The Mediating Role of Strategic Change Skills in the Effect of Human Resources Competencies on Organizational Interactions

Yıl 2020, , 3598 - 3623, 29.12.2020

Emel Bahar , Emine Özlem Köroğlu

https://doi.org/10.15869/itobiad.787605

Öz

Organizations operate in changing and dynamic environments; thus, they need change in order to sustain their existence and development, and these rapidly occurring changes require quite different new methods, knowledge, skills, and strategies. With the realization that advanced physical resources and technological equipment are not sufficient to provide sustainable competitive advantage; the importance of human resources, which process information and create value and difference, within the organization has begun to change. Organizational change depends on positive interaction within the organization and the transformation of employees. The best method for this is to create an organization that constantly learns and develops with human resources equipped with competencies. The aim of this study was to determine whether human resources competencies have a significant effect on intra-organizational interaction, and whether strategic change skills have a mediating role in this effect. The universe of the research consists of all employees of a public university established in 2018. The scanning model was used for this research in which the organizational culture was tried to be explained in terms of human resources competence level, strategic change skills, and organizational interaction dimensions. With the research, whether the core, functional, and managerial competence levels of the employees have positive and significant effects on strategic change skills and intra-organizational interaction was tested, and ten hypotheses were tested to determine whether strategic change skills of each competency level had a mediating role in intra-organizational interaction. Correlation, reliability, and regression analyses were performed, and then the Sobel test was performed to test the mediation effects. The analyses showed that strategic change skills and human resources competencies have an intermediary role in interactions within an organization.

Anahtar Kelimeler

Competencies, Human Resources, State Universities

İnsan Kaynakları Yetkinliklerinin Kurumların Örgüt İçi Etkileşimleri Üzerine Etkisinde Stratejik Değişim Becerilerinin Aracılık Rolü

Öz

Değişken ve dinamik bir çevrede faaliyet gösteren örgütler, varlıklarını ve gelişimlerini devamlı kılabilmek için değişime ihtiyaç duymakta, hızla meydana gelen bu değişimler ise çok daha farklı yeni yöntem, bilgi, beceri ve stratejileri gerektirmektedir. Gelişmiş fiziksel kaynaklar ve teknolojik donanımın sürdürülebilir rekabet avantajını sağlamaya yetmediğinin anlaşılmaya başlamasıyla birlikte; bilgiyi işleyip değer ve fark yaratan insan kaynağının örgüt içindeki yeri ve önemi farklılaşmaya başlamıştır. Örgütsel değişim, örgüt içi pozitif etkileşime, çalışanların değişim ve dönüşümüne bağlıdır. Bunun için en iyi yöntem yetkinliklerle donatılmış insan kaynağı ile sürekli öğrenen ve gelişen bir örgüt yaratmaktır. Araştırmanın amacı insan kaynakları yetkinliklerinin örgüt içi etkileşimi üzerinde anlamlı bir etkisinin olup olmadığını ve bu etkide stratejik değişim becerilerinin aracılık rolünün bulunup bulunmadığını belirlemektir. Araştırmanın evrenini 2018 yılında kurulmuş bir devlet üniversitesi çalışanlarının tamamı oluşturmaktadır. Örgüt kültürünün insan kaynakları yetkinlik düzeyi, stratejik değişim becerileri, örgüt içi etkileşim boyutlarıyla açıklanmaya çalışıldığı bu araştırmada tarama modelinden faydalanılmıştır. Araştırma ile çalışanların temel, fonksiyonel ve yönetsel yetkinlik düzeylerinin stratejik değişim becerileri ve örgüt içi etkileşim üzerinde pozitif ve anlamlı etkilerinin olup olmadığı; yine her bir yetkinlik düzeyinin örgüt içi etkileşimde stratejik değişim becerilerinin aracılık rolünün olup olmadığının belirlemesine yönelik on hipotez test edilmiştir. Verilerin analizinde korelasyon, güvenirlik ve regresyon analizleri kullanılmış, aracılık etkilerini tespit için ise Sobel testlerinden yararlanılmıştır. Bulgulara göre; stratejik değişim becerilerinin, insan kaynakları yetkinliklerinin örgüt içi etkileşime katkı sağlamada aracılık rolünün olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yetkinlik, İnsan Kaynakları, Devlet Üniversiteleri, Stratejik Değişim, Etkileşim

