Investigating Teachers’ Technological Formation and Interaction Levels in Synchronous Lessons in the Context of Pandemic Period

Yıl 2022, Cilt: 2022 Sayı: 18, 18 - 55, 30.04.2022

Ebru Kurd Özgen Korkmaz M. Yaşar Özden

https://doi.org/10.46778/goputeb.1017941

Öz

The aim of this research is to determine the technological formation levels and online lecture interaction levels of the teachers in the face of teaching process evolving into a rapid change process. The research is a quantitative study using the Relational Screening Model. The study group of the research consists of 266 teachers from various branches working in all private and public schools in Bafra, Samsun in the 2020-2021 academic year. The data in the study were obtained by using “Scale for Determining Technological Formation Levels of Teachers” and and the 14-item, 5-point likert-type “Live Lecture Interaction Level Determination Scale”. SPSS was used in the analysis of the data. Normally distributed scores were analyzed using arithmetic mean, standard deviation, Kolmogorov-Smirnov, t, Anova and Pearson r correlation and regression analyses. As a result of the research, it was determined that the technological formation skills of teachers were at a good level and their online lecture interaction levels were high; it has been observed that the technological formation levels of female and male teacher were similar to each other. In addition, it was determined that the live lecture interaction levels of female teachers were higher than male teachers. It was observed that there was a low linear positive correlation between teachers’ technological formation levels and online lecture interaction levels, and technological formation scores were effective on online lecture interaction scores.

Anahtar Kelimeler

Interaction, Technology, Education, Teacher

Pandemi Dönemi Bağlamında Öğretmenlerin Teknolojik Formasyon Düzeyleri ve Canlı Ders Etkileşim Düzeyleri

Öz

Bu araştırmanın amacı öğretmenlerin hızlı bir değişim sürecine evrilen öğretim süreci karşısında Teknolojik Formasyon Düzeyleri ve Canlı Ders Etkileşim düzeylerini belirlemektir. Araştırma İlişkisel Tarama Modeli kullanılarak yapılan nicel bir çalışmadır. Araştırmanın çalışma grubunu 2020-2021 Eğitim Öğretim yılında Samsun ili Bafra ilçesinde tüm özel ve devlet okullarında görev yapan çeşitli branşlarda 266 öğretmen oluşturmaktadır. Çalışmada veriler ve Karaman (2015) tarafından geliştirilen 14 maddelik, 5’ li likert tipi ölçek olan “Canlı Ders Etkileşim Düzeyi Belirleme Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmada elde edilen verilerin analizinde SPSS programından yararlanılmıştır. Verilerin normal dağılıp dağılmadığını ölçmek için Kolmogorov- Smirnov testi yapılmıştır. Normal dağıldığı görülen puanlar aritmetik ortalama, standart sapma, t, Anova ve Pearson r korelasyon ve regresyon analizleri kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda öğretmenlerin teknolojik formasyon becerilerinin iyi düzeyde, canlı ders etkileşim düzeyleri yüksek düzeyde olduğu; kadın ve erkek öğretmenlerin teknolojik formasyon düzeylerinin birbirine benzediği görülmüştür. Ayrıca, kadın öğretmenlerin canlı ders etkileşim düzeylerinin, erkek öğretmenlere göre daha yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir. Öğretmenlerin teknolojik formasyon düzeyleri ile canlı ders etkileşim düzeyleri arasında doğrusal pozitif yönde düşük düzeyde ilişki olduğu ve teknolojik formasyon puanlarının canlı ders etkileşim puanları üzerinde etkili olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Etkileşim, Teknoloji, Eğitim, Öğretmen

