İNGİLİZCE ÖĞRETMENLERİNİN 2023 EĞİTİM VİZYONU’NDA YER ALAN YABANCI DİL EĞİTİMİ İLE İLGİLİ HEDEFLERE YÖNELİK GÖRÜŞLERİ

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 11, 47 - 86, 30.04.2021

Ali Karakaş

Öz

Bu çalışmanın amacı bir grup İngilizce öğretmeninin Milli Eğitim Bakanlığı’nın “2023 Eğitim Vizyonu’nda” yer alan yabancı dil eğitimine yönelik hedefleriyle ilgili görüşlerini incelemektir. Bu belgede yabancı dil öğretimine yönelik üç ana hedef ve her bir hedefin altında ana hedeflerle ilişkili yedi alt hedef yer almaktadır. Yabancı dil öğretiminde karşılaşılan birçok soruna çözüm olanağı sunan hedefler barındırması açısından yabancı dil öğretmenlerinin bu hedeflerle ilgili görüşleri özellikle ne derece uygulanıp uygulanamayacağı açısından önem arz etmektedir. Bu nedenle çalışmada nitel metodoloji kapsamında durum çalışması yöntemi kullanılmış ve çalışma 2018-2019 eğitim öğretim yılı bahar döneminde Burdur ilinde farklı kademelerde görev yapan 11 İngilizce öğretmeni ile gerçekleştirilmiştir. Veriler ana hedeflere ve katılımcıların özellikle görüş belirtmek istedikleri alt hedeflere yönelik sorulardan oluşan yarı-yapılandırılmış görüşmelerle toplanmış ve daha sonra içerik analizine tabi tutulmuştur. Çalışma sonucunda çoğu öğretmenin belirtilen hedeflerin mevcut yabancı dil öğretimi sorunlarına çözüm getireceğini düşündüklerinden dolayı bu hedeflere yönelik olumlu görüşlere sahip oldukları ortaya çıkmıştır. Bu hedefleri gerçekçi bulmayan bir grup öğretmen ise hedeflerin uzun vadeli, ekonomik açıdan maliyetli, mevcut uygulamalarla çelişkili ve öğretmen görüşü alınmadan hazırlanmış olduğunu dile getirmiştir. Bulgular doğrultusunda çeşitli öneri ve tartışmalar son bölümde yer almaktadır.

Anahtar Kelimeler

Yabancı dil öğretimi, İngilizce öğretimi, İngilizce öğretmenleri, 2023 Eğitim Vizyonu, Öğretmen nitelikleri ve yeterlikleri

