Uluslararası öğrenci değerlendirme programlarına göre bazı ülkelerin eğitim sistemlerinin incelenmesi

Yıl 2014, Özel Sayı, 219 - 228, 01.04.2014

Nezahat Güçlü Gülşen Yılmaz

Öz

Eğitim düzeyi ve niteliği, ulusal gelişmişliği etkileyen önemli kriterlerden biri olup bireylerin yaşam standartlarının artırılması boyutu ile de yakından ilişkilidir. Bu amaçla kamu bütçesinden en çok kaynak ayrılan alanlardan biri olan eğitim sisteminin performansının değerlendirilmesi, buna bağlı olarak düzeltici önlemlerin alınması bir gerekliliktir. Bu değerlendirme ulusal düzeyde olabildiği gibi uluslararası düzeyde de yapılabilmektedir. Bu araştırmanın amacı, “uluslararası öğrenci ölçme ve değerlendirme sınavlarından PISA 2009’a katılan ülkelerin ekonomik göstergeleri ve eğitim sistemleri arasında ilişkiyi incelemektir. Bu amaçla PISA 2009’a katılan ülkelerin eğitim sistemlerine ait istatiksel veriler ve belgeler incelenerek örnekleme alınan ülkelerin kişi başına düşen milli gelir açısından aralarındaki ilişki betimlenmiştir. Bu araştırma, tarama modellerinden karşılaştırma türü ilişkisel tarama modelindedir. Örneklem türü ise amaçlı örneklemedir. Verilerin analizinde, betimsel istatistik kullanılmıştır. Sonuç olarak gelişmiş ülkelerin zorunlu eğitim şekilleri ve sürelerinin farklılık gösterdiği, nüfus ve ekonomi bileşenleri ile kişi başına düşen gelirlerinin sırlaması ile PISA 2009 sırlamaları arasında birlikte artma ya da azalma şeklinde bir paralellik olmadığı saptanmıştır

Anahtar Kelimeler

PISA, Ekonomik gösterge, Zorunlu eğitim

[Analyzing the educational systems of several countries according to international student assessment programs]

Öz

Educational systems are being influenced by political, social, and cultural fluctuations
nowadays. A considerable number of people and foundations are interested in the field of
education and schools. This number is generally believed to be greater than in many other
fields. A large number of organizations and primarily countries themselves, as well as
religious organizations, politics, businesses, society, and civil foundations, are interested in
working closely with educational systems and influencing them in accordance with their
own perspectives and needs. This is because education and the schools are the systems that
produce the next generation of human labor, in addition to information, capability, and the
values of those foundations. Every nation needs qualified human labor in order to use items
like capital, technology, and natural sources, and to turn them into investments, and a skilled
and qualified labor force is possible only with high-quality education (Ergün, 2011). Returns
of education might be a manifestation of politicians’ investment decisions. For this reason,
reconstruction of education and schools worldwide is always a topic on the agenda. Every
country is striving to carry out reforms in its educational systems so as to adapt modern
educational improvements and changes and to overcome its potential problems. Although
there have been a great number of reforms and changes in the field of education, Turkish
educational system isn’t at the expected level of quality in comparison with those of the
European Union (EU) and Organization for Economic Cooperation and Development
(OECD) countries

Anahtar Kelimeler

PISA, Economic indicators, Compulsory education

Kaynakça

• Balcı, A. (2007). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. (6. Baskı). Ankara: PegemA Baş, M. (2001). Sekiz yıllık kesintisiz zorunlu eğitim uygulamasında taşıma merkezi kabul edilen ilköğretim okullarının sorunları: Bolu ili örneği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu
• Başaran, İ.E. (2006). Türk eğitim sitemi ve okul yönetimi. Ankara: Siyasal.
• Başaran, İ.E. (2000). Eğitim yönetimi: Nitelikli okul. Ankara: Feryal.
• Bumin Süzen, Z. (2004). Sekiz yıllık zorunlu eğitimin değerlendirilmesi (Ankara-Çankaya ilçesi örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
• Bursalıoğlu, Z. (2000). Okul yönetimde yeni yapı ve davranış. (11. Baskı). Ankara: Pegem A.
• Erdoğan, İ. (2002). Eğitimde değişim yönetimi. Ankara: Pegem A.
• Ergün, M. (2011). Eğitim ve Kalkınma. 3. Sosyal Bilimler Sempozyumu. “Bölgesel Kalkınmada Eğitimin Rolü”. Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Sosyal Araştırmalar Merkezi. ss. 5-12. http://www.egitim.aku.edu.tr/EgitimveKalkinma.pdf.
• Gölpek, F. (2012). Eğitim getirilerinin özel ve sosyal açıdan incelenmesi. İİBF Dergisi, 14 (1), 43-53.
• Hanushek, E. (2005). Economic Outcomes and School Quality. Education Policy Series, Volume 4. Paris: International Institute for Educational Planning and International Academy of Education. http://unesdoc.unesco.org/images/0014/001410/141027e.pdf.
• Karasar, N. (2007). Bilimsel araştırma yöntemi. (17. Baskı). Ankara: Nobel.
• Lazear, E. P. (2003). Teacher incentives. Swedish Economic Policy Review, 10, 179-214.
• Murnane, R. J., Willet, J. B., Duhaldeborde, Y. & Tyler, J. H. (2000). How important are the cognitive skills of teenagers in predicting subsequent earnings? Journal of Policy Analysis and Management, 19 (4), 547-568.
• OECD (2009). PISA 2009 Results: Executive Summary.
• Şişman M. & Taşdemir, İ. ( 2008). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Pegem A.
• Şişman M. & Turan, S. (2005). Yönetim bilimin alanı ve kapsamı. Eğitim ve okul yöneticiliği el kitabı. (Edt: Y. Özden). Ankara: Pegem A. ss. 1-39.
• UNDP (2007). Human Development Report 2007/2008: Fighting Climate Change: Human Solidarity in a Divided World. New York: UNDP.
• UNDP (2011). Human Development Report 2011. Sustainability and Equity: A Better Future for All. New York: UNDP.