Paris Anlaşması’na Göre Çevre Eğitimi Nasıl Olmalıdır?

Yıl 2022, Sayı: 54, 1528 - 1544, 28.12.2022

Pelin Köseoğlu , Sinan Erten

https://doi.org/10.53444/deubefd.1207951

Cited By: 1

Öz

Çevre sorunlarının çözümüne güncel olarak eğilebilmek için çevre eğitimini güncel bir bakış açısıyla geliştirmek önemli görünmektedir. Bu araştırmanın amacı, küresel çapta önemi açık olan Paris Anlaşması’nın sonuçlarını çevre eğitimi bağlamında ele almaktır. Bu çalışmada nitel araştırma desenlerinden bütüncül tek durum deseni kullanılmıştır. Paris Anlaşması tek bir durum olarak ele alınmış, bütüncül bir bakış açısıyla içerik analizine tabi tutulmuştur. Anlaşma maddeleri kodlanmış, ilgili kodlar 2018 yılı Yükseköğretim Kurulu Fen Bilgisi Öğretmenliği Lisans Programı Çevre Eğitimi dersi içeriği ile karşılaştırılarak açıklanmıştır. Yapılan analiz sonucunda Paris Anlaşması’nın sonuçları dokuz kod altında toplanmaktadır. Bu kodlar, temel ekolojik kavramlar, çevre sorunları ve özellikleri, küresel ısınma, iklim değişikliği, gıda ve tarım güvenliği, çevre eğitimi ve çevre dostu davranışlar, çevre sorunlarının çözümünde teknoloji, sürdürülebilir kalkınma, sosyal adalet ve iklim adaleti şeklindedir. Bu anlaşmanın metni incelendiğinde toplumları oluşturan bireylerin davranışlarında köklü değişikliklerin olmasının beklendiği bu araştırmanın sonuçlarından biridir. Çevre eğitimi ders içerikleri güncel çevre sorunlarına çözüm arama amacıyla yapılan uluslararası toplantıların sonuçları bağlamında güncellenmelidir. Bu sayede çevre sorunları konusunda insanlardan beklenen bilinç oluşacak, bu anlaşmalarda alınan kararlar daha hızlı bir şekilde davranış haline gelecektir.

Anahtar Kelimeler

çevre eğitimi, iklim değişikliği, paris anlaşması

Kaynakça

• Allen, F. (2015). The State of The Climate Justice Movement in South Africa, Capitalism Nature Socialism, 26(2), 46-57.
• Atasoy, E. (2015). İnsan-doğa etkileşimi ve çevre eğitimi. İstanbul: Sentez.
• Dunlap, R. E., Van Liere, K. D., Mertig, A. G., & Jones, R. E. (2000). New trends in measuring environmental attitudes: measuring endorsement of the new ecological paradigm: a revised NEP scale. Journal of social issues,56(3), 425-442.
• Erten, S. (2002). Kız ve erkek öğrencilerin evde enerji tasarrufu yapma davranış amaçlarının plânlanmış davranış teorisi yardımıyla araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 67-73.
• Erten, S. (2003). 5. sınıf öğrencilerinde” çöplerin azaltılması” bilincinin kazandırılmasına yönelik bir öğretim modeli. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(25).
• Erten, S. (2004). Çevre eğitimi ve çevre bilinci nedir, çevre eğitimi nasıl olmalıdır? Çevre ve İnsan Dergisi, 65-66.
• Erten, S. (2019). Çevre ve çevre bilinci. C. Aydoğdu & S. Kıngır (Ed.). Fen öğretimi kitabı içinde, s. 305-344. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Erten, S. (2020). Fen ve Teknoloji Uygulamalarının Çevreye Etkileri. E. G. Yıldırım & A. N. Önder (Ed.). Senaryolarla
• Desteklenmiş Fen ve Teknoloji Uygulamaları içinde, s.449-490. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Escobar, A. (1995). Encountering development: The making and unmaking of the third world, Princeton Universty Press, Princeton.
• Fraenkel, J. R., Wallen, N. E., ve Hyun, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education (Vol. 7, p. 429). New York: McGraw-hill.
• Görmez, K. (2015). Çevre sorunları. Ankara: Nobel Akademik.
• Güler, T. (2010). Ekoloji temelli bir çevre eğitiminin öğretmenlerin çevre eğitimine karşı görüşlerine etkileri. Eğitim ve Bilim, 34(151).
• Kaya, Y. (2017). Paris anlaşmasını iklim adaleti perspektifinden değerlendirmek. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 14(54), 87-106.
• Nag, A. ve Vizayakumar, K. (2005). Environmental education and solid waste management. New Age International, Publishers: New Delhi.
• Nordlund, A. M., & Garvill, J. (2002). Value structures behind proenvironmental behavior. Environment and behavior, 34(6), 740-756.
• Oskamp, S. (2000). A sustainable future for humanity? How can psychology help?. American Psychologist, 55(5), 496.
• Öztürk, E. (2013). Uluslararası Bir Çevre Eğitimi Projesinin Fen ve Teknoloji Öğretmen Adaylarının Çevre Bilincine Etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Pınarcıoğlu, N. Ş. (2018). İklim Değişikliği Müzakerelerinde Gelinen Nokta: Paris Anlaşması ve Sonrası. Turkish Studies (Elektronik), 13(23), 211-224.
• Rees, W. E. (1992). Ecological footprints and appropriate carrying capacity. Environment and Urbanisation, 4(2), 121-130.
• Schultz, P. W., Gouveia, V. V., Cameron, L. D., Tankha, G., Schmuck, P., & Franěk, M. (2005). Values and their relationship to environmental concern and conservation behavior. Journal of cross-cultural psychology, 36(4), 457-475.
• Tanrıverdi, B. (2009). Sürdürülebilir çevre eğitimi açısından ilköğretim programlarının değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 34(151).
• T.C. Milli Eğitim Bakanlığı. (2022). Uzman Öğretmenlik Yetiştirme Programı Çalışma Kitabı. Tiflis Bildirgesi. (1977). Intergovernmental Conference on Environmental Education Tbilisi Declaration. Ekim 2017 tarihinde http://unesdoc.unesco.org/images/0003/000327/032763eo.pdf adresinden erişilmiştir
• UNFCC (2005). United Nations Climate Change: Kyoto Protocol. Şubat 2018 tarihinde http://unfccc.int/kyoto_protocol/items/2830.php adresinden erişilmiştir.
• Ünal, S. ve Dımışkı, E. (1999). UNESCO-UNEP himayesinde çevre eğitiminin gelişimi ve Türkiye'de ortaöğretim çevre eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(17).
• Stockholm Deklarasyonu. (1972). Declaration of the United Nations Conference on the Human Environment.
• Ocak 2018 tarihinde http://www.undocuments.net/aconf48-14r1.pdf adresinden erişilmiştir
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri.Seçkin Yayınevi.
• Yüzüak, A. V. (2017). Fen bilimleri öğretmen adaylarının sürdürülebilir davranışlarının planlanmış davranış teorisi temelinde değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.