Kaynakça

• Ak Şentürk, B. (2019). Etkinlikler Dosyası. İ. H. Mirici (Ed.), İlkokulda Yabancı Dil Öğretimi (s. 232-262). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Akdemir, A. S. (2013). Türkiye’de öğretmen yetiştirme programlarının tarihçesi ve sorunları. Electronic Turkish Studies, 8(12), 15-28.
• Akıncı, M. (2017). İngilizce Öğretmeni Adaylarının FATİH Projesine Yönelik Öz-Yeterlikleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 543-555.
• Akkaya, C. (2020). 2023 Eğitim Vizyonu kapsamında temel eğitimde yapılacak değişikliklere ilişkin yönetici görüşleri, Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Ensititüsü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Denizli.
• Arıkan, A. (2017). English Language Teachers’ Views on the New National Curriculum for 2nd graders. Journal of Narrative and Language Studies, 5(9), 34–40. Arkan, A. ve Öztürk, N. (2018). 2023 Eğitim Vizyonu’nda erken çocukluk eğitimi. Seta Perspektif, 218.
• Baş, G., & Kuzucu, O. (2009). Effects of CALL Method and DynED Language Programme on Students’ Achievement Levels and Attitudes Towards the Lesson in English Classes. International Journal of Instructional Technology and Distance Learning, 6(7), 31-44.
• Baş, G. (2010). Evaluation of DynED courses used in elementary schools from the views of teachers in Turkey. Journal of Language and Linguistic Studies, 6(1), 14-39.
• Başal, A. (2019). Çocuklara Yabancı Dil Eğitiminde Teknoloji Kullanımı. İ. H. Mirici (Ed.), İlkokulda Yabancı Dil Öğretimi (s. 177-193). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• British Council- TEPAV Proje Ekibi. (2013). Türkiye’deki Devlet Okullarında İngilizce Dilinin Öğretimine İlişkin Ulusal İhtiyaç Analiz. Ankara: British Council.
• Büyükkantarcıoğlu, N. (2004). A sociolinguistic analysis of the present dimensions of English as a foreign language in Turkey. International Journal of the Sociology of Language, 165, 33-58.
• Cohen, L., Manion, L., ve Morrison, K. (2007). Research methods in education (6th ed.), Routledge/Falmer, London.
• Coşkun, A. (2013). Native Speakers as Teachers in Turkey: Non-native Pre-service English Teachers’ Reactions to a Nation-wide Project. The Qualitative Report, 18(29), 1-21. Çakır, A. (2017). Türkiye’de YÖK Öncesi ve Sonrası Yabancı Dil Eğitimi. Journal of Language Research, 1(1), 1–18.
• Çelebi, M. D. (2006). Türkiye’de anadili eğitimi ve yabancı dil öğretimi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(21), 285-307.
• Çepni, S. (2009). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş (4. Baskı). Celepler Matbaacılık, Trabzon.
• Demirpolat, B. C. (2015). Türkiye'nin yabancı dil öğretimi ile imtihanı, sorunlar ve çözüm önerileri. Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı, 1-24.
• Doğan, S. (2019). 2023 eğitim vizyonu belgesine ilişkin okul yöneticileri ve öğretmen görüşleri. Cumhuriyet Uluslararası Eğitim Dergisi, 8(2), 571-592.
• Doğançay-Aktuna, S. (1998). The Spread Of English in Turkey And Its Current Sociolinguistic Profile. Journal of Multilingual and Multicultural Development, 19(1), 24–39.
• Dörnyei, Z. (2007). Research methods in applied linguistics: Quantitative, qualitative, and mixed methodologies, Oxford University Press, Oxford.
• Ertürk, A. (2019). 2023 Eğitim Vizyonu: Sorunlara çare mi?. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 48, 321-345.
• Gökçe, O. (2006). İçerik analizi: Kuramsal ve pratik bilgiler, Siyasal Kitabevi, Ankara.
• Gürsoy, E., Korkmaz, Ş. Ç., ve Damar, E. A. (2013). Foreign language teaching within 4+4+4 education system in Turkey: Language teachers' voice. Eurasian Journal of Educational Research, 13(53), 59-74.
• Güven, H., ve Akar Vural, R. (2017). İlkokullarda Görev Yapan İngilizce Öğretmenlerinin Akıllı Tahta Kullanımına İlişkin Öz Değerlendirmeleri. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 69-86.
