Otel Yöneticilerinin Kullandıkları Güç Kaynaklarının İşgörenlerin Örgütsel Sinizm Algıları Üzerine Etkisi

Yıl 2019, Cilt: 3 Sayı: 3, 411 - 436, 31.10.2019

Mehmet Tahsin Liceli Azize Hassan

https://doi.org/10.32958/gastoria.555405

Cited By: 1

Öz

Çalışmanın amacı otel yöneticilerinin kullandıkları güç
kaynaklarının işgörenlerin örgütsel sinizm algıları üzerine etkisinin var olup olmadığının
belirlenmesidir. Bu doğrultuda İstanbul’da faaliyet gösteren 4 ve 5 yıldızlı
otel işletmelerindeki işgörenlere anket uygulanmıştır. Geri dönüşü sağlanan
anketlerin 273 tanesi analiz yapmaya uygun bulunmuştur. Toplanan anketler SPSS
programına girilerek analizler gerçekleştirilmiştir. Elde edilen bulgular
sonucunda yöneticilerin kullandıkları güç kaynaklarının işgörenlerin örgütsel
sinizm algıları üzerinde anlamlı bir etkiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Güç
kaynaklarından ödüllendirme gücü, karizmatik güç ve uzmanlık gücü örgütsel
sinizmi negatif yönde etkilerken, yasal güç ise örgütsel sinizmi pozitif yönde
etkilemektedir.

Anahtar Kelimeler

Güç Kaynakları, Otel İşletmeleri

Kaynakça

• Referans1: Abraham, R. (2000). Organizational cynicism: Bases and consequences. Genetic, Social, and General Psychology Monographs, 126, 269-292.,
• Referans2: Altınkurt, Y., ve Yılmaz, K. (2012). Okul Yöneticilerinin Kullandığı Güç Kaynakları İle Öğretmenlerin Örgütsel Vatandaşlık Davranışları Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(3), 1833-1852.
• Referans3: Altınkurt, Y., Yılmaz, K., Erol, E., ve Salalı, E. T. (2014). Okul Müdürlerinin Kullandığı Güç Kaynakları İle Öğretmenlerin Örgütsel Sinizm Algıları Arasındaki İlişki. Journal of Teacher Education and Educators, 3(1), 25-52.
• Referans4: Argon, T., Yıldırım, F. A., ve Kurt, A. (2014). Yöneticilerin Sahip olduğu Güç Stilleri ve İş Çevrelerine Uyuma İlişkin Öğretmen Görüşleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 26-48.
• Referans5: Aslanargun, E. (2010). Örgütlerde Sosyal Güç. H. B. Memduhoğlu, K. Yılmaz (Editörler). Yönetimde Yeni Yaklaşımlar. Birinci Baskı. Ankara: Pegem Yayınevi, s. 188.
• Referans6: Aşan, Ö. ve Aydın, E. M. (2006). Güç ve Politika., Can, H. (Editör). Örgütsel Davranış. Birinci Baskı. İstanbul. Arıkan Basım Yayın Dağıtım, s. 267.
• Referans7: Bağcı, Z., Bursalı, Y. M. (2011). Yöneticilerin Güç Kaynaklarının Çalışanların Örgüte Bağlılıkları Üzerine Etkisi: Çalışanların: Algılarına Bağımlı Bir Analitik İnceleme. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 9-21.
• Referans8: Bakan, İ., ve Büyükbeşe, T. (2010). Liderlik “Türleri” ve “güç Kaynakları”na İlişkin Mevcut-Gelecek Durum Karşılaştırması: Eğitim Kurumu Yöneticilerinin Algılarına Dayalı Bir Alan Araştırması. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 12(19), 73-84.
• Referans9: Bedük, A., Cakıcı, A. B., ve Çiçekdağı, H. İ. (2015). An Organızatıonal Evaluatıon On Cynıcısm And Organızatıonal Commıtment; Example Of Dısaster And Emergency Employees. Int. J. Eco. Res., v6i2, 18-31.
• Referans10: Beheshtifar, M. ve Moghadam, M. N. (2016). Organizational cynicism Factors and Job Conscience, Bulletin of Environment, Pharmacology and Life Sciences,1,91-96.
• Referans11: Cole, M. S., Bruch, H., ve Vogel, B. (2006). Emotion as mediators of the relations between perceived supervisor support and psychological hardiness on employee cynicism. Journal of Organizational Behavior: The International Journal of Industrial, Occupational and Organizational Psychology and Behavior, 27(4), 463-484.
• Referans12: Daft, R. L. (2006). The New Are of Management. (Internatıonal Edition). USA: Thomson Southh-Western, 679-680-681.
• Referans13: Dean, J. W., Branders, P., Dhardwadkar, R. (1998). Organizational Cynicism. Academy of Management Review, 23(2), 341-352.
• Referans14: French, J. P., Jr. and Raven, B. (1959). The Bases Of Social Power. In Dorwin Cartwright (Editör), Studies in Social Power. Michigan-Ann Arbor: Institute for Social Research.
• Referans15: Gibson, J. L., Ivancevich, J. M., Donnelly, J. H. Ve Konopaske, R. (2003). Organizations Behavior, Structure, Processes. (Eleventh Edition). New York: McGraw-Hill Irwin, 276-277.
• Referans16: Greenberg, J. ve Baron, R. A. (2000). Behavior in Organizations Understanding and Managing the Human Side of Work. (Seventh Edition). New Jersey: Prentice Hall, 414.
• Referans17: Güney, S. (2011). Örgütsel Davranış. (Birinci Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık, 243-247-248.
• Referans18: Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2014). Multivariate data analysis: Pearson new international edition. Essex: Pearson Education Limited.
• Referans19: Hoy, W. K., ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim Yönetimi: Teori, Araştırma ve Uygulama. (Çev. Selahattin Turan). Ankara: Nobel Yayıncılık. (Eserin orjinali 2005’de yayınlandı), 209-210.
• Referans20: Işık, Ö. G. (2014). Organizational Cynicism A Study Among Advertising Agencies. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (22), 130-151.
• Referans21: James, M.S. L. (2005). Antecedents and Consequences of Cynicismin Organizations: An Examination of the Potential Positive and Negative Effects on School Systems, Doktoral Thesis, The Florida State University, Florida.
• Referans22: Karasar, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi. (9. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 77.
• Referans23: Kim, T., Bateman, T. S., Gilbreath, B., Andersson, L. M. (2009). Top management credibility and employee cynicism: A comprehensive model. Human Realitions, 62(10), 1435-1458.
• Referans24: Koçel, T. (2014). İşletme Yöneticiliği. (Onbeşinci Baskı). İstanbul: Beta Yayıncılık, 647-652-653-654.
• Referans25: Koçoglu, M. (2014). Cynicism as a mediator of relations between job stress and work alienation: a study from a developing country-Turkey. Global Business and Management Research, 6(1), 24-36.
• Referans26: Robbins, S. P. (1994). Örgütsel Davranışın Temelleri. (Çev. Sevgi Ayşe Öztürk). Eskişehir: Etam Basım Yayım. (Eserin orjinali 1991’de yayınlandı), 195-199.
• Referans27: Robbins , S. P. ve Coulter, M. (1999). Management. (Sixth Edition). New Jersey: Prentice Hall International, 536.
• Referans28: Robbins, S. P. ve Judge, T. A. (2007). Organizational Behavior. (Twelfth Edition). New Jersey: Pearson Prentice Hall, 470-471-472.
• Referans29: Tabatabaei, S. A. N., ve Bigdelli, E. (2015). The mediating role of employee cynicism in the relationship between perceived organizational justice and employee silence. Journal UMP Social Sciences and Technology Management, 3(3), 121-127.
• Referans30: Topçu, I., Karadal, A., ve Yıldırım, A. (2017). The Relationships between General and Organizational Cynicism: A Study among Healthcare Professionals. International Journal of Caring Sciences, 10(1), 216.
• Referans31: Ural, A., Kılıç, İ. (2005). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi (SPSS 12.0 For Windows), Ankara: Detay Yayıncılık, 18.
• Referans32: Schermerhorn, J. R., Hunt, J. G., ve Osborn, R. N. (1997). Organizational Behavior. (Sixth Edition). New York: John Wiley And Sons, 292.
• Referans33: Şimşek, M. Ş. (1999). Yönetim ve Organizasyon. (Yenilenmiş Beşinci Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık, 169-170.
• Referans34: Şimşek, M. Ş., ve Çelik, A. (2009). Yönetim ve Organizasyon (11. Baskı). Konya: Adım Ofset.