Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster
Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 1, 99 - 106, 15.04.2018

Öz

Kaynakça

  • Ashton, P. T. & Webb, R. B. (1986). Making a difference: Teachers’ sense of efficacy and student achievement. New York: Longman
  • Ashton, P., Buhr, D. & Crocker, L. (1984). Teachers' Sense of Efficacy: A Self- or Norm- Referenced Construct? Florida Journal of Educational Research, 26(1), 29-41.
  • Balcı, A. (1995). Sosyal Bilimlerde Araştırma, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Bandura, A. (1997b). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
  • Bryman, A. & Cramer, D. (1999). Quantitative Data Analysis with SPSS Release 8 for Windows, London and New York, Taylor & Francis e-Library, Routledge.
  • Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı, 7. baskı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.,K., Akgün, Ö.,E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, PegemA yayıncılık, 8. baskı, Ankara.
  • Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education, (6th ed.). New York: Routledge
  • Dembo, M. H. (2004). Motivation and Learning Strategies for College Success: A Self Management Approach. Lawrence Erlbaum Associates.
  • Donald, M. G. (2003). Handbook of Self and Identity. Guilford Press.
  • Gibson, S., & Dembo, M. H. (1984). Teacher Efficacy: A Construct Validation. Journal of Educational Psychology
  • Goddard, R. D., Hoy, W. K., & Woolfolk-Hoy, A. W. (2004). Collective efficacy beliefs: Theoretical developments, empirical evidence, and future directions. Educational Researcher, 33(3), 3-13.
  • Guskey, T. ve Passaro, P. (1994). Teacher efficacy: A study of construct dimensions. American Educational Research Journal, 31, 627–643.
  • Hamza, M. Ve Farrow, V. (2000). Fostering creativity and problem solving in the classroom. Kappa Delta Pi, 37.
  • Karagöz, Y. Ve Kösterelioğlu, İ. (2008). İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin Faktör Analizi Metodu ile Geliştirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 81-98.
  • Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Kavramlar, İlkeler, Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
  • Mangır, A. ve Aral, N. (1992). Çocukta Yaratıcılık Ve Yaratıcılığın Geliştirilmesi. 8. Ya-Pa Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırma Semineri. Bursa: Ya-Pa Yayınları
  • Razon, N.(1997). Yaratıcılığı Geliştirici Oyunla Eğitim, İstanbul, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği Yayınları
  • Tatlıdil, H. (1992). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz, Ankara: Hacettepe Üniversitesi İstatistik Bölümü.
  • Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara. Nobel Yayıncılık.
  • Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. İkinci baskı. Ankara: Türk Psikologlar derneği yayınları.
  • Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. İkinci baskı. Ankara: Türk Psikologlar derneği yayınları.
  • Tschannen-Moran, M., Woolfolk-Hoy, A., Hoy, W.K., (1998). Teacher efficacy: its meaning Tschannen-Moran, M., Woolfolk Hoy, A. & Hoy, W. K. (1998). Teacher efficacy: Its meaning and measure. Review of Educational Research, 68(2), 202-248.
  • Turgut, M. F. ve Baykul, Y. (1992) Ölçekleme Teknikleri. Ankara: ÖSYM Yayınları.
  • Yıldız, F. (2000). “Deneysel Yaratıcılık Programının 4–5 Yas Çocuklarının Sosyal ve Bilişsel Gelişimlerine Etkileri”, Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Konya.

Öğretmenler İçin Bilimsel Alan Gezisi Yapmaya Yönelik Öz yeterlik Ölçeği Geliştirme Çalışması

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 1, 99 - 106, 15.04.2018

Öz

Bu
çalışmada, öğretmenler için “Bilimsel Alan Gezisi Yapmaya İlişkin Öz Yeterlilik
Algısı Ölçeği” geliştirilmiştir. Ölçeğin güvenirlik katsayısı 0.92 olup toplam
varyansın % 67’sini açıklamaktadır. Açımlayıcı faktör analizi sonuçlarına göre
ölçek iki alt boyutludur. Bu boyutlar ve güvenilirlik katsayıları; Öğretim
Tasarım Boyutu .88, Organizasyon Boyutu .90 şeklindedir. Çalışma, sonucunda
ölçeğin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu söylenebilir.