Kaynakça

• Akıncı, Z. B. (1998), Kurum Kültürü Ve Örgütsel İletişim, İletişim Yayınları, İstanbul.
• Akkoç, İ. (2012). Grup ve Hiyerarşik Alt Kültürlerinin İş Performansına Etkisi: Lider-Üye Etkileşiminin Aracılık Rolü, Çankırı Karatekin SBE Dergisi, 3(2): 17-44.
• Armstrong, M. & Baron, A. (1995). The Job Evaluation Handbook, London: Institute Of Personnel And Development, s.96.
• Arslan, E. & Arslan B. (2007). Örgütsel İletişim, Uğur Demiray (Ed.), Genel İletişim İçinde (141-182). Ankara: Pegem.
• Avolio, B.J. & Bass, B.M. (1995). Individualised Consideration Viewed At Multiple Levels Of Analysis: A Multi-Level Framework For Examining The Diffusion Of Transformational Leadership, Leadership Quarterly, 6(2): 199-218.
• Bakan, İ., Büyükbeşe, T. & Bedestenci Ç. (2004). Örgüt Kültürü Teorik ve Ampirik Yaklaşım, Aktüel Yayınları, s. 122
• Bayraktar, O. (2002). Yetkinliklere Dayalı İnsan Kaynakları Yönetimi, Active, Temmuz-Ağustos, 1-19.
• Bennour, M. & Crestani, D. (2007). Using Competencies In Performance Estimation: From The Activity To The Process, Computers in Industry, 58 (2) 151–163.
• Bensghir, K.T. & Leblebici, D.N. (2001). Teknolojik Gelişmenin Örgütler Ve Örgütsel Değişim Üzerindeki Yansımaları, Amme İdaresi Dergisi, Cilt: 34, Sayı: 2, s.21.
• Blancero, D., Boroski, T. & Dyer, L. /1996). Key Competencies For A Transformed Human Resource Organization, Human Resource Management, Vol.35, No.1, s.387.
• Boyatsiz, R.E. (1982). The Competent Manager: A Model For Effective Performance, New York: Wiley, 13-14.
• Bray, D.W., Campell, R.J. & Grant, D.L. (1974). Formative Years İn Business: A Long Term At&T Study Of Managerial Lives, John Wiley And Sons, New York.
• Burgoyne, J.G. (1993). The Competence Movement: İssues, Stakeholders And Prospects, Personnel Review, Vol.22, No.6, 6-13.
• Campbell, J.P., Dunette, M.D., Lawler, E.E. Iıı, & Weick, K.E. Jr., (1970). Managerial Behaviour, Performance And Effectiveness, New York: Mcgraw-Hill.
• Cardy, R. L. & Selvarajan, T.T. (2006). Competencies: Alternative Frameworks For Competitive Advantage, Business Horizons, 49, 235-245.
• Carroll, A. & Mccrackin, J. (1998). The Competent Use Of Competency-Based Strategies For Selection And Development, Performance Improvement Quarterly, 11(3), 45-63.
• Chen, H. & Chang, W. (2011). Core Competence: From A Strategic Human Resource Management Perspective, African Journal Of Business Management, 5(14), 5738-5745.
• Clardy, A. (2008). Human Resource Development And The Resource-Based Model Of Core Competencies: Methods For Diagnosis And Assessment, Human Resource Development Review, 7(4), 387-407.
• Çukurova Üniversitesi, 2019-2023 Dönemi Stratejik Planı, https://www.cu.edu.tr/cu/institutional/university/stratejik-plan, s. 27-31
• Demirkaya, H. (2017). Sosyal Davranış ve Protokol. 2. Baskı. Kocaeli, Umuttepe Yayınları.
• Demirtaş, M. (2010). Örgütsel İletişimin Verimlilik Ve Etkinliğinde Yararlanılan İletişim Araçları ve Halkla İlişkiler Filmleri Örneği, Marmara Üniversitesi, İİBF Dergisi, C:XXVIII,S:I, 411-444.
• Düren, Zeynep (2002). 2000'li Yıllarda Yönetim: Sürekli Değişim ve Belirsizlik Ortamında Gelişen Yönetsel Yaklaşımlar, 2. Baskı, Alfa Basım Yayımcılık, İstanbul.
• Erdemir, E. (2004). İnsan Kaynakları Yönetiminde Dış Kaynaklardan Yararlanma: Eskişehir Örneği, OGU SBE Dergisi , 2004/1, s.2
• Foks, M. (2015). Antecedents Of Commitment To Change. Unpublished Master’s Thesis, University Of Twente.
• Foot, M. & Hook,C. (1996). Introducing HRM, Singapore: Longman Singapore Publishers, s.38.
