PPP Model in Health Sector and a Research on the PPP Perceptions of Adana City Training and Research Hospital Personnel

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 2, 172 - 185, 28.06.2021

Zekiye Pangal Hakan Yaş

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.850212

Öz

The aim of this study is to determine whether there are differences in PPP perceptions of the personnel of the Adana City Training and Research Hospital, which is constructed with the Public Private Partnership (PPP) model, in terms of their sociodemographic characteristics. A scale of 59 questions was applied to 364 healthcare personnel who accepted to participate in the study among the Hospital personnel (N=5.297) by simple random sampling. Exploratory factor analysis is employed in accordance with the responses and data is broken up into six factors. Five basic hypotheses are constructed towards that whether these factors are significantly differentiated with respect to age, gender, graduation, position and professional time of the personnel. Then, sub-hypotheses are constructed in terms of the number of groups included in each variable. The hypotheses are tested by the Kruskal Wallis method at first. The Mann-Whitney U test is also employed to test the null hypotheses rejected under 0.05 significance level, and the mean ranks of the variables are compared. The results of the comparison of perceptions differ according to the variables of age, gender, graduation, title and professional time of the personnel; however, there is no difference between some of the groups of independent variables, their null hypothesis cannot be rejected. Some of the results obtained in this study can be summarized as the personnel under the age of 26 are more critical of PPP, 41 ages and older people perceives that there are problems in financing of health services, health personnel with a professional working time of maximum five criticizes PPP less, and the personnel having bachelors’ degree consider the provision of health services problematic, and same problem is also perceived by the managerial personnel.

Anahtar Kelimeler

city hospitals, health personnel, public-private partnership

Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığı Modeli ve Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesine Yönelik Bir Araştırma

Öz

Bu çalışmanın amacı, kamu özel ortaklığı (KÖO) modeliyle yapılan Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesinin çalışanlarının KÖO algılarında sosyo-demografik özellikleri açısından farklılıklar bulunup bulunmadığını tespit etmektir. Hastane çalışanlarında (N=5.297) basit tesadüfi örneklemeye gidilerek, araştırmaya katılımı kabul eden 364 sağlık çalışanına 59 soruluk bir ölçek uygulanmıştır. Yanıtlar doğrultusunda açıklayıcı faktör analizi yapılmış ve altı adet faktör elde edilmiştir. Çalışanların yaş, cinsiyet, eğitim durumu, unvan ve mesleki çalışma süresi değişkenlerine göre faktörlerin anlamlı bir fark oluşturup oluşturmadığına yönelik toplamda beş temel hipotez oluşturulmuştur. Ardından, her bir değişkenin barındırdığı grup sayısına göre alt hipotezler belirlenmiştir. Hipotezler öncelikle Kruskal Wallis testiyle sınanmış, 0,05 anlamlılık düzeyinin altında reddedilen sıfır hipotezlerine ayrıca Mann-Whitney U testi uygulanarak sıra ortalamaları karşılaştırılmıştır. Algı karşılaştırması sonuçlarının çalışanların yaş, cinsiyet, eğitim durumu, unvan ve mesleki çalışma süresi değişkenlerine göre farklılık arz ettiği; ancak, bağımsız değişkenlerin gruplarından bazıları arasında farklılık bulunmadığı, bunların sıfır hipotezlerinin reddedilemediği görülmüştür. 26 yaş altı çalışanların KÖO’yu daha çok eleştirdikleri, 41 ve üzeri yaşta olanların sağlık hizmetlerinin finansmanında sorunlar yaşandığı algısına sahip oldukları, mesleki çalışma süresi beş ve daha az olan sağlık çalışanlarının KÖO’yu daha az eleştirdikleri, üniversite mezunlarının sağlık hizmetlerinin sunumunu sorunlu gördükleri ve aynı sorunun yönetici olarak çalışanlarda da algılandığı sonuçlarına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

