Zamanın ve Mekânın Dönüşümüyle Güney Kore Sinemasından Türk Sinemasına Yeniden Çevrim: Miracle in Cell No.7 (2013) ve 7. Koğuştaki Mucize (2019) Filmleri

Yıl 2021, Cilt: 14 Sayı: 4, 1696 - 1726, 25.10.2021

Nergiz Gündel

https://doi.org/10.18094/josc.942945

Cited By: 3

Öz

Yeniden çevrimler, hem Hollywood film endüstrisinin hem de diğer ülke sinemalarının sıklıkla yararlandığı anlatım biçimlerinden birisidir. Bu çalışma da özellikle 2000’li yıllardan sonra Türk sinemasında görülmeye başlanan ve senaryo hakları satın alınarak yerel kültüre uyarlanan yeniden çevrimlerin kültürlerarası analizi ile sınırlandırılmıştır. Çalışmanın örneklemi Güney Kore sinemasından Miracle in Cell No.7 (2013) filmi ile Türkiye’deki yeniden çevrimi 7. Koğuştaki Mucize (2019) filmleri olarak belirlenmiştir. İki ayrı tarih ve coğrafyada üretilen bu iki anlatının zaman, mekân ve kültürel farklılıkla yinelenen hikâyesi karşılaştırmalı analiz edilerek, yeniden çevrimin yerel kültüre nasıl uyumlaştırıldığı sorgulanmıştır. Özünde engelli baba ile kızının sevgisini konu edinerek evrensel bir anlatı sunan, bununla birlikte adalet, resmi otoritenin baskısı, idam cezası gibi temaları işleyen bu iki filmin anlatısında benzerlikler kadar farklılıkların da oluştuğu görülmüştür. Kaynak filmin karakterleri yerlerini yeniden çevrimde Anadolu insanının kişileştirmelerine bırakmış, mekân Ege kıyılarına taşınmış ve hikâye zamansal olarak 12 Eylül 1980 darbesi sonrası bir döneme uyarlanmıştır. Böylece türev bir film anlatısı olmakla birlikte özgünleşmiştir. Bununla birlikte orijinal filmin anlatısında güçlü bir şekilde var olan idam cezası uygulamasının yıkıcı sonuçları ve yıllar sonra da olsa adalet arayışının sürdürülmesi gibi unsurların yeniden çevrimde önemsizleştirildiği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Yeniden Çevrim, Karşılaştırmalı Film Çalışmaları, Kültürlerarası Yeniden Çevrim, Güney Kore Sineması, Miracle in Cell No. 7, 7. Koğuştaki Mucize

Remake From South Korean Cinema to Turkish Cinema Through the Transformation of Time and Space: Miracle in Cell No.7 (2013) and 7. Koğuştaki Mucize (2019) Films

Öz

Remakes are one of the forms of narration that both the Hollywood film industry and the cinemas of other countries often use. The framework of this study is limited with the cross-cultural analysis of the remakes that adapted to the local culture by purchasing screenplay rights and especially the ones seen late 2000s in Turkish cinema. The sample of the study is set as Miracle in Cell No.7 (2013) for South Korean Cinema and 7. Koğuştaki Mucize (2019) for Turkish Cinema as a remake. The repetitive story of these two narratives produced in two different histories and geographies with time, place and cultural difference was analyzed comparatively and questioned how the remake was adapted to the local culture. It has been observed that there are differences as well as similarities in the narratives of these two films, which essentially present a universal narrative by focusing on the love of a disabled father and his daughter, but also deal with themes such as justice, the pressure of the official authority, and the death penalty. The characters of the original movie are replaced by the characterization of Anatolian people, the story is relocated to the coastline of Aegean region and timeline was adapted to a period after 1980 Turkish coup d'état. Thus, although it is a derivative film narration, it has become authentic as well. However, it has been seen that elements such as the devastating consequences of the death penalty application and the continuation of the search for justice, which are strongly present in the narration of the original film, are trivialized in the remake.

