Relations between Procrastination Behaviors and Type A Personality Levels of the Academic Staff

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 5, 2445 - 2458, 15.11.2017

Ali Aksu , Nejat İra , Münevver Yalçınkaya Aslı Yurttaş

Öz

This study aims to find out the relation between the procrastination
behaviors of the academic staff working at education faculties and their type A
personality levels. The sample of the study includes 79 academic staff working
at the education faculties of one private and two state universities who were
chosen according to the convenient sampling technique. The data were collected
via “Procrastination Behaviors Scale”, Type A Personality Scale” and “Personal
Information Questionnaire”. The study is designed as a relational survey model
and type A personality and its components’ explanation levels for the
procrastination behavior were studied. The findings have shown that there is a
significant and negative relation between procrastination behavior and the
importance attributed to speed and timing. According to the results of the
linear multiple regression analysis, the factors related with the type A
personality explain 38 % of the total variance at the level of procrastination
behaviors.

Anahtar Kelimeler

Procrastination, Type A personality, Academic Staff, Personality Levels, Behaviors

Öğretim Elemanlarının İşi Erteleme Davranış Düzeyleri ile A-Tipi Kişilik Düzeyleri Arasındaki İlişkiler

Öz

Çalışmada
öğretim elemanlarının iş erteleme davranışlarına etki edebilecek bazı
faktörleri gösterebilmek, bu alanda ileriye yönelik çalışmalara destek
olabilmek amacıyla eğitim fakülteleri bünyesindeki öğretim elemanlarının A tipi
kişilik düzeyleri ile iş erteleme davranışları arasındaki ilişki
araştırılmıştır. Araştırmanın örneklemini kolayda örnekleme tekniği ile seçilen
iki devlet ve bir vakıf üniversitesinin eğitim fakültesinde görev yapmakta olan
79 öğretim elemanı oluşturmaktadır. Araştırmada, İşi Erteleme Davranışı Ölçeği,
A Tipi Kişilik Ölçeği, kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Araştırmada
ilişkisel araştırma deseni kullanılmış olup; A tipi kişilik ile alt
boyutlarının işi erteleme davranışını açıklama düzeyleri incelenmiştir.
Araştırma sonuçlarına göre işi erteleme ile hıza verilen önem ve zamanlamaya
verilen önem arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Doğrusal
çoklu regresyon analizi sonuçlarına göre işi erteleme davranışı düzeyindeki
toplam varyansın % 38’i A tipi kişisel özellikleri ile ilgili değişkenlerce
açıklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

A-tipi kişilik, İşi Erteleme, Öğretim Elemanları, Kişilik Düzeyleri, Davranış

Kaynakça

• Acar Baltaş, Z. B. (2016). Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Ariely, D., & Wertenbroch, K. (2002). Procrastination, deadlines, and performance: Self-control by precommitment. Psychological science, 13(3), 219-224.
• Akerlof, G. A. (1991). Procrastination and obedience. The American Economic Review, 81(2), 1-19.
• Aktaş, A. M. (2001). Bir kamu kuruluşunun üst düzey yöneticilerinin iş stresi ve kişilik özellikleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 25-42.
• Aydoğan, D., & Özbay, Y. (2012). Akademik Erteleme Davranışının Benlik Saygısı, Durumluluk Kaygı, Öz-Yeterlilik Açısından Açıklanabilirliğinin İncelenmesi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi .
• Balkıs, M. (2003). Üniversite Öğrencilerinin Düşünme Stilleri ile Kişilik Tipleri Arasındaki İlişkinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi.
• Barlı, Ö. (2008). Davranış Bilimleri ve Örgütlerde Davranış. İstanbul: Aktif Yayınevi.
• Batıgün, A. D., & Şahin, N. H. (2006). İş Stresi ve Sağlık Psikolojisi Araştırmaları İçin İki Ölçek: A-Tipi Kişilik ve İş Doyumu. Türk Psikiyatri Dergisi, 32-45.
• Cadena, X., Schoar, A., Cristea, A., & Delgado-Medrano, H. M. (2011). Fighting procrastination in the workplace: An experiment (No. w16944). National Bureau of Economic Research.
• Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2000). British Journal of Educational Studies (s. 446-468). içinde Society for Educational Studies.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Pegem Akademi.
• De Raad, B. (2000). The Big Five Personality Factors: The psycholexical approach to personality. New York: Hogrefe & Huber Publishers.
• Durna, U. (2005). A tipi ve B tipi kişilik yapıları ve bu kişilik yapılarını etkileyen faktörlerle ilgili bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 19(1).
• Eerde, W. v. (2003). A meta-analytically derived nomological network of procrastination. Elsevier.
• Ferrari, J. R., Parker, J. T., & Ware, C. B. (1992). Academic Procrastination: Personality Correlates with Myers-Briggs Types Self-Efficacy, and Academic Locus of Control. Journal of Social Behavior and Personality, 495-502.
• Fraenkel, J. R., & Wallen, N. E. (1993). How to Design and Evaluate Research in Education.
• Gupta, R., Hershey, D. A., & Gaur, J. (2012). Time perspective and procrastination in the workplace: An empirical investigation. Current Psychology, 31(2), 195-211.
• İbrahimoğlu, N., & Karayılan, D. (2012). A ve B Tipi Kişilik Özellikleri ile Zaman Yönetimi Davranışları Arasındaki İlişkiler. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 251-262.
• Gümüştekin, G. E., & Öztemiz, A. B. (2005). Örgütlerde stresin verimlilik ve performansla etkileşimi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1).
• Kağan, M. (2009). Üniversite öğrencilerinde akademik erteleme davranışını açıklayan değişkenlerin belirlenmesi. Egitim Bilimleri Fakultesi Dergisi, 42(2), 113.
• Karacaoğlu, K., & Kaplan, A. (2013). İşi Erteleme (Procnastınatıon) ile Öncüllerinden Biri Olan Öz Yeterlilik İlişkisi: Üniversite Personeli Üzerine Bir Araştırma. 21. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi (s. 339-343). Kütahya: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kim, K. R., & Seo, E. H. (2015). The relationship between procrastination and academic performance: A meta-analysis. D. Saklofske içinde, Personality and Individual Differences (s. 26-33). Amsterdam: Elsevier.
• Kirkcaldy, B. D., Shephard, R. J., & Furnham, A. F. (2002). The influence of type A behaviour and locus of control upon job satisfaction and occupational health. Personality and individual differences, 33(8), 1361-1371.
• Lay, C. H. (1986). At last, my research article on procrastination. Journal of Research in Personality, 474–495.
• Lelord, F., & Andre, C. (2013). R. Madenci içinde, Zor Kişiliklerle Yaşamak (s. 160). İletişim Yayınları.
• Moon, S. M., & Illingworth, A. J. (2005). Exploring the dynamic nature of procrastination: A latent growth curve analysis of academic procrastination. Personality and Individual Differences, 38(2), 297-309.
• Pelit, E., Türkmen, F., & Yarmacı, N. (2010). Turizm Sektöründeki İşgörenlerin Kişilik Özelliklerini Değerlendirmeye Yönelik Bir Araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi.
• Rastogi, R., & Dave, V. (2004). Managerial effectiveness: a function of personality type and organisational components. Singapore Management Review, 26(2), 79.
• Schütz, E., Garcia, D., & Archer, T. (2014). Affective state, stress, and type a-personality as a function of gender and affective profiles. International Journal of Research Studies in Psychology, 3(1), 51-64.
• Sirois, F. M. (2014). Out of Sight, Out of Time? A Meta-analytic Investigation of Procrastination and Time Perspective. Europan Journal of Personality, 511-520.
• Solomon, L. J., & Rothblum, E. D. (1984). Academic procrastination: Frequency and cognitive-behavioral correlates. Journal of counseling psychology, 31(4), 503-509.
• Şahin, N. H., Güler, M., & Basım, H. N. (2009). A tipi kişilik örüntüsünde bilişsel ve duygusal zekânın stresle başa çıkma ve stres belirtileri ile ilişkisi. Türk Psikiyatri Dergisi, 20(3), 243-254.
• Şahin, N. H., Basım, H. N., & Akkoyun, N. (2011). A-Tipi Kişilik ve Stres İlişkisinde Üç Önemli Bileşen:. Türk Psikoloji Dergisi, 31-44.
• Tice, D. M., & Baumeister, R. F. (1997). Longitudinal study of procrastination, performance, stress, and health: The costs and benefits of dawdling. Psychological science, 8(6), 454-458.
• Tokat, B., & Gi̇derler, C. (2006). Yöneticilerin A Tipi ve B Tipi kişilik yapılarının liderlik davranışlarına etkisi üzerine bir araştırma. Iktisat Isletme ve Finans, 21(242), 60-68.
• Uzun, B., & Demir, A. (2015). Erteleme: Türleri, Bileşenleri, Demografik Etkenler ve Kültürel Farklılıklar. Ege Eğitim Dergisi, 106-121.
• Yavuzer, Y., Gündoğdu, R., & Koyuncu, S. C. (2015). A Tipi Kişilik Puanları Kontrol Edilerek Çalışanların Stres Kaynaklarının Demografik Değişkenlere Göre İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 241-250.
• Yıldız, S., Boz, İ. T., & Yıldırım, B. F. (2012). Kişilik tipi ile olumlu sosyal davranış arasındaki ilişki: Marmara üniversitesi öğrencileri üzerinde bir araştırma . Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 215-233.
• Zarick, L. M., & Stonebraker, R. (2009). I'll do it Tomorrow: The Logic of Procrastination. College Teaching, 211-215.
• Zel, U. (2001). Yönetimde Kişilik ve Kişilik Özellikleri. S. Güney içinde, Yönetim ve Organizasyon (s. 430). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.