Kaynakça

• Akbulut, Y., Odabaşı, H. F. ve Kuzu, A. (2011). Perceptions of preservice teachers regarding the integration of information and communication technologies in Turkish education faculties. Turkish Online Journal of Educational Technology, 10(3), 175-184.
• Aktürk, A. O. ve Delen, A. (2020). Öğretmenlerin teknoloji kabul düzeyleri ile öz-yeterlik inançları arasındaki ilişki. Bilim Eğitim Sanat ve Teknoloji Dergisi, 4(2), 67-80.
• Ascough, R. S. (2002). Disagning for online distance education: Putting pedagogy before technology. Teaching Theology and Religion, 5(1), 17-29.
• Aspillera, M. (2010). What are the potential benefits of online learning? http://www.worldwidelearn.com/education-articles/benefits-of-online-learning.htm adresinden alınmıştır.
• Aydoğmuş, M. ve Karadağ, Y. (2020). Öğretmen adaylarının bilgi ve iletişim teknolojileri (BİT) yeterlikleri: Ondokuz Mayıs Üniversitesi örneği. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 686-705.
• Aytaş, Ö. (2020). Öğretmen adaylarının bilgi ve iletişim teknolojileri becerileri ile derste teknoloji kullanımına yönelik eğilimlerinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
• Baker, J. D. (2004). An investigation of relationships among instructor immediacy and affective and cognitive learning in the online classroom. The Internet and Higher Education, 7(1), 1-13.
• Başaran, M., Ülger, I, Demirtaş, M., Kara, E., Geyik, C. ve Vural, Ö. (2021). Uzaktan eğitim sürecinde öğretmenlerin teknoloji kullanım durumlarının incelenmesi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(37), 4619-4645.
• Battaio, J. (2007). Interaction online: A reevaluation. Quarterly Review of Distance Education, 8(4), 339-352.
• Bloom, B. S. (1976). Human characteristics and school learning, New York: McGraw- Hill.
• Bolliger, D. U. ve Halupa, C. (2018). Online student perceptions of engagement, transactional distance, and outcomes. Distance Education, 39(3), 299–316.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Cabı, E. (2018). Teaching computer literacy via distance education: Experiences of the instructors. Başkent University Journal of Education, 5(1), 61-68.
• Çakır, R. ve Oktay S. (2013). Bilgi toplumu olma yolunda öğretmenlerin teknoloji kullanımları, Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 35-54.
• Çelenk, S. (2018). Eğitime Giriş. Ankara: Pegem Akademi.
• Demir, S. ve Bozkurt A. (2011). İlköğretim matematik öğretmenlerinin teknoloji entegrasyonundaki öğretmen yeterliklerine ilişkin görüşleri. İlköğretim Online, 10(3), 850-860.
• Ekwunife-Orakwue, K. C. ve Teng, T. L. (2014). The impact of transactional distance dialogic interactions on student learning outcomes in online and blended environments. Computers & Education, 78, 414–427.
• Erden, M. (2007). Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: Arkadaş Yayıncılık.
• Erdoğmuş, C., Çoban, E., Korkmaz, Ö. ve Özden, M. (2021). Technological formation scale for teachers (TFS): Development and validation. Participatory Educational Research, 8(2), 260-279.
• Ertmer, P. A., Ottenbreit-Leftwich, A. T., Sadik, O., Sendurur, E. ve Sendurur, P. (2012). Teacher beliefs and technology integration practices: A critical relationship. Computers& Education, 59, 423-435.
• Fullan, M. ve Langworthy, M. (2014). A rich seam: How new pedagogies find deep learning. London: Pearson.
• Gagne, R. M. (1985). The conditions of learning. New York: Holt, Rinehart and Winston.
• Gökbulut, B. ve Çoklar, A. (2017). Bilişim teknolojileri öğretmenlerinin teknolojik koçluk düzeyleri. TÜBAV Bilim Dergisi, 10(1), 126-138.
• Gürültü, E., Aslan M. ve Alcı B. (2018). İlköğretim öğretmenlerinin yeterliklerinin 21. yüzyıl becerileri ışığında incelenmesi. The Journal of Academic Social Sciences. 6(71), 543-560.
• He, Y. (2014). Universal design for learning in an online teacher education Course: Enhancing learners’ confidence to teach online. Merlot Journal of Online Learning and Teaching, 10(2): 283–297.
• Heerwegh, D., De Wit, K. ve Verhoeven, J. (2016). Exploring the self-reported ICT skill levels of undergraduate science students. Journal of Information Technology Education, 15, 19- 47.