Anahtar Kelimeler

Remakes, Comparative Film Studies, Transcultural Remakes, South Korean Cinema, Miracle in Cell No.7, 7. Koğuştaki Mucize

Kaynakça

• Altınay, A. G. (2009). Tabulaşan ordu, yok sayılan militarizm. B. Tanıl, & M. Gültekin içinde, Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Dönemler ve Zihniyetler (s. Cilt: 9, s.1245-1257). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Arslan, S. (2011). Cinema in Turkey: A new critical history. USA: Oxford University Press.
• Arslanhan, S., & Kurtsal, Y. (2010). Güney Kore inovasyondaki başarısını nelere borçlu? Türkiye için çıkarımlar. TEPAV Politika Notu: Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı.
• Ash, J. (2009). Dress behind bars: Prison clothing as criminality. London: IB Tauris & Company Limited.
• Binark, M. (2019). Kültürel diplomasi ve Kore Dalgası “Hallyu” Güney Kore’de sinema endüstrisi, K-Dramalar ve K-Pop. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Bora, T. (2020). 40 yıl 12 Eylül. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Cho, B. S. (2008). South Korea's changing capital punishment policy: The road from de facto to formal abolition. Punishment & Society, 10(2), 171-205.
• Choi, J. (2010). South Korean film renaissance: Local hit makers, global provocateurs. Middletown, USA: Wesleyan University Press.
• Çeti̇n, R., & Karadaş, S. (2018). Han Nehri mucizesi: Ekonomik kalkınmada Güney Kore örneği. İstanbul İktisat Dergisi(68 (1)), 93-112.
• Çevikoğlu, G. E. (2018). A case study of Hollywood to Yeşilçam cross-cultural film remakes. (Yüksek Lisans Tezi) Ankara: İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi, Ekonomi ve Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Demi̇rdal, M. B. (2018). Uluslararası insan hakları hukukunda ölüm cezasının kaldırılması ve Türkiye’deki süre. Politik Ekonomik Kuram, 2(1), 57-72.
• Durham, C. A. (1998). Double takes: Culture and gender in French Films and their American remakes. Hanover: University Press of New England.
• Ergüden, I. (2007). Hapishane çağı: Kapatılan insan. İstanbul: Versus Kitap.
• Evans, J. (2014). Film remakes, the black sheep of translation. Translation Studies, 7(3), 300-314.
• Grindstaff, L. (2002). Pretty Woman with a gun: La Femme Nikita and the textual politics of the remake. J. Forrest, & L. R. Koos içinde, Dead ringers: The remake in theory and practice (s. 273–308). Albany: State University of New York Press.
• Gunter, B. (2018). Predicting movie success at the Box Office. Cham, Switzerland: Palgrave Macmillan.
• Gürata, A. (2006). Translating modernity: Remakes in Turkish Cinema. D. Eleftheriotis, & G. Needham içinde, Asian Cinemas: A Reader and Guide (s. 242-254). Edinburgh: Edinburgh University Press.
• Gürkan, H. (2012). Hollywood sinema endüstrisinin “yeniden çekim” filmlere ilgisi ve japon korku filmi ‘Ringu'nun yeniden çekim versiyonu ‘Ring'de kültürel dönüşümü. Erciyes İletişim Dergisi, 2(3), 2-22.
• Han, S. H. (2011). Globalization and hybridity of Korean Cinema: Critical analysis of Korean blockbuster films. MA. The University of Texas at Austin.
• Karaca, E. (2001). 12 Eylül’ün arka bahçesinde: Avrupa’daki mültecilerle konuşmalar. İstanbul: Gendaş Kültür.
• Kim, M. O., & Jaffe, S. (2010). The New Korea: An inside look at South Korea’s economic rise. USA: Amerıcan Management Assocıatıon (AMACOM).