• Hamarat, E., ve Arkan, A. (2018). 2023 Eğitim Vizyon Belgesi’nde gelecek becerileri. Seta Perspektif, 222, 1-7.
• http://fatihprojesi.meb.gov.tr/about.html, “FATİH PROJESİ: Fırsatları Artırma ve Teknolojiyi İyileştirme Hareketi” MEB, 23 Temmuz 2019.
• http://www.hurriyet.com.tr/gundem/40-bin-yabanci-ogretmen-geliyor-17312507, “40 Bin Yabancı Öğretmen Geliyor”, Hürriyet, 19 Mart 2019.
• https://www.ef.com.tr/epi/regions/europe/turkey/, “EF English Proficiency Index, Turkey: Summary, Proficiency Trend, Proficiency by Region and City, English by Gender”, 12 Ocak 2020.
• Işık, A. (2008). Yabancı Dil Eğitimimizde Yanlışlar Nereden Kaynaklanıyor? Journal of Language and Linguistic Studies, 4(2), 15–26.
• Kahyaoğlu, R. B., ve Karataş, S. (2019). Mesleki gelişim eğitim seminerlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 37, 201-220.
• Kırkgöz, Y. (2007). English language teaching in Turkey: Policy changes and their implementations. RELC Journal, 38(2), 216–228.
• Kızıldağ, A. (2009). Teaching English in Turkey: Dialogues with teachers about the challenges in public primary schools. International Electronic Journal of Elementary Education, 1(3), 188-201.
• Luck, L., J, D., & Usher, K. (2006). Case study: A bridge across the paradigms. Nursing Inquiry, 13(2), 103–109.
• Milli Eğitim Bakanlığı (2018). 2023 Eğitim vizyonu. http://2023vizyonu.meb.gov.tr/doc/2023_EGITIM_VIZYONU.pdf adresinden edinilmiştir.
• Özer, M. (2018). 2023 Eğitim Vizyonu ve Mesleki ve Teknik Eğitimde Yeni Hedefler. Journal of Higher Education & Science/Yüksekögretim ve Bilim Dergisi, 8(3), 425-435.
• Paker, T. (2012). Türkiye’de neden yabancı dil (İngilizce) öğretemiyoruz ve neden öğrencilerimiz iletişim kurabilecek düzeyde İngilizce öğrenemiyor?, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(32), 89-94.
• Sabuncuoğlu, A. (2010). Yabancı dil öğretimi meslek liselerinde özel amaçlı İngilizce öğretimine yönelik gereksinim çözümlemesi uygulaması, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
• Sali, P., & Keçik, İ. (2018). Challenges of First Years of Teaching in Turkey: Voices of Novice EFL Teachers. English Language Teaching, 11(4), 117-131.
• Sarıçoban, A. & Mirici, İ. (2019). İngilizce Öğretiminde Yaklaşım, Yöntem ve Teknikler. İ. H. Mirici (Ed.), İlkokulda Yabancı Dil Öğretimi (s. 58-76). Ankara: Nobel Yayıncılık. Schreier, M. (2012). Qualitative content analysis in practice, Sage, London.
• Sert, N. (1997). Ankara Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesi Hazırlık Sınıfı Öğrencilerinin İngilizce Gereksinimlerinin Çözümlenmesi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
• Sert, S., & Özkan, Y. (2018). Implementing ELF-informed Activities in an Elementary Level English Preparatory Classroom. Multicultural Learning and Teaching, 15(1), 1-14.
• Şevik, M. (2019). İlkokul Düzeyinde Yabancı Dil Öğretiminde Çağdaş Uygulamalar. İ. H. Mirici (Ed.), İlkokulda Yabancı Dil Öğretimi (s. 140-149). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Taştekin, S. (2020). The Effects of Game-based Learning Approach on Young Learners’ Speaking Skills and Motivation for Learning English in Primary Education; Quasi-Experimental Research. Suleyman Demirel University, Institute of Educatioal Sciences (Unpublished Master’s Thesis), Isparta.
• Yalçın İncik, E. ve Akbay, S. E. (2018). Ortaöğretim öğretmenlerine yönelik bir çalışma: Mesleki gelişim faaliyetlerine yönelik tutumları ve eğitim ihtiyaçları. Turkish Studies: Educational Sciences, 13(27), 1653-1676.
• Yaman, İ. (2018). Türkiye’de İngilizce öğrenmek: zorluklar ve fırsatlar. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi,11, 161-175.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayınları, Ankara.
• Yücedağ, Z., & Karakaş, A. (2019). Professional development perceptions and activities of in-service English language teachers in Burdur. In ILTERG Conference Proceedings (pp. 198–208), Antalya, Turkey.