Çeviri alanında engelsiz erişim için yapılan çeviri türlerinden biri olarak araştırmalara konu olan sesli betimleme ülkemizde giderek ilgi çekmektedir. Medya ürünlerini uygun formatlarda görme engelliler için erişilebilir hale getirme işlemi olan sesli betimlemenin en sık uygulandığı ortamlardan biri özellikle yerli komedi filmleridir. Bu makalede Neşeli Günler (1978) adlı klasikleşmiş bir Türk komedi filminin sesli betimlemesi bilişsel edimbilimsel bir bakış açısıyla bağıntı kuramı çerçevesinde irdelenmiştir. Görme engellilerin diğer seyirciler gibi komik sahnelere gülebilmeleri için işitme yoluyla erişemedikleri görsel bilgilerin betimlemede yer alması gereklidir. Sesli betimlemede bir sahnenin içerdiği görsel bilgileri tümüyle iletmekten ziyade, diyaloglar arasındaki boşluk süreleri de göz önüne alınarak mevcut bilgilerle bağlamsal bilgiler yorumlandığında ortaya çıkan bilişsel etkilerin gülme tepkisinin oluşumunu sağlayacak şekilde seyircinin en az çabayla işlemleyebileceği en bağıntılı görsel bilgilerin seçilmesi önemlidir. Bu çalışmada sosyo-kültürel dokumuzun döneme özgü komedi anlayışını yansıtan sahnelerde bu ilkeyi temel alan çevirmenin metin yazarı olarak betimleme metnini nesnel ve öznel yaklaşımlarla nasıl oluşturduğu incelenmiştir.
Görsel-işitsel çeviri sesli betimleme bilişsel edimbilim bağıntı kuramı Türk Komedi filmleri
Audio description as a form of accessibility and a topic widely researched in the field of translation studies has been increasingly attracting interest in our country. Audio description is a process making media products accessible in appropriate formats to the visually impaired individuals. Domestic comedy films are one media where audio description is utilized extensively. This article looks into the audio description of a classic Turkish comedy film Neşeli Günler (1978) (Happy Days) from a cognitive pragmatics perspective in the framework of relevance theory. Visual information that visually impaired cannot access through hearing must be provided in the description text so that they can laugh at funny scenes just like the other spectators. Instead of transferring the entire visual information in the scene, considering the gaps between dialogues, the most relevant visual information necessitating minimum effort should be selected which ensures that the emerging cognitive effects following the audience’s interpretation of his/her existing and contextual information results in the production of laughter. This study explores the scenes that reflect the concept of comedy specific to the given period of our socio-cultural texture, and how the translator as a script writer composes the description by an objective and/or subjective approach.
Audiovisual translation audio description cognitive pragmatics relevance theory Turkish comedy films
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Linguistics |
Journal Section | Translation and interpreting |
Authors | |
Publication Date | March 21, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Issue: 22 |