• Kore Enformasyon Ajansı. (2002). Kore gerçeği. Ankara: Kore Enformasyon Ajansı.
• Lee, C. H. (2008, November 29). 35-year-old murder conviction tossed. Korea JoongAng Daily: https://koreajoongangdaily.joins.com/news/article/article. aspx?aid=2897951 adresinden alındı
• Lee, S. G. (2016, November 25). [Yargı] Film gibi gerçek bir hikâye '7 numaralı Odadan Hediye'. Legal Newspaper: https://www.lawtimes.co.kr/Legal-News/Legal-News-View?serial=106037 adresinden alındı
• Maktav, H. (2017). Türkiye sinemasının cezaevleri. sinecine: Sinema Araştırmaları Dergisi, 8(1), 7-38.
• Matsumoto, J. (2002, Şubat 08). A Korean detente. Los Angeles Times: https://www.latimes.com/archives/la-xpm-2002-feb-08-et-matsumoto8-story.html adresinden alındı
• Mazdon, L. (2000). Encore Hollywood. remaking French cinema. London: British Film Institute.
• McKee, R. (2011). Öykü: Senaryo yazımının özü, yapısı, tarzı ve ilkeleri. (N. Yılmaz, E. Yılmaz, & F. Kınalı, Çev.) İstanbul: Plato Film Yayınları.
• Metin, Y., & Alp, E. (2012). Adil yargılanma hakkı çerçevesinde askeri mahkemeler: sorunlar ve çözüm önerileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2(2), 81-120.
• Oylum, R. (2011). Uzakdoğu sineması. İstanbul: Başka Yerler Yayınlar.
• Oylum, R. (2019, Eylül 07). Japon işgali, iç savaş, sıkıyönetim: Güney Kore'den geçmişle hesaplaşma filmleri. Gazete Duvar. Duvar Gazetesi: https://www.gazeteduvar.com.tr/yazarlar/2019/09/07/japon-isgali-ic-savas-sikiyonetim-guney-koreden-gecmisle-hesaplasma-filmler adresinden alındı
• Paquet, D. (2009). New Korean cinema: Breaking the waves. USA: Colombia University Press.
• Rose, S. (2020, January 31). Parasite director Bong Joon-ho: 'Korea seems glamorous, but the young are in despair'. The Guardian: https://www. theguardian.com/film/2020/jan/31/parasite-director-bong-joon-ho-korea-seems-glamorous-but-the-young-are-in adresinden alındı
• Silke, A. S. (2012). Crossdressing, remakes, and national stereotypes: The Germany-Hollywood connection. T. Ginsberg, & A. Mensch içinde, A Companion to German Cinema (s. 379-404). UK, UK: Blackwell Publishing Ltd.
• Stephens, J., & Lee, S. A. (2018, March). Transcultural adaptation of feature films: South Korea’s My Sassy Girl and its remakes. Adaptation, 11-1(75–95).
• Thrift, M. (2017, Ağustos 7). Five great directors who remade their own films – and whether it was worth it. BFI: https://www2.bfi.org.uk/news-opinion/news-bfi/features/five-directors-remade-own-films adresinden alındı
• Uluslararası Af örgütü. (2020). Uluslararası Af Örgütü Küresel Raporu: Ölüm cezaları ve infazları 2019. Amnesty International Ltd.
• Utin, P. (2016). Sliding through genres: The slippery structure in South Korean films. Journal of Japanese and Korean Cinema, 8(1), 45-58.
• Uzun, A. M. (2010). Kore’nin yükselişi: Kozmik dairenin iktisadi sırları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Verevis, C. (2006). Film remakes. Edinburgh: Edinburgh University Press.
• Zhang, Y. (2006). Comparative film studies, transnational film studies: Interdisciplinarity crossmediality, and transcultural visuality in Chinese cinema. Journal of Chinese Cinemas, 1(1), 27-40.
• Zhang, Y., & Lauer, G. (2017). Introduction: Cross-cultural reading. Comparative Literature Studies, 54(4), 693-701.