The Relationship Between Primary and Secondary School Teachers’ Perceptions of Organizational Ostracism and Organizational Fit

Yıl 2019, , 1147 - 1159, 11.10.2019

Ömer Yılmaz , Nuri Akgün

https://doi.org/10.17240/aibuefd.2019.19.49440-576144

Cited By: 3

Öz

The aim of
the research is to determine the relationship between the perceptions of
organizational ostracism and organizational fit of primary and secondary school
teachers. The participants of this study consist of 237 teachers working
in primary and secondary schools in Bartin in the academic year 2016-2017. The
model of the research is the survey model. The relationship between primary
school and secondary school teachers’ perceptions of organizational ostracism
and organizational fit was investigated in the study. According to the results
of the research; it was found that the primary school teachers’ perceptions of
organizational ostracism were "very low" and their organizational fit
perceptions were "high". As a result of the research, it can be seen
that the secondary school teachers’ perceptions of organizational ostracism are
"very low" and their organizational fit perceptions are
"high". According to the primary school teachers’ opinions, there is
a negative, medium and statistically significant relationship between
organizational ostracism and organizational fit (R = -, 394; p <0,050).
According to the primary school teachers’ opinions; (R = -, 202; p <0,050)
it was found that there was a negative, low, and statistically significant between
organizational ostracism and organizational fit (R = -, 202; p <0,050).

Anahtar Kelimeler

Primary and secondary school teachers, organizational ostracism, organizational fit

İLKOKUL VE ORTAOKUL ÖĞRETMENLERİNİN ÖRGÜTSEL DIŞLANMA VE ÖRGÜTSEL UYUM ALGILARI ARASINDAKİ İLİŞKİ

Öz

Araştırmanın amacı, ilkokul
ve ortaokul öğretmenlerinin örgütsel dışlanma ve örgütsel uyum algıları
arasında anlamlı bir ilişkinin olup olmadığını ortaya koymaktır. Çalışmanın
evrenini Bartın kent merkezinde yer alan 11’i ilkokul, 10’u ortaokul olmak
üzere toplam 21 okul oluşturmaktadır. Evrendeki 21 okulun tamamına
ulaşılmıştır. Araştırmanın örneklemi uygun örnekleme yöntemi ile ulaşılan 237
öğretmen oluşturmaktadır. Bu araştırma, tarama modelindedir. Tarama modeli
nicel araştırma yöntemlerinden biridir. Tarama modeli var olan durumu olduğu
gibi belirlemeye çalışan bir yöntemdir. Araştırmada ilkokul ve ortaokul
öğretmenlerinin örgütsel dışlanma ve örgütsel uyum algıları arasındaki ilişki
araştırıldığı için ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın
sonuçlarına göre; ilkokul öğretmenlerinin örgütsel dışlanma algılarının “çok
düşük” düzeyde olduğu; örgütsel uyum düzeylerinin “yüksek” olduğu
belirlenmiştir. Araştırma sonucunda ortaokul öğretmenlerinin örgütsel dışlanma
algılarının “çok düşük” düzeyde olduğu; örgütsel uyum düzeylerinin “yüksek”
olduğu belirlenmiştir. Araştırmada ilkokul öğretmenlerinin görüşlerine göre
örgütsel dışlanma ve örgütsel uyum arasında negatif yönlü, orta düzeyde ve
istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir (R=-,394;
p<0,050). Ortaokul öğretmenlerinin görüşlerine göre; örgütsel dışlanma ve
örgütsel uyum algıları arasında negatif yönlü, düşük düzeyde ve istatistiksel
olarak anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir (R=-,202; p<0,050).