• Gangani, N., Mclean, G. N. & Braden, R. A. (2006). A Competency-Based Human Resource Development Strategy, Performance Improvement Quarterly, 19(1), 127-140.
• Garavan, T. N. & McGuire, D. (2001). Competencies and Workplace Learning: Some Reflections on the Rhetoric and the Reality, Journal of Workplace Learning, 4(13), 144-163.
• Goleman, D., (1998). Working With Emotional İntelligence, New York: Bantam Books.
• Hawi, R. O., Alkhodary, D. & Hashem, T. (2015). Managerial Competencies And Organizations Performance, International Journal Of Management Sciences, 5(11), 723-735.
• Hellriegel, D., Slocum, J. & Woodman, R. (1998). Organizational Behavior, Cincinnati: Southwestern College Publishing, s.21.
• Hernaus T. (2008). Generic Process Transformation Model: Transition To Processbased Organization, Feb – Working Paper Series, Paper No: 0 8 - 0 7, S.4
• Hitt, M.A., J. Stewart Black & Porter, L.W. (2009). Management, Second Edition, Pearson Prentice Hall, New Jersey.
• Hoffman T. (2000). The Meaning Of Competency. Journal Of European Industrial Training, 23(6): 275-286.
• Howard, A. & Bray, D. (1988). Managerial Lives İn Transition:Advancing Age And Changing Times, Guildford Press, New York.
• https://www.kargem.com.tr/dosyalar/2016/05/Arastirma-Yazisi-5-Yetkinlik-Bazli-Performans-Degerlendirme.Pdf (Erişim Tarihi: 10.08.2020)
• Hyde C. A. (2012). Organizational Change Rationales: Exploring Reasons For Multicultural Development İn Human Service Agencies, Administration İn Social Work, V. 36, 436–456.
• IDAS, (2006). Competency Guide, Iowa Department Of Administrative Service Human Resource Enterprise,Http://Das.Hre.İowa.Gov/Documents/Class_And_Pay/Competency_Guide.Doc, (Erişim Tarihi: 15.12.2012).
• Illies, R., Nahrgang, J.D. & Morgeson, F.P. (2007). Leader-Member Exchange And Citizenship Behaviors: A Meta-Analysis, Journal Of Applied Psychology, 92(1): 269-277.
• Iverson, R. D. (1996). Employee Acceptance Of Organizational Change: The Role Of Organizational Commitment. The International Journal Of Human Resource Management, 7(1), 122-149.
• Keçecioğlu, T. & Kelgökmen, D. (2004), Yetkinlik Modellerinin İnsan Kaynakları Yönetiminde Yapılandırılması ve Bir Yetkinlik Modeli Önerisi, Review Of Social, Economic&Business Studies, Vol:3/4, Fall, P.216. Http://Fbe.Emu.Edu.Tr/Journal/Doc/34/34article12.Pdf, 15.04.2008.
• Kotter, J.P. (1982). The General Managers, New York: Free Press.
• Kozak, M. A. & Güçlü, H. (2003). Turizm İşletmelerinde Değişim Yönetimi Üzerine Kavramsal Bir İnceleme, İnsan Kaynakları Ve Endüstri İlişkileri Dergisi, 2(4), 1- 25.
• Kujansıvu, P. & Lonnqvıst, A. (2007). Invastigating the Value and Effeciency of Intellectual Capital. Journal of Intellectual Capital, Cilt: 8, Sayı: 2, 272-287.
• Ledeist, F.D. & Winterton, J. (2005). What Is Competence?, Human Resource Development International, Vol.8, No.1, March 2005: 27-46.
• Lucia, A.D. & Lepsinger R. (1999). The Art and Science of Competency Models: Pinpointing Crictical Success Factors in Organizations. San Francisco: Jossey Bass Pub.
• Luthans, F., Hodgetts, R.M. & Rosenkrantz, S.A. (1988). Real Managers, Cambridge, Ma.:Ballinger Press.
• Markides, C.C. & Williamson, P.J. (1994). Search For New Paradigms, Strategic Management Journal Vol. 15, Special Issue: (Summer,), 149-165.
• Mcclelland, D. (1998). Identifying Competencies With Behavioural-Event Interviews, Psychological Science, Vol.9, No.5, 331-339.
• New, G.E. (1996). Reflections, A Three-Ties Model Of Organizational Competencies, Journal Of Managerial Psychology, 11(8):44- 51.
