Investigate the assertiveness scores of the 5th grade students according to the several variables

Yıl 2013, Cilt: 15 Sayı: 1, 50 - 66, 21.05.2013

Bünyamin Ateş

Öz

The purpose of this study is to investigate the assertiveness scores of the 5th grade students according to the several variables. The study group consists of the total number of 571, of whom 270 of them are girls, and 301 of them are boys studying in 2011-2012 Education Year. In the study, “Personal Data Form” which has been de- veloped by the researcher, and assertiveness measurement test developed by Topuk- çu(1982) have been utilized. In the process of analysis, independent groups t test has been used. The data acquired during the research of the investigation of the 5th gra- de students’ assertiveness scores in terms of several variables has been analyzed using t test. As a result of the study, it has been found out that assertiveness scores of the students vary in accordance with the several variables (having broken up fa- mily, the number of the students, having close friends, participating in social activi- ties). Besides , according to results, academic success do not differentiate meaning- fully in terms of their assertiveness scores.

Anahtar Kelimeler

Assertiveness, students, elementary

İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Atılganlık Puanlarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi

Öz

Bu araştırmanın amacı, ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin atılganlık puanlarını bazı değişkenlere göre incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Erzurum il merkezinde 2011–2012 eğitim-öğretim yılında eğitim gören 270'i kız,  301'i erkek olmak üzere toplam 571 ilköğretim 5.sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Topukçu (1982)  tarafından geliştirilen atılganlık ölçeği ve araştırmacı tarafından oluşturulan “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız gruplar t testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, öğrencilerin atılganlık puanlarının bazı değişkenlere göre (parçalanmamış aileye sahip olup – olmaması, sınıftaki öğrenci sayısının az - çok olması, yakın arkadaşın olup – olmaması ve sosyal etkinliklere katılıp – katılmaması) anlamlı bir şekilde farklılaştığı bulunmuştur. Ayrıca yapılan çalışma sonucuna göre öğrencilerin atılganlık puanları akademik yönden başarılı olup – olmamalarına göre anlamlı bir şekilde farklılaşmamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Atılganlık, öğrenci, ilköğretim