• Hofer, M. J. (2003). ISTE Educatonal technology standards: Implementation in award- winning teacher education programs. Yayınlanmamış doktora tezi. Virginia University, Virginia.
• Holmes, J., ve Benders, D. S. (2012). Comparison between distance methods versus traditional classroom in teaching intelligence analysis. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2090375 adresinden alınmıştır.
• Hu, P. J. H., Clark, T. H. K. ve Ma, W. (2003). Examining technology acceptance by school teachers: A longitudinal study. Information and Management, 41(2), 227-241.
• Huss, J. A., Sela, O., ve Eastep, S. (2015). A Case Study of Online Instructors and Their Quest for Greater Interactivity in Their Courses: Overcoming the Distance in Distance Education. Australian Journal of Teacher Education, 40(4), 72-86.
• ISTE., (2012). National educational technology standarts for teachers. https://www.iste.org/iste-standards adresinden alınmıştır.
• Kahraman, E. (2013). Türkçe öğretmenlerinin bilgisayar destekli eğitime ve teknolojiye yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Niğde Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
• Kara, M. (2021). Transactional distance and learner outcomes in an online EFL context. Open Learning: The Journal of Open, Distance and e-Learning, 36(1), 45-60.
• Karaman, G. E., (2015). Canlı ders etkileşim düzeyi belirleme ölçeğinin geliştirilmesi ve otomatik kestirim sisteminin tasarlanması. Yayınlanmamış doktora tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Karaman, S. ve Kurşun, E. (2020). Uzaktan öğretimde canlı ders uygulama ilkeleri ve örnekleri. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınevi.
• Karasar, N. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Karatepe, F., Küçükgençay, N. ve Peker, B. (2020). Öğretmen adayları senkron uzaktan eğitime nasıl bakıyor? Bir anket çalışması. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 7(53), 1262-1274.
• Kaysi, F., ve Aydemir, E., (2017). Uzaktan eğitim süreçlerindeki etkileşim boyutlarının değerlendirilmesi. Sosyal Bilimler Dergisi, 4(11), 778-790.
• Keskinkılıç, K. (2010). Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: Pegem Akademi.
• Kıncal, R. (2006). Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Koca, M. (2006). Bilgi ve iletişim teknolojileri kabul ve kullanımı birleştirilmiş modelinin değişkenlerine göre öğretmenlerin bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanımlarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Korucu, A. ve Karalar, H. (2017). Sınıf öğretmenliği öğretim elemanlarının Web 2.0 araçlarına yönelik görüşleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 456- 474.
• Kozikoğlu, İ. ve Özcanlı, N. (2020). Öğretmenlerin 21. yüzyıl öğreten becerileri ile mesleğe adanmışlıkları arasındaki ilişki. Cumhuriyet International Journal of Education, 9(1), 270-290.
• Kurnaz, A, Kaynar, H, Şentürk Barışık, C, ve Doğrukök, B. (2020). Öğretmenlerin Uzaktan Eğitime İlişkin Görüşleri. Milli Eğitim Dergisi, 49, 293-322.
• Lexen, A., and Bejerholm, U. (2016). Exploring communication and interaction skills at work among participants in individual placement and support. Scandinavian Journal of Occupational Therapy, 23(4), 314-319.
• Maviş, A. (2013). Etkili ve başarılı konuşma sanatı. İstanbul: Yediveren Yayınları.
• Merril, M. D. (1983). Component display theory. C. Reigeluty (Ed.) Instructional design theories and models içinde (s. 163-185). New Jersey: Lawrence Erlbaum.
• Mısırlı, İ. (2013). Genel ve teknik iletişim kavramları, ilkeler, uygulamalar. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Milli Eğitim Bakanlığı, (2008). Öğretmen yeterlikleri öğretmenlik mesleği, genel ve özel alan yeterlikler. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
• Mishra, P. ve Koehler, M. J. (2006). Technological pedagogical content knowledge: A framework forintegrating technology in teacher knowledge. Teachers College Record, 108(6), 1017-1054.
• Moore, M. G. (1989). Editorial: Three types of interaction. American Journal of Distance Education, 3(2), 1-6.
• Oh, E. ve French, R. (2005). Preservice teachers’ perceptions of an introductory instructional technology course. Electronic Journal for the Integration of Technology in Education, 3(1), 1-18.
