Ostrakısmos and The Hybrıs of A Would-be Tyrant”, Antiqua Academiae Scientiarum Hungaricae, 60 (1–2), 53–70.
• Mıtchell T. N. (2015). Democracy’s Begınnıng: The Athenıan Story, Yale Unıversıty Press.
• Hann, C. (2020). The Evolutıon Of Tyrant Tropes In Greek Tragedy, A Thesis submitted to the Victoria University of Wellington in fulfilment of the requirements for the degree of Master of Arts Victoria University of Wellington.
• Segal, C. (2003). Introduction, in Sophocles: Antigone, 3-35, Translated by Regınald Gıbbons and Charles Segal
• Saxonhouse, A. W. (1988). “The Tyranny Of Reason in The World of The Polis”, American Political Science Review, 82 (4), 1261-1275.
• Sophocles (2003). Antigone, Translated by Regınald Gıbbons and Charles Segal, Oxford Unıversıty Press.
• Sophokles (2016). Antigone, Çev: Ari Çokana, İş Bankası Yayınları.
• Şenel, A. (1970). Eski Yunan’da Eşitlik ve Eşitsizlik Üstüne, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi.
• Tannebaum, D. ve Schultz. D. (2011). Siyasal Düşünceler Tarihi: Filozoflar ve Fikirleri, Çev: Ahmet Kemal Bayram, Adres Yayınları.
• Thomson, G. (1990). Aiskhylos ve Atina: Dramanın Toplumsal Kökenleri Üzerine Bir İnceleme. Çev: Mehmet H. Doğan, Payel Yayınevi.
• Vernant, J. P. (2007). Eski Yunan’da Mit ve Toplum, Çev: Mehmet Emin Özcan, Alfa-Mitoloji Yayınları.
• Vernant, J. P. (2017). Yunan Düşüncesinin Kaynakları, Çev: Hüsen Portakal, Cem Yayınevi.