kamu özel ortaklığı, sağlık çalışanları, şehir hastanesi

Kaynakça

• 1. Karasu, K. (2011). “Sağlık Hizmetlerinin Örgütlenmesinde Kamu-Özel Ortaklığı”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66 (3), 217-262.
• 2. Akdağ, R. (2010). Türk Sağlık Sistemi’nde Kurum Dışından Hizmet Alım Uygulamaları: Araştırma Raporu. Ankara: Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı.
• 3. Acartürk, E. ve Keskin, S. (2012). “Türkiye'de Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığı Modeli”. Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 17 (3), 25-51.
• 4. Altan, Y, Kerman, U, Aktel, M, Metin, Y. ve Eke, E. (2013). “Yerel Yönetimlerde Kamu Özel Ortaklığı Uygulaması: Büyükkabaca Belediyesi Örneği.” Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 5 (3), 9-17.
• 5. Uygun, B. (2013). “Yeni Bir İlişki Türü: Kamu Özel Ortaklığı”. Hukuk Gündemi, (2), 24-27.
• 6. Ayhan, E. ve Önder, E. (2018). “Türkiye’de Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığı Modeli”. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 4 (1), 514-526.
• 7. Özer, M.A. (2016). “Sağlık Sektöründe Yeni Bir Hizmet Sunum Modeli: Kamu Özel Ortaklığı”. Sosyal Güvenlik Dergisi, 6 (1), 9-38.
• 8. Tengilimoğlu, D, Işık, O. ve Akbolat, M. (2015). Sağlık İşletmeleri Yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• 9. Yılmaz, Y.F, Karakaş, G.D. (2011). “Devlet/Kamu Üzerine Yeniden Düşünmek”. Sağlık Alanında Kamu Özel Ortaklığı Sempozyumu: 2011 Mayıs 6-7; Bursa: Türk Tabipler Birliği Yayınları, 29-83.
• 10. Dönmez, N.F.K, Atalan, A. ve Dönmez, C.Ç. (2020). “Desirability Optimization Models To Create The Global Healthcare Competitiveness Index”. Arabian Journal for Science and Engineering, (45), 7065-7076.
• 11. Gökkaya, D, Eroymak, S. ve İzgüden, D. (2018). “Kamu özel Ortaklığı Bağlamında Şehir Hastanelerinin Değerlendirilmesi”. Social Sciences Studies Journal, 19 (4), 2235-2243.
• 12. Emek, U. (2017). “Sağlık Sektöründe Kamu Özel İşbirliği Sözleşmeleri: Beklenti Ve Gerçekleşme”. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 7 (1), 139-168.
• 13. Sağlık Bakanlığı. (2018). Adana Şehir Hastanesi haberi. Erişim adresi: https://sygm.saglik.gov.tr/TR-33024/kanal-24---adana-sehir-hastanesi-haberi.html, (Erişim tarihi: 20.03.2021)
• 14. Raosoft. (2021). Sample Size Calculator. Erişim adresi: http://www.raosoft.com/samplesize.html, (Erişim tarihi: 20.03.2021)
• 15. Keskin S. (2011). Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Sunumunda Kamu Özel Ortaklığı Modeli (Aydın Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
• 16. Ünal Köse, A. ve Kulakaç, N. (2019). “Kamu Hastaneleri Performans Ölçüm Yaklaşımının Sağlık Yöneticileri Tarafından Değerlendirilmesi”. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 8 (1), 18-24.
• 17. Ünal, A. ve Ünal, A.K. (2017). “Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığına Yönelik Sağlık Yöneticilerinin Görüşleri”. Sağlık Akademisyenleri Dergisi, 4 (1), 51-56.
• 18. Çınar, N.F, Türkoğlu, Ç. ve Tütünsatar, A. (2017). “Kamu Özel Ortaklığı/İşbirliği Modeli Ve Sağlık Hizmetlerinin Sunumunda Hizmet Memnuniyetinin Ölçülmesi: Entegre Sağlık Kampüsleri (Şehir Hastaneleri) İçin Bir Araştırma”. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29 (4), 215-232.
• 19. Medhekar, A. (2014). “Public Private Partner Ships For İnclusive Development: Role of Private Corporate Sector in Provision of Healthcare Service.”. Procedia–Social and Behavioral Sciences, (157), 33-44.
• 20. Baş, Ö. (2018). Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığı Modeli Hakkında Hizmet Sunucuları ve Hizmet Yararlanıcılarının Görüşlerinin Değerlendirilmesi: Yozgat İli Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• 21. Sadeghi, A, Barati, O, Bastani, P, Daneshjafari, D. and Etemadian, M. (2016). “Strategies To Develop and Promote Public-Private Partnerships in The Provision of Hospital Services in Iran: A Qualitative Study.” Electronic Physician, 8 (4), 2208-2214.
• 22. Top, M. and Sungur, C. (2019). “Opinions and Evaluations of Stakeholders in The İmplementation of The Public‐Private Partnership Model in İntegrated Health Campuses (City Hospitals) in Turkey.” The International Journal of Health Planning and Management (34), 241-263.
• 23. Tenşi, M. (2019). Sağlık Sektöründe Kamu Özel Ortaklığı Modelinin Şehir Hastaneleri Ekseninde Değerlendirilmesi: İzmir İli Alan Çalışması, Sıtkı Koçman Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Muğla.
• 24. Lopez, M.R, Gorgemansb, S, Delgadoa, E.B. (2019). “Public Private Partnerships in The Spanish National Health System: The Reversion of The Alzira Model.” Health Policy, (123), 408-411.
• 25. Gökbulut, F. (2019). Türkiye’de Kamu Özel İşbirliğinin Sağlık Alanında Uygulanması: Şehir Hastaneleri. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• 26. Kulaksız, S. (2018). Kamu Hizmet Tedarik Yönteminin Belirlenmesinde Kamu Özel İşbirliği Yöntemi Ve Geleneksel Tedarik Yönteminin Bir Sağlık Sektörü Projesi Üzerinde İncelenmesi. Doktora Tezi, Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• 27. Erdem, E. (2015). Sağlık Hizmetinde Kamu Özel Ortaklığı Modelinin Kamu Maliyesine Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, , İzmir.
• 28. Güler, E. (2016). Sağlık Hizmetlerinde Kamu Özel Ortaklığı Modeli (Bursa İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi, Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• 29. Özkan, S. (2018). Türkiye’de Kamu Özel Ortaklığı Entegre Sağlık Kampüsleri Standart Yatan Hasta Odaları Üzerine Bir İnceleme. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Ankara.