Kaynakça

• Acar, V. N. ve Whirter M. J. (2000). Ergen ve çocukla iletişim (öğ- retme, destekleme ve çocuk yetiştirme sanatı), Us-A Yayıncı- lık:Ankara.
• Acar, V. N. ve diğ. (2008). Üniversite öğrencilerinin güvengenlik dü- zeylerinin incelenmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Der- gisi, (35), 342–350.
• Akbaba, S. (1994), Grupla psikolojik danışmanın sosyal psikolojik bir kavram olan özgecilik üzerindeki etkisi. Doktora tezi, Atatürk Üniver- sitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Alberti, R., Emmons, M. (2002), Kendinize yatırım yapın, (Çev. Kat- lan, S.), HYB Yayıncılık: Ankara.
• Arbona, C., diğ. (2002). Relation between assertiveness, academic self-efficacy, and psychosocial adjustment among ınternational gradu- ate students, Journal of College Student Development, 43 (5), 632- 642.
• Arı, R. (1989). Üniversite öğrencilerinin baskın ben durumları ile bazı özlük niteliklerinin ben durumlarına, atılganlık ve uyum düzeyle- rine etkisi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Ateş, B. (2011). Ortaöğretim öğrencilerinin algıladıkları sosyal des- tek ile atılganlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Bal, E. (2006). İlköğretim öğrencilerinin benlik algıları ile atılganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Bayraktutan, E. (2006). Grupla psikolojik danışmanın lise öğrencile- rinin atılganlık düzeyine etkisi (ticaret meslek lisesine deneysel bir uygulama), Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversi- tesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Biçer, E. (2009). Parçalanmış ve tam aileye sahip ergenlerin atılgan- lık ve sosyal yetkinlik beklenti düzeylerinin bazı demografik değişken- ler açısından incelenmesi, Yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Cooley E. L. ve Nowicki, S. (1984). Locus of control and assertive- ness in male and female college students, The journal of psycho- logy.117(5), 85–87.
• Deniz, M. E. (1997). Üniversite öğrencilerinin cinsiyet ve kültürel farklara dayalı atılganlıkları üzerinde bir atılganlık eğitimi denemesi, Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilim- ler Enstitüsü, Konya.
• Dinçer, F. (2008). Hemşirelik ve ebelik öğrencilerinin benlik saygısı ve atılganlık düzeyleri, Yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Adana.
• Dökmen,Ü.(1995). Sosyometri ve psikodrama, Sistem yayıncı- lık:İstanbul.
• Efe, M. (2007). 14- 16 yaş grubu bireylerde spor çalışmalarının sos- yal yetkinlik beklentisi ve atılganlık üzerine etkisi, Yayımlanmamış doktora tezi, Uludağ Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bursa. Erdoğan,Ö ve Uçukoğlu, H. (2011). İlköğretim okulu öğrencilerinin anne-baba tutumu algıları ile atılganlık ve olumsuz değerlendirilmek- ten korkma düzeyleri arasındaki ilişkiler, Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (1), 51–72
• Gökalan, Z.B. (2000). İlköğretim okulu öğrencilerinin (12- 14 Yaş) benlik tasarımı, atılganlık ve kendini açma düzeyleri ile akademik ba- şarıları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Hurt, V. K. (1986). The effect of assertiveness training on the agressi- ve behavıor, self concept, locus of control and classroom behavıor de- lınquvent adolescent males, Dissertation Abstracts. 47(2), 773–774. Karakoyun, K. (2011). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin atılganlık dü- zeyleri ile aile işlevleri arasındaki ilişkinin sosyo-demografik değiş- kenler açısından incelenmesi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Do- kuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Kılınç, H. (2011). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin benlik tasa- rımlarının atılganlık düzeyi ve bazı değişkenler açısından incelenmesi,
• Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilim- ler Enstitüsü, Erzurum.
• Kimble, C. E. ve diğ. (1984). Sex, age and cultural differences in self- reported assertiveness, Psycological reports, (55), 419- 422.
• Langrish, S.V. (1981). Assertiveness training improving interpersonal relations, Gower Publishing Comparetive, 12, 71–72
• Lazarus, A.(1973). On assertive behavior, Behavior Therapy, (4), 697–699.
• Mays,W.(1996). The effıcacy of a brıef classroom format assertive- ness training program on assertive behavıor, assertiveness knowledge, anxiety and locus of control in fıfth-grade students, Dıssertatıon abst- racts, 57(05), 123–125.
• Ockey,G.(2011) Self-Consciousness and Assertiveness as Explanatory Variables of L2 Oral Ability: A Latent Variable Approach. Language Learning, 61(3), 968–989.
• Onur, N. (2006). Lise öğrencilerinin bağlanma stilleri ile atılganlık düzeyleri arasındaki ilişki, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Mar- mara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Segal, D. (2005) Relationships of assertiveness, depression, and social support among older nursing home residents, Language Learning, 61(3),968–989.
• Soares, E. J. (1984). Effects of the pectancy messages, locus of control and gender upan percerved communıcatıon apprehensıon and asserti- veness. 44(88), 2293
• Tan, S. (2006) Ergenlerin stresle başa çıkma tarzlarının atılganlık
• düzeyi ve bazı değişkenler açısından incelenmesi, Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Tekin, S. ve Kapancı, İ. (2010). Sosyal bilgiler eğitimi öğrencilerinin sosyo-ekonomik durumlarının atılganlık durumlarına etkisi, Celal Ba- yar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (1)51-66 Topukçu, H. (1982) Atılganlık eğitiminin ilkokul çocuklarının atılgan- lık düzeyine etkisi, Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bi- limleri Fakültesi, Ankara.
• Uğurlu, U. (1994). Yetiştirme yurdunda yaşayan ergenler ile ailesi ile birlikte yaşayan ergenlerin özsaygı ve atılganlık düzeyleri açısından karşılaştırılması, Yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bi- limler Enstitüsü, Erzurum.
• Uşaklı, H.(2006). Drama temelli grup rehberliğinin ilköğretim v. sınıf öğrencilerinin arkadaşlık ilişkileri, atılganlık düzeyi ve benlik saygısına etkisi, Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Voltan, N. (1980). Rathus atılganlık envanteri geçerlik ve güvenirlik çalışması, Türk Psikolojisi Dergisi, 3, (10).
• Waksman,S.A.(1984). Assertion training with adolescent, Adolecen- ce, (29), 123–130.
• Yatağan, T. (2005). Atılganlık eğitimi programının ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin atılganlık düzeyine etkisi, Yayınlanmamış yüksek li- sans tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Zengin, F. (2008). Müzakere (problem çözme) ve arabuluculuk eğitim programının ilköğretim 4.-5. sınıf örgencilerinin çatışma çözüm stille- ri ve atılganlık becerileri üzerindeki etkilerinin incelenmesi, Yayın- lanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilim- leri Enstitüsü, İzmir.