Yaratıcı Endüstriler Bağlamında Türkiye’de Canlandırma Dizi Sektörü Ve Bir Uygulama Örneğinde Kültürel Kodların Analizi

Yıl 2019, Cilt: 11 Sayı: 21, 439 - 460, 19.12.2019

Yüksel Balaban

Öz

Çalışma, canlandırma sektörü ve bu
bağlamda ülkemizdeki yaratıcı endüstrileri ele almaktadır. Türkiye de
canlandırma sektörünün gelişimi, başlangıcından günümüze belli başlı gelişmeler
doğrultusunda incelenmiştir. Teknolojik gelişmelerin etkisi, TRT çocuk
kanalının kurulması gibi faktörler ülkemizde canlandırma sektörünün gelişimini
doğrudan etkilemiştir. Çalışmada canlandırma sektörünün genel durumunun
incelenmesinin ardından yaratıcı ekonomilere değinilmiştir. Öncelikle yaratıcı
ekonomilerin neler olduğu ortaya konulmuştur. Yaratıcı ekonomiler canlandırma
sektörünü de kapsayan bir içeriğe sahiptir. Dolayısıyla canlandırma bağlamında
bu alandaki gelişmeler incelenmiş, ülkemizdeki ve dünyadaki durum ortaya
konulmaya çalışılmıştır.  

Çalışmanın
son bölümünde ise ülkemizdeki canlandırma dizilerden “Keloğlan” seçilmiş ve bu
canlandırma dizi çalışmanın amacı doğrultusunda analiz edilmiştir. Analiz yönteminde
Geert Hofstede’nin kültürel farklılıkları
açıkladığı “Soğan Kabuğu Diagramı” modeli temel olarak alınmıştır. Bu analiz doğrultusunda dizideki kültürel kodlar
Hofstede’nin belirlediği “değerler”, “ritüeller”, “kahramanlar”, “semboller”
başlıkları altında toplanarak incelenmiştir. Çalışamaya konu olan
canlandırma dizisinde tespit edilen kültürel kodların her biri yerel kültürel
değerler ve evrensel değeler kapsamında incelenmiştir. Çalışmada canlandırma
dizisinde yer alan kültürel kodların genelinin canlandırma dizisinin
yaratıldığı coğrafyanın kültürüne ait olduğu gözlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kültürel kodlar, Keloğlan

Kaynakça

• Alicenap, Ç. T. (2015). Kültürel Mirasın Çizgi Film Senaryolarında Kullanılması. Tübar-Xxxvıı / -Bahar, 11-26. Benice, A. (1985). Türkiye’de Canlandırma Sineması. Grafik Sanatı, 3, 5-9. Bilgili, C. (2008). Yaratıcı Endüstriler. İletişim Çalışmaları Dergisi. 7.Can, A. (1996). Çocuk Ve Çizgi Film. Konya: Öz Eğitim Yayınları.Deneçli, C. (2013). Küresel Markalar, Yerellik Ve Kültürel Göstergeler. The Turkish Online Journal Of Design, Art And Communication. Tojdac, 3 (1), 1-11. Furniss, Maureen (2008). Art in Motion: Animation Aesthetics. UK: John Libbey Publishing. Güvenç, B. (2010). İnsan ve Kültür. İstanbul: Boyut Yayınları.Henry, C. ve Bruin, A., D. (2011). Entrepreneurship And The Creative Economy. UK: Edward Elgar Publishing.Hocaoğlu, D. (2015). Yaratıcı Endüstrilerin Yerel Ekonomilerdeki Önemi ve Tasarımın Bu Endüstrilere Katkısı. Planlama, 25(3), 189-194.Hofstede, G. (1991). Cultures And Organizations, Software Of The Mind. London: Mcgraw-Hıll Book Company Europe.Howkins, J. (2007). The Creative Economy. UK: Penguin Books. Hünerli, S. (2005). Canlandırma Sineması Üzerine. İstanbul: Es Yayınları.İvgin, H. (2015). Eflatun Cem Güney’in Masallarında Devler ve Dev Yaratıklar. Kültür Evreni, 25, 36-43.Kaba, F. (2002). Türkiye'de Çizgi Film: Gelişimi ve Eğitimi. Anadolu Sanat, 13. Kağıtçıbaşı, Ç. (2014). Sonsöz: Kültürleşme ve Aile İlişkileri. Türk Psikoloji Yazıları. 17 (34), 120-17.Küçükoğlu, M., E. (2017). Animasyon Sektörü Raporu. Eskişehir: T.C. Bursa Eskişehir Bilecik Kalkınma Ajansı (Bebka).Lazzeretti, L., Capone, F., Seçilmiş, İ., E. (2014). Türkiye’de Yaratıcı ve Kültürel Sektörlerin Yapısı. Maliye Dergisi. 166, 195-220. Lena, F. (2016). Türkiye’de Kültürel Sektörlerin Ülke Ekonomisine Katkısı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.Onurlu, Ö. ve Zulfugarova, N. (2016). Küresel Markaların Yerel Pazarlardaki Reklam Stratejileri ile Kültürel Farklılıklar Arasındaki İlgi Üzerine bir Uygulama, Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 12(45), 491-513.Redfield, R., Linton, R., Herskovits, M. J. (1936). Memorandum For The Study Of Acculturation. American Anthropologist, 38(1), 149-152.Richter, T. (2016). A Conceptual Culture Model For Design Science Research. International Journal Of Business And Social Research, 6 (3), 4.Salman, F. (2006). Gazneliler de Giyim Kuşam Özellikleri. Atatürk Ünv. Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi, 16, 111-126.Seçilmiş, İ. E. (2015). Türkiye’de Yaratıcı Endüstrilerin Kümelenmesi. Ege Akademik Bakış, 15(1), 9-18.Solomon, M. R., Bamossy, G., Askegaard, S., Margaret K. H. (2006). Consumer Behaviour- A European Perpective. England: Prentice Hall.Soydaş, A. U. (2010). Kültürlerarası İletişim. İstanbul: Parşömen Yayıncılık.Ügeöz, P. (2003). Kültürlerarası İletişim. İstanbul: Üstün Eserler Neşriyat Evi. Yorulmaz, B. ve Tanrıverdi, M. Z. (2015). Din Ve Değerler Eğitimi Açısından Keloğlan Çizgi Filminin Değerlendirilmesi, International Conference On Religion And Film, 21-24 Mayıs 2015, İstanbul.
• Web KaynaklarıYalım, Ö. (2019). Nedir bu yaratıcı endüstriler? https://t24.com.tr/yazarlar/ozlem-yalim-tasarim/nedir-bu-yaratici-endustriler,22433 (13.04.2019)http://www.edebiyatvesanatakademisi.com/anonim-edebiyat-mizah-hiciv/keloglan-masallarimizin-ozellikleri-19578.aspx. (06.03.2019)http://www.enfal.de/sosyalbilimler/a/036.htm. (17.04.2019)https://earsiv.anadolu.edu.tr/xmlui/handle/11421/644. (22.01.2019)https://www.edebiyathaber.net/bir-buyume-oykusu-nils-ve-ucan-kaz/. (18.04.20199https://www.ludozofi.com/anasayfa/oyunlar/saklamba%C3%A7/. (23.02.2019)https://www.canlandiranlar.com (18.03.2019)https://www.bebka.org.tr/admin/datas/yayins/193/animasyonsektoru2018bsk-web_1541156624.pdf (30.04.2019)