Anahtar Kelimeler

örgütsel dışlanma, örgütsel uyum, İlkokul ve ortaokul öğretmenleri

Kaynakça

• Akbaş, T. (2010). Örgütsel Etik İklim, Kişi-Örgüt Uyumu, Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı İlişkisi; Görgül Bir Araştırma. Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Argun, M. (2007). Kurumsal Sosyalizasyon Uygulamalarının Birey-Kurum Uyumuna Etkileri. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Arslan, G. (2017). Social Exclusion, Social Support and Psychological Wellbeing at School: A Study of Mediation and Moderation Effect. Child Indicators Research.
• Balliet, D., ve Ferris, D. (2013). Ostracism and prosocial behavior: A social dilemma perspective. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 298–308.
• Bayramlık, H., Bayık, M. E., ve Güney, G. (2015). Kişi-Örgüt Uyumunun İş Tatmini Üzerine Etkisi: Ankara İlinde İş Makineleri Sektörü İş görenleri Üzerinde Bir Uygulama. Kara Harp Okulu Bilim Dergisi, 25(2), 1-28.
• Cable, D. M., ve Judge, T. A. (1995). The role of person-organization fit in organizational selection decisions. CAHRS Working Paper Series.
• Chatman, A. J. (1989). Improving İnteractional Organizational Research: A Model Of Person-Organization Fit. Academy of Management Review, 14(3), 333-349.
• Chung, Y. W. (2017). The role of person–organization fit and perceived organizational support in the relationship between workplace ostracism and behavioral outcomes. Australian Journal of Management, 328–349.
• Çakır, Ö. (2002). Sosyal Dışlanma. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 83-104.
• Eren, E. (2004). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Yayınları.
• Ferris, D., Brown, D., Berry, J., ve Lian, H. (2008). The Development and Validation of the Workplace Ostracism Scale. Journal of Applied Psychology, 93(6), 1348–1366.
• Ferris, D., Lian, H., Brown, D., ve Morrison, R. (2015). Ostracism, Self-Esteem, and Jop Perfarmnce: When Do We Self-Verify and When Do We Self-Enhance? Academy of Management Journal, 58(1), 279-297.
• Heithaus, J., Twyman, K., ve Braddock, B. (2017). Ostracism and Peer Victimization in Adolescents With and Without Mental Health Diagnoses in a Public Middle School Setting. Clinical Pediatrics, 1-11.
• Karasar, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemleri kavramlar, ilkeler, terimeler-, Nobel Yayın Dağıtım, 10. Baskı, Ankara.
• Keklik, B., Saygın, T., ve Oral Kara, N. (2013). Akademik Camianın Çirkin Ördek Yavruları ÖYP'lilerde Örgütsel Dışlanma (Ostracism) Kavramının İncelenmesi. 1.Örgütsel Davranış Kongresi Bildiriler Kitabı (s. 351-355). Sakarya: Sakarya Üniversitesi.
• Kristof, A. L. (1996). Organization fit: An integrative review of its conceptualizations, measurement, and implications. Personnel Psychology, 49(1), 1-49.
• Koşar, A. (2014). Örgüt kültürü ve işyerinde dışlanma arasındaki ilişkinin Mersin Üniversitesi'nde çalışanlar üzerinde incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Mersin Üniversitesi: Mersin.
• Leary, M. (2001). Varieties of Interpersonal Rejection. Interpersonal Rejection (s. 3-21). içinde New York: Oxford Press.
• Leary, M., Twenge, J., ve Quinlivan, E. (2006). Interpersonal Rejection as a Determinant of Anger and Aggresion. Personality and Social Psychology Review, 10(2), 111-132.
• Richman, L. S., ve Leary, M. R. (2009). Reactions to Discrimination, Stigmatization, Ostracism, and Other Forms of Interpersonal Rejection. Psychol Rev., 365–383.
• Robinson, S., O'Reilly, J., ve Wang, W. (2013). Invisile At Work: An Integrated Model of Workplace Ostracism. Journal of Management, 203-231.
• Özçelik, K. (2011). Kişi Örgüt Uyumu ve Etik İklimin Hastaneye Bağlılığa Etkisi: Hemşireler Üzerinde Bir Araştırma. İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Üniversitesi.
• Schneider, B., Goldstein, H. W., ve Smith, D. B. (1995). The ASA framework: An update. Personnel Psychology, 48(4), 747-773.
• Sığrı, Ü. (2007). İşgörenlerin Örgütsel Bağlılıklarının Meyer ve Allen Tipolojisiyle Analizi: Kamu ve Özel Sektörde Karşılaştırılmalı Bir Araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 26178.
• Steele, S. A. (2016). An evaluation of Emotional Intelligence and Person-Organization Fit (Yayımlanmamış Doktora Tezi). The University of the Rockies.
• Şerefhanoğlu, O. (2012). Okul Müdürlerinin Mentorluk Fonksiyonları ile Öğretmenlerin Örgütsel Uyum Düzeyleri Arasındaki İlişki Balıkesir ili Örneği. Balıkesir: Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Turunç, Ö., ve Çelik, M. (2012). İş tatmini-kişi-örgüt uyumu ve amire güven-kişi-örgüt uyumu ilişkisinde dağıtım adaletinin düzenleyici rolü. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 14(2), 57-78.
• Wesselmann, E. D., ve Williams, K. D. (2017). Social life and social death: Inclusion, ostracism, and rejection in groups. Group Processes ve Intergroup Relations, 1-14.
• Williams, K. (2001). Ostracism: The Power of Silence. New York: Guilford.
• Williams, K. (2007a). Ostracism. The Annual Review of Psychology, s. 425-452.
• Williams K. , (2007b). Ostracism: The Kiss of Social Death. Social and Personality Psychology Compass, 236-247.
• Williams, K., ve Sommer, K. (1997). Social Ostracism by Coworkers: Does Rejection Lead to Loafing or Conpensation? Personality and Social Psychology, 13(7), 693-706.
• Williams, K. (2009). Ostracism: A Temporal Need-Threat Model. Advances in Experimental Social Psychology, 275-314.
• Yahyagil, M. Y. (2005). Birey Organizasyon Uyumu ve Çalışanların İş Tutumlarına Etkisi. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 24, 137-149.
• Yıldırım, E. (2016). Örgütlerde Dışlanma, Sinizm ve Pozitif-Negatif Duygusallık Arasındaki İlişkiler: Pozitif ve Negatif Duygusallığın Aracılık Rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Bozok Üniversitesi, Yozgat.
• Yang Woon, C. Y. (2017). The mediating effects of organization-based self-esteem for the relationships between workplace ostracism and workplace behaviors. Baltic Journal of Management.
• Zhao, H., Peng, Z. and Sheard, G. (2013) Workplace Ostracism and Hospitality Employees’ Counterproductive Work Behaviors: The Joint Moderating Effects of Proactive Personality and Political Skill. International Journal of Hospitality Management, 33, 219-227.