• Nordhaug, O. & Gronhaug, K. (1994). Competences As Resources İn Firms, The International Journal Of Human Resource Management, 5(1), 89-106.
• Osei, A. J., & Ackah, O. (2015). Employee’s Competency And Organizational Performance İn The Pharmaceutical İndustry An Empirical Study Of Pharmaceutical Firms İn Ghana, International Journal Of Economics, Commerce and Management, 3(3), 1-9.
• Öksüzoğlu D.C. , Elvan Karaarslan E., Şengüllendi M.F. & Gürol Y.D. (2018). İnsan Kaynakları Yetkinlikleri İle Çalışan Performansı İlişkisi: Kamu Ve Özel Sektör Karşılaştırması”. Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 6(2) 2018, 50-66.
• Pralahad, C.K & Hamel,G. (1990). The Core Competence Of The Corporation, Harvard Business Review, May-June, 79-91.
• Pryor, M.G., Taneja, S., Humphreys, J., Anderson, D. & Sıngleton, L. (2008). Challenges Facing Change Management Theories And Research, Delhi Business Review X Vol. 9, No. 1 (January - June 2008)
• Raja K. G. & Swapna R. (2010). Evaluating The Differences Between Managerial And Executive Level Personal Competencies -A Critical Analysis Of Select It Companies, Bhavan’s International Journal Of Business, 4(2), 71-76.
• Reşitoğlu S. (2011). Yetkinlik Bazlı Performans Değerlendirme ve Çalışan Memnuniyeti– Bir Uygulama – Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Çalışma Ekonomisi Ve Endüstri İlişkileri Anabilim Dalı İnsan Kaynakları Programı.
• Salisbury, F. D. (1996). Five Technologies For Educational Change: Systems Thinking, Systems Design, Quality Science, Change Management, Instructional Technology, Educational Technology.
• Saylı, H. & Tüfekci, A. (2008). Başarılı Bir Örgütsel Değişimin Gerçekleştirilmesinde Dönüştürücü Liderliğin Rolü, Erciyes Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 30, S.193-210.
• Scandura, T.A., Graen, G.B. & Novak, M.A. (1986). When Managers Decide Not To Decide Autocratically: An Investigation Of Leader–Member Exchange And Decision Influence, Journal Of Applied Psychology, 71(4): 579.
• Spencer, L.M. & Spencer, S.M. (1993). Competence At Work: Models For Superior Performance, New York: John Wiley and Sons, 1993, s.4.
• Tanrıverdi, H., Adıgüzel, O. % Çiftçi, M. (2010). Sağlık Yöneticilerine Ait İletişim Becerilerinin Çalışan Performansına Etkileri: Kamu Hastanesi Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Sayı:11, s.102.
• Tunçer, P. (2011). Örgütsel Değişim Ve Liderlik, Sayıştay Dergisi, Sayı: 80, 57-83
• Uslu D, (2006). Örgütlerde Değişim Ve Değişim Sürecinin İşgörenlerce Algılanması Üzerine Bir Alan Araştırması: Sağlık Bakanlığı Ankara Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Örneği, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Büro Yönetimi Eğitimi Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara
• Ünal, M. (2012). Bilgi Çağında Değişim Ve Liderlik, Marmara Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt: 32, Sayı 1, Ss.297-310
• Ünal, Ö.F. (2012). İnsan Kaynakları Profesyonelinin Değişim Yönetimi Rolleri: Değişim Ajanı Bağlamında Bir Değerlendirme, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt:8, Sayı:2, 83-105.
• Vohra, S. (2015). Identifying Critical Hr Practices İmpacting Employee Perception And Commitment During Organizational Change. Journal Of Organizational Change Management, 28(5), 872-894.
• Wayne, S.J., Shore, L.M. & Liden, R.C. (1997). Perceived Organizational Support And Leader-Member Exchange: A Social Exchange Perspective, Academy Of Management Journal, 40(1): 82-111.
• Woodruffe, C. (1992). What İs Meant By A Competency?, Boam, R., & Sparrow, P., (Edits), Designing And Achieving Competency, (16-29), Maidenhead, Mcgrawhill.