• Ormancı, Ü. (2019). Investigation of pre-service teachers related to information and communication technologies skills. Online Science Education Journal, 4(2), 104-116.
• Ozan, C. ve Taşgın, A. (2017). Öğretmen adaylarının eğitim teknolojisi standartlarına yönelik öz yeterliklerinin incelenmesi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7(2), 236-253.
• Özden, M. Y. (2012). Teknolojik formasyon? Ne olabilir ki? http://myozden.blogspot.com/2012/01/ adresinden alınmıştır.
• Rao, S. M., ve Krishnan, V. (2015). Distance Educaiton. IV. International Conference on Higher Education: Special Emphasis on Management Education’da sunuldu.
• Reigeluth, C. M. (1983). Instructional design theories in action. Hillsdale, New jersey: Lawrence Erlbaum.
• Ruggiero, D. ve Mong, C. (2013). Improving understanding of pre-service teacher experience with technology ıntegration. The International Journal of Multimedia andIts Applications, 5(5), 1-15.
• Russell, M., Bebell, D., O'Dwyer, L. ve O'Connor, K. (2003). Examining teacher technology use: Implications for preservice and inservice teacher preparation. Journal of teacher Education, 54(4), 297-310.
• Sainz, M., and Lopez-Saez, M. (2010). Gender differences in computer attitudes and the choice of technology-related occupations in a sample of secondary students in Spain. Computers&Education, 54(2), 578-587.
• Saygıner, Ş. (2016). Öğretmen adaylarının bilgisayar yeterlik düzeyleri ile teknolojiye yönelik algıları arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(34), 298-312.
• Schechter, E. L. (2000). Factors relating to classroom implementation of computer technology in elementary schools. Yayımlanmamış doktora tezi., St. Jones University, Jamaica, NY.
• Shackelford, J. L., ve Maxwell, M. (2012). Sense of community in graduate online education: Contribution of learner to learner interaction. The International Review of Research in Open and Distance Learning, 13(4), 228-249.
• Shapka, J. D., and Ferrari, M. (2003). Computer-related attitudes and actions of teacher candidates. Computers in Human Behavior, 19(3), 319-334.
• Shulman, L. (1986). Those who understand: Knowledge growth in teaching. Educational Researcher, 15(2), 4-14.
• Simonson, M., Smaldino, S. ve Zvacek, S. (2015). Teaching and learning at a distance. Foundations of distance education. Charlotte, NC: Information Age Publishing
• Sprague, D., Kopfman, K. ve Dorsey, S.L. (1998). Faculty development in the integration of technology in teacher education courses. Journal of Computing in Teacher Education, 14(2), 24-28.
• Şad, S. N. ve Nalçacı, Ö. İ. (2015). Prospective teachers’ perceived competencies about integrating information and communication technologies into education. Mersin University Journal of the Faculty of Education, 11(1), 177-197.
• Şişman, M. (2010). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Pegem Akademi.
• Taş, H. İ., Özel, A., ve Demirci, A. (2007). Coğrafya öğretmenlerinin teknolojiye bakış açıları ve teknolojiden yararlanma seviyeleri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 31-51.
• Türk Dil Kurumu (2021). Türkçe Sözlük. https://sozluk.gov.tr/ adresinden alınmıştır.
• Türk Eğitim Derneği, (2009). Öğretmen yeterlikleri. Ankara: Adım Okan Matbaacılık.
• Usta, E. ve Korkmaz, Ö. (2010). Öğretmen adaylarının bilgisayar yeterlikleri ve teknoloji kullanımına ilişkin algıları ile öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 1336-1349.
• Uyar, A. ve Çiçek, B. (2021). Farklı Branşlardaki Öğretmenlerin 21.Yüzyıl Becerileri. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 2021(9), 1-11.
• Uysal, M.P., ve Gazibey, Y. (2010). E-öğrenmeden mobil öğrenmeye teknoloji yol haritası. 4. Uluslararası Bilgisayar ve Öğretim teknolojileri Eğitimi Sempozyumu’nde.
• Ünal, S. ve Ada, S. (2007). Eğitim bilimine giriş. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Yıldız, M. (2015). Uzaktan Eğitim Programlarında Ders Veren Öğretim Elemanlarının Uzaktan Eğitime Yönelik Bilgi, İnanç ve Uygulamaları Arasındaki İlişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.