Kaynakça

  • Ashton, P. T. & Webb, R. B. (1986). Making a difference: Teachers’ sense of efficacy and student achievement. New York: Longman
  • Ashton, P., Buhr, D. & Crocker, L. (1984). Teachers' Sense of Efficacy: A Self- or Norm- Referenced Construct? Florida Journal of Educational Research, 26(1), 29-41.
  • Balcı, A. (1995). Sosyal Bilimlerde Araştırma, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Bandura, A. (1997b). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
  • Bryman, A. & Cramer, D. (1999). Quantitative Data Analysis with SPSS Release 8 for Windows, London and New York, Taylor & Francis e-Library, Routledge.
  • Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı, 7. baskı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.,K., Akgün, Ö.,E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, PegemA yayıncılık, 8. baskı, Ankara.
  • Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education, (6th ed.). New York: Routledge
  • Dembo, M. H. (2004). Motivation and Learning Strategies for College Success: A Self Management Approach. Lawrence Erlbaum Associates.
  • Donald, M. G. (2003). Handbook of Self and Identity. Guilford Press.
  • Gibson, S., & Dembo, M. H. (1984). Teacher Efficacy: A Construct Validation. Journal of Educational Psychology
  • Goddard, R. D., Hoy, W. K., & Woolfolk-Hoy, A. W. (2004). Collective efficacy beliefs: Theoretical developments, empirical evidence, and future directions. Educational Researcher, 33(3), 3-13.
  • Guskey, T. ve Passaro, P. (1994). Teacher efficacy: A study of construct dimensions. American Educational Research Journal, 31, 627–643.
  • Hamza, M. Ve Farrow, V. (2000). Fostering creativity and problem solving in the classroom. Kappa Delta Pi, 37.
  • Karagöz, Y. Ve Kösterelioğlu, İ. (2008). İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeğinin Faktör Analizi Metodu ile Geliştirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 81-98.
  • Karasar, N. (1995). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Kavramlar, İlkeler, Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd.
  • Mangır, A. ve Aral, N. (1992). Çocukta Yaratıcılık Ve Yaratıcılığın Geliştirilmesi. 8. Ya-Pa Okul Öncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırma Semineri. Bursa: Ya-Pa Yayınları
  • Razon, N.(1997). Yaratıcılığı Geliştirici Oyunla Eğitim, İstanbul, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği Yayınları
  • Tatlıdil, H. (1992). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz, Ankara: Hacettepe Üniversitesi İstatistik Bölümü.
  • Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara. Nobel Yayıncılık.
  • Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. İkinci baskı. Ankara: Türk Psikologlar derneği yayınları.
  • Tezbaşaran, A. A. (1997). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. İkinci baskı. Ankara: Türk Psikologlar derneği yayınları.
  • Tschannen-Moran, M., Woolfolk-Hoy, A., Hoy, W.K., (1998). Teacher efficacy: its meaning Tschannen-Moran, M., Woolfolk Hoy, A. & Hoy, W. K. (1998). Teacher efficacy: Its meaning and measure. Review of Educational Research, 68(2), 202-248.
  • Turgut, M. F. ve Baykul, Y. (1992) Ölçekleme Teknikleri. Ankara: ÖSYM Yayınları.
  • Yıldız, F. (2000). “Deneysel Yaratıcılık Programının 4–5 Yas Çocuklarının Sosyal ve Bilişsel Gelişimlerine Etkileri”, Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Konya.
Toplam 25 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Gifted education policy
Yazarlar

Hasan Said Tortop

Gözde Uzbilir Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 15 Nisan 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 5 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Tortop, H. S., & Uzbilir, G. (2018). Öğretmenler İçin Bilimsel Alan Gezisi Yapmaya Yönelik Öz yeterlik Ölçeği Geliştirme Çalışması. Journal of Gifted Education and Creativity, 